บัลลังก์เมฆ ปานวาด-โดม สุดท้ายมันคือรักในรอยแค้น.....

บทสนทนา:  

โดม:   วาด...
วาด:    โดม...คุณกลับมาหาฉันแล้ว
โดม:    ลุกขึ้น
วาด:    ฉันลุกไม่ไหว ฉันกลัว
โดม:   วาดเป็นคนเก่งของพี่ คนเก่งของพี่ ต้องลุกได้สิ ลุกขึ้นนะ แล้วเรากลับบ้านกัน
วาด:   กลับบ้านเหรอ. วาดอยากกลับบ้าน
โดม:   ใช่..กลับบ้าน
วาด:    กลับบ้าน
โดม:   พี่จะพาวาดกลับบ้านเอง.....   ไป
วาด:    กลับบ้าน..... กลับบ้าน.....

โดม:   จำไว้นะวาด พี่ไม่เคยทิ้งวาดไปไหน พี่จะคอยอยู่เคียงข้างวาดเสมอ....ปานวาด


......................................................................................................................................


ความรักที่บริสุทธิ์ของคนสองคนกลับเป็นชัยชนะของแม่ที่อยู่บนความเจ็บปวดลูก จิตสุดท้ายของโดมยังคงห่วงปานวาด หลังจากรับรู้ความจริงอันเจ็บปวดแล้วว่าทั้งสองคือพี่น้องกัน เค้ามารับวาดกลับบ้าน หญิงสาวยังคงไม่รู้ว่าโดมคือพี่ชายต่างแม่และที่ร้ายไปกว่านั้นคือ โดมไม่อยู่บนโลกใบนี้อีกต่อไปแล้ว

โดมแทนตัวเองว่าพี่ จากที่เคยพูดว่าผม ความรักและความรู้สึกสุดท้ายที่ยังคงเหลืออยู่ คือพี่ชายคนนี้จะอยู่กับวาดเสมอ

ดนตรีประกอบฟังแล้วทั้งหดหู่ อบอุ่น ทั้งเหงา มันคือรักที่ไม่ควรเกิดขึ้น และไม่ควรเป็นเกมของใคร เพราะในตอนจบไม่มีใครวิน

ดูย้อนหลังฉากนี้ซ้ำเกิน4 รอบไปแล้ว น้ำตาก็ยังไม่แห้ง ถ้าผู้ใหญ่ใจดีได้ยิน จับคู่นี้ลงละครให้ฟินน้ำตาลจับ ไม่อยากน้ำตาตกแล้ว จักขอบพระคุณ