ลูกชายเราอายุ7ขวบค่ะ เราว่าเค้าเป็นเด็กดื้อเงียบ คือไม่ค่อยเถียงไม่ค่อยโวยวาย แต่มักทำสิ่งที่เราห้าม
พอเราดุเค้าก็พูดว่า "ไตตั้นขอโทษครับ" ขอโทษด้วยสีหน้าสลดเลยค่ะ ดุไปนิดเดียวก็ใจอ่อนคิดว่าเค้าคงสำนึกแล้ว
แต่วันต่อไปเค้าก็ทำสิ่งเดิมๆอีกเหมือนไม่ได้ใส่ใจที่เราสอนเลย เราสังเกตุว่าลูกเป็นแบบนี้มานานแล้วค่ะ
คำว่าขอโทษเราเป็นคนสอนเค้าเองค่ะ เราย้ำกับเค้าตั้งแต่รู้ความว่าถ้าไตตั้นทำผิดต้องพูดว่า "ขอโทษครับ"
แต่ตอนนี้เราฟังคำว่าขอโทษของเค้าแล้วเหนื่อยยังไงไม่รู้ค่ะ มันดูไม่มีคุณค่าอะไรเลย
เราไม่สบายใจมากๆที่เลี้ยงลูกแล้วเป็นแบบนี้ เราอยากเปลี่ยนพฤติกรรมเค้าก่อนที่มันจะฝังจนเป็น 'สันดาน'
รบกวนชี้แนวทางให้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ลูกชาย7ขวบชอบพูดว่าขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยที่เค้าไม่เคยสำนึกอะไรจริงเลย
พอเราดุเค้าก็พูดว่า "ไตตั้นขอโทษครับ" ขอโทษด้วยสีหน้าสลดเลยค่ะ ดุไปนิดเดียวก็ใจอ่อนคิดว่าเค้าคงสำนึกแล้ว
แต่วันต่อไปเค้าก็ทำสิ่งเดิมๆอีกเหมือนไม่ได้ใส่ใจที่เราสอนเลย เราสังเกตุว่าลูกเป็นแบบนี้มานานแล้วค่ะ
คำว่าขอโทษเราเป็นคนสอนเค้าเองค่ะ เราย้ำกับเค้าตั้งแต่รู้ความว่าถ้าไตตั้นทำผิดต้องพูดว่า "ขอโทษครับ"
แต่ตอนนี้เราฟังคำว่าขอโทษของเค้าแล้วเหนื่อยยังไงไม่รู้ค่ะ มันดูไม่มีคุณค่าอะไรเลย
เราไม่สบายใจมากๆที่เลี้ยงลูกแล้วเป็นแบบนี้ เราอยากเปลี่ยนพฤติกรรมเค้าก่อนที่มันจะฝังจนเป็น 'สันดาน'
รบกวนชี้แนวทางให้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ