สำหรับเราแล้วเรื่องที่เกิดขึ้นกับพี่สิงห์ใครจะว่ายังไงก็ชั่ง แต่สำหรับความรักแล้ว ไม่มีอะไรที่บอกว่าถูกหรืออะไรที่ชี้ว่าผิด การที่สักคนจะให้นิยามกับความรักมันคงหาที่สิ้นสุดไม่ รักคืออะไร?
รักจริงคือต้องปล่อยคนที่เรารักไปตามทางที่เค้าเลือกจริงหรอ?
รักจริงคือการแย่งชิงจริงหรอ?
รักจริงคือการเหนี่ยวรั้งจริงหรอ?
มันไม่มีใครตอบได้ทั้งนั้น มันไม่มีคำนิยามสำหรับคำนี้ทั้งนั้น สื่งที่พี่สิงห์ตัดสินใจ สิ่งที่มันเกิดขึ้นพร้อมคำวิพากวิจาร์ณต่างๆนานาจากสังคม มีทั้งให้กำลังใจ มีทั้งเสียใจ ปลอบโยน บ้างก็ว่าทำไรทำไมไม่คิดถึงคนข้างหลัง พ่อแม่บ้าง ใครต่อใครบ้าง ซึ่งเราก็ไม่รู้เลยว่าจริงแล้วมันเกิดจากอะไร แต่ถ้าเกิดเพราะความรักจริงๆเอาจริงๆถ้าคนไม่อยู่ในจุดๆนั้น มันไม่รู้หรอกว่าความรู้สึกมันเป็นยังไง มันปวดร้าวหรือทรมานแค่ไหน เราเป็นคนนึงนะ ที่ไม่เคยว่าใครต่อใครเลยเรื่องความรัก ไม่เคยคิดว่าสื่งที่เค้าคนนั้นทำมันงี่เง่า มันผิดหรือว่าถูก เพราะคนเราการรับมือกับความผิดหวังมันต่างกัน จิตใจคนเรามันเข้มแข็งและอ่อนแอต่างกัน ไม่มีใครรู้หรอกแม้กระทั่งตัวเราเองยังควบคุมสิ่งที่เป็นหัวใจและความรู้สึกไม่ได้เลย บางคนยอมโง่ยอมทนต่างๆนานาสารพัด บางคนผิดหวังแล้วผิดหวังอีกกับคนเดิมๆ เพราะอะไร นั่นมันมีเหตุผลในตัวมันอยู่แล้ว การที่คนเราผิดหวังจากความรักมากๆแล้วคิดฆ่าตัวตาย นั่นมันอาจจะไม่ได้หมายความว่าเค้าไม่รักตัวเองหรอก แต่อาจเป็นเพราะว่าเค้ารักตัวเองมากไง มากเกินที่จะทนความเจ็บปวดนั้นได้ มันไม่ไหวแล้วจริงๆ ลองหลับตาซิ ความรักมันคือสิ่งสวยงาม แต่ขณะเดียวกันมันก็ทำลายล้างทุกอย่างได้ในเวลาเดียวกัน จนถึงวันนี้ที่พี่สิงห์เลือกจบมันด้วยการจากไปโดยไม่มีวันกลับนั่นมันก็คือสิ่งที่เค้าเลือก มันเกิดขึ้นแล้ว มันไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นทั้งนั้นหรอก ความตายอะมันน่ากลัวแต่ยิ่งไปกว่านั้นความน่ากลัวที่มาในรู้แบบความหอมหวานมันย่อมน่ากลัวกว่าหลายร้อยเท่านั่นคือ"ความรัก"

R.I.P: Rest In Peace or Return if possible
ขอให้พี่สิงห์ไปสู่ภพภูมิที่ดี อาลัยตลอดกาล