ไม่รู้จะมีใครผ่านมาเห็นไหม...
หนูอายุ 19 กำลังจะขึ้นปี2 แต่ได้กลับมาเรียนซ้ำกับน้องปี1ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง
1ปีก่อน หนูผิดหวังจากความรักครั้งแรก ไม่เคยเสียใจมาก่อนพอมาเสียใจหนูกลายเป็นไปไม่ถูก ไม่รู้จะทำยังไง นั่นก็ส่งผลให้การเรียนของหนูตกลงไปด้วย ในตอนนั้นทั้งสภาพกายและสภาพจิตใจหนูแย่มากๆ หนูไม่อยากเจอใคร เอาแต่เก็บตัวในห้อง ไม่อยากไปเรียน ไม่กล้าบอกพ่อกับแม่กลัวท่านจะผิดหวังและเคยทำอะไรขาดสติไปครั้งหนึ่ง ปกติหนูเป็นคนร่าเริงมากๆเรียกได้ว่าผีบ้า ผีบอ ชอบเข้าสังคมและชอบรู้จักใครใหม่ๆหนูชอบทำกิจกรรม หนูได้แต่โทษตัวเองว่าทำไมให้ความรักมีอิทธิผลกับเรามากมายขนาดนี้ แต่ตอนนั้นหนูก็ไม่คิดว่าหนูจะเป็นโรคซึมเศร้า หนูได้แต่ไปร้านยาบอกอาการให้เภสัชฟัง เขาก็บอกว่าหนูเครียด เขาเลยให้วิตามินบี2มา พอปิดเทอมหนูกลับบ้าน ได้เจอพ่อกับแม่อาการหนูดีขึ้นแต่ก็ไม่อยากออกไปไหนเอาแต่เครียดเรื่องเรียน หนูก็ยังโทษตัวเองอยู่เหมือนเดิม บ่อยครั้งที่ร้องไห้โดยไม่มีสาเหตุ ร้องตลอดเวลา รู้สึกตัวเองไม่ทีค่า ตัวคนเดียวตลอดเวลาทั้งๆที่เรารู้อยู่แก่ใจว่ายังไงก็มีพ่อกับแม่ จนเปิดเทอมมหาวิทยาลัย หนูก็ตัวคนเดียสเหมือนเดิม ไม่อยากทำกิจกรรม ไม่อยากอยู่ในที่ๆคนเยอะๆและเหม่อลอยอยู่บ่อยครั้ง หนูได้แต่คิดว่าทำไม เพราะอะไร ทำไมเราเป็นแบบนี้
จนหนูได้มาเจอกระทู้ 21สิ่งที่ไม่มีใครมาบอกคุณเกี่ยวกับ "โรคซึมเศร้า" หนูเป็นทั้ง21ข้อเลย หนูอ่านทุกคอมเมนต์ อ่านไปร้องไห้ไป เราเป็นซึมเศร้าจริงๆไหมหรือแค่เครียดปกติ ตอนนี้หนูไม่รู้จะปรึกษาใครเลยเพราะหนูรู้สึกตัวคนเดียวตลอดเวลา
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ หนูสมัครพันทิปเป็นครั้งแรก หนูคิดว่าที่นี่น่าจะให้โอกาสหนูได้เล่าหรือพูดคุยสิ่งที่หนูไม่เคยบอกใครมาก่อนเลย หนูอยากไปพบแพทย์แต่ใจหนึ่งหนูก็กลัว ไม่รู้กลัวอะไรจริงๆ
ไม่รู้จะมีใครผ่านมาเห็นไหม... "โรคซึมเศร้า"
หนูอายุ 19 กำลังจะขึ้นปี2 แต่ได้กลับมาเรียนซ้ำกับน้องปี1ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง
1ปีก่อน หนูผิดหวังจากความรักครั้งแรก ไม่เคยเสียใจมาก่อนพอมาเสียใจหนูกลายเป็นไปไม่ถูก ไม่รู้จะทำยังไง นั่นก็ส่งผลให้การเรียนของหนูตกลงไปด้วย ในตอนนั้นทั้งสภาพกายและสภาพจิตใจหนูแย่มากๆ หนูไม่อยากเจอใคร เอาแต่เก็บตัวในห้อง ไม่อยากไปเรียน ไม่กล้าบอกพ่อกับแม่กลัวท่านจะผิดหวังและเคยทำอะไรขาดสติไปครั้งหนึ่ง ปกติหนูเป็นคนร่าเริงมากๆเรียกได้ว่าผีบ้า ผีบอ ชอบเข้าสังคมและชอบรู้จักใครใหม่ๆหนูชอบทำกิจกรรม หนูได้แต่โทษตัวเองว่าทำไมให้ความรักมีอิทธิผลกับเรามากมายขนาดนี้ แต่ตอนนั้นหนูก็ไม่คิดว่าหนูจะเป็นโรคซึมเศร้า หนูได้แต่ไปร้านยาบอกอาการให้เภสัชฟัง เขาก็บอกว่าหนูเครียด เขาเลยให้วิตามินบี2มา พอปิดเทอมหนูกลับบ้าน ได้เจอพ่อกับแม่อาการหนูดีขึ้นแต่ก็ไม่อยากออกไปไหนเอาแต่เครียดเรื่องเรียน หนูก็ยังโทษตัวเองอยู่เหมือนเดิม บ่อยครั้งที่ร้องไห้โดยไม่มีสาเหตุ ร้องตลอดเวลา รู้สึกตัวเองไม่ทีค่า ตัวคนเดียวตลอดเวลาทั้งๆที่เรารู้อยู่แก่ใจว่ายังไงก็มีพ่อกับแม่ จนเปิดเทอมมหาวิทยาลัย หนูก็ตัวคนเดียสเหมือนเดิม ไม่อยากทำกิจกรรม ไม่อยากอยู่ในที่ๆคนเยอะๆและเหม่อลอยอยู่บ่อยครั้ง หนูได้แต่คิดว่าทำไม เพราะอะไร ทำไมเราเป็นแบบนี้
จนหนูได้มาเจอกระทู้ 21สิ่งที่ไม่มีใครมาบอกคุณเกี่ยวกับ "โรคซึมเศร้า" หนูเป็นทั้ง21ข้อเลย หนูอ่านทุกคอมเมนต์ อ่านไปร้องไห้ไป เราเป็นซึมเศร้าจริงๆไหมหรือแค่เครียดปกติ ตอนนี้หนูไม่รู้จะปรึกษาใครเลยเพราะหนูรู้สึกตัวคนเดียวตลอดเวลา
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ หนูสมัครพันทิปเป็นครั้งแรก หนูคิดว่าที่นี่น่าจะให้โอกาสหนูได้เล่าหรือพูดคุยสิ่งที่หนูไม่เคยบอกใครมาก่อนเลย หนูอยากไปพบแพทย์แต่ใจหนึ่งหนูก็กลัว ไม่รู้กลัวอะไรจริงๆ