.... สวัสดีครับ ตอนแรกผมไม่ได้สน Pantip นี้อะไรสักเท่าไร เห็นมีคนมากมายมาบอกผ่านความรู้สึกของแต่ล่ะคน "ใช่ครับ" ผมก็ หนึงคนในนั้น เอาล่ะ
'เรื่องของผม' (เป็นเรื่องของผู้หญิงคนหนึง) เค้าชื่อ "มิว" ใช่ครับ แฟนผมเองผมเป็นคนที่ชลบุรี "น้องเค้า" เป็นคนราชบุรีเรา "เหตุที่เจอ" น้องเค้ามาฝึกงานที่แม็กโครพัทยา ก็อย่างว่าและครับ ผมก็โสดเนอะ น้องเค้าก็โสดเลยเริ่มคุยกันจนถึงวันที่น้องเค้าต้องกลับไทำงาน ที่กทม ด้วยความที่รัก หรือ หลงอะไรไม่รู้ผมจึงได้ออกงานเพื่อไปยู่ที่เดียวกับแฟนผมที่ กทม รู้ไหมครับผม ขับรถมอไซต์ไป กทม คนเดียว โดยที่ไม่มี โทสับอะไรเลย แต่ผมยังจะไป แต่ผมก็ไปจนถูก เพราะรัก หรือเปล่าไม่รู้ แต่ความคิดตอนนั้น ยังไงต้องไปให้ได้ ตอนอยู่กทม เราลำบากมาก แต่อย่างว่าล่ะครับ จะมีผู้หญิงสักกี่คนที่ทนลำบากกับเราได้ เนอะ #เหตุผลนี้แหละครับที่ทำให้ผมรักเธอ แล้วผมจึงว่านอนคิดใหม่ทำไหมเราต้องมาลำบกบ้านเรา ก็มีทำไมไม่พาแฟนไปอยู่บ้าน ซึ่งแฟนผมยังเด็กอยู่ 19 ปีเท่านั้นเอง เค้ายังคงติดเพื่อนติดเที่ยวอยู่ จนถึงวันที่จะกลับพัทยาจริงๆ น้องเค้าลยบอกว่า หนูจะกลับบ้านกับพี่ "ใช่ครับ" ดีใจสิ ผมให้เธอเลือก "ระหว่าง" กลับบ้านไปกับเพื่อน หรือจะกลับไปกลับพี่ น้องเค้าได้เลือกแล้ว เค้าเลือกผม จะมีสักกี่คนครับที่ ขับมอไซต์มาคนล่ะคันจาก กทม - พัทยา 200 กว่า กิโล นั้นยิ่งทำให้ผมรักเธอมากๆ เรื่อยๆ และไม่อยากปล่อยเธอไปไหนอีก ผมเคยทำผิดพลาดกับ คนๆ นึงในอดีตผมจึงไม่อยากทำผิดรอบสอง ด้วยกันรักษาเค้าไว้ให้นานที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ จนมาถึง พัทยาก็อยู่บ้านกันตามปกติ จนวันนึง ยายผมธรรมดาครับ คนแก่หัวจะโบราณ คำว่าผิดผี ผมเลยออกจากบ้านมาอาศัยห้องเพื่อนผมอยู่ ซึ่งผมอายตัวเองมาก ทำไมต้องพามาลำบากด้วย ก็ทำงานไปเรื่อยๆจนเราตกงานถึงคู่อย่างว่าล่ะ ครับ งานเดือนมันน้อยค่าใช้จ่ายมันเยอะเลย หางานใหม่ #ผมจึงเลือกทำงานๆ นึง (แจกใบปลิว) ใช่ขับ ขับรถแตกแดดทั้งวัน เพื่อรอให้แฟนผมได้งานใหม่ น้องเเค้าวุติ ม.3 หางานได้ยากเลยให้น้องเค้าหาไปก่อน ตอนนั้นที่เลือกงานนี้เพราะมันได้เป็นรายวัน ยังพอมีกินมีใช้มีเก็บบาง ผมได้วันล่ะ 400-500 ต่อวัน ซึ่งคุ้มไหม มันก้ไม่หรอกครับ อันตราย บนท้องถนนมันเยอะ ตอนทำงานนี้ ผม กลิ้งบนถนนไป 2 รอบ ในรอบ 2 เดือนที่ทำงาน ซึ่งไม่อยากบอกแฟนกลัวเค้า เป็นห่วง นถึงวันที่ยังไงอะ คืออายเพื่อนไม่อยาก อยู่แล้ว ผมเลย เบิกล่วงหน้า หัวหน้างานผม มา 4000 บาท เพื่อมัดจำห้องใหม่ แน่นอนครับโดนหักวันล่ะ 100 บาทเท่ากับผมได้วันล่ะ 300 - 400 บาทต่อวันซึ่งไม่พอหรอก ครับ ค่าน้ำมันก็ 80 บาทต่อวัน ค่ากิน สองคน 100 เหลือ 120 บาท ผมไม่เคยทำงานแบบนี้ แต่ต้องทำเพราะ ผมเป็นคนพาน้องเค้ามา ผมต้องรับผิดชอบ ทำงานเหนื่อยไหม มันก็เหนื่อยบางนะ แต่ผมคิดอย่างเดียวคือ ทำเพื่อคนที่รัก เหนื่อยแค่ไหนก็ชั่งมันเถอะ ดีกว่าไม่มีใช้กัน จนมาเรื่อยๆนับวันๆ มีโทสับ บรรดาแฟนก่าของแฟนผม ก็ทักมาคุยมา ซึ่งผมไม่ชอบมาก ผมลยบอก #หนูบอกให้พี่เลิกยุ่งกับแฟนเก่าพี่ก็ทำให้แล้ว แตทำไมพี่ขอหนูทำให้ไม่ได้ คนที่อยู่กับหนูทำเพื่อหนู มันพี่ไม่ใช่เหรอ ทำไมหนูไม่แคร์พี่ ไปแคร์คนอื่นทำไม บอกตรงๆ ผมเป็นคนขี้น้อยใจ ตั้งแต่คบกับแฟนมา บอกเลย คนนี้ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อเธอ "แต่ก็ไร้ค่าครับ" นับวันก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ พอผมพูด เออ บุญคุณอย่างนั้นอย่างนี้ คนรักกันมันพูดถึงบุญคุณด้วยเหรอครับ จะมีสักกี่คนที่ทำแบบนี้กับคนที่รักมากที่สุด ผมน้องใจเธอก็ไม่สนใจผม กลับด่าด้วยซ้ำนี้เหรอครับ สิ่งที่ตอบแทนผม ผมยอมทุกอย่าง อยากได้ไรผมก็พยายามหาด้วยตัวของผมเอง ผมให้ในสิ่งที่ผมให้ได้ ผมไม่ได้รวยอะไรขนาดนั้น ที่จะควัก แบงค์พันเป็นึกๆ เงินมันไม่สำคัญสำหรับผมเลย แต่จิตใจตั้งหากที่เสียไปจะเอาคือยังไง เงินหมดไปยังหสใหม่ได้ ตราบใดเรายังหายใจ มีมือมีเท้า ใช่ไหมครับ ผมบ่น เพราะผมรัก ผมห่วงของๆ ผม เธอก็ด่าก็ว่า อะไรหนักหนา เป็นไงครับ สิ่งที่ได้ แต่ก่อนผมขาว ขับรถเก๋ง มีเงินในกระเป๋าไม่ต่ำกว่า 4 5 พัน ต่อวัน ทุกวันนี้ผมยอมลำบากเพื่อคนที่ผมรัก ผมไม่อยากขอพ่อ แม่ ผมเลยทำด้วยตัวของผมเอง และอีกอย่างผมไม่เคยทำงานหนักเพื่อใครขนาดนี้เลย เสียใจไหม ก็มากครับ ผมไม่รู้ผมทำอะไรผิด ผมห้ามในสิ่งที่ไม่ดี จะมีใครล่ะครับ คิดร้ายหวังร้ายกลับแฟนตัวเองใชไหมครับ ผมบอกกเลยผมรักธออมากจนถึงวันนี้ เธอกำำลังให้แฟนเก่าเธอมารับกลับบ้าน ที่ราชบุรี เสียใจไหม เสียใจ (แต่รักคือการให้ใช่ไหมครับ) เธอทิ้งผมไปแล้ว คนที่ผมรักมากที่สุด ทำให้ด้วยใจมากที่สุดตอบแทนกันด้วยแบบนี้เหรอ ผมไมโทษเธอหรอก ถ้ามันเป็นความสบายใจของธอผมยอมปล่อย ผมก็คงกลับไปใช่ชีวิต คนเดียว เมื่อแต่ก่อนคงไม่เป็นไรหรอกมั้งครับ ยังมีเพื่อน มีครวบครัว เธอเคยมีลูกแล้ว ผมไม่ได้รังเกลียดเลยแม้แต่นิด เงินไม่พอจ่ายค่าลี้ยงดูลูก ผมก็เบิกล่วงหน้ามาให้
ปล. นั้นมันคือควมรักใช่ไหมครับ
"ใช่รัก" หรือเปล่า
'เรื่องของผม' (เป็นเรื่องของผู้หญิงคนหนึง) เค้าชื่อ "มิว" ใช่ครับ แฟนผมเองผมเป็นคนที่ชลบุรี "น้องเค้า" เป็นคนราชบุรีเรา "เหตุที่เจอ" น้องเค้ามาฝึกงานที่แม็กโครพัทยา ก็อย่างว่าและครับ ผมก็โสดเนอะ น้องเค้าก็โสดเลยเริ่มคุยกันจนถึงวันที่น้องเค้าต้องกลับไทำงาน ที่กทม ด้วยความที่รัก หรือ หลงอะไรไม่รู้ผมจึงได้ออกงานเพื่อไปยู่ที่เดียวกับแฟนผมที่ กทม รู้ไหมครับผม ขับรถมอไซต์ไป กทม คนเดียว โดยที่ไม่มี โทสับอะไรเลย แต่ผมยังจะไป แต่ผมก็ไปจนถูก เพราะรัก หรือเปล่าไม่รู้ แต่ความคิดตอนนั้น ยังไงต้องไปให้ได้ ตอนอยู่กทม เราลำบากมาก แต่อย่างว่าล่ะครับ จะมีผู้หญิงสักกี่คนที่ทนลำบากกับเราได้ เนอะ #เหตุผลนี้แหละครับที่ทำให้ผมรักเธอ แล้วผมจึงว่านอนคิดใหม่ทำไหมเราต้องมาลำบกบ้านเรา ก็มีทำไมไม่พาแฟนไปอยู่บ้าน ซึ่งแฟนผมยังเด็กอยู่ 19 ปีเท่านั้นเอง เค้ายังคงติดเพื่อนติดเที่ยวอยู่ จนถึงวันที่จะกลับพัทยาจริงๆ น้องเค้าลยบอกว่า หนูจะกลับบ้านกับพี่ "ใช่ครับ" ดีใจสิ ผมให้เธอเลือก "ระหว่าง" กลับบ้านไปกับเพื่อน หรือจะกลับไปกลับพี่ น้องเค้าได้เลือกแล้ว เค้าเลือกผม จะมีสักกี่คนครับที่ ขับมอไซต์มาคนล่ะคันจาก กทม - พัทยา 200 กว่า กิโล นั้นยิ่งทำให้ผมรักเธอมากๆ เรื่อยๆ และไม่อยากปล่อยเธอไปไหนอีก ผมเคยทำผิดพลาดกับ คนๆ นึงในอดีตผมจึงไม่อยากทำผิดรอบสอง ด้วยกันรักษาเค้าไว้ให้นานที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ จนมาถึง พัทยาก็อยู่บ้านกันตามปกติ จนวันนึง ยายผมธรรมดาครับ คนแก่หัวจะโบราณ คำว่าผิดผี ผมเลยออกจากบ้านมาอาศัยห้องเพื่อนผมอยู่ ซึ่งผมอายตัวเองมาก ทำไมต้องพามาลำบากด้วย ก็ทำงานไปเรื่อยๆจนเราตกงานถึงคู่อย่างว่าล่ะ ครับ งานเดือนมันน้อยค่าใช้จ่ายมันเยอะเลย หางานใหม่ #ผมจึงเลือกทำงานๆ นึง (แจกใบปลิว) ใช่ขับ ขับรถแตกแดดทั้งวัน เพื่อรอให้แฟนผมได้งานใหม่ น้องเเค้าวุติ ม.3 หางานได้ยากเลยให้น้องเค้าหาไปก่อน ตอนนั้นที่เลือกงานนี้เพราะมันได้เป็นรายวัน ยังพอมีกินมีใช้มีเก็บบาง ผมได้วันล่ะ 400-500 ต่อวัน ซึ่งคุ้มไหม มันก้ไม่หรอกครับ อันตราย บนท้องถนนมันเยอะ ตอนทำงานนี้ ผม กลิ้งบนถนนไป 2 รอบ ในรอบ 2 เดือนที่ทำงาน ซึ่งไม่อยากบอกแฟนกลัวเค้า เป็นห่วง นถึงวันที่ยังไงอะ คืออายเพื่อนไม่อยาก อยู่แล้ว ผมเลย เบิกล่วงหน้า หัวหน้างานผม มา 4000 บาท เพื่อมัดจำห้องใหม่ แน่นอนครับโดนหักวันล่ะ 100 บาทเท่ากับผมได้วันล่ะ 300 - 400 บาทต่อวันซึ่งไม่พอหรอก ครับ ค่าน้ำมันก็ 80 บาทต่อวัน ค่ากิน สองคน 100 เหลือ 120 บาท ผมไม่เคยทำงานแบบนี้ แต่ต้องทำเพราะ ผมเป็นคนพาน้องเค้ามา ผมต้องรับผิดชอบ ทำงานเหนื่อยไหม มันก็เหนื่อยบางนะ แต่ผมคิดอย่างเดียวคือ ทำเพื่อคนที่รัก เหนื่อยแค่ไหนก็ชั่งมันเถอะ ดีกว่าไม่มีใช้กัน จนมาเรื่อยๆนับวันๆ มีโทสับ บรรดาแฟนก่าของแฟนผม ก็ทักมาคุยมา ซึ่งผมไม่ชอบมาก ผมลยบอก #หนูบอกให้พี่เลิกยุ่งกับแฟนเก่าพี่ก็ทำให้แล้ว แตทำไมพี่ขอหนูทำให้ไม่ได้ คนที่อยู่กับหนูทำเพื่อหนู มันพี่ไม่ใช่เหรอ ทำไมหนูไม่แคร์พี่ ไปแคร์คนอื่นทำไม บอกตรงๆ ผมเป็นคนขี้น้อยใจ ตั้งแต่คบกับแฟนมา บอกเลย คนนี้ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อเธอ "แต่ก็ไร้ค่าครับ" นับวันก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ พอผมพูด เออ บุญคุณอย่างนั้นอย่างนี้ คนรักกันมันพูดถึงบุญคุณด้วยเหรอครับ จะมีสักกี่คนที่ทำแบบนี้กับคนที่รักมากที่สุด ผมน้องใจเธอก็ไม่สนใจผม กลับด่าด้วยซ้ำนี้เหรอครับ สิ่งที่ตอบแทนผม ผมยอมทุกอย่าง อยากได้ไรผมก็พยายามหาด้วยตัวของผมเอง ผมให้ในสิ่งที่ผมให้ได้ ผมไม่ได้รวยอะไรขนาดนั้น ที่จะควัก แบงค์พันเป็นึกๆ เงินมันไม่สำคัญสำหรับผมเลย แต่จิตใจตั้งหากที่เสียไปจะเอาคือยังไง เงินหมดไปยังหสใหม่ได้ ตราบใดเรายังหายใจ มีมือมีเท้า ใช่ไหมครับ ผมบ่น เพราะผมรัก ผมห่วงของๆ ผม เธอก็ด่าก็ว่า อะไรหนักหนา เป็นไงครับ สิ่งที่ได้ แต่ก่อนผมขาว ขับรถเก๋ง มีเงินในกระเป๋าไม่ต่ำกว่า 4 5 พัน ต่อวัน ทุกวันนี้ผมยอมลำบากเพื่อคนที่ผมรัก ผมไม่อยากขอพ่อ แม่ ผมเลยทำด้วยตัวของผมเอง และอีกอย่างผมไม่เคยทำงานหนักเพื่อใครขนาดนี้เลย เสียใจไหม ก็มากครับ ผมไม่รู้ผมทำอะไรผิด ผมห้ามในสิ่งที่ไม่ดี จะมีใครล่ะครับ คิดร้ายหวังร้ายกลับแฟนตัวเองใชไหมครับ ผมบอกกเลยผมรักธออมากจนถึงวันนี้ เธอกำำลังให้แฟนเก่าเธอมารับกลับบ้าน ที่ราชบุรี เสียใจไหม เสียใจ (แต่รักคือการให้ใช่ไหมครับ) เธอทิ้งผมไปแล้ว คนที่ผมรักมากที่สุด ทำให้ด้วยใจมากที่สุดตอบแทนกันด้วยแบบนี้เหรอ ผมไมโทษเธอหรอก ถ้ามันเป็นความสบายใจของธอผมยอมปล่อย ผมก็คงกลับไปใช่ชีวิต คนเดียว เมื่อแต่ก่อนคงไม่เป็นไรหรอกมั้งครับ ยังมีเพื่อน มีครวบครัว เธอเคยมีลูกแล้ว ผมไม่ได้รังเกลียดเลยแม้แต่นิด เงินไม่พอจ่ายค่าลี้ยงดูลูก ผมก็เบิกล่วงหน้ามาให้
ปล. นั้นมันคือควมรักใช่ไหมครับ