เลิกกันแล้ว อย่าดึงกันไว้ด้วยคำว่าห่วงและยังคุยกันได้เลยนะ

เลิกกันไปสักพักแล้ว แต่ผช.ยังทำทุกอย่างเหมือนเดิม ทั้งที่เค้าเป็นคนขอเลิกกับเราเอง
ยังไลน์หาทุกวัน ส่งข้อความทางไลน์มาคุยด้วยระหว่างวันตลอด
โทรมาหาทุกวัน จะทำอะไรจะส่งข้อความมาบอกตลอด ไปประชุม ไปคุยงานข้างนอกก็โทรมาบอก ส่งรูปมาให้ดู
แต่พอเราบอกว่ายังรักเค้านะ ยังคิดถึงยังเป็นห่วงเค้าอยู่ ยังรอเค้ากลับมาอยู่ เค้ากลับหงุดหงิดใส่เรา
สรุปว่ามันคืออะไร??? ถ้าไม่รักเราแล้ว ก็น่าจะออกจากชีวิตกันไปเลยสิ หรือเว้นที่ว่างที่ทำให้เราเลิกคิดเลิกหวัง
พอเราน้อยใจ เราโกรธ เรางอน เค้าก็โมโหใส่
แต่ก็เหมือนตบหัวแล้วมาลูบหลังเรา พอว่าเราเสร็จ สักพักก็ทำมาคุยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เราก็โง่ เพราะรักเค้ามากเลยทำเป็นลืม เหมือนว่าเราไม่เคยงอนไม่เคยน้อยใจ
สถานะคือแฟนเก่า แต่มันเจ็บกว่าและอึดอัดมาก เรายังหวังคืนดีทั้งที่ไม่รู้ว่าเค้าจะคืนดีหรือเปล่า
ถ้าไม่คิดจะกลับมาเป็นแฟนกัน คบกันอีก รักกันอีก เวลาที่เราตัดสินใจเลิกหวังและเดินถอยออกมาจากความสัมพันธ์ที่เราไม่โอเคไม่แฮปปี้เพื่อตั้งหลักเริ่มต้นชีวิตใหม่ คุณช่วยปล่อยเราไปได้ไหม
ไม่ใช่ดึงเราไว้ด้วยคำว่าห่วงแบบเพื่อน เลิกกันแล้วยังคุยได้ เพราะไม่ได้เกลียด
เราก็ไม่ได้เกลียดคุณหรอกนะ แต่เรารักคุณมากจนเราทำใจยอมรับสถานะใหม่ยากแต่ก็ให้เวลาเราบ้าง
ไม่ใช่เห็นแก่ตัว ดึงเราไว้ให้เราเริ่มต้นใหม่ไม่ได้สักที

ตอนนี้เรางง เราสับสนไปหมดแล้ว คุยกันแบบเดิมเพื่ออะไร ทำทุกอย่างเหมือนเดิมเพื่ออะไร
เพื่อรักษาเราไว้แต่ไม่คิดจะกลับมางั้นเหรอ โคดเห็นแก่ตัวเลย ถ้ายังรักกันอยู่ก็กลับมาคบกันสิ มารักกันใหม่
ลองเริ่มต้นกันใหม่ ปรับจูนกันอีกสักครั้งได้ไหม