ตกงานกะทันหันตอนอายุ33วุฒิม.6ไม่มีเงินเก็บเลยแถมภาระอีกเพียบเครียดค่ะT_T

สวัสดีค่ะ ตอนนี้มีเรื่องเครียดเกี่ยวกับงานที่ทำ. งานนี้เราชอบและรักค่ะ เป็นงานแรกเลย ที่รู้สึกทำแล้วสบายคิดว่าเราจะลงหลักปักฐานกับงานนี้แหละ อยู่ยาวๆ เพราะก่อนหน้านี้เปลี่ยนมา 2-3 ที่แล้ว งานนี้ลงตัวส

สวัสดีครับ ผมวุฒิม.6 ผมหาเงินส่งตัวเองเรียน พึ่งเรียนป.ตรี มาตกงาน หางานยากมาก ถึงเราจะมีประสบการณ์ วุฒิการศึกษาคนละระดับเลย  ผมเหนื่อยจังต้องดิ้นรนตั้งเด็ก จนโต เข้ามากทม. ครอบครัวไม่ส่ง เเต่ผมก

ตกงานมา 5เดือนแล้ว สมัครทุกเว็ป. ทุกที่ ที่รับสมัคร ทั้งนัดพบแรงงานก้อไปสมัคร แต่ก้อไม่มี วี่แววบริษัทไหนจะเรียกเลย ตอนนี้บอกเลยว่าท้อมาก ร้องไห้น้ำตกในตลอด ภาระหนี้สิ้นเกือบล้าน ในจะค่าใช้จ่ายอื่นๆๆ

ผมตกงานสมัครงานอะไรก็ไม่มีที่ไหนรับ ต้องรับภาระทุกอย่างทางบ้านแม่กับพี่ชายที่ไม่สบาย มืดแปดด้านไปหมด ไม่มีรายรับ ตอนนี้เงินติดตัว 200 ต้องดูแลคนสองคน คิดอะไรไม่ออก อยากได้งานอยากได้เงิน ค่ายา ค่าบ้าน

ผมกับภรรยาจดทะเบียนสมรสกัน บ้านซื้อในชื่อภรรยาคนเดียว เป็นภาระกู้คนเดียว...ซึ่งขอพูดตรงๆนะครับ ภรรยาติดหนี้บัตรเครดิต สินเชื่อบุคคล และนอกระบบเยอะมาก ซึ่งเกิดจากการที่แม่เค้าป่วยหนัก เราช่วยกันหาเงินไ

ฉันผู้เป็นแม่เลี้ยงเดียวที่ต้องทำงานดูแลลูกชาย ที่เป็นพิเศษปี่52ได้ทำงาน7-11ฉันทำมาเรื่อยอดทน สู้มาตลอดนะยะเวลา14ปีเพราะคิดเสมอเรามีภาระคือลูกของเราที่เค้าไม่เหมือนคนอื่นเราพยายามทำงานหาเงินเพื่อไว้ใช

เราเปนหนี้นอกระบบก่อนซื้อบ้าน เจ้าหนี้ช่วยเหลือตลอดแหละ แต่เรามีเหตุต้องขอยืมจนเปนดอกเยอะเค้าาไม่อยากให้ติดหรอก ตอนแรกเราหาเงินกะแฟน ตอนนี้ภาระตกมาเราคนเดียว เลิกกันแล้ว ตอนนี้หนี้เรามากกว่าเงินเดือน7

หนูเพิ่งเรียนจบ สาขาโรงเเรมประมาณ ปีกว่า ทำงานสายอาหารโรงแรม สักพักแล้วอยากออกมาเปิดร้านของตัวเอง และหาเงินใช้จ่าย หนูเลือกขายข้าวมันไก่ เพราะความชอบล้วนๆ ทำอะไรไม่เป็นเลยเริ่่ม 1 ใหม่ พยายามคิดทำเองค

ตอนนี้มีปัญหาเรื่องเงินหนักมาก แม่ก็มาป่วย ตอนนี้เป็นเหมือนเสาหลักครอบครัว ลำพังตัวเองทำงานประจำเงินเดือน12000 แต่ภาระค่าใช้จ่ายหนักมาก เหนื่อยมากๆ ท้อมากๆ อยู่ได้ทุกวันนี้เพราะ แม่กับลูกเลย เข้าใจคน

สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา เราอายุ 22 เป็นนิสิตปี 4 ตอนนี้ที่บ้านมีปัญหา เราเลยต้องทำงานหาเงินเอง แรกๆก็พอโอเค แต่ช่วงหลังเราเรียนหนัก เลยมีเวลาทำงานน้อยลง ทำให้เงินเราไม่พอใช้ เราเลือกที่จะหยิบ