ผมขออนุญาตมาบ่นมาดรามาหน่อยนะครับ
... ผมชื่อ เสือ ครับ อายุ 17 ปี บ้านเกิดอยู่นครศรีธรรมราช จบม.3 ผมมาเรียนหาดใหญ่ ขอเล่าเลยนะครับ
ชีวิตตอนมัธยมต้น ผมรู้สึกว่า ผมมีความสุขที่สุดเลยครับทั้งสังคมทั้งเพื่อนๆ ทั้งครู พ่อและแม่ จนจบ ม.3 ได้มาเขาเรียน ปวช. ซึ่งเรียนมา ปี 1-2 ผมเรียนไม่เก่งรู้สึกไปไม่รอด รู้สึกไม่ใช่ตัวของตัวเอง ปัจจุบันนี้ ยังเหมือนเดิมครับ อยู่ ปวช 3 รู้สึกว่าชีวิต ปวช สำหรับผมผมไม่มีความสุขเลย ในเรื่องสังคม เรื่องเพื่อนที่ไม่เหมือนเพื่อนๆตอน ม.3 แต่ผมก็จะพยายามปรับตัวอยู่ให้ได้ ทุกวันนี้ ผมอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด .... จนมี ผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในชีวิตผม บ้านเธออยู่หาดใหญ่ ตั้งแต่คบกันช่วงแรกๆผมก็รู้สึกดีนะ เธอรู้สึกมาเติมเต็ม มาให้กำลังใจ แต่ พอผ่านไปซัก 4 5 เดือนเธอเหมือนจะรู้สึกเบื่อผมแล้วล่ะมั้งครับหรือผมคิดไปเองก็ไม่รู้ วันนั้น วันงานบายเหนี่ยเธอสั่งให้ผมมาหาดใหญ่ เพื่อที่จะมาหาเธอ ผมก็รู้สึกดีใจเพราะตอนนั้นผมอยู่บ้านเกิดในช่วงปิดเทอม ผมก็ไปหา พอไปหาเสร็จ เธอก็ถ่ายรูปกับผมโน่นนี่นั่นตามประสา หลังจากนั้น เธอก็เข้างานไปผมคนนอกผมเข้าไปไม่ได้ และเธอบอกให้ผมมารับเธอตอน 5 ทุ่ม พอ5ทุ่มผมก็ไปรับ เธอบอกค่อยมารับตี 3 ผมรุ้สึกโกรธมากครับตอนนั้น ตอนนั้นเธอทำหน้าไม่พอใจใส่ผม ทั้งๆที่ผมกำลังโมโหเธออยู่ รู้สึกเฟลมากเลยครับ แต่ก็ เอา ผมขับรถออกไป คิดว่าค่อยมารับตี 3 ก็ได้ พอเสร็จไปรับ ก็มาอยู่ห้องนอนด้วยกัน มีอะไรกันตามประสาธรรมดา พอเช้าผมก็เตรียมตัวกลับบ้านเกิดผมครับ ต่างคนต่างแยกย้าย พอ ผ่านไปได้สัก ประมาณ 2 อาทิต เธอชวนผมมาคอนเสริต m-150 ที่หาดใหญ่ ผมก็มาอีกครับ พอมาผมซื้อตุ๊กตาหมีไปให้เธอตัวนึงด้วย พอเข้าคอนเสิด จังหวะเพลงมันส์ คุณรู้มั้ยครับเธอไม่ได้อยู่ข้างผม เธอไปอยู่กับเพื่อนแล้วข้างๆเพื่อนเธอก็มี ผช ล้อมรอบอยู่เต็ม แล้วแฟนผมเค้าก็ไปเต้น กับ พวก ผช พวกนั้น ปล่อยให้ผมยืนบ้าอยู่คนเดียวตามลำพัง ผมก็โกรธนะแต่ผมเก็บอารมณ์และใจเย็นมาก พอคอนเสิดจบแยกย้ายกลับที่พัก คืนนั้นเธอนอนค้างกับผม ก็มีอะไรกันอีกตามประสา พอเช้ามา ผมก็เดินทางกลับบ้านเกิดอีกครับ ถัดมา คราวนี้ ช่วงสงกราน ตอนแรกเธอชวนผมมาด้วยใจผมก็อยากไปแหละ แต่สุดท้ายเธอบอก ไม่อยากให้มาแล้ว ผมก็หึงหวงอ่ะนะวันสงกรานมันอันตรายพวกวัยรุ่นผชบ้ากามเยอะแยะ ผมก็ขอวิงวอนที่จะไปเล่นน้ำกับเธอให้ได้ เธอก็อนุญาต ใจจิงแล้วผมอยากเจอหน้าเธอครับ พอวันสงกราน แถวลีกาเด้น คนเยอะมาก แฟนผมก็ พาผมไปเล่นน้ำ แต่รู้มั้ยครับว่า ถังใส่แป้ง อยู่ที่มือเธอ เธอปะแป้ง ผช มั่วไปหมดเลยครับ แถม เห็นผช ไม่ได้ก็ชอบมองหน้า มองแล้วยิ้มให้ ทั้งๆที่ผมยืนมองอยู่ข้างๆ ส่วนตัวผมเหมือนอากาศถังใส่แป้งเธอก็ไม่ให้ผม พอผมจะซื้อเองเธอดันห้ามเฉย ไม่ได้ไปสนุกอะไรกับเธอเลย เธอสนุกอยู่คนเดียว หลังจากเล่นสงกรานเสร็จก็กลับที่พัก ผมกับเธอก็มีอะไรกันตามประสาเหมือนเดิม หลังจากนั้นตื่นเช้าผมก็เดินทางกลับบ้านเกิดครับ และระยะหลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ไปหาดใหญ่อีกเพราะไม่มีอีเว้นอะไรแล้ว และอยู่ในช่วงปิดเทอมด้วย ผมก็ทำงาน หาเงินไปเรื่อยๆ จนวันนึง เข้าประมาณ เดือน พฤษภามั้งครับ เธอชวนผมไปเที่ยว เกาะ หลี เป๊ะ ผมก็ตอบตกลงครับ เพราะใจก็อยากเจอเธอเหลือเกิน พอไปเที่ยวหลีเป๊ะ ผมก็รู้สึกไม่สนุกอยู่ดีครับ เหมือนเธอสนุกอยู่คนเดียว เหมือนผมเป็นอากาศ เธอชอบมองแต่ ผช คนนั้นคนนี้ ชอบ พูดว่าคนนั้นหล่อคนนี้หล่อ ชอบมองหน้าส่งสายตายิ้มให้เขา ผมก็ทนมาเยอะละครับไม่อยากจะวีน ให้มันเสียบรรยากาศ หลังจากจบทริปหลีเป๊ะ ก็ มาหาดใหญ่ เธอก็กลับบ้านเธอ ผมก็เดินทางกลับบ้านเกิดผมอีก แล้วผม ก็ทำงานหาเงินอีก เพื่อที่จะเก็บเงิน เปิดเทอมนี้อยากไปเลี้ยงอะไรเธอเล็กๆน้อยๆ ผมคุยโทรศัพท์กับเธอทุกคืน ทะเลาะกันเหมือนจะทุกคืน สาเหตุเพราะผมไปเยอะกับชีวิตเขาเกินไป หึงหวงเกินไป รักเธอมากเกินไปมั้งครับ อีกอย่างเธอเป็นคนขี้หงุดหงิดขี้วีนง่ายด้วย ผมก็พยายามทำตัวใจเย็นและทนมาตลอดเลยครับ พอเปิดเทอม วันนั้นไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านไหนก็ไม่รู้ ผมเห็นเธอนั่งดูรูป ผช ในเฟส ผมถามว่าใครอ่ะ เธอก็ไม่บอก ผมขอดูโทรศัพท์เธอก็ไม่ให้ ในใจผมปรี๊ดมากเลยครับ ได้แต่ใจเย็น พอวันถัดมาอีก เธอโทรมาขอผมไปเที่ยวผับกับเพื่อนๆ ใจผมก็ไม่อยากให้ไป พอผมบอกไม่ให้ไปเธอก็วีนใส่โมโหใส่หาว่าผมมาเยอะใส่ ผมว่าก็จริงนั่นแหละ ผมเยอะเกินไปจริงๆ ทุกๆวันปัจจุบันนี้ ผมยังรักเธอทั้งๆที่ผมเจ็บ ยังหวง ยังรู้สึกโหยหา ไม่มีเธอผมก็ไม่เหลือใครอีกแล้วเพราะมาอยู่หาดใหญ่มาตัวคนเดียวญาติอะไรก็ไม่มีเลยครับ ผมยังไม่อยากให้เธอทิ้งผมไปไหนเลย ทั้งๆที่ผมรู้สึกว่าเธออยากจะเลิกกับผมใจจะขาดอยู่แล้วมั้ง ถ้าผมเลิกกับเธอไป ผม กลัว ว่าผมจะ หาความรักไม่เจอ กลัวสาระพัด กลัวที่จะต้องอยู่ คนเดียว แต่ทุกวันนี้ผมมีเธอเหมือนผมอยู่คนเดียวเลยครับ วันครบรอบ 8 เดือน 7 วัน ที่ผ่านมา ผมว่ามันจะต้องมีอะไรดีขึ้นบ้างแหละ แต่สุดท้ายก็เฟลอยู่ดีครับ เธอชวนผมไปร้านก๋วยเตี๋ยวแห่งนึงที่หาดใหญ่ ทั้งๆที่เธอไม่ชอบร้านนั้นเลย ไอผมก็รู้สึกแปลกๆ วันนั้นเธอสั่งให้ผมแต่งตัวหล่อๆ ผมก็รู้สึกแปลกผิดปกติ พอไปถึงร้านเท่านั้นแหละครับ ไปเจอแฟนเก่าเธอ ผมก็รู้แล้วครับว่า เธอพาผมไปประชดแฟนเก่าเธอนี่เองวันนั้นผมรู้สึกเฟลมากครับพยายามเก็บอารมมาตลอด 4 เดือน ทนมาตลอด รู้สึกผิดหวังหลายครั้งมาตลอด หลายคนก็มองว่าผมโง่ แต่ผมขาดเธอไม่ได้จริงๆไม่รู้เพราะอะไรผมทำกรรมอะไรไว้ ทุกวันนี้ ผมเหงา ผมเคว้างคว้าง ทั้งเรื่องเพื่อน(ตามจิงเรื่องเพื่อนก็ไม่ได้มีปัญหาไรมากมายหรอก ไม่มีใครเกลียดผม แต่ผมรู้สึกไม่สนิดกับใครเลยเข้ากันไม่ได้เพราะสังคมยาเสพติดมันเยอะมาก) ทั้งเรื่องแฟน ทั้งเรื่องที่อยู่คนเดียว
เหมือนชีวิตผมไม่เหลือใคร เคยคิดที่จะฆ่าตัวตายที่ระเบียงหอพัก แต่พี่เขาฉกตัวผม มาห้ามไว้ทัน T_T ผมต้องทำยังไง ทุกวันนี้ ผมไปเรียน จันทร์ - ศุกร์ เรียนก็ไม่รู้เรื่องเรียนก็ไม่เก่ง กลับมาห้อง ก็นั่งอยู่หน้าคอมคนเดียวไม่มีอะไรทำ ไม่มีใครชวนไปไหนมาไหน มีแฟนก็เหมือนไม่มี แต่ใจยังขาดไม่ได้ยังรัก และก็ รักเขามาก
เข้าใจผมมั้ยครับ ''บางคน ก็หาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้ ว่าทำไมถึงต้องทน...รักคนแบบนี้''
จะติเตือนว่าด่าผมตามสบายเลยนะครับ อยากให้ผมปรับปรุงตัวยังไงบอกได้เลย ตอนนี้ผมสิ้นคิดทำอะไรไม่ถูกแล้วจริงๆ
ผม ควร อยู่ ต่อ ไปใน โลกนี้ดีมั้ย T_T
ชีวิตตอนมัธยมต้น ผมรู้สึกว่า ผมมีความสุขที่สุดเลยครับทั้งสังคมทั้งเพื่อนๆ ทั้งครู พ่อและแม่ จนจบ ม.3 ได้มาเขาเรียน ปวช. ซึ่งเรียนมา ปี 1-2 ผมเรียนไม่เก่งรู้สึกไปไม่รอด รู้สึกไม่ใช่ตัวของตัวเอง ปัจจุบันนี้ ยังเหมือนเดิมครับ อยู่ ปวช 3 รู้สึกว่าชีวิต ปวช สำหรับผมผมไม่มีความสุขเลย ในเรื่องสังคม เรื่องเพื่อนที่ไม่เหมือนเพื่อนๆตอน ม.3 แต่ผมก็จะพยายามปรับตัวอยู่ให้ได้ ทุกวันนี้ ผมอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด .... จนมี ผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในชีวิตผม บ้านเธออยู่หาดใหญ่ ตั้งแต่คบกันช่วงแรกๆผมก็รู้สึกดีนะ เธอรู้สึกมาเติมเต็ม มาให้กำลังใจ แต่ พอผ่านไปซัก 4 5 เดือนเธอเหมือนจะรู้สึกเบื่อผมแล้วล่ะมั้งครับหรือผมคิดไปเองก็ไม่รู้ วันนั้น วันงานบายเหนี่ยเธอสั่งให้ผมมาหาดใหญ่ เพื่อที่จะมาหาเธอ ผมก็รู้สึกดีใจเพราะตอนนั้นผมอยู่บ้านเกิดในช่วงปิดเทอม ผมก็ไปหา พอไปหาเสร็จ เธอก็ถ่ายรูปกับผมโน่นนี่นั่นตามประสา หลังจากนั้น เธอก็เข้างานไปผมคนนอกผมเข้าไปไม่ได้ และเธอบอกให้ผมมารับเธอตอน 5 ทุ่ม พอ5ทุ่มผมก็ไปรับ เธอบอกค่อยมารับตี 3 ผมรุ้สึกโกรธมากครับตอนนั้น ตอนนั้นเธอทำหน้าไม่พอใจใส่ผม ทั้งๆที่ผมกำลังโมโหเธออยู่ รู้สึกเฟลมากเลยครับ แต่ก็ เอา ผมขับรถออกไป คิดว่าค่อยมารับตี 3 ก็ได้ พอเสร็จไปรับ ก็มาอยู่ห้องนอนด้วยกัน มีอะไรกันตามประสาธรรมดา พอเช้าผมก็เตรียมตัวกลับบ้านเกิดผมครับ ต่างคนต่างแยกย้าย พอ ผ่านไปได้สัก ประมาณ 2 อาทิต เธอชวนผมมาคอนเสริต m-150 ที่หาดใหญ่ ผมก็มาอีกครับ พอมาผมซื้อตุ๊กตาหมีไปให้เธอตัวนึงด้วย พอเข้าคอนเสิด จังหวะเพลงมันส์ คุณรู้มั้ยครับเธอไม่ได้อยู่ข้างผม เธอไปอยู่กับเพื่อนแล้วข้างๆเพื่อนเธอก็มี ผช ล้อมรอบอยู่เต็ม แล้วแฟนผมเค้าก็ไปเต้น กับ พวก ผช พวกนั้น ปล่อยให้ผมยืนบ้าอยู่คนเดียวตามลำพัง ผมก็โกรธนะแต่ผมเก็บอารมณ์และใจเย็นมาก พอคอนเสิดจบแยกย้ายกลับที่พัก คืนนั้นเธอนอนค้างกับผม ก็มีอะไรกันอีกตามประสา พอเช้ามา ผมก็เดินทางกลับบ้านเกิดอีกครับ ถัดมา คราวนี้ ช่วงสงกราน ตอนแรกเธอชวนผมมาด้วยใจผมก็อยากไปแหละ แต่สุดท้ายเธอบอก ไม่อยากให้มาแล้ว ผมก็หึงหวงอ่ะนะวันสงกรานมันอันตรายพวกวัยรุ่นผชบ้ากามเยอะแยะ ผมก็ขอวิงวอนที่จะไปเล่นน้ำกับเธอให้ได้ เธอก็อนุญาต ใจจิงแล้วผมอยากเจอหน้าเธอครับ พอวันสงกราน แถวลีกาเด้น คนเยอะมาก แฟนผมก็ พาผมไปเล่นน้ำ แต่รู้มั้ยครับว่า ถังใส่แป้ง อยู่ที่มือเธอ เธอปะแป้ง ผช มั่วไปหมดเลยครับ แถม เห็นผช ไม่ได้ก็ชอบมองหน้า มองแล้วยิ้มให้ ทั้งๆที่ผมยืนมองอยู่ข้างๆ ส่วนตัวผมเหมือนอากาศถังใส่แป้งเธอก็ไม่ให้ผม พอผมจะซื้อเองเธอดันห้ามเฉย ไม่ได้ไปสนุกอะไรกับเธอเลย เธอสนุกอยู่คนเดียว หลังจากเล่นสงกรานเสร็จก็กลับที่พัก ผมกับเธอก็มีอะไรกันตามประสาเหมือนเดิม หลังจากนั้นตื่นเช้าผมก็เดินทางกลับบ้านเกิดครับ และระยะหลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ไปหาดใหญ่อีกเพราะไม่มีอีเว้นอะไรแล้ว และอยู่ในช่วงปิดเทอมด้วย ผมก็ทำงาน หาเงินไปเรื่อยๆ จนวันนึง เข้าประมาณ เดือน พฤษภามั้งครับ เธอชวนผมไปเที่ยว เกาะ หลี เป๊ะ ผมก็ตอบตกลงครับ เพราะใจก็อยากเจอเธอเหลือเกิน พอไปเที่ยวหลีเป๊ะ ผมก็รู้สึกไม่สนุกอยู่ดีครับ เหมือนเธอสนุกอยู่คนเดียว เหมือนผมเป็นอากาศ เธอชอบมองแต่ ผช คนนั้นคนนี้ ชอบ พูดว่าคนนั้นหล่อคนนี้หล่อ ชอบมองหน้าส่งสายตายิ้มให้เขา ผมก็ทนมาเยอะละครับไม่อยากจะวีน ให้มันเสียบรรยากาศ หลังจากจบทริปหลีเป๊ะ ก็ มาหาดใหญ่ เธอก็กลับบ้านเธอ ผมก็เดินทางกลับบ้านเกิดผมอีก แล้วผม ก็ทำงานหาเงินอีก เพื่อที่จะเก็บเงิน เปิดเทอมนี้อยากไปเลี้ยงอะไรเธอเล็กๆน้อยๆ ผมคุยโทรศัพท์กับเธอทุกคืน ทะเลาะกันเหมือนจะทุกคืน สาเหตุเพราะผมไปเยอะกับชีวิตเขาเกินไป หึงหวงเกินไป รักเธอมากเกินไปมั้งครับ อีกอย่างเธอเป็นคนขี้หงุดหงิดขี้วีนง่ายด้วย ผมก็พยายามทำตัวใจเย็นและทนมาตลอดเลยครับ พอเปิดเทอม วันนั้นไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านไหนก็ไม่รู้ ผมเห็นเธอนั่งดูรูป ผช ในเฟส ผมถามว่าใครอ่ะ เธอก็ไม่บอก ผมขอดูโทรศัพท์เธอก็ไม่ให้ ในใจผมปรี๊ดมากเลยครับ ได้แต่ใจเย็น พอวันถัดมาอีก เธอโทรมาขอผมไปเที่ยวผับกับเพื่อนๆ ใจผมก็ไม่อยากให้ไป พอผมบอกไม่ให้ไปเธอก็วีนใส่โมโหใส่หาว่าผมมาเยอะใส่ ผมว่าก็จริงนั่นแหละ ผมเยอะเกินไปจริงๆ ทุกๆวันปัจจุบันนี้ ผมยังรักเธอทั้งๆที่ผมเจ็บ ยังหวง ยังรู้สึกโหยหา ไม่มีเธอผมก็ไม่เหลือใครอีกแล้วเพราะมาอยู่หาดใหญ่มาตัวคนเดียวญาติอะไรก็ไม่มีเลยครับ ผมยังไม่อยากให้เธอทิ้งผมไปไหนเลย ทั้งๆที่ผมรู้สึกว่าเธออยากจะเลิกกับผมใจจะขาดอยู่แล้วมั้ง ถ้าผมเลิกกับเธอไป ผม กลัว ว่าผมจะ หาความรักไม่เจอ กลัวสาระพัด กลัวที่จะต้องอยู่ คนเดียว แต่ทุกวันนี้ผมมีเธอเหมือนผมอยู่คนเดียวเลยครับ วันครบรอบ 8 เดือน 7 วัน ที่ผ่านมา ผมว่ามันจะต้องมีอะไรดีขึ้นบ้างแหละ แต่สุดท้ายก็เฟลอยู่ดีครับ เธอชวนผมไปร้านก๋วยเตี๋ยวแห่งนึงที่หาดใหญ่ ทั้งๆที่เธอไม่ชอบร้านนั้นเลย ไอผมก็รู้สึกแปลกๆ วันนั้นเธอสั่งให้ผมแต่งตัวหล่อๆ ผมก็รู้สึกแปลกผิดปกติ พอไปถึงร้านเท่านั้นแหละครับ ไปเจอแฟนเก่าเธอ ผมก็รู้แล้วครับว่า เธอพาผมไปประชดแฟนเก่าเธอนี่เองวันนั้นผมรู้สึกเฟลมากครับพยายามเก็บอารมมาตลอด 4 เดือน ทนมาตลอด รู้สึกผิดหวังหลายครั้งมาตลอด หลายคนก็มองว่าผมโง่ แต่ผมขาดเธอไม่ได้จริงๆไม่รู้เพราะอะไรผมทำกรรมอะไรไว้ ทุกวันนี้ ผมเหงา ผมเคว้างคว้าง ทั้งเรื่องเพื่อน(ตามจิงเรื่องเพื่อนก็ไม่ได้มีปัญหาไรมากมายหรอก ไม่มีใครเกลียดผม แต่ผมรู้สึกไม่สนิดกับใครเลยเข้ากันไม่ได้เพราะสังคมยาเสพติดมันเยอะมาก) ทั้งเรื่องแฟน ทั้งเรื่องที่อยู่คนเดียว
เหมือนชีวิตผมไม่เหลือใคร เคยคิดที่จะฆ่าตัวตายที่ระเบียงหอพัก แต่พี่เขาฉกตัวผม มาห้ามไว้ทัน T_T ผมต้องทำยังไง ทุกวันนี้ ผมไปเรียน จันทร์ - ศุกร์ เรียนก็ไม่รู้เรื่องเรียนก็ไม่เก่ง กลับมาห้อง ก็นั่งอยู่หน้าคอมคนเดียวไม่มีอะไรทำ ไม่มีใครชวนไปไหนมาไหน มีแฟนก็เหมือนไม่มี แต่ใจยังขาดไม่ได้ยังรัก และก็ รักเขามาก
จะติเตือนว่าด่าผมตามสบายเลยนะครับ อยากให้ผมปรับปรุงตัวยังไงบอกได้เลย ตอนนี้ผมสิ้นคิดทำอะไรไม่ถูกแล้วจริงๆ