เราเป็นหญิงนะ เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อ 18 ปีที่แล้วนะ เราเข้าเรียน ปวช ปีหนึง ศิลปกรรมสาขา ออกแบบ ผลิตภัณฑ์ เราแอบชอบรุ่นพี่คนหนึ่ง ที่เรียนคณะจิตรกรรม
เราเเอบมองพี่เค้าทุกวัน เวลาพี่เค้าเดินผ่าน แอบมองพี่เค้าเวลามานั่งวาดรูป พี่เค้าน่ารักมาก ยิ้มให้ทุกครั้งเมื่อเดินผ่านกันไม่เคยพูดกันเลยสักครั้ง จนกระทั่งพี่เค้าเรียนจบก็แค่ส่งเค้าตามประสารุ่นน้องส่งรุ่นพี่ และเก็บความรู้สึกนั้นไว้เงียบๆ แต่ยังติดตามความเคลื่อนไหวของพี่เค้าเรื่อยๆๆๆ จากเพื่อนๆๆที่สนิทกับเค้า
จนจบ ป.ตรี ก็ไม่เคยเจอกับพี่เค้าอีกเลย รู้แต่ว่าพี่เค้าทำงาน กรมศิลป ใช้ชิวิตแบบอาร์ท เสาทิตย์ ก็ไปเขียนโบสถ์ เย็นๆๆก็เก็บตัววาดรูปกินเหล้า
เข้าเรื่องเลย เนอะ มีอยู่วันหนึ่งเราได้เจอพี่เค้าแบบ เต็มๆในงาน รวมใจศิลปกรรม หลังจากที่ไม่เจอพี่เค้ามา 18 ปี ความรู้สึกนั้นกลับมาอีกครั้ง 1 แอบมองพี่เค้าเหมือนเดิม พี่เค้าก็ยิ้มให้เหมือนเดิม หลังจากเสร็จงานเราก็ไปกินเหล้าต่อกับเพื่อนๆที่ร้านรุ่นพี่ ตอนนั้นพี่เขาขอ ไลท์ พร้อม แอดเฟสเรา ตามปกติ
พี่เค้าไม่เคยมาทักทาย ในไลท์ แต่จะมากดถูกใจในเฟสให้ประจำ แต่เราก็ไม่คิดไร แอบชอบเเบบนั้นไปเรื่อยๆ เพราะกลัวพี่เค้ามีครอบครัว เพราะเวลาที่จากกันมันนาน ไม่กี่วันนี้ พี่เค้าหายไปเราเลยทักไปหน้า เฟสพี่เค้าว่าหายไปไหน แต่ผลที่กลับมาคือ รุ่นพี่ที่สนิทกับเราและกับเขามาแซวเราทั้ง สองว่าแอบชอบกันตั้งนานทำไมไม่คุยไม่บอกกัน ชิวิตคนเรามันสั้น เย็นวันนั้นเป็นวันที่พลิกความรู้สึกของเรามากๆคือ พี่เค้าทักไลท์ข้อความยาวเยียดพร้อมทั้งถามความรู้สึกเรา เราเลยเปิดไปหมดเลยว่าชอบพี่เค้ามานานแล้ว แล้วเราก็โสด พี่เค้าก็โสด พี่เค้าก็บอกว่าชอบเราดีใจที่เรายังชอบเขาอยู่ เรานัดเจอกันเราอยู่ด้วยกัน ทำอะไรร่วมกัน พี่เค้าให้เราหวีผมให้ หาไรให้กิน ทำไรให้เหมือนเป็นแฟนกัน เรานอนด้วยกันไม่ได้มีอะไรกัน เค้าก็อยู่ในโลกส่วนตัวของเค้านั่งวาดรูปกินเหล้าโดยมีเราอยู่ข้างๆพอจากกันพี่เค้าก็ไม่ทักเหมือนเดิม เราสับสนอะจะไปต่อหรือจะยังไง รอให้พี่เค้าทักมาหรือเราจะเฉยๆไป บอกหน่อยนะ
ถอยหรือไปต่อ
เราเเอบมองพี่เค้าทุกวัน เวลาพี่เค้าเดินผ่าน แอบมองพี่เค้าเวลามานั่งวาดรูป พี่เค้าน่ารักมาก ยิ้มให้ทุกครั้งเมื่อเดินผ่านกันไม่เคยพูดกันเลยสักครั้ง จนกระทั่งพี่เค้าเรียนจบก็แค่ส่งเค้าตามประสารุ่นน้องส่งรุ่นพี่ และเก็บความรู้สึกนั้นไว้เงียบๆ แต่ยังติดตามความเคลื่อนไหวของพี่เค้าเรื่อยๆๆๆ จากเพื่อนๆๆที่สนิทกับเค้า
จนจบ ป.ตรี ก็ไม่เคยเจอกับพี่เค้าอีกเลย รู้แต่ว่าพี่เค้าทำงาน กรมศิลป ใช้ชิวิตแบบอาร์ท เสาทิตย์ ก็ไปเขียนโบสถ์ เย็นๆๆก็เก็บตัววาดรูปกินเหล้า
เข้าเรื่องเลย เนอะ มีอยู่วันหนึ่งเราได้เจอพี่เค้าแบบ เต็มๆในงาน รวมใจศิลปกรรม หลังจากที่ไม่เจอพี่เค้ามา 18 ปี ความรู้สึกนั้นกลับมาอีกครั้ง 1 แอบมองพี่เค้าเหมือนเดิม พี่เค้าก็ยิ้มให้เหมือนเดิม หลังจากเสร็จงานเราก็ไปกินเหล้าต่อกับเพื่อนๆที่ร้านรุ่นพี่ ตอนนั้นพี่เขาขอ ไลท์ พร้อม แอดเฟสเรา ตามปกติ
พี่เค้าไม่เคยมาทักทาย ในไลท์ แต่จะมากดถูกใจในเฟสให้ประจำ แต่เราก็ไม่คิดไร แอบชอบเเบบนั้นไปเรื่อยๆ เพราะกลัวพี่เค้ามีครอบครัว เพราะเวลาที่จากกันมันนาน ไม่กี่วันนี้ พี่เค้าหายไปเราเลยทักไปหน้า เฟสพี่เค้าว่าหายไปไหน แต่ผลที่กลับมาคือ รุ่นพี่ที่สนิทกับเราและกับเขามาแซวเราทั้ง สองว่าแอบชอบกันตั้งนานทำไมไม่คุยไม่บอกกัน ชิวิตคนเรามันสั้น เย็นวันนั้นเป็นวันที่พลิกความรู้สึกของเรามากๆคือ พี่เค้าทักไลท์ข้อความยาวเยียดพร้อมทั้งถามความรู้สึกเรา เราเลยเปิดไปหมดเลยว่าชอบพี่เค้ามานานแล้ว แล้วเราก็โสด พี่เค้าก็โสด พี่เค้าก็บอกว่าชอบเราดีใจที่เรายังชอบเขาอยู่ เรานัดเจอกันเราอยู่ด้วยกัน ทำอะไรร่วมกัน พี่เค้าให้เราหวีผมให้ หาไรให้กิน ทำไรให้เหมือนเป็นแฟนกัน เรานอนด้วยกันไม่ได้มีอะไรกัน เค้าก็อยู่ในโลกส่วนตัวของเค้านั่งวาดรูปกินเหล้าโดยมีเราอยู่ข้างๆพอจากกันพี่เค้าก็ไม่ทักเหมือนเดิม เราสับสนอะจะไปต่อหรือจะยังไง รอให้พี่เค้าทักมาหรือเราจะเฉยๆไป บอกหน่อยนะ