สวัสดีครับ ไม่คิดเลยว่าวันนี้ผมจะได้มาตั้งกระทู้ในพันทิปอีกครั้ง กับเรื่องราวความรักของผม
อยากให้พี่ๆเพื่อนๆน้องๆช่วยให้คำแนะนำ และให้กำลังใจผมด้วยนะครับ ผมขอเล่าย่อๆนะครับ (ใครขี้เกียจอ่านผ่านไปได้เลยนะครับ)

             เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้คุยกับพี่คนนึงในพันทิป เมื่อต้นปี 57 ซึ่งตอนแรกเราอยู่ไกลกัน คนละภาคเลย
ซึ่งผมรู้สึกชอบเค้าตั้งแต่แรกที่เราได้คุยกัน เพราะเค้าชอบเที่ยวผมก็ชอบเที่ยวเหมือนกัน ต่างคนต่างไม่มีใคร
เราคุยกันมาเรื่อยๆ และผมก็บอกชอบพี่เค้า แต่พี่เค้าตอบกลับมาว่า  "อยู่ไกลกันเป็นแฟนกันมันดูแลกันลำบาก อยากให้เป็นพี่น้องกันดีแล้ว"
จนประมาณกลางปี 57 เราสองคนก็ไม่ได้คุยกันอีก เพราะต่างคนต่างยุ่งกับการงานของแต่ละคน และเค้ายังลืมแฟนเก่าไม่ได้
ตอนนั้นผมก็ยังไม่รู้สึกอะไรมากก็พอทำใจได้ และปล่อยวางไป

           จนเมื่อประมาณ ตุลาคม 57 พี่เค้ากลับมาทักผมอีกครั้ง และทำให้เราทั้งคู่เริ่มสานสัมพันธ์กันใหม่ซึ่งคราวนี้เค้าดูจะจริงจังกับผมมากขึ้น
เราก็คุยกันบ่อยขึ้นบ่อยขึ้น สนิทกันมากขึ้น ตอนนั้นผมเรียนอยู่ปีสุดท้ายแล้วครับ ผมตั้งใจว่าถ้าเรียนจบผมจะย้ายไปทำงานใกล้พี่เค้า
เราคุยกันมาเรื่อยๆทั้งใน ไลน์และคุยโทรศัพท์ จนผมเรียนจบ ช่วงเดือนเมษายน ปี 58
เราเลยนัดเจอกันครั้งแรกครับ ครั้งแรกที่เรานัดเจอกันคือเราไปเที่ยวต่างประเทศด้วยกันกล้ามากมั้ยล่ะครับ
แต่เราคุยกันจนเราเชื่อใจกันและกันครับ ตอนแรกผมก็กลัวๆแต่แล้วก็ตัดสินใจไปครับ ผมจำวินาทีแรกที่ผมเจอเค้าได้ไม่เคยลืม
เค้าดูสดใสร่าเริง จนผมไม่กล้าสบตาเค้า เพราะผมเขินเอามากๆ 55 เราไปเที่ยวด้วยกัน 5 วันครับ
โดยระหว่างไปเที่ยวเราก็เที่ยวกันอย่างเดียวครับ ซึ่งก็มีทะเลาะกันบ้างเพราะผมไม่เคยเที่ยวแบบเดินทั้งวันแบบนี้ ผมเลยนอยด์ๆพี่เค้า
กลับห้องมาก็ต่างคนต่างนอน ไม่มีการพูดคุยถึงเรื่องของเราว่าจะดำเนินต่อไปยังไง
จนคืนที่ 3 ผมทนไม่ได้จนต้องเอ่ยปากขึ้นมา ว่าเราควรที่จะคุยเรื่องของเราบ้าง พี่เค้าบอกว่า ผมกับเค้าควรเป็นพี่น้องกันแบบนี้แหละดีแล้ว
พี่เค้าคิดว่าเราเข้ากันไม่ได้ ผมก็ร้องไห้ เพราะตลอดเวลาที่เราคุยกันผมรักพี่เค้าไปแล้ว แต่ผมก็บอกพี่เค้าว่าผมจะทำใจให้เราเป็นแค่พี่น้องกัน

      พอกลับจากต่างประเทศ พี่เค้าไลน์มาบอกว่าเค้าคิดถึงผม จริงๆแล้วเค้ารักผม และเราสองคนต่างบอกรักกันและกัน
มันทำให้ผมเริ่มมีความหวังที่เราจะยังไปต่อได้ พอเดือนพฤษภาคม ผมก็ได้ย้ายมาอยู่ในจังหวัดเดียวกันกับพี่เค้า
ซึ่งพี่เค้าดีใจมาก ความรักเราไปได้สวย คุยหวานๆกันบอกคิดถึงกัน ผมเลยถามถึงความสัมพันธ์ของเรา และขอพี่เค้าเป็นแฟน และพี่เค้าก็ตอบตกลง

       และผมก้นัดเจอกับพี่เค้าครั้งที่สองคือ ต้นเดือนมิถุนายน แต่ช่วงเวลาแห่งความสุขมันผ่านไปเร็วเสมอ
ประมาณปลายเดือนพฤษภาคมเค้าไปเที่ยวต่างประเทศกับเพื่อน 5 วัน พอเค้ากลับมาเค้าก็เปลี่ยนไป คุยกับผมน้อยลง
ผมรับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลง เลยถามเค้าเค้าบอกว่า เค้าไม่ได้รักผมแบบแฟนแล้ว มันเป็นที่ความรู้สึกเค้า ไม่ใช่เพราะมีคนอื่น
แต่เค้าบอก ไม่ได้ทิ้งผมไปไหน แค่เปลี่ยนสถานะเฉยๆ จากแฟนกลับมาเป็นพี่น้อง  เค้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร
ผมถามเค้าว่าผมไม่ดีตรงไหน เค้าก้บอกว่า ผมดีทุกอย่าง แต่ความรู้สึกเค้าเองที่เปลี่ยนไป
ตอนนั้นผมเสียใจมากร้องไห้อยู่เป็นอาทิตย์เลย คือความรู้สึกเราคือดีใจที่ได้เป็นแฟนกันแต่สุดท้ายมันเปลี่ยนไปเร็วจนผมทำใจไม่ทัน

       แต่เค้าก้ยังจะมาเจอผมนะ เพราะเค้าบอกว่าไม่อยากผิดสัญญาที่ บอกว่าจะนัดเจอกัน เราก็ได้เจอกัน ไปเที่ยวกันอีก 2 ครั้ง ในประเทศ
ผมมีความสุขมาก เราก็พยายามคุยกันเหมือนเดิม นอนกอดกัน แต่ในฐานะพี่น้อง ใจผมนั้นอยากให้ผมกับเค้าได้ไปเที่ยวด้วยกันอย่างน้อยเดือนละครั้ง เพราะผมหวังว่ามันจะทำให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้

แต่แล้วพอใกล้ถึงวันที่เรานัดจะไปเที่ยวด้วยกันครั้งที่ 3 (ช่วงหยุดยาวเข้าพรรษา)เค้าก็มาบ่นว่าทำงานเหนื่อยอยากพักอยู่บ้านเฉยๆบ้าง
(เค้าเป็นคนติดบ้าน มีโลกส่วนตัวสูง ) ซึ่งผมก็ทำงานเหนื่อยไม่แพ้เค้าเหมือนกัน (เราสายวิชาชีพสุขภาพเหมือนกัน)
แต่ผมก็ยังอยากมาเจอเค้า ซึ่งตอนแรกเราตกลงกันว่าจะไปเที่ยว 3 วัน 2 คืน แต่สักพักเค้ามาบอก 2 วันหนึ่งคืนได้ไหม
และล่าสุด ขอไปเช้า-เย็นกลับ เพราะถ้าไปเที่ยวไกลๆเค้าไปไม่ไหว เพราะเหนื่อย แต่คนขับรถคือผม แต่ผมไม่คิดจะบ่น เพราะกลัวไม่ได้ไปเที่ยวกับเค้า

แล้วสุดท้าย เราก้มาหายกันไปอีก 3 วัน(คงไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันแล้ว) จนผมทนไม่ได้เลยทักเค้าไปว่า เป็นอะไรทำไมเงียบไป
เค้าก็ได้แต่ขอโทษผม ว่าเค้ากลับมารู้สึกแบบเดิมอีกแล้ว เค้าพยายามดีที่สุดแล้ว เค้าไม่ได้หมดรักผมนะ แต่รักในฐานะพี่น้อง
แล้วผมล่ะ ผมมีเค้าคนเดียว ตลอดเวลาไม่เคยมีคนอื่น แต่ก็ไม่สามารถทำให้เค้ากลับมารักผมเหมือนเดิมได้ เค้าก้ได้แต่รู้สึกผิดที่ทำให้ผมเสียใจ
หรือเพราะว่าเค้าเหนื่อยกับงานเกินไป (เค้าบอกว่าไม่มีเรื่องมือที่3 ซึ่งเชื่อเค้าได้แน่นอนครับ)
แต่ผมก็ถามเค้าแล้วว่าผมทำอะไรไม่ดีตรงไหน เค้าก็ตอบว่าไม่มี มันเป็นที่ความรู้สึกเค้าเอง ซึ่งเค้าก้ไม่รู้เหมือนกัน
และเค้าก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้

พี่ๆน้องๆเพื่อนๆครับ ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ ผมตั้งใจจะตัดใจจากเค้าแต่ผมทำไม่ได้จริงๆ ตลอดเวลาที่ผมคุยกับเค้าไม่มีรักเค้าน้อยลงเลย
ผมยังอยากมีเค้าอยู่ แต่ผมก้ไม่รู้จะทำอย่างไร ผมพยายามทำทุกอย่างให้ความสัมพันธ์เราดีขึ้น แต่สุดท้ายก็ลงเอยแบบเดิมซ้ำๆ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำแนะนำล่วงหน้านะครับ T^T