สวัสดีค่ะ...^^" เราชื่อยิ้มนะ
เมื่อวันนี้ของปีที่แร้วเป็นวันที่เราเสียใจที่สุดเพราะคนที่เรารักเค้าทิ้งเราไปแร้วจริงๆ. !!
เรื่องมีอยู่ว่า...
ย้อนกลับไปตั้งแต่ตอนที่รุ้จักกันเลยเนอะ เรารุ้จักกันเพราะเพื่อนเราแอบชอบเพื่อนเค้าแต่ดันบอกผิดคน__เราเข้าใจว่าเป็นเค้าก็เข้าใจว่าเป็นเค้ามาตลอดตั้งแต่ตอนม.1 จน ม.2 คงเข้าใจอารมณ์เด็กกันนะค่ะ คือแบบ แอบชอบรุ่นพี่งี้ 555+ นึกถึงแร้วขำตัวเองคนที่เพื่อนชอบอ่ะอีกคนแต่เราดันเข้าใจผิด สุดท้ายพอวันนึงเกิดเจอจังๆมา. ผิดคนซะงั้น หน้าแตกตั้งนาน และนั่นก็เป็นวันที่เรารุ้จักเค้าทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้รุ้จักเราหรอก ตั้งแต่วันนั้นมาก็เริ่มแอบมอง รุ้ความเคลื่อนไหวทุกอย่าง กลายเป็นชอบไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รุ้ แต่ก็ไม่ได้บอกใครนะ ไม่มีใครรุ้เลยแค่ปลื้มพี่คนนึงใน รร. มัธยมต้น. ตั้ง. 2 ปี โดยที่เจ้าตัวไม่ได้รุ้เรื่องอะไรเลย (ไม่ใช่หนังสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักแต่ก็คล้ายๆนะเรื่องความบ้า). 555+ และก็ไม่ได้ทำอะไรเลยจำได้ว่า กีฬาสีอยู่สีเดียวกัน ดีใจมาก และก็มีครั้งนึ่งเกือบชนกันที่โรงอาหาร วันนั้นอายมากก มีครั้งนึ่งไปกินข้าวกลางวันกับเพื่อน. ดันไปนั่งร้านเค้า แห๋ม !! อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น นึกถึงทีไรก็ขำทุกที เป็นช่วงเวลาทีมีความสุขมากที่ได้แอบชอบรุ่นพี่อยุ่เงียบๆคนเดียว ___2ปี
เวลาผ่านไปจนเข้าย้าย รร เราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย. ลืมบอกไปสมัยนั้นโลกโซเซียวไม่เป็นที่นิยมแบบนี้หรอกนะ. !! ความรุ้สึกในตอนนั้นที่เค้า จบ ม.3 แร้วย้ายไปเรียนในจังหวัด ซึ่งก็รุ้สึกเสียใจนะ จากคนที่เคยแอบบมองทุกวัน จากคนที่คอยหลบหน้าทุกครั้งที่เจอ จากคนที่คอยดูว่าวันนี้เค้าจะมาเรียนรึป่าว เค้าไปไหน กับใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร มาจู่จู่วันนึ่งหายไป ก็รุ้สึกแย่ไม่เบานะ ในตอนนั้น แต่ก็ไม่ได้คิดแบบจะจีบ จะคุยด้วย เพราะมันเป็นความรุ้สึกเด็ก คิดในใจไม่ใช่หรอกมั่ง เรายังเด็ก ยังไร้เดียงสามากนะ หยุดคิดแร้วตั้งใจเรียนก็พอ !! เวลาก็ผ่านไป 1 ปี เราก็ย้ายไปเรียนในจังหวัดเหมือนกันแต่คนละ รร นะ ตอนนั้นคิดว่าเค้าคงมีแฟนไปแร้วมั่ง. เค้าคงติดเที่ยวเกเร ติดหญิงไปแร้วมั่ง เพราะไม่ได้เจอกันเลย. แร้วนิสัยโดยส่วนมากของ ผช ก็เป็นประมาณนั้น มั่ง !!
แร้วจู่จู่ วันนี้ก็มาถึง วันที่เราได้รุ้จักกันจริงๆ วันนี้เป็นวันที่เราไม่คิดไม่ฝันเลย เราได้คุยกันโดยบังเอิญและรุ้จักกันรุ้เรื่องส่วนตัวในหลายๆเรื่องที่เราไม่เคยรุ้มาก่อน. ซึ่งตอนนั้นเราเข้าใจว่าเค้าก็คงคิดกับเราแค่คนรุ้จักเผลอมาคุยด้วยแค่นั้น. เพราะเราไม่ได้สวย ไม่ได้มีอะไรที่น่าสนใจเลยย แต่ตั้งแต่เค้าย้ายไปเค้ากลับมีสาวๆมารุมเยอะ มีคนที่แอบชอบเหมือนเราเยอะขึ้น เราเลยหยุดคิดพัฒนาความคิดไปไกล. แต่ตั้งแต่วันที่เราได้คุยกันวันนั้นเค้าก็ไม่ใช่คนแบบที่เราคิดมาก่อน. ตั้งแต่วันนั้นเราก็เริ่มคบกัน ... ดีใจมาก แต่ในความรุ้สึกแร้วคิดว่า ชั่งมันอย่างน้อยก็ได้บอกความรุ้สึกที่เก็บมาตั้งนาน จะคบได้แค่วัน 2 วันหรือแค่อาทิตเดียวก็ถือว่าได้รุ้จักกันก็พอละกัน ^^" จากวันนั้นมาจนเวลาผ่านไป 5 ปี ที่เราคบกัน มีหลายเรื่องหลายราวผืานเข้ามาในชีวิตของเรา ทั้งดี และไม่ดี ซึ่งบางเรื่องก็ไม่ได้คิดว่าจะผ่านมาด้วยกันได้ มีทั้งเสียงหัวเราะ รอยยิ้ม ร้องไห้ โกรธ โมโห้ บ้าบอ >> นับได้ว่าเป็นเวลาที่มีค่ามาสำหรับ ผญคนนึ่งที่ไม่เคยคิดว่ามันจะได้คบกับ ผช คนนึ่งที่แอบปลื้มตั้ง 3 ปี แร้วก็ได้คบกันจริงๆตั้ง 5 ปี กว่าๆ และก็ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาเลิกกันจริงๆเลย
ระยะเวลาเดินมาถึงสุดทางของเราแร้วจริงๆ จากคนที่เคยคุยกันทุกวัน คนที่เคยปาอบใจ คนที่เคยแชร์ประสบการณ์เรื่องราวต่างๆที่พบเจอในชีวิต เป็นทั้งพ่อ แม่ เพื่อน ครู คนรัก ในเวลาเดียวกัน กลายเป็นคนเบื่อ ไม่ค่อยมีเวลาให้ งุดงิดง่าย มีอะไรเก็บเงียบไม่ยอมบอก เริ่มเป็นคนอื่นมากขึ้น เราก็เริ่มรุ้สึก ทีแรกก็คิดว่ามันคงนานจริงๆแหละ เค้าคงเบื่อแร้ว ไม่แปลกหรอก หรืออาจเป็นเพราะเราไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเลย เพราะนอนคนละที่ ตื่นคนละที่ มีบ้างแค่บางครั้งไปเที่ยวด้วยกันอยู่ด้วยกันแค่วัน สองวัน คือประมาณแบบ เดือนนึ่งเจอกัน 2-3 วัน หรือเปล่า เพราะเราต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ส่วนเค้าก็เรียนแร้วก็ช่วยงานที่บ้านหรือป่าว ปัญหาหลายๆอย่างเริ่มแรงขึ้น แรงขึ้น จนต้องห่างกันสักพักนะ. อืม โอเค เผื่ออะไรจะดีขึ้นเนอะ ตอนนั้นเราคิดแบบนั้น ส่วนเรื่องมือที่สาม เราคิดว่า ถ้าเค้ามีจริงนี่ก็เป็นโอกาสให้เค้าได้เลือกละกัน. ในใจก็คิดอยุ่แร้วแหละแต่ไม่กล้าพุด. เค้าก็บอกว่าจะมีเวลาไปให้ใครที่ไหนล่ะ ไม่มีหลอกส่วนมากก็มีแต่คนมีเจ้าของหมดแร้วแหละ ก็เลยห่างกัน...ไอ้เราก็เหงาดิเคยคุยกันแทบทุกวัน__ก็อยากโทหา_ก็อยากไปหา__แต่เค้าก็ไม่คุยกับเราดีๆสักครั้ง__เลยคิดว่าคงไม่ใช่แร้วแหละ แบบนี้เลิกชัวร์ ช่างมันปล่อยไปเหอะเค้าไม่รักเราก็ปล่อยไปเหอะ. บอกเลยว่าโคตรเสียใจที่ต้องเลิกกัน. คิดอยุ่เสมอว่าเค้าคงกลับมาสักวันที่เค้าคิดถึงเรา ...แต่สวรรค์ดันไม่ได้ยินเสียงพูดในใจของเราสิ ทำใจไม่ได้อย่างแรง เลยตัดสินใจในวันที่ง้อเค้าตั้ง 212 วัน แร้วรุ้ว่ายังไงมันคงเป็นไปไม่ได้อีกแร้ว จบคือจบ จากคือจาก ซึ่งวันนั้นเราได้พิมข้อความแร้วโพสต์ลงในเฟสบุ๊คอันนึ่งซึ่งเราเคยสมัครเฟสนี้ไว้เวลาเสียใจเวลาร้องไห้เวลาดีใจเรามักจะโพสต์ลงหน้าวอเฟสอันนี้ ซึ่งไม่มีเพื่อนสักคน กะว่าจะเอาไว้ให้เค้าอ่านในวันนึ่งซึ่งถ้าไม่ใช่วันแต่งงานก็คงเป็นวันที่เลิกกัน แร้วก็คงเป็นวันนี้แหละ !!
เฟสบุ๊คอันนี้เล่าเรื่องทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเจอกันมา. เป็นตัวอักษรให้เค้าฟัง ตั้งแต่เริ่มรุ้จัก เริ่มรักกัน เริ่มทะเลาะกันกี่ครั้ง ครั้งไหนแรงที่สุด ครั้งในประทับใจ. ที่สุด ครั้งไหนเสียใจที่สุด. มีอะไรบ้างที่เราทำเพื่อเค้าแร้าไม่ได้บอกมั่ง ทุกๆอย่าง ทำให้เค้ารุ้ว่าเรารักเค้ามากแค่ไหน__แร้วก็แอดเพื่อนไปหาเค้าในวันที่เราตัดสินใจทุกอย่างว่าจบแร้ว นี่คงเป็นโค้งสุดท้ายแร้วสินะ >> สุดท้ายเค้าอ่านหมดทุกคำแต่ก็เงียบไปอาทิตนึ่ง ไอเราก็กลัวเค้าไม่ได้อ่านโทไปถาม ..สุดท้ายคำตอบที่เราได้กลับมาบอกเราว่า. "จะมาพูดให้รู้สึกผิดทำไม". จบคือจบ เลิกคือเลิก 😪
ถามว่าเสียใจรึป่าว มันเกินคำว่าเสียใจเลยทีเดียวแหละ !!
แร้ววันที่ 10 กรกฏาคม 2557. ก็มาถึง วันที่เรารุ้ความจริงอย่างหายโง่ไปเลยทีเดียว วันนั้นเราส่งข้อความไปขอคุยด้วยหน่อยดิวันนี้ เดี๋ยว 4 ทุ่มโทหานะ พอ 4 ทุ่มเค้าส่งข้อความกลับมาว่า "ไม่ต้องโทมาอีกนะ" ไอ้เราก็ด้วยความสงสัย__ในใจมันอยากคุยอยุ่แร้วยังไงก็ต้องได้คุยดิ โทไป เค้าบอกว่าอยุ่กับแฟนไม่ต้องโทมาอีกนะ. ซึ่งก่อนหน้านี้1วันเราโทหากลับคุยกับเราแร้วบอกว่าไม่มีใคร ! เกิดคำถามแร้วใครคือแฟนเป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไหร่. ทำไมเราไม่รุ้ เตตัสในเฟสก็ไม่มีใคร แร้วคือใคร คำถามโง่ๆของผญ ที่ยังตัดใจไม่ได้สินะ เลยขอคุยกับผญคนนั้น คำตอบคือ ผญ คนนั้นเป็นแฟนกับเค้าวันนี้ รุ้จักกันได้ปีกว่าแร้ว ไปมาหากันตลอด ถึงขั้นสวรรค์ชั้นดาววดึงแร้ว. คำตอบชัดเจนมาก. วันนั้นเราหน้าชาไปหมด. ร้องไห้ไม่ออก ไม่คิดว่าจะโง่ได้ถึงขั้นนี้ ด้วยความที่ไม่อยากเสียคนรักคนนี้ไปเลยเกิดอารมณ์ชั่ววูบบ. ผู้ชายคนนี้เรารักมากเลยเราขอคืนได้ไหม ? >>ซึ่งคำตอบมันชัดอยู่แร้วเพราะเค้าไม่กลับมาหรอกเค้ารักกันเรามันก็แค่อีหน้าด้านคนนึ่ง !! คืนนั้นเรารุ้ทุกอย่างชัดเจนหมดเครีย์ทุกข้อสงสัยมานาน...ตอบเลยว่า. จุกมาก
ในช่วงเวลาที่เราเสียใจแบบสุดๆตอนนั้น. ผชคนนั้นส่งข้อความมาด่าเราเยอะมาก. "เทอทำให้ฉันเสียคนที่รักที่สุดในชีวิตไปอย่ามายุ้งกับฉันอีกนะ__ฉันเกียจเทอ". "ฉันไม่มีเค้าฉันกินข้าวไม่ได้". "ฉันมีชีวิตอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเค้า". "ถ้าเทอรักฉันปล่อยฉันไปรักกับเค้า". "เทอรุ้ไหมว่าเทอทำให้เค้าเกือบจะโดดตึกฆ่าตัวตาย". "เวลาเราอยู่กับเค้ามีความสุขมาก". ::: สุดท้ายเราผิดมากที่ทำร้ายคนที่เรารัก. เราขอโทษนะที่ทำใหเทอสองคนทะเลาะกัน เราถึงขั้นต้องโทไปปับความเข้าใจให้กับเค้า. ให้เค้าไม่ทะเลาะกันไม่เลิกกัน. จบตรงที่เราต้องเลิกยุ่งกับเค้าอย่างเด็ดขาด ___
ตั้งแต่วันนั้นมาเราเสียใจมาก. กินข้าวไม่ได้เลย. นอนไม่หลับ คิดมาก. ตอนนั้นเจอมรสุมชีวิตอย่างหนักมาก เลยหยุดทุกอย่างโดยการ. ปิดโลกโซเซียว เปลี่ยนเบอร์มือถือ เปลี่ยนทุกอย่างที่เคยทำในทุกๆวัน เปลี่ยนงานใหม่ เปลี่ยน รร. เปลี่ยนสังคม. เพราะความคิดของเราตอนนั้นมันอยู่ไม่ได้จริงๆ ในสังคมที่ในชีวิตประจำวันเรามีเค้าอยู่ในทุกๆจุดแร้ว. วันนึ่งหายไปมันก็ยากนะที่จะอยู่กับสิ่งๆนั้น. __เริ่มจากจุดที่เกือบตายเพราะผช คนเดียว มาจนถึงวันนี้. เราดีขึ้นมาก. ดีขึ้นสุดๆ. ซึ่งถามว่าวันนี้เรารักเค้านะ. ยังไม่ลืมหรอก แต่เราเสียใจมากที่วันนั้นทำให้เค้าทั้งสองคนต้องทะเลาะกัน.
#แต่เราเกิดคำถามในใจอยู่ทุกวันที่ว่าเราทำร้ายจิตใจคนที่ทิ้งเราไปหรือป่าว.???
สิ่งที่เราทำไปมันทำร้ายจิตใจคนที่ทิ้งเราหรือป่าว
เมื่อวันนี้ของปีที่แร้วเป็นวันที่เราเสียใจที่สุดเพราะคนที่เรารักเค้าทิ้งเราไปแร้วจริงๆ. !!
เรื่องมีอยู่ว่า...
ย้อนกลับไปตั้งแต่ตอนที่รุ้จักกันเลยเนอะ เรารุ้จักกันเพราะเพื่อนเราแอบชอบเพื่อนเค้าแต่ดันบอกผิดคน__เราเข้าใจว่าเป็นเค้าก็เข้าใจว่าเป็นเค้ามาตลอดตั้งแต่ตอนม.1 จน ม.2 คงเข้าใจอารมณ์เด็กกันนะค่ะ คือแบบ แอบชอบรุ่นพี่งี้ 555+ นึกถึงแร้วขำตัวเองคนที่เพื่อนชอบอ่ะอีกคนแต่เราดันเข้าใจผิด สุดท้ายพอวันนึงเกิดเจอจังๆมา. ผิดคนซะงั้น หน้าแตกตั้งนาน และนั่นก็เป็นวันที่เรารุ้จักเค้าทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้รุ้จักเราหรอก ตั้งแต่วันนั้นมาก็เริ่มแอบมอง รุ้ความเคลื่อนไหวทุกอย่าง กลายเป็นชอบไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รุ้ แต่ก็ไม่ได้บอกใครนะ ไม่มีใครรุ้เลยแค่ปลื้มพี่คนนึงใน รร. มัธยมต้น. ตั้ง. 2 ปี โดยที่เจ้าตัวไม่ได้รุ้เรื่องอะไรเลย (ไม่ใช่หนังสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักแต่ก็คล้ายๆนะเรื่องความบ้า). 555+ และก็ไม่ได้ทำอะไรเลยจำได้ว่า กีฬาสีอยู่สีเดียวกัน ดีใจมาก และก็มีครั้งนึ่งเกือบชนกันที่โรงอาหาร วันนั้นอายมากก มีครั้งนึ่งไปกินข้าวกลางวันกับเพื่อน. ดันไปนั่งร้านเค้า แห๋ม !! อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น นึกถึงทีไรก็ขำทุกที เป็นช่วงเวลาทีมีความสุขมากที่ได้แอบชอบรุ่นพี่อยุ่เงียบๆคนเดียว ___2ปี
เวลาผ่านไปจนเข้าย้าย รร เราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย. ลืมบอกไปสมัยนั้นโลกโซเซียวไม่เป็นที่นิยมแบบนี้หรอกนะ. !! ความรุ้สึกในตอนนั้นที่เค้า จบ ม.3 แร้วย้ายไปเรียนในจังหวัด ซึ่งก็รุ้สึกเสียใจนะ จากคนที่เคยแอบบมองทุกวัน จากคนที่คอยหลบหน้าทุกครั้งที่เจอ จากคนที่คอยดูว่าวันนี้เค้าจะมาเรียนรึป่าว เค้าไปไหน กับใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร มาจู่จู่วันนึ่งหายไป ก็รุ้สึกแย่ไม่เบานะ ในตอนนั้น แต่ก็ไม่ได้คิดแบบจะจีบ จะคุยด้วย เพราะมันเป็นความรุ้สึกเด็ก คิดในใจไม่ใช่หรอกมั่ง เรายังเด็ก ยังไร้เดียงสามากนะ หยุดคิดแร้วตั้งใจเรียนก็พอ !! เวลาก็ผ่านไป 1 ปี เราก็ย้ายไปเรียนในจังหวัดเหมือนกันแต่คนละ รร นะ ตอนนั้นคิดว่าเค้าคงมีแฟนไปแร้วมั่ง. เค้าคงติดเที่ยวเกเร ติดหญิงไปแร้วมั่ง เพราะไม่ได้เจอกันเลย. แร้วนิสัยโดยส่วนมากของ ผช ก็เป็นประมาณนั้น มั่ง !!
แร้วจู่จู่ วันนี้ก็มาถึง วันที่เราได้รุ้จักกันจริงๆ วันนี้เป็นวันที่เราไม่คิดไม่ฝันเลย เราได้คุยกันโดยบังเอิญและรุ้จักกันรุ้เรื่องส่วนตัวในหลายๆเรื่องที่เราไม่เคยรุ้มาก่อน. ซึ่งตอนนั้นเราเข้าใจว่าเค้าก็คงคิดกับเราแค่คนรุ้จักเผลอมาคุยด้วยแค่นั้น. เพราะเราไม่ได้สวย ไม่ได้มีอะไรที่น่าสนใจเลยย แต่ตั้งแต่เค้าย้ายไปเค้ากลับมีสาวๆมารุมเยอะ มีคนที่แอบชอบเหมือนเราเยอะขึ้น เราเลยหยุดคิดพัฒนาความคิดไปไกล. แต่ตั้งแต่วันที่เราได้คุยกันวันนั้นเค้าก็ไม่ใช่คนแบบที่เราคิดมาก่อน. ตั้งแต่วันนั้นเราก็เริ่มคบกัน ... ดีใจมาก แต่ในความรุ้สึกแร้วคิดว่า ชั่งมันอย่างน้อยก็ได้บอกความรุ้สึกที่เก็บมาตั้งนาน จะคบได้แค่วัน 2 วันหรือแค่อาทิตเดียวก็ถือว่าได้รุ้จักกันก็พอละกัน ^^" จากวันนั้นมาจนเวลาผ่านไป 5 ปี ที่เราคบกัน มีหลายเรื่องหลายราวผืานเข้ามาในชีวิตของเรา ทั้งดี และไม่ดี ซึ่งบางเรื่องก็ไม่ได้คิดว่าจะผ่านมาด้วยกันได้ มีทั้งเสียงหัวเราะ รอยยิ้ม ร้องไห้ โกรธ โมโห้ บ้าบอ >> นับได้ว่าเป็นเวลาที่มีค่ามาสำหรับ ผญคนนึ่งที่ไม่เคยคิดว่ามันจะได้คบกับ ผช คนนึ่งที่แอบปลื้มตั้ง 3 ปี แร้วก็ได้คบกันจริงๆตั้ง 5 ปี กว่าๆ และก็ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาเลิกกันจริงๆเลย
ระยะเวลาเดินมาถึงสุดทางของเราแร้วจริงๆ จากคนที่เคยคุยกันทุกวัน คนที่เคยปาอบใจ คนที่เคยแชร์ประสบการณ์เรื่องราวต่างๆที่พบเจอในชีวิต เป็นทั้งพ่อ แม่ เพื่อน ครู คนรัก ในเวลาเดียวกัน กลายเป็นคนเบื่อ ไม่ค่อยมีเวลาให้ งุดงิดง่าย มีอะไรเก็บเงียบไม่ยอมบอก เริ่มเป็นคนอื่นมากขึ้น เราก็เริ่มรุ้สึก ทีแรกก็คิดว่ามันคงนานจริงๆแหละ เค้าคงเบื่อแร้ว ไม่แปลกหรอก หรืออาจเป็นเพราะเราไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเลย เพราะนอนคนละที่ ตื่นคนละที่ มีบ้างแค่บางครั้งไปเที่ยวด้วยกันอยู่ด้วยกันแค่วัน สองวัน คือประมาณแบบ เดือนนึ่งเจอกัน 2-3 วัน หรือเปล่า เพราะเราต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ส่วนเค้าก็เรียนแร้วก็ช่วยงานที่บ้านหรือป่าว ปัญหาหลายๆอย่างเริ่มแรงขึ้น แรงขึ้น จนต้องห่างกันสักพักนะ. อืม โอเค เผื่ออะไรจะดีขึ้นเนอะ ตอนนั้นเราคิดแบบนั้น ส่วนเรื่องมือที่สาม เราคิดว่า ถ้าเค้ามีจริงนี่ก็เป็นโอกาสให้เค้าได้เลือกละกัน. ในใจก็คิดอยุ่แร้วแหละแต่ไม่กล้าพุด. เค้าก็บอกว่าจะมีเวลาไปให้ใครที่ไหนล่ะ ไม่มีหลอกส่วนมากก็มีแต่คนมีเจ้าของหมดแร้วแหละ ก็เลยห่างกัน...ไอ้เราก็เหงาดิเคยคุยกันแทบทุกวัน__ก็อยากโทหา_ก็อยากไปหา__แต่เค้าก็ไม่คุยกับเราดีๆสักครั้ง__เลยคิดว่าคงไม่ใช่แร้วแหละ แบบนี้เลิกชัวร์ ช่างมันปล่อยไปเหอะเค้าไม่รักเราก็ปล่อยไปเหอะ. บอกเลยว่าโคตรเสียใจที่ต้องเลิกกัน. คิดอยุ่เสมอว่าเค้าคงกลับมาสักวันที่เค้าคิดถึงเรา ...แต่สวรรค์ดันไม่ได้ยินเสียงพูดในใจของเราสิ ทำใจไม่ได้อย่างแรง เลยตัดสินใจในวันที่ง้อเค้าตั้ง 212 วัน แร้วรุ้ว่ายังไงมันคงเป็นไปไม่ได้อีกแร้ว จบคือจบ จากคือจาก ซึ่งวันนั้นเราได้พิมข้อความแร้วโพสต์ลงในเฟสบุ๊คอันนึ่งซึ่งเราเคยสมัครเฟสนี้ไว้เวลาเสียใจเวลาร้องไห้เวลาดีใจเรามักจะโพสต์ลงหน้าวอเฟสอันนี้ ซึ่งไม่มีเพื่อนสักคน กะว่าจะเอาไว้ให้เค้าอ่านในวันนึ่งซึ่งถ้าไม่ใช่วันแต่งงานก็คงเป็นวันที่เลิกกัน แร้วก็คงเป็นวันนี้แหละ !!
เฟสบุ๊คอันนี้เล่าเรื่องทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเจอกันมา. เป็นตัวอักษรให้เค้าฟัง ตั้งแต่เริ่มรุ้จัก เริ่มรักกัน เริ่มทะเลาะกันกี่ครั้ง ครั้งไหนแรงที่สุด ครั้งในประทับใจ. ที่สุด ครั้งไหนเสียใจที่สุด. มีอะไรบ้างที่เราทำเพื่อเค้าแร้าไม่ได้บอกมั่ง ทุกๆอย่าง ทำให้เค้ารุ้ว่าเรารักเค้ามากแค่ไหน__แร้วก็แอดเพื่อนไปหาเค้าในวันที่เราตัดสินใจทุกอย่างว่าจบแร้ว นี่คงเป็นโค้งสุดท้ายแร้วสินะ >> สุดท้ายเค้าอ่านหมดทุกคำแต่ก็เงียบไปอาทิตนึ่ง ไอเราก็กลัวเค้าไม่ได้อ่านโทไปถาม ..สุดท้ายคำตอบที่เราได้กลับมาบอกเราว่า. "จะมาพูดให้รู้สึกผิดทำไม". จบคือจบ เลิกคือเลิก 😪
ถามว่าเสียใจรึป่าว มันเกินคำว่าเสียใจเลยทีเดียวแหละ !!
แร้ววันที่ 10 กรกฏาคม 2557. ก็มาถึง วันที่เรารุ้ความจริงอย่างหายโง่ไปเลยทีเดียว วันนั้นเราส่งข้อความไปขอคุยด้วยหน่อยดิวันนี้ เดี๋ยว 4 ทุ่มโทหานะ พอ 4 ทุ่มเค้าส่งข้อความกลับมาว่า "ไม่ต้องโทมาอีกนะ" ไอ้เราก็ด้วยความสงสัย__ในใจมันอยากคุยอยุ่แร้วยังไงก็ต้องได้คุยดิ โทไป เค้าบอกว่าอยุ่กับแฟนไม่ต้องโทมาอีกนะ. ซึ่งก่อนหน้านี้1วันเราโทหากลับคุยกับเราแร้วบอกว่าไม่มีใคร ! เกิดคำถามแร้วใครคือแฟนเป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไหร่. ทำไมเราไม่รุ้ เตตัสในเฟสก็ไม่มีใคร แร้วคือใคร คำถามโง่ๆของผญ ที่ยังตัดใจไม่ได้สินะ เลยขอคุยกับผญคนนั้น คำตอบคือ ผญ คนนั้นเป็นแฟนกับเค้าวันนี้ รุ้จักกันได้ปีกว่าแร้ว ไปมาหากันตลอด ถึงขั้นสวรรค์ชั้นดาววดึงแร้ว. คำตอบชัดเจนมาก. วันนั้นเราหน้าชาไปหมด. ร้องไห้ไม่ออก ไม่คิดว่าจะโง่ได้ถึงขั้นนี้ ด้วยความที่ไม่อยากเสียคนรักคนนี้ไปเลยเกิดอารมณ์ชั่ววูบบ. ผู้ชายคนนี้เรารักมากเลยเราขอคืนได้ไหม ? >>ซึ่งคำตอบมันชัดอยู่แร้วเพราะเค้าไม่กลับมาหรอกเค้ารักกันเรามันก็แค่อีหน้าด้านคนนึ่ง !! คืนนั้นเรารุ้ทุกอย่างชัดเจนหมดเครีย์ทุกข้อสงสัยมานาน...ตอบเลยว่า. จุกมาก
ในช่วงเวลาที่เราเสียใจแบบสุดๆตอนนั้น. ผชคนนั้นส่งข้อความมาด่าเราเยอะมาก. "เทอทำให้ฉันเสียคนที่รักที่สุดในชีวิตไปอย่ามายุ้งกับฉันอีกนะ__ฉันเกียจเทอ". "ฉันไม่มีเค้าฉันกินข้าวไม่ได้". "ฉันมีชีวิตอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเค้า". "ถ้าเทอรักฉันปล่อยฉันไปรักกับเค้า". "เทอรุ้ไหมว่าเทอทำให้เค้าเกือบจะโดดตึกฆ่าตัวตาย". "เวลาเราอยู่กับเค้ามีความสุขมาก". ::: สุดท้ายเราผิดมากที่ทำร้ายคนที่เรารัก. เราขอโทษนะที่ทำใหเทอสองคนทะเลาะกัน เราถึงขั้นต้องโทไปปับความเข้าใจให้กับเค้า. ให้เค้าไม่ทะเลาะกันไม่เลิกกัน. จบตรงที่เราต้องเลิกยุ่งกับเค้าอย่างเด็ดขาด ___
ตั้งแต่วันนั้นมาเราเสียใจมาก. กินข้าวไม่ได้เลย. นอนไม่หลับ คิดมาก. ตอนนั้นเจอมรสุมชีวิตอย่างหนักมาก เลยหยุดทุกอย่างโดยการ. ปิดโลกโซเซียว เปลี่ยนเบอร์มือถือ เปลี่ยนทุกอย่างที่เคยทำในทุกๆวัน เปลี่ยนงานใหม่ เปลี่ยน รร. เปลี่ยนสังคม. เพราะความคิดของเราตอนนั้นมันอยู่ไม่ได้จริงๆ ในสังคมที่ในชีวิตประจำวันเรามีเค้าอยู่ในทุกๆจุดแร้ว. วันนึ่งหายไปมันก็ยากนะที่จะอยู่กับสิ่งๆนั้น. __เริ่มจากจุดที่เกือบตายเพราะผช คนเดียว มาจนถึงวันนี้. เราดีขึ้นมาก. ดีขึ้นสุดๆ. ซึ่งถามว่าวันนี้เรารักเค้านะ. ยังไม่ลืมหรอก แต่เราเสียใจมากที่วันนั้นทำให้เค้าทั้งสองคนต้องทะเลาะกัน.
#แต่เราเกิดคำถามในใจอยู่ทุกวันที่ว่าเราทำร้ายจิตใจคนที่ทิ้งเราไปหรือป่าว.???