ขอโทษนะคะ พอดีเพิ่งสมัครครั้งแรก อยากลองตั้งกระทู้สักครั้งนึง อารมณ์แบบ ซึม เศร้า เหงา หงอย เครียดมาก หางานไม่ได้ซักที
ไปสมัครงานที่ไหน ก็มีทั้ง ได้สัมภาษณ์บ้างไม่ได้บ้าง สัมภาษณ์เสร็จ คิดว่าอีกสักพักคงเรียก แต่ก็เงียบหายไปกลับสายลม พี่ๆที่เราไปส่งเอกสาร ก็บอก คนตกงานเยอะมาก เขาคงปลอบใจเราแร่ะ ว่าเราตกงานแค่3เดือนเอง แต่เราว่า มันนานมากอ่ะสำหรับเรา เราอยากมีงาน ส่งเงินให้พ่อแม่ อยากเลี้ยงครอบครัวได้แล้ว 20กว่าปีที่ท่านส่งเราเรียนจนจบ ป.ตรี ท่านเก่งมาก แต่ตัวเราตอนนี้ยังตกงาน เราท้อมาก
มีที่ไหนเราไปหมด พ่อแม่ก็ไม่ได้กดดันมาก เพราะท่านรู้ว่าเราเครียดมาก ถึงกลับน้ำหนักลง กินข้าวไม่ได้ นอนไม่หลับ ทุกวันคิดๆๆ ว่าพรุ่งนี้จะไปสมัครงานที่ไหนบ้าง เราใช้รูปหมดไปหลายโหลละ สมัครทั้งในเว็ป มีเว็ปไหนเราก็ส่งเรซูเม่ไปหมด
...คือตัวเรา เข้าใจนะว่าเขาต้องสรรหาคนที่ตรงตามที่เขาอยากได้ เราคิดเสมอว่าเราอ่ะ เลือกไม่ได้ งานอะไรเราก็ทำ ถ้าเรามีความสุข เพราะตัวเราเองนั้น มีเกรดต่ำกว่าคนอื่นเขา เรียนก็ไม่เก่ง****บริษัทดีๆดังๆเราก็อยากทำนะ แต่บางที ไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งสมัคร เกรด 3.00 บ้าง 2.50 บ้าง เห้อ คือ เหมือน ฟ้ามืดไปทันที เราก็โทษตัวเราเองนะ เราทั้งเรียนทั้งทำงาน แต่เราก็ภูมิใจนะที่จบมาได้ แต่ก็อยากจะมีงานดีๆทำกับเขาบ้าง คิดแล้วท้อ เห้อ !! พิมพ์ไปร้องไห้ไป ทำไมไม่มีโอกาสดีๆแบบใครเขาบ้าง เราแค่ท้อ แต่เราไม่ถอยหรอกนะ เราเป็นพวกประเภท ร้องไห้ บ่น ท้อ แต่สักพักเราก็ยิ้ม สู้ ใหม่ ได้แต่บอกตัวเอง ว่า ต้องได้ ต้องมีที่ที่เขาเชื่อในตัวเรา อยู่ไกลบ้านเราก็จะอดทน ให้กำลังใจนศ. ที่จบใหม่ เราจะสู้ไปด้วยกัน
........สุดท้าย ขอบคุณทุกคนที่เสียเวลาอ่าน กระทู้ไร้สาระของเรานะ เราแค่ท้อและ เหนื่อย แต่ก็สู้นะ เราขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนวัยทำงาน อดทนเพื่อครอบครัวและคนที่อยู่ข้างหลังนะคะ และ วัยเรียนวัยรุ่น ก็ยากจะให้ ตั้งใจเรียน เก่งทั้งในตำราและนอกตำรา ในการเอาตัวเองให้รอดในการเรียน เพื่อตัวเราเองและครอบครัว ตั้งใจเรียนน๊า จะได้ไม่มาเสียดายทีหลัง
ท้อมาก หางานไม่ได้ซักที
ไปสมัครงานที่ไหน ก็มีทั้ง ได้สัมภาษณ์บ้างไม่ได้บ้าง สัมภาษณ์เสร็จ คิดว่าอีกสักพักคงเรียก แต่ก็เงียบหายไปกลับสายลม พี่ๆที่เราไปส่งเอกสาร ก็บอก คนตกงานเยอะมาก เขาคงปลอบใจเราแร่ะ ว่าเราตกงานแค่3เดือนเอง แต่เราว่า มันนานมากอ่ะสำหรับเรา เราอยากมีงาน ส่งเงินให้พ่อแม่ อยากเลี้ยงครอบครัวได้แล้ว 20กว่าปีที่ท่านส่งเราเรียนจนจบ ป.ตรี ท่านเก่งมาก แต่ตัวเราตอนนี้ยังตกงาน เราท้อมาก
มีที่ไหนเราไปหมด พ่อแม่ก็ไม่ได้กดดันมาก เพราะท่านรู้ว่าเราเครียดมาก ถึงกลับน้ำหนักลง กินข้าวไม่ได้ นอนไม่หลับ ทุกวันคิดๆๆ ว่าพรุ่งนี้จะไปสมัครงานที่ไหนบ้าง เราใช้รูปหมดไปหลายโหลละ สมัครทั้งในเว็ป มีเว็ปไหนเราก็ส่งเรซูเม่ไปหมด
...คือตัวเรา เข้าใจนะว่าเขาต้องสรรหาคนที่ตรงตามที่เขาอยากได้ เราคิดเสมอว่าเราอ่ะ เลือกไม่ได้ งานอะไรเราก็ทำ ถ้าเรามีความสุข เพราะตัวเราเองนั้น มีเกรดต่ำกว่าคนอื่นเขา เรียนก็ไม่เก่ง****บริษัทดีๆดังๆเราก็อยากทำนะ แต่บางที ไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งสมัคร เกรด 3.00 บ้าง 2.50 บ้าง เห้อ คือ เหมือน ฟ้ามืดไปทันที เราก็โทษตัวเราเองนะ เราทั้งเรียนทั้งทำงาน แต่เราก็ภูมิใจนะที่จบมาได้ แต่ก็อยากจะมีงานดีๆทำกับเขาบ้าง คิดแล้วท้อ เห้อ !! พิมพ์ไปร้องไห้ไป ทำไมไม่มีโอกาสดีๆแบบใครเขาบ้าง เราแค่ท้อ แต่เราไม่ถอยหรอกนะ เราเป็นพวกประเภท ร้องไห้ บ่น ท้อ แต่สักพักเราก็ยิ้ม สู้ ใหม่ ได้แต่บอกตัวเอง ว่า ต้องได้ ต้องมีที่ที่เขาเชื่อในตัวเรา อยู่ไกลบ้านเราก็จะอดทน ให้กำลังใจนศ. ที่จบใหม่ เราจะสู้ไปด้วยกัน
........สุดท้าย ขอบคุณทุกคนที่เสียเวลาอ่าน กระทู้ไร้สาระของเรานะ เราแค่ท้อและ เหนื่อย แต่ก็สู้นะ เราขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนวัยทำงาน อดทนเพื่อครอบครัวและคนที่อยู่ข้างหลังนะคะ และ วัยเรียนวัยรุ่น ก็ยากจะให้ ตั้งใจเรียน เก่งทั้งในตำราและนอกตำรา ในการเอาตัวเองให้รอดในการเรียน เพื่อตัวเราเองและครอบครัว ตั้งใจเรียนน๊า จะได้ไม่มาเสียดายทีหลัง