ด้วยความสนใจใคร่จะดู เลยเฟ้นหาข้อมูลเองก็ยิ่งอยากดูเข้าไปอีก
ไม่บ่อยเลยจริงๆ ที่จะมีการแสดงแบบนี้มาแสดงให้ดูในไทย และครั้งนี้โชคดีอีกอย่างคือ
ได้ตั๋วจากการร่วมสนุกกับทางเพจๆนึงมาค่ะ ดีใจมากเลยขอให้การรีวิวครั้งนี้เป็นการ SR ละกันนะคะ
สำหรับ Cirque du soleil รอบที่เราได้ไปดูเมื่อวันที่ 29 ที่ผ่านมาจัดว่าเป็นรอบปฐมทัศน์เลยก็ว่าได้
ก็พอจะเข้าใจได้ว่าจะต้องมีทั้งสื่อ ทั้งดารา เซเล็บ มากันให้วุ่นวายไปหมด แต่พอมาเจอจริงๆ
ก็ไม่วุ่นวายอะไร ทุกอย่างอยู่กันเป็นสัดส่วน ดาราอยู่ในเลาน์ สามัญชนอย่างเราก็เดินขวักไปเรื่อย รอจนถึงเวลาโชว์
Quidam Live in bangkok นั้นคือ 1 ในโชว์ที่ดีที่สุดของ Cirque du soeil ก็ว่าได้ ด้วยทีมงานคุณภาพหลายร้อยชีวิต
และยังเป็นการแสดงโชว์ในลำดับที่ 9 ที่ถูกผลิตโดย คณะ Cirque Du Soleil โดยนำมาแสดงสู่สายตาผู้ชมเป็นครั้งแรกเมื่อปี 1996
โดยการแสดงชุดนี้ได้รับความนิยมเป็นอย่างสูงตั้งแต่ยุคบุกเบิก เริ่มต้นมาจากการแสดงละครสัตว์ในเต็นท์ลำดับต้นๆ
ของ มอนเทรียล เรื่อยมาจนต้องถูกปรับขนาดการแสดงมาเป็น “สนามกีฬา” เพื่อรองรับจำนวนผู้ชมที่เพิ่มมากขึ้น
จนกระทั่งเริ่มมีการออกทัวร์ครั้งแรกในปี 2010 และผ่านมา 5 ปี ก็มาถึงเมืองไทยให้เราได้ชม
จะว่าไปแล้ว Quidam ไม่มีตัวละครที่ฟู่ฟ่าและแฟนซีเกินจริงไปนัก ซึ่งต่างจากโชว์อื่นๆของ เซิร์ค ดู โซเลย์
แต่กลับแสดงให้เห็นถึงจิตนาการของคนและปัญหาและความวุ่นวายในแบบที่เกิดขึ้นได้ในชีวิตจริงๆ
โดยเรื่องราวเริ่มต้นแบบง่ายๆ จากครอบครัวของเด็กหญิงโซอี้ที่เธอรู้สึกว่าพ่อแม่ของเธอนั้นทำตัวห่างเหินเป็นอย่างมาก
จนรู้สึกว่าทำไมชีวิตฉันมันน่าเบื่อจังนะ และระหว่างนั้น ก็มีชายแปลกหน้าไร้ศีรษะเข้ามาในชีวิต
และทำให้โลกของเธอเปลี่ยนไปตลอดกาล
โชว์ต่างๆ ถูกวางไว้อย่างสอดคล้องและเหมาะสมเป็นอย่างมาก ทุกอย่างเหมือนกับค่อยๆ
เร่งระดับความผาดโผนไปเรื่อยๆ จากแค่การมีตัวตลกออกมาหยอกล้อกับผู้ชม
จนถึงวงล้อมนุษย์ที่เรียกเสียงฮือฮาจากผู้ชมได้อย่างดีโดยมีนักแสดงชายออกมาหมุนล้ออยู่ภายใน
ซึ่งท้าทายแรงดึงดูดโลกจริงๆ จนเรารู้สึกว่ากงล้อเหล็กสำหรับเขาคือฮูลาฮู้บดีๆนี่เอง
อีกโชว์หนึ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่ามันน่าหวาดเสียวมากเลยคือกายกรรมแบบโหนเชือกบิดตัวบนผ้าผืนยาวๆ
โดยนักแสดงจะบิดตัวพัวพันอยู่กับผ้าบนความสูงไม่ต่างกับตึก 3 ชั้นได้ ดูไปก็ได้ยินเสียง คนสูดปากกัน
ไปตลอดเลยนะ และอึ้งมากที่อิริยาบทของเธอที่ออกมาอ่อนช้อยราวกับการร่ายรำอยู่กลางอาการเลยก็ว่าได้
และอีกโชว์นึงที่คิดว่าน่าจะติดตาเราไปอีกนานเลยคือโชว์กายกรรมบนห่วงค่ะที่ชื่อ Aerial Hoops
ที่มีคน 3 คนมาหมุนห่วงไปมาและห้อยโหนอยู่กลางอากาศเรียกได้ว่าสวยงามบนความเสี่ยง
ที่ทำให้เราเข้าใจคำว่ามืออาชีพได้อย่างแท้จริงมากๆ
นอกจากนี้สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่ามันคุ้มค่ามากเลยคือ เสียงดนตรีที่ใช้ประกอบ
ซึ่งเขาเล่นกันสดๆ ร้องกันสดๆ โดยเสียงร้องประกอบผู้หญิงตลอดทั้งเรื่องเป็นเสียงของนักแสดงที่เล่นเป็นโซอี้อีกด้วย
ตลอด 2 ชั่วโมง (เล่นครึ่งละ 1 ชั่วโมง พัก 20 นาที)
มันเป็นชั่วเวลาที่เรารู้สึกเหมือนที่เขาว่าจริงๆ ที่ว่าโดนสะกดน่ะ มันเป็นแบบนี้นี่เอง
คือมันดูเพลินจนลืมเวลาไปเลยอะดิ
ไม่รู้ว่าสปอยเยอะไปหรือเปล่านะคะ แต่อยากจะบอกว่ามีส่วนอื่นๆ ที่ไม่กล่าวถึงอีกมากมาย
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่สนุกนะ เพราะจริงๆ แล้วนะ โชว์แบบนี้มันต้องดูเองสดๆ ถึงจะเข้าใจละ
ที่สงสัยอีกอย่างนึงนะ เห็นคนที่ถูกจับใส่ชุดขาวตอนต้นเรื่องนี้ เขาหายไปไหนกันนะ?
[SR] Quidam : Cirque du soleil > สนุก คุ้มค่า ตื่นตาตลอด 2 ชั่วโมง
ด้วยความสนใจใคร่จะดู เลยเฟ้นหาข้อมูลเองก็ยิ่งอยากดูเข้าไปอีก
ไม่บ่อยเลยจริงๆ ที่จะมีการแสดงแบบนี้มาแสดงให้ดูในไทย และครั้งนี้โชคดีอีกอย่างคือ
ได้ตั๋วจากการร่วมสนุกกับทางเพจๆนึงมาค่ะ ดีใจมากเลยขอให้การรีวิวครั้งนี้เป็นการ SR ละกันนะคะ
สำหรับ Cirque du soleil รอบที่เราได้ไปดูเมื่อวันที่ 29 ที่ผ่านมาจัดว่าเป็นรอบปฐมทัศน์เลยก็ว่าได้
ก็พอจะเข้าใจได้ว่าจะต้องมีทั้งสื่อ ทั้งดารา เซเล็บ มากันให้วุ่นวายไปหมด แต่พอมาเจอจริงๆ
ก็ไม่วุ่นวายอะไร ทุกอย่างอยู่กันเป็นสัดส่วน ดาราอยู่ในเลาน์ สามัญชนอย่างเราก็เดินขวักไปเรื่อย รอจนถึงเวลาโชว์
Quidam Live in bangkok นั้นคือ 1 ในโชว์ที่ดีที่สุดของ Cirque du soeil ก็ว่าได้ ด้วยทีมงานคุณภาพหลายร้อยชีวิต
และยังเป็นการแสดงโชว์ในลำดับที่ 9 ที่ถูกผลิตโดย คณะ Cirque Du Soleil โดยนำมาแสดงสู่สายตาผู้ชมเป็นครั้งแรกเมื่อปี 1996
โดยการแสดงชุดนี้ได้รับความนิยมเป็นอย่างสูงตั้งแต่ยุคบุกเบิก เริ่มต้นมาจากการแสดงละครสัตว์ในเต็นท์ลำดับต้นๆ
ของ มอนเทรียล เรื่อยมาจนต้องถูกปรับขนาดการแสดงมาเป็น “สนามกีฬา” เพื่อรองรับจำนวนผู้ชมที่เพิ่มมากขึ้น
จนกระทั่งเริ่มมีการออกทัวร์ครั้งแรกในปี 2010 และผ่านมา 5 ปี ก็มาถึงเมืองไทยให้เราได้ชม
จะว่าไปแล้ว Quidam ไม่มีตัวละครที่ฟู่ฟ่าและแฟนซีเกินจริงไปนัก ซึ่งต่างจากโชว์อื่นๆของ เซิร์ค ดู โซเลย์
แต่กลับแสดงให้เห็นถึงจิตนาการของคนและปัญหาและความวุ่นวายในแบบที่เกิดขึ้นได้ในชีวิตจริงๆ
โดยเรื่องราวเริ่มต้นแบบง่ายๆ จากครอบครัวของเด็กหญิงโซอี้ที่เธอรู้สึกว่าพ่อแม่ของเธอนั้นทำตัวห่างเหินเป็นอย่างมาก
จนรู้สึกว่าทำไมชีวิตฉันมันน่าเบื่อจังนะ และระหว่างนั้น ก็มีชายแปลกหน้าไร้ศีรษะเข้ามาในชีวิต
และทำให้โลกของเธอเปลี่ยนไปตลอดกาล
โชว์ต่างๆ ถูกวางไว้อย่างสอดคล้องและเหมาะสมเป็นอย่างมาก ทุกอย่างเหมือนกับค่อยๆ
เร่งระดับความผาดโผนไปเรื่อยๆ จากแค่การมีตัวตลกออกมาหยอกล้อกับผู้ชม
จนถึงวงล้อมนุษย์ที่เรียกเสียงฮือฮาจากผู้ชมได้อย่างดีโดยมีนักแสดงชายออกมาหมุนล้ออยู่ภายใน
ซึ่งท้าทายแรงดึงดูดโลกจริงๆ จนเรารู้สึกว่ากงล้อเหล็กสำหรับเขาคือฮูลาฮู้บดีๆนี่เอง
อีกโชว์หนึ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่ามันน่าหวาดเสียวมากเลยคือกายกรรมแบบโหนเชือกบิดตัวบนผ้าผืนยาวๆ
โดยนักแสดงจะบิดตัวพัวพันอยู่กับผ้าบนความสูงไม่ต่างกับตึก 3 ชั้นได้ ดูไปก็ได้ยินเสียง คนสูดปากกัน
ไปตลอดเลยนะ และอึ้งมากที่อิริยาบทของเธอที่ออกมาอ่อนช้อยราวกับการร่ายรำอยู่กลางอาการเลยก็ว่าได้
และอีกโชว์นึงที่คิดว่าน่าจะติดตาเราไปอีกนานเลยคือโชว์กายกรรมบนห่วงค่ะที่ชื่อ Aerial Hoops
ที่มีคน 3 คนมาหมุนห่วงไปมาและห้อยโหนอยู่กลางอากาศเรียกได้ว่าสวยงามบนความเสี่ยง
ที่ทำให้เราเข้าใจคำว่ามืออาชีพได้อย่างแท้จริงมากๆ
นอกจากนี้สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่ามันคุ้มค่ามากเลยคือ เสียงดนตรีที่ใช้ประกอบ
ซึ่งเขาเล่นกันสดๆ ร้องกันสดๆ โดยเสียงร้องประกอบผู้หญิงตลอดทั้งเรื่องเป็นเสียงของนักแสดงที่เล่นเป็นโซอี้อีกด้วย
ตลอด 2 ชั่วโมง (เล่นครึ่งละ 1 ชั่วโมง พัก 20 นาที)
มันเป็นชั่วเวลาที่เรารู้สึกเหมือนที่เขาว่าจริงๆ ที่ว่าโดนสะกดน่ะ มันเป็นแบบนี้นี่เอง
คือมันดูเพลินจนลืมเวลาไปเลยอะดิ
ไม่รู้ว่าสปอยเยอะไปหรือเปล่านะคะ แต่อยากจะบอกว่ามีส่วนอื่นๆ ที่ไม่กล่าวถึงอีกมากมาย
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่สนุกนะ เพราะจริงๆ แล้วนะ โชว์แบบนี้มันต้องดูเองสดๆ ถึงจะเข้าใจละ
ที่สงสัยอีกอย่างนึงนะ เห็นคนที่ถูกจับใส่ชุดขาวตอนต้นเรื่องนี้ เขาหายไปไหนกันนะ?
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น