ขอบคุณที่รักกัน....................!! (จากใจของชายคนหนึ่งถึงเธอที่จากไป)

จขกท. ขอเกริ่นก่อนเลยว่าไม่ได้เป็นคนดีมากมายอะไร เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา มีรัก โลภ โกรธ หลง อย่างคนปกติ และสิ่งที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นมุมมองเล็กๆจากส่วนหนึ่งของความรู้สึกที่อยากถ่ายทอดให้กับคนที่กำลังหมดกกำลังใจในตอนนี้ ซึ่งเรื่องราวของ จขกท. เริ่มต้นเมื่อกลางปี 2557 ตอนนั้น จขกท. มีแฟนที่คบกันมา 4 ปี ตลอดเวลา 4 ปี ที่คบกัน ผมไม่เคยคิดจะนอกใจแฟนเลย สักครั้ง ยังรัก ห่วง และ คิดถึงเขาตลอดเวลา จวบจนกระทั้งวันหนึ่ง ผมอยู่ในสภาวะตกงาน ซึ่งเคยเกิดขึ้นกับ จขกท. มา 2 ครั้ง ในตอนนั้นเอง แฟนที่คบกันมาหลายปีก็บอกเลิกกันในวันเดียวกับที่ผมออกจากงาน เวลานั้นโลกเหมือนพังทลายทั้งมึนๆงงๆ กว่าจะทำใจได้ใช้เวลา เกือบ 2 เดือน แน่นอนว่าผมไม่เคยโกรธสิ่งที่แฟนทำเลยแม้แต่นิดเดียว ผมบอกกับตัวเองเสมอว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพราะตัวผมเองเสมอเวลาที่คิดถึงเธอ แต่แล้วดวงของเราสองคนก็ไม่ขาดกันซะทีเดียว แม่แฟนเป็นกาวใจให้แต่หัวใจของผมกับไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว ตลอดเวลาเราคบกันมีเพียงความผูกพันที่เชื่อมใจเราเท่านั้น
จวบจนกระทั้ง เม.ษ. 58 ผมตัดสินใจเลิกกับแฟน และไม่นานก็มีคนเข้ามาในชีวิต เธออายุห่างกับผมหลายปี  เราอยู่ที่ทำงานเดียวกัน แต่มีความแตกต่างกันหลายอย่าง ผมและเธอใช้เวลาคุยกันผ่านไลน์เกือบ 2 เดือนเพื่อเรียนรู้กัน ในที่สุดเราก็ตกลงเป็นแฟนกัน ในช่วงเวลานั้นผม มีความสุข และบอกกับตัวเองว่าจะดูแลเธอให้ดีที่สุด แต่ทว่าในวันครบรอบ 1 เดือนของเราเธอบอกกับผมว่าเธอเลือกที่จะไปหาคนที่เธอชอบและชอบเธอ แม้ในทุกๆวันผมจะเจอหน้าเธอ แต่ก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปคุยกับเธอ ได้แต่เพียงยิ้มให้ไกลๆเท่านั้น ซึ่งเรื่องราวที่ผมเล่ามาทั้งหมดผมเพียงแค่

อยากจะขอบคุณแฟนที่คบกันมา 4 ปี หรือ คนที่เลิกไป ณ ปัจจุบัน  พวกคุณทั้งสองคนสอนให้ผมรู้ว่าความรักเป็นเช่นไร และควรเก็บรักษามันแบบไหน แม้เวลาของเราจะย้อนกลับไปไม่ได้  แต่ในส่วนลึกในจิตใจของผมก็บอกตัวเองเสมอว่า คงมีสักวันที่เราจะกลับมาคบกันอีกครั้ง และครั้งนี้ผมจะใช้มือข้างเดิมกุมมือของเธอเอาไว้ให้แน่นๆไม่ปล่อยไปไหน และขอบคุณที่สอนให้ผมรู้จักคำว่า "รัก" เป็นเช่นไร ขอบคุณที่รักกัน