เราอยู่กับปู่ ย่าค่ะ ส่วนพ่อ เเม่จะอยู่อีกบ้านนึง เเต่ตอนนี้พ่อทะเลาะกับเเม่เลยมานอนบ้านย่า

          เมื่อประมาณอาทิตย์ก่อน พ่อเราบอกกับย่าไว้ว่าวันนี้ที่ทำงานมีงานเลี้ยงให้ลอคบ้านเลยเค้ามีกุญเเจ เราก็ไม่อะไรจนเวลาผ่านไปเกือบตีหนึ่ง เราเลยโทรถามพ่อว่าสรุปจะกลับบ้านมั้ย เพราะเราคิดว่าตอนนั้นมันก็ดึกมากเเล้ว พ่อตอบเราว่าเดี๋ยวกลับเเล้ว เนี่ยกำลังจะกลับ ตอนนั้นเรารู้สึกว่าเราโมโหมาก ไม่คุยกับพ่อเป็นวันๆ
          
          หลังจากนั้นวันนึงพ่อเราก็ออกไปข้างนอก เเต่พ่อก็ดันลืมหยิบโทรศัพท์ไป เราเลยเเอบเช็คโทรศัพท์พ่อ เราเข้าไปลงทะเบียนอีเมลล์ในไลน์ เเล้วไปเจอข้อความของผู้หญิงคนนึง เป็นคนที่ทำงาน มันมีอะไรหลายๆอย่างที่เรารู้สึกว่ามันไม่ปกติ เพราะเราเลื่อนไปบนสุดจะอ่านไล่ลงมา เเต่บทสนทนามันขาดตอน เเสดงว่าต้องลบเเชทของผู้หญิงคนนี้เมื่อไม่กี่วันก่อน
          
          จนมาเมื่อคืนเเม่เราโทรมาถามเราว่าพ่อกลับบ้านรึยัง เเต่ตอนนั้นพ่อเรายังไม่กลับเราเลยบอกเเม่ไปว่าเดี๋ยวจะโทรตามพ่อ ตอนที่เราโทรหาพ่อสายเเรกพ่อไม่รับ ปกติถ้าเค้ากำลังขับมอเตอร์ไซค์กลับเค้าจะไม่รับสาย
เราเลยลองโทรไปอีกสายนึง ปรากฏว่าเค้ารับ เราโมโหมากเลยถามว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน พ่อเราก็ตอบว่าอีกครึ่งชมก็ถึงบ้าน เราถามกลับไปว่า ถามว่าอยู่ไหนไม่ได้ถามว่าอีกกี่นาทีกลับ พ่อเราก็วางสายไปเลย คือมันยิ่งทำมห้เราโมโหมากๆ เราไม่อยากคุย ไม่อยากมองหน้า อยากกลับไปอยู่กับเเม่ ขนาดตอนทะเลาะกันเเม่เรายังเป็นห่วง ยังโทรถามว่าตอนนี้พ่ออยู่ไหนเเล้ว เมื่อคืนเราเลยเล่าให้เเม่ฟัง เราอึดอัดมาก เราไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง จนเล่าจบเสียงเเม่ก็ซึมๆไป มันทำให้เรารู้สึกผิดที่ไปเล่าให้เเม่ฟัง
          
          เเล้วเมื่อกี้เลยค่ะสดๆร้อนๆ เราเข้ามานั่งในห้องย่าเเล้วได้ยินเสียงที่พ่อคุยกับย่าข้างนอก พ่อบอกว่าดีเเล้วที่เป็นเเบบนี้ อาทิตย์ที่ผ่านมารู้สึกมีความสุข ได้ทำอะไรที่ไม่เคยทำ เเล้วก็พูดอีกว่าเย็นนี้จะไปงานศพของเพื่อนที่เล่นกีฬาด้วยกัน เนี่ยอายุ 99 เกือบร้อยเเหน่ะ คือคนอายุ 99 ยังลุกขึ้นมาเล่นกีฬาหนักๆได้อีกหรอ
         ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงต่อไปเลยบ ไม่คิดว่าครอบครัวเราจะเป็นเเบบนี้ เราไม่เข้าใจว่าทำไมคนพวกนี้ถึงคิดเเต่ตัวเองไม่คิดถึงครอบครัวหรือคนรอบข้าง บอกตรงๆเลยว่าตอนนี้เรารู้สึกเกลียดพ่อ เกลียดมาก ไม่อยากคุยไม่อยากมองหน้าอีก ตอนเเรกเราคิดว่าจะตามวันนี้เลย ให้รู้ๆกันไป เเต่เเม่เราบอกว่าจะตามทำไม คราวก่อนก็ตาม ตัวเเม่ก็เครียด คนหมดรักกันก็ปล่อยไปเถอะ เราจะทำยังไงดี ไม่อยากให้ครอบครัวเป็นเเบบนี้เลย