หนูเป็นคนเชื่อว่า เรามีเวลาไม่มาก
หนูจึงทำทุกๆวัน ให้เป็นวันที่หนูมีความสุข
นั่นคือการเป็นตัวของตัวเอง
เช่น นิสัยหนูเป็นยังไง หนูก็แสดงออกมาแบบนั้น
หนูไม่ใช่คนดัดจริต แอ้บเเบ้ว หรือ
เพราะหนูเชื่อ ว่าอะไรที่มันไม่ใช่เรามันฝืนทำได้ไม่
นานนะ
ตัวหนูมันสนุก ทะลึ่ง ตลก อารมณ์ดี แต่ปากหมาบ้างบางครั้ง
แต่ไม่ใช่ไม่รู้กาละเทศะ เหมือนเวลามีความรัก
หนูหมั่นบอกรักคนที่เรารักทุกครั้ง ทุกวัน บางครั้ง
เราก็ไม่รู้หรอกว่าเขาจะรำคาญหรือเปล่า แต่หนูก็ทำ
เวลามีแฟนเราก็อยากได้ยินเสียงเขาทุกวันแม้นไม่ได้เห็นหน้า อาจจะเพราะเหงามั้ง หรืออาจจะเพราะใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอด ไม่ค่อยได้รักใครจริงจัง เดินตากฝนคนเดียว กินคนเดียว ดูหนังคนเดียว นอนคนเดียว บางครั้งก็บ้าพูดคนเดียว พอเรามีรักเยรู้สึกว่า เฮ้ยต้องไม่ให้เขาหรือเราเหงานะ
ความเหงามันโหดร้ายอย่างไร หนูรู้จักมันดีเลยต้องทำให้ดี
ดีซะจนกลายเป็นเยอะ ทางสายกลางหนูก็รู้จัก แต่หนูกลับเลือกไม่ตรงว่าจุดไหนคือทางสายกลาง ตั้งแต่แม่จากไปหนูก็คิดมาตลอด โหยหามาตลอด อาจจะไม่ช่ำชองเรื่องนี้ ว่าคนรักกันต้องทำแบบไหน พูดยังไง แต่เชื่อหนูสิ ทุกการกระทำ ทุกคำพูดมันออกมาจากหัวใจ ไม่เสเเสร้ง หนูคิดจะบอกรักแม่ แต่คิดว่าพรุ่งนี้ดีกว่า แะพรุ่งนี้มาเรื่อยๆจนในที่สุด พรุ่งนี้กลับไม่มีจริง ตั้งแต่วันนั้นมา ถ้าหนูรักใคร หนูจะรีบบอก หนูจะไม่รอ บอกวันละหลายๆครั้ง เพราะหนูรู้เเล้วว่า วันพรุ่งนี้มันอาจจะไม่มีอยู่จริง สำหรับเรื่องบางเรื่องหรือคนบางคนเรายังจะรักกันอยู่หรือไม่ หรืออาจจะเลิกกัน ไม่เลิกเป็นมันก็ต้องเลิกตาย
บางทีที่เงียบไป ไม่ได้แปลว่าหนีปัญหา แต่หนูเงียบ เพื่อพิจารณาตัวเองว่า เราทำดีพอหรือยัง เราพลาดจุดไหน
เหมือนการทำงานเช่นกัน หนูอดทนเพียงเพราะเชื่อและศรัทธาว่าจะผ่านมันไปได้กับทุกปัญหาทั้งคนและหน้างาน
จนเมื่อถึงวันหนึ่ง หากไม่มีทั้งรัก และงาน มันก็เสียใจบ้าง แต่ก็ต้องยอมรับผลของมัน เพราะมันจะขึ้นอยู่กับเราคนเดียวไม่ได้ เราไม่ใช่ศูนย์กลางจักรวาล ที่ต้องให้คนอื่นมาเอาใจตลอด
แต่ก็ดีใจถ้ามองย้อนกลับไปแล้ว ที่เราไม่เห็นว่ามีจุดบกพร่อง
หรืออะไรที่ยังไม่ได้ทำ หากพรุ่งนี้มันไม่มีแล้ว คนที่เสียใจที่สุด อาจจะไม่ใช่หนูหรือใคร หากแต่จะเป็นความทรงจำดีๆ
ที่มันเคยเกิดขึ้นและยังคงชัดเจนอยู่ในหัวใจตลอดกาล
นี่คือหนู ตัวตนของหนู หนูไม่ใช่คนไร้สาระ ไม่ใช่คนเพ้อเจ้อ
ไม่ดื่ม ไม่เที่ยว ไม่เจ้าชู้ หากว่าวันนี้มันจะเป็นวันสุดท้ายของชีวิต หนูไม่เสียใจเลยที่เคยรักใครบางคน ไม่เสียใจเลยกับอดีตที่ผ่านมาเลย เพราะหนูไม่เคยบอกเลยว่าไม่รัก และไม่มีวันไหนที่ไม่ได้บอกแมัสักครั้งเดียวไม่เคยมี หนูไม่รู้หรอกว่าอะไรคือพอดี หนูไม่รู้ว่ารักกันต้องทำแบบไหน หนูรู้อยู่แค่ กลัวการจากลา กลัวไม่มีพรุ่งนี้ และรู้ว่า ทำในสิ่งที่หัวใจมันบงการก็พอ......
ผิดมั้ย???
หนูจึงทำทุกๆวัน ให้เป็นวันที่หนูมีความสุข
นั่นคือการเป็นตัวของตัวเอง
เช่น นิสัยหนูเป็นยังไง หนูก็แสดงออกมาแบบนั้น
หนูไม่ใช่คนดัดจริต แอ้บเเบ้ว หรือ
เพราะหนูเชื่อ ว่าอะไรที่มันไม่ใช่เรามันฝืนทำได้ไม่
นานนะ
ตัวหนูมันสนุก ทะลึ่ง ตลก อารมณ์ดี แต่ปากหมาบ้างบางครั้ง
แต่ไม่ใช่ไม่รู้กาละเทศะ เหมือนเวลามีความรัก
หนูหมั่นบอกรักคนที่เรารักทุกครั้ง ทุกวัน บางครั้ง
เราก็ไม่รู้หรอกว่าเขาจะรำคาญหรือเปล่า แต่หนูก็ทำ
เวลามีแฟนเราก็อยากได้ยินเสียงเขาทุกวันแม้นไม่ได้เห็นหน้า อาจจะเพราะเหงามั้ง หรืออาจจะเพราะใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอด ไม่ค่อยได้รักใครจริงจัง เดินตากฝนคนเดียว กินคนเดียว ดูหนังคนเดียว นอนคนเดียว บางครั้งก็บ้าพูดคนเดียว พอเรามีรักเยรู้สึกว่า เฮ้ยต้องไม่ให้เขาหรือเราเหงานะ
ความเหงามันโหดร้ายอย่างไร หนูรู้จักมันดีเลยต้องทำให้ดี
ดีซะจนกลายเป็นเยอะ ทางสายกลางหนูก็รู้จัก แต่หนูกลับเลือกไม่ตรงว่าจุดไหนคือทางสายกลาง ตั้งแต่แม่จากไปหนูก็คิดมาตลอด โหยหามาตลอด อาจจะไม่ช่ำชองเรื่องนี้ ว่าคนรักกันต้องทำแบบไหน พูดยังไง แต่เชื่อหนูสิ ทุกการกระทำ ทุกคำพูดมันออกมาจากหัวใจ ไม่เสเเสร้ง หนูคิดจะบอกรักแม่ แต่คิดว่าพรุ่งนี้ดีกว่า แะพรุ่งนี้มาเรื่อยๆจนในที่สุด พรุ่งนี้กลับไม่มีจริง ตั้งแต่วันนั้นมา ถ้าหนูรักใคร หนูจะรีบบอก หนูจะไม่รอ บอกวันละหลายๆครั้ง เพราะหนูรู้เเล้วว่า วันพรุ่งนี้มันอาจจะไม่มีอยู่จริง สำหรับเรื่องบางเรื่องหรือคนบางคนเรายังจะรักกันอยู่หรือไม่ หรืออาจจะเลิกกัน ไม่เลิกเป็นมันก็ต้องเลิกตาย
บางทีที่เงียบไป ไม่ได้แปลว่าหนีปัญหา แต่หนูเงียบ เพื่อพิจารณาตัวเองว่า เราทำดีพอหรือยัง เราพลาดจุดไหน
เหมือนการทำงานเช่นกัน หนูอดทนเพียงเพราะเชื่อและศรัทธาว่าจะผ่านมันไปได้กับทุกปัญหาทั้งคนและหน้างาน
จนเมื่อถึงวันหนึ่ง หากไม่มีทั้งรัก และงาน มันก็เสียใจบ้าง แต่ก็ต้องยอมรับผลของมัน เพราะมันจะขึ้นอยู่กับเราคนเดียวไม่ได้ เราไม่ใช่ศูนย์กลางจักรวาล ที่ต้องให้คนอื่นมาเอาใจตลอด
แต่ก็ดีใจถ้ามองย้อนกลับไปแล้ว ที่เราไม่เห็นว่ามีจุดบกพร่อง
หรืออะไรที่ยังไม่ได้ทำ หากพรุ่งนี้มันไม่มีแล้ว คนที่เสียใจที่สุด อาจจะไม่ใช่หนูหรือใคร หากแต่จะเป็นความทรงจำดีๆ
ที่มันเคยเกิดขึ้นและยังคงชัดเจนอยู่ในหัวใจตลอดกาล
นี่คือหนู ตัวตนของหนู หนูไม่ใช่คนไร้สาระ ไม่ใช่คนเพ้อเจ้อ
ไม่ดื่ม ไม่เที่ยว ไม่เจ้าชู้ หากว่าวันนี้มันจะเป็นวันสุดท้ายของชีวิต หนูไม่เสียใจเลยที่เคยรักใครบางคน ไม่เสียใจเลยกับอดีตที่ผ่านมาเลย เพราะหนูไม่เคยบอกเลยว่าไม่รัก และไม่มีวันไหนที่ไม่ได้บอกแมัสักครั้งเดียวไม่เคยมี หนูไม่รู้หรอกว่าอะไรคือพอดี หนูไม่รู้ว่ารักกันต้องทำแบบไหน หนูรู้อยู่แค่ กลัวการจากลา กลัวไม่มีพรุ่งนี้ และรู้ว่า ทำในสิ่งที่หัวใจมันบงการก็พอ......