สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดกับตัวเองตอนนี้
จนแทบจะรู้สึกว่า "เราโรคจิตรึเปล่า?"
จากเคยเป็นคน ไม่เคยกลัวความรัก ไม่เคยกลัวที่จะรักใคร
เคยคิดเสมอว่า "คนใหม่เค้าไม่รู้เรื่องอะไรด้วย อย่าไปปิดกั้นเค้า"
แต่พอคราวนี้ เหมือนความคิดเก่าๆได้หายไปจนหมด
เพราะเจอเหตุการณ์ที่มันแอบยากที่จะทำใจได้
คือ การที่ต้องเลิกกับแฟนทั้งๆที่ยังรักเค้าอยู่ จำเป็นต้องเลิก
ทั้งๆที่เรากำลังมีความสุขกันมากๆ แต่ด้วยเหตุผลที่เราหนีไม่ได้
ทำให้เราไม่สามารถเลือกแฟนเราได้
ถึงแม้ว่าเค้าจะยอมเลือกเรามากกว่าคนอื่นแม้แต่ครอบครัว
แต่ยังไงเราก็ต้องตัดสินใจเลือก ห่วงความรู้สึกครอบครัวเราก่อน
เรายอมรับในความผิดที่เราทำให้เค้าเสียใจ ผิดหวังที่เลือกเรา
แต่.. แม่กับแฟน คุณจะเลือกแฟนกันได้หรอคะ?
เหตุการณ์เรื่องนี้เราตัดสินใจเลิกกับแฟนเราอย่างเด็ดขาด
แล้วหลังจากนั้นเราก็มีแฟนใหม่ โดยตอนแรกเราคุยกับคนนี้
เราก็รู้สึกดี รู้สึกโอเคเพราะเค้าดีกับเรามาก ตามใจเรา
แต่เหมือนลึกๆในใจเราก็ยังไม่แน่ใจว่าเรารักเค้าจริงไหม?
จนคบกันไปซักแปปเดียวเรารู้สึกเบื่อและอยากเลิก
โดยเราก็ทำใจไม่ได้กลับไปคุยปรึกษากับแฟนเก่าเหมือนเดิม
มันยิ่งทำให้เราลำคานแฟนคนนี้และเลิกในที่สุด
จนมาในวันนี้เราได้คุยกับคนๆนึง ที่เค้าดีกับเรา
เค้ากับเรา เข้ากันได้ดี ในหลายๆเรื่อง
เรา 2 คนมีนิสัยคล้ายกันมาก ความคิด คำพูด คล้ายกัน
คล้ายกันจนตกใจว่า เหมือนกันได้ขนาดนี้เลยหรอ?
เช่น เรานั่งๆคุยกันอยู่เค้าออกความคิดเห็นออกมา
ซึ่งมันเป็นคำพูดเดียวกับที่เราพูดกับคนอื่นแบบนึ้เลย
และมีหลายๆครั้งที่เรา 2 คนคิดเหมือนกันมากๆแบบนี้
เรารู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับเค้า
เค้าเป็นคนแรกที่ไม่เคยว่าเรา เรื่องแต่งตัวโป๊เลย
เค้าจะพูดเสมอว่า ไม่เห็นโป๊เลยธรรมดานะแต่นั่งดีๆหน่อย
คือจะแต่งตัวไรก็แต่งเหอะแต่ระวังๆหน่อย นั่งดีๆ แค่นี้
แต่พอแยกกัน ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เรารู้สึกยิ่งอยากออกห่าง
บางทีก็รู้สึกไม่อยากคุย เราก็บอกเค้าตรงๆว่าเรายังไม่อยากมีแฟน
เค้าก็บอกเค้ารอได้ แต่เหมือนเราคิดเสมอว่า "เราจะไม่คบคนนี้"
ด้วยเหตุผลรอบด้านหลายอย่าง โดยไม่เกี่ยวกับนิสัยส่วนตัวของเค้าเลย
แต่มันทำให้เรา อยากออกห่าง อยากเลิกคุย พยายามคุยกะคนอื่น
อยากไม่สนใจ คือทุกวันนี้ที่ทำเฉยชาไม่ได้อยากให้ง้อเลย
แต่เราอยากเลิกยุ่งกับเค้าจริงๆ เหมือนเรากลัวที่จะมีแฟนไปแล้ว
แต่เราก็ทำไม่ได้ คือก็ยอมรับว่าคิดถึง แต่กลัวที่จะผูกพันธ์กับใคร
ตอนนี้เหมือนรู้สึกตัวเองบ้า คิดวนไปวนมา และเลิกคิดไม่ได้
คือรู้สึกรัก แต่บางทีก็รู้สึกไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับคนนี้เลย
และก็รู้สึกจริงๆ กลัวทำคนอื่นเสียใจอีก แล้วก็กลัวตัวเองเสียใจด้วย
มันเหมือนสับสนไปทุกอย่าง ไม่รู้ว่าต้องการอะไรกันแน่ งง555
แล้วมีใครเคยเจอคนที่เหมือนเรามากๆไหมคะ?
เหมือนจนตกใจ คิดเหมือนกัน ทำอะไร ชอบอะไรเหมือนๆกัน
เราว่าบางทีมันอาจจะรู้ทันกันมากเกินไป รึเปล่าคะ?
มีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างไหมคะ?
แล้วเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้แลัวตัดสินใจตัดเค้าไปไหม?
ตอนนี้เรารู้สึกสับสนจริงๆกับสิ่งที่เจอเพราะไม่เคยเป็นมาก่อน
รบกวนอย่า ด่า หรือใช้คำรุนแรงเลยค่ะ
แค่ต้องการแชร์ประสบการณ์เผื่อจะมีใครคล้ายๆกัน
แต่ถึงไม่มีก็ไม่เป็นไรค่ะ ยอมแปลกก็ได้55555
ขอบคุณที่สนใจอ่านมาถึงตอนจบค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคอมเม้นดีๆค่ะ^^
เคยกลัวที่จะรู้สึกผูกพันธ์หรือรักใครไหมคะ?
จนแทบจะรู้สึกว่า "เราโรคจิตรึเปล่า?"
จากเคยเป็นคน ไม่เคยกลัวความรัก ไม่เคยกลัวที่จะรักใคร
เคยคิดเสมอว่า "คนใหม่เค้าไม่รู้เรื่องอะไรด้วย อย่าไปปิดกั้นเค้า"
แต่พอคราวนี้ เหมือนความคิดเก่าๆได้หายไปจนหมด
เพราะเจอเหตุการณ์ที่มันแอบยากที่จะทำใจได้
คือ การที่ต้องเลิกกับแฟนทั้งๆที่ยังรักเค้าอยู่ จำเป็นต้องเลิก
ทั้งๆที่เรากำลังมีความสุขกันมากๆ แต่ด้วยเหตุผลที่เราหนีไม่ได้
ทำให้เราไม่สามารถเลือกแฟนเราได้
ถึงแม้ว่าเค้าจะยอมเลือกเรามากกว่าคนอื่นแม้แต่ครอบครัว
แต่ยังไงเราก็ต้องตัดสินใจเลือก ห่วงความรู้สึกครอบครัวเราก่อน
เรายอมรับในความผิดที่เราทำให้เค้าเสียใจ ผิดหวังที่เลือกเรา
แต่.. แม่กับแฟน คุณจะเลือกแฟนกันได้หรอคะ?
เหตุการณ์เรื่องนี้เราตัดสินใจเลิกกับแฟนเราอย่างเด็ดขาด
แล้วหลังจากนั้นเราก็มีแฟนใหม่ โดยตอนแรกเราคุยกับคนนี้
เราก็รู้สึกดี รู้สึกโอเคเพราะเค้าดีกับเรามาก ตามใจเรา
แต่เหมือนลึกๆในใจเราก็ยังไม่แน่ใจว่าเรารักเค้าจริงไหม?
จนคบกันไปซักแปปเดียวเรารู้สึกเบื่อและอยากเลิก
โดยเราก็ทำใจไม่ได้กลับไปคุยปรึกษากับแฟนเก่าเหมือนเดิม
มันยิ่งทำให้เราลำคานแฟนคนนี้และเลิกในที่สุด
จนมาในวันนี้เราได้คุยกับคนๆนึง ที่เค้าดีกับเรา
เค้ากับเรา เข้ากันได้ดี ในหลายๆเรื่อง
เรา 2 คนมีนิสัยคล้ายกันมาก ความคิด คำพูด คล้ายกัน
คล้ายกันจนตกใจว่า เหมือนกันได้ขนาดนี้เลยหรอ?
เช่น เรานั่งๆคุยกันอยู่เค้าออกความคิดเห็นออกมา
ซึ่งมันเป็นคำพูดเดียวกับที่เราพูดกับคนอื่นแบบนึ้เลย
และมีหลายๆครั้งที่เรา 2 คนคิดเหมือนกันมากๆแบบนี้
เรารู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับเค้า
เค้าเป็นคนแรกที่ไม่เคยว่าเรา เรื่องแต่งตัวโป๊เลย
เค้าจะพูดเสมอว่า ไม่เห็นโป๊เลยธรรมดานะแต่นั่งดีๆหน่อย
คือจะแต่งตัวไรก็แต่งเหอะแต่ระวังๆหน่อย นั่งดีๆ แค่นี้
แต่พอแยกกัน ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เรารู้สึกยิ่งอยากออกห่าง
บางทีก็รู้สึกไม่อยากคุย เราก็บอกเค้าตรงๆว่าเรายังไม่อยากมีแฟน
เค้าก็บอกเค้ารอได้ แต่เหมือนเราคิดเสมอว่า "เราจะไม่คบคนนี้"
ด้วยเหตุผลรอบด้านหลายอย่าง โดยไม่เกี่ยวกับนิสัยส่วนตัวของเค้าเลย
แต่มันทำให้เรา อยากออกห่าง อยากเลิกคุย พยายามคุยกะคนอื่น
อยากไม่สนใจ คือทุกวันนี้ที่ทำเฉยชาไม่ได้อยากให้ง้อเลย
แต่เราอยากเลิกยุ่งกับเค้าจริงๆ เหมือนเรากลัวที่จะมีแฟนไปแล้ว
แต่เราก็ทำไม่ได้ คือก็ยอมรับว่าคิดถึง แต่กลัวที่จะผูกพันธ์กับใคร
ตอนนี้เหมือนรู้สึกตัวเองบ้า คิดวนไปวนมา และเลิกคิดไม่ได้
คือรู้สึกรัก แต่บางทีก็รู้สึกไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับคนนี้เลย
และก็รู้สึกจริงๆ กลัวทำคนอื่นเสียใจอีก แล้วก็กลัวตัวเองเสียใจด้วย
มันเหมือนสับสนไปทุกอย่าง ไม่รู้ว่าต้องการอะไรกันแน่ งง555
แล้วมีใครเคยเจอคนที่เหมือนเรามากๆไหมคะ?
เหมือนจนตกใจ คิดเหมือนกัน ทำอะไร ชอบอะไรเหมือนๆกัน
เราว่าบางทีมันอาจจะรู้ทันกันมากเกินไป รึเปล่าคะ?
มีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างไหมคะ?
แล้วเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้แลัวตัดสินใจตัดเค้าไปไหม?
ตอนนี้เรารู้สึกสับสนจริงๆกับสิ่งที่เจอเพราะไม่เคยเป็นมาก่อน
รบกวนอย่า ด่า หรือใช้คำรุนแรงเลยค่ะ
แค่ต้องการแชร์ประสบการณ์เผื่อจะมีใครคล้ายๆกัน
แต่ถึงไม่มีก็ไม่เป็นไรค่ะ ยอมแปลกก็ได้55555
ขอบคุณที่สนใจอ่านมาถึงตอนจบค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคอมเม้นดีๆค่ะ^^