สวัสดี กับกระทู้แรกของเรา แนะนำตัวก่อนเลย เราชื่อ 1 (สมมุติ) ตอนนี้เรียนอยู่ ปี 4 เป็นนักศึกษาครู เอกโลกส่วนตัวสูง
เรื่องมีอยู่ว่า ช่วงปิดเทอมปี 3 ย่าง ปี 4 นศ.ครูต้องไปออกสังเกตการณ์สอนในโรงเรียนเป็นเวลา 1เดือน เราเลือกโรงเรียนในตัวเมืองเป็นโรงเรียนกึ่งเอกชน กึ่งรัฐบาล ไปกับเพื่อนอีกคน สาเหตุที่เลือกโรงเรียนนี้เพราะว่า มีรุ่นพี่เป็นครูสอนอยู่ที่นี่เยอะ เลยติดต่อเค้าและเข้ามาเดินเรื่องขอมาสังเกตที่นี่
และแล้ว
...วันแรกของการสังเกตการณ์สอนก็มาถึง เราต้องตื่นแต่ตี ห้าครึ่ง เพราะต้องไปโรงเรียนก่อน 7 โมง เพื่อไปรายงานตัวและรับทราบกฏระเบียบในการอยู่ในโรงเรียนได้เจอเพื่อนๆต่างเอกรวมทั้งหมด 23 คน ถือว่าเยอะมากกก #เพื่อนเอกไทยสวยสุด ๆ การสังเกตการสอนนตลอด 1เดือนนี้ นศ.จะต้องมีครูพี่เลี้ยง ทำบันทึกประจำวันทุกวัน สังเกตพฤติกรรมนักเรียนในระหว่างเรียน. สังเกต เทคนอึการสอนของครูพี่เลี้ยง อยู่ในโรงเรียนเราเป็นผู้น้อยเจอใครต้องไหว้หมด ไม่ไหว้ก็ต้องก้มและต้องยิ้มแย้มตลอดเว หัวหน้าหมวดบอกให้เรากับเพื่อนแยกกันสังเกต 2 อาทิตย์แรกเราสังเกตประถม 2 อาทิตย์หลังค่อยไปมัธยม เรามีความสุขกับการสังเกตมาก ได้เรียนรู้ ทราบเทคนิคการสอนของครู เพื่อให้คุ้มค่า เราไม่ค่อยปล่อยเวลาให้ว่าง ครูหมวดเรามี 4 คน สอนป.1-2 คนนึง ป.3-4 คนนึง ป.5-6 อีกคนนึง และสอนม.1-3 คนนึง ช่วงที่อยู่ประถมช่วงแรกๆ ครูเค้าก็จะแซวๆ ว่ามีน้องมาสังเกตแล้วหรอ (ปกติไม่เคยมีน่ะ) ครูพี่เลี้ยงเราเป็นคนตลก เฮฮา อยู่ด้วยไม่เครียด ส่วนนักเรียนยิ่งแล้วใหญ่ติดเรา แต่ก็ดีตรงที่ว่าเจอเมื่อไหร่ยกมือไหว้ สงสัยอะไรก็จะถามม ถามประวัติเรานะส่วนใหญ่ เรารู้สึกชอบเด็กประถม มันจะมีเรเวล เด็กป.1 -2 เด็กช่วงวัยนี้ขี้ฟ้อง แต่ไม่มีอะไร ปัญหาเริ่มเยอะก็ตรงเด็กที่โตๆ เนี่ยแหละ รู้มากไม่ค่อยเชื่อฟัง.
หลังจากนั้นก็ผ่านไป 2 อาทิตย์ และเป็นช่วงที่เราได้เจอหน้าคนๆนั้นชัดๆ เราเป็นคนยิ้มเก่ง ปกติเราสายตาสั้นแต่ไม่ใส่แว่น ช่วงนั้นเราเริ่มเดินตามครูพี่เลี้ยงไปสังเกตมัธยมละ เดินขึ้นลงเป็นว่าเล่นเลย ถ้าไปช้ากว่าครูพี่เลี้ยงเนี่ย งงกับชั้นเรียนสุดๆ เดินขึ้นๆ ลงๆ และก็ได้เดินผ่านห้องที่คนๆนั้น สังเกตการสอนกับเพื่อนอีกสองคน ชายสองหญิงหนึ่ง เพื่อนผู้ชายอีกึนถามเราว่าเดินไปไหน ทั้งวัน แบกของรุงรังด้วย เราก็บอกเดินผิดชั้นตามครูพี่เลี้ยงไม่ทันขาสั้น ยืนคุยกันสักพักกัยเพื่อนเค้านะไม่ใช่คนนั้น เค้าถามว่าเรียนเอกอะไร เราบอกเรียนเอก.... เพื่อนเค้า:ทำไมไม่ค่อยเห็นเลย เห็นแต่เพื่อนอีกคน เรา: อ๋อเราสลับกันน่ะ เราไปสังเกตเด็กประถมมา เพิ่งขึ้นมาสังเกตมัธยมวันนี้ เพื่อนเค้า: ถึงว่าไม่ค่อยเจอ แต่หลังจากนั้นอย่างน้อยเราก็ได้เพื่อนเพิ่มเพียงแค่ยอ้มทักทาย เจอหน้าทีไรก็ยิ้มมม ยิ้มให้ทุกคนแหละเรา จนมาถึงวันนั้นเป็นวันศุกร์ กลางเดือน ฝ่ายวิชาการเรียกนักศึกษาสังเกตการและฝึกสอนไปประชุม เพื่อนัดแนะมาช่วยงานโรงเรียนในวันประชุมผู้ปกครอง(วันเสาร์ ไม่ได้พักเลยยยช้าน) เค้าให้แบ่งกลุ่มเพื่อแบ่งกันทำงาน เราก็ไม่มีเพื่อนกันเลยจ้าาา สงสัยแปลกแยก แต่ก็ไม่คิดอะไร จนถึงวันเสาร์ งงๆ ไม่มีเพื่อน พอดีสวนกับเพื่อนเค้า เค้า เลยชวนคุย และเดินตามไปเลย ไปไหนไปกัน ช้านไม่มีพวกช้านก็ต้องเกาะกลุ่มกันไว้ ไม่ได้คิดอะไรเล้ยย และวันนี้ถือเป็นวันแรกที่เราได้คุยกันเลย ช่วงนั้งรอผู้ปกครอง พวกเราทั้งหมดได้มีโอกาสแนะนำตัวกัน ได้รู้จักกันซะที แอบมองแบบตามัวๆตั้งนานได้เห็นชัดๆใกล้ๆซะทีพวกเรามั้งหมดได้แลกเปลี่ยนความคิดกัน ใครเป็นยังไงเจอปัญหาอะไร รู้สึกเอ้อดีอ่ะ แชร์ประสบการณ์กัน เค้าคนนั้นชื่อ 2 ละกัน นะ
ไม่รู้จะมีคนอ่านมั้ย แต่อยากเก็บช่วงเวลาดีๆ แล้วกลับมานั้งอ่านเมื่อเวลาผ่านไป แต่ตอนนี้ เฮอะๆ พิมต่อไม่ไหวซะแล้ว
จะเป็นอย่างไรนศ.สังเกตการณ์สอนอย่างช้านน ดันไปแอบปิ๊ง กับ นศ.สังเกตการณ์สอน ต่างเอก !!!!!!
เรื่องมีอยู่ว่า ช่วงปิดเทอมปี 3 ย่าง ปี 4 นศ.ครูต้องไปออกสังเกตการณ์สอนในโรงเรียนเป็นเวลา 1เดือน เราเลือกโรงเรียนในตัวเมืองเป็นโรงเรียนกึ่งเอกชน กึ่งรัฐบาล ไปกับเพื่อนอีกคน สาเหตุที่เลือกโรงเรียนนี้เพราะว่า มีรุ่นพี่เป็นครูสอนอยู่ที่นี่เยอะ เลยติดต่อเค้าและเข้ามาเดินเรื่องขอมาสังเกตที่นี่
และแล้ว
...วันแรกของการสังเกตการณ์สอนก็มาถึง เราต้องตื่นแต่ตี ห้าครึ่ง เพราะต้องไปโรงเรียนก่อน 7 โมง เพื่อไปรายงานตัวและรับทราบกฏระเบียบในการอยู่ในโรงเรียนได้เจอเพื่อนๆต่างเอกรวมทั้งหมด 23 คน ถือว่าเยอะมากกก #เพื่อนเอกไทยสวยสุด ๆ การสังเกตการสอนนตลอด 1เดือนนี้ นศ.จะต้องมีครูพี่เลี้ยง ทำบันทึกประจำวันทุกวัน สังเกตพฤติกรรมนักเรียนในระหว่างเรียน. สังเกต เทคนอึการสอนของครูพี่เลี้ยง อยู่ในโรงเรียนเราเป็นผู้น้อยเจอใครต้องไหว้หมด ไม่ไหว้ก็ต้องก้มและต้องยิ้มแย้มตลอดเว หัวหน้าหมวดบอกให้เรากับเพื่อนแยกกันสังเกต 2 อาทิตย์แรกเราสังเกตประถม 2 อาทิตย์หลังค่อยไปมัธยม เรามีความสุขกับการสังเกตมาก ได้เรียนรู้ ทราบเทคนิคการสอนของครู เพื่อให้คุ้มค่า เราไม่ค่อยปล่อยเวลาให้ว่าง ครูหมวดเรามี 4 คน สอนป.1-2 คนนึง ป.3-4 คนนึง ป.5-6 อีกคนนึง และสอนม.1-3 คนนึง ช่วงที่อยู่ประถมช่วงแรกๆ ครูเค้าก็จะแซวๆ ว่ามีน้องมาสังเกตแล้วหรอ (ปกติไม่เคยมีน่ะ) ครูพี่เลี้ยงเราเป็นคนตลก เฮฮา อยู่ด้วยไม่เครียด ส่วนนักเรียนยิ่งแล้วใหญ่ติดเรา แต่ก็ดีตรงที่ว่าเจอเมื่อไหร่ยกมือไหว้ สงสัยอะไรก็จะถามม ถามประวัติเรานะส่วนใหญ่ เรารู้สึกชอบเด็กประถม มันจะมีเรเวล เด็กป.1 -2 เด็กช่วงวัยนี้ขี้ฟ้อง แต่ไม่มีอะไร ปัญหาเริ่มเยอะก็ตรงเด็กที่โตๆ เนี่ยแหละ รู้มากไม่ค่อยเชื่อฟัง.
หลังจากนั้นก็ผ่านไป 2 อาทิตย์ และเป็นช่วงที่เราได้เจอหน้าคนๆนั้นชัดๆ เราเป็นคนยิ้มเก่ง ปกติเราสายตาสั้นแต่ไม่ใส่แว่น ช่วงนั้นเราเริ่มเดินตามครูพี่เลี้ยงไปสังเกตมัธยมละ เดินขึ้นลงเป็นว่าเล่นเลย ถ้าไปช้ากว่าครูพี่เลี้ยงเนี่ย งงกับชั้นเรียนสุดๆ เดินขึ้นๆ ลงๆ และก็ได้เดินผ่านห้องที่คนๆนั้น สังเกตการสอนกับเพื่อนอีกสองคน ชายสองหญิงหนึ่ง เพื่อนผู้ชายอีกึนถามเราว่าเดินไปไหน ทั้งวัน แบกของรุงรังด้วย เราก็บอกเดินผิดชั้นตามครูพี่เลี้ยงไม่ทันขาสั้น ยืนคุยกันสักพักกัยเพื่อนเค้านะไม่ใช่คนนั้น เค้าถามว่าเรียนเอกอะไร เราบอกเรียนเอก.... เพื่อนเค้า:ทำไมไม่ค่อยเห็นเลย เห็นแต่เพื่อนอีกคน เรา: อ๋อเราสลับกันน่ะ เราไปสังเกตเด็กประถมมา เพิ่งขึ้นมาสังเกตมัธยมวันนี้ เพื่อนเค้า: ถึงว่าไม่ค่อยเจอ แต่หลังจากนั้นอย่างน้อยเราก็ได้เพื่อนเพิ่มเพียงแค่ยอ้มทักทาย เจอหน้าทีไรก็ยิ้มมม ยิ้มให้ทุกคนแหละเรา จนมาถึงวันนั้นเป็นวันศุกร์ กลางเดือน ฝ่ายวิชาการเรียกนักศึกษาสังเกตการและฝึกสอนไปประชุม เพื่อนัดแนะมาช่วยงานโรงเรียนในวันประชุมผู้ปกครอง(วันเสาร์ ไม่ได้พักเลยยยช้าน) เค้าให้แบ่งกลุ่มเพื่อแบ่งกันทำงาน เราก็ไม่มีเพื่อนกันเลยจ้าาา สงสัยแปลกแยก แต่ก็ไม่คิดอะไร จนถึงวันเสาร์ งงๆ ไม่มีเพื่อน พอดีสวนกับเพื่อนเค้า เค้า เลยชวนคุย และเดินตามไปเลย ไปไหนไปกัน ช้านไม่มีพวกช้านก็ต้องเกาะกลุ่มกันไว้ ไม่ได้คิดอะไรเล้ยย และวันนี้ถือเป็นวันแรกที่เราได้คุยกันเลย ช่วงนั้งรอผู้ปกครอง พวกเราทั้งหมดได้มีโอกาสแนะนำตัวกัน ได้รู้จักกันซะที แอบมองแบบตามัวๆตั้งนานได้เห็นชัดๆใกล้ๆซะทีพวกเรามั้งหมดได้แลกเปลี่ยนความคิดกัน ใครเป็นยังไงเจอปัญหาอะไร รู้สึกเอ้อดีอ่ะ แชร์ประสบการณ์กัน เค้าคนนั้นชื่อ 2 ละกัน นะ
ไม่รู้จะมีคนอ่านมั้ย แต่อยากเก็บช่วงเวลาดีๆ แล้วกลับมานั้งอ่านเมื่อเวลาผ่านไป แต่ตอนนี้ เฮอะๆ พิมต่อไม่ไหวซะแล้ว