ความห่างไกล...ทำให้เราเป็นได้แค่พี่น้อง

เราได้บังเอิญคุยกับ ผช คนนึงที่อยุ่ห่างไกลกัน
.
ในวันที่เราสองคนได้เริ่มรุ้จักกัน และได้เริ่มต้นสนทนากัน
.
คือการที่เราส่งเกมส์ในไลน์ให้เขา และทุกอย่างก็เรื่มขึ้น
.
เขาพอรุ้ว่าเราเองเพิ่งอกหัก และยังไม่แข็งแรงพอที่จะมีใคร
.
เรากับเขาคุยกันผ่านตัวอักษร...ทุกครั้งที่เราได้คุยเรายิ้มตลอด
.
และแอบคิดว่า ไอเด็กคนนี้มันร้าย เราบอกตัวเองเสมอว่าอย่าเผลอใจ
.
พอคุยกันสักพัก เราก็มารุ้ว่าเขาอายุมากกว่าเรา คือต้องบอกก่อนว่าเราเองไม่ชอบคบเด็ก หรือคุยกับ ผช ที่อายุน้อยกว่า
.
ตอนแรกเราเฉยๆกับเขามาก จนเขาถามเราว่า ตอนนี้หัวใจเราโอเคไหม?
.
เป็นคำเดียวที่ตัวเราเองรอให้ใครสักคนมถามเราแบบนี้
.
ทุกอย่างในความรุ้สึกเราจึงเริ่มขึ้น เราคุยกันภาพตัวอักษรได้ไม่นาน
.
เขาก็ขอเบอร์เรา...และเราก็ได้เริ่มโทรคุยกัน
.
เราหลงรักความใส่ใจของเขา ที่มีต่อเราในทุกๆเรื่อง เขาทำมันได้ดี
.
เขามาเปลี่ยนเราเกือบจะทุกอย่าง แต่ทุกอย่างที่เปลี่ยนคือเราทำให้เอง
.
เราหยุดเที่ยวกับเพื่อน ไม่ดื่ม บลา บลา บลา
.
และการพิมพ์ที่ไม่เคยสะกดผิดเลยแม้แต่ตัวเดียว เขาเป็นคนชอบอธิบายอะไรที่เราเข้าใจผิด เขาทำให้เราสบายใจที่มีเขา
.
จนเราเริ่มใส่ความรุ้สึกของคำว่า ช อ บ ลงไป
.
ทุกๆครั้งที่เราคุยกัน เราคิดว่าตัวเขาเองก็คงแอบอะไรกับเราบ้าง
.
เวลาผ่านไป 2 เดือน เราคุยกันเยอะขึ้น แลกเปลี่ยนชีวิตประจำวันกันเยอะขึ้น
.
เขาใส่มุมน่ารักๆของเขาให้เราได้รุ้สึกมากขึ้น มันมากขึ้นเรื่อยๆแบบที่เราคิดว่าเขามาเติมเต็มเราจิงๆ
.
เราคิดว่าถ้าเราได้คบกัน เราคงหาเรื่องจะทะเลาะกันไม่ได้เลย และคงหาเรื่องที่จะเลิกกันก็คงไม่มี
.
จนเข้าเดือนที่ 3 เราใส่ ค ว า ม รั ก ลงไป เราเขียนไดอารี่ ขอบคุณที่เราได้คุยกันให้กับเขา
.
และทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไป เรามีนิสัย งี่เง่า ขี้หึง ใส่เขา ทั้งๆที่เรายังไม่ได้คบกัน
.
จนเขาเองเริ่มอึดอัด...และไม่มีความสุขที่ได้คุยกับเราแบบแต่ก่อน
.
เขาและเรา เปิดใจคุยกัน ตรงๆ เราบอกเขาว่าเราคิดยังไง
.
แต่เขารุ้ว่าเรายังไม่ใช่ เขามีเหตุผลที่มันฟังขึ้นและเราก็รุ้สึกแบบนั่นเหมือนกัน
.
คือเราไกลกัน...ถ้าคบกันมันมีแต่พัง เพราะตัวเขาเองเจอกับรักแบบนี้มาตลอด
.
เราอยากให้เขาได้ลองคบน่ะ แต่เขาเองก็บอกว่า ถ้าลองคบแล้วมันไม่โอเค เราสองคนคงไม่ได้คุยกันอีกเลย
.
เราเริ่มรุ้สถานะของเรากับเขา ว่าคงเป็นได้แค่พี่น้อง
.
เราตกลงกับสถานะที่เขายื่นให้เรา
.
เราคิดว่าขอแค่ให้เราได้คุยกับเขา แค่ไม่หายไปก็คงมีความสุขดี
.
แต่จิงๆแล้วมันไม่ใช่เลย ... เพราะความรุ้สึกเราไม่ได้หายไป เราเองยังแอบคิดว่าเขาจะใจอ่อนบ้าง แต่เขาหนักแน่นมากกก
.
จนตอนนี้เราไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนแต่ก่อน ... และเขาเองก็เหมือนเริ่มเปิดใจให้กับใครคนนึง ที่อยู่ใกล้ๆเขา
.
เราได้แต่เป็นห่วงเขา และยินดี ถ้าเขาได้คบกัน
.
เราเคยสัญญากับเขาว่าเราจะไม่หายไปไหน จะอยุ่ข้างๆเขาและจะเป็นคนที่รับฟังเขาทุกเรื่อง คุยได้ทุกเรื่อง
.
แต่ตอนนี้เราเริ่มรุ้สึกว่า เราไม่ใช่คนที่หาย แต่คงเป็นเขา
.
เราอยากจะบอกว่า เราขอบคุณมากๆนะ ที่ได้รุ้จัก อยากน้อยๆเราว่าเราโตขึ้นกว่าแต่ก่อน ได้เรียนรุ้หรืออะไรที่เราเองบกพร่อง เขาก็เตือนและแนะเราตลอด
.
รักนะ อ า ฮ่ ง