คิดยังไงกับรักครั้งแรก ที่กำลังจะกลับมาเป็นรักครั้งต่อไปของเรา

สวัสดีครับเพื่อนๆ ผมมีเรื่องจะมาแชร์ให้เพื่อนๆได้อ่าน และแสดงความคิดเห็นกัน คือผม ตอนอายุ14 ผมมีแฟนและเขาก็เป็นรักครั้งแรกของผม เรารักกันมากๆในตอนนั้น เราได้เจอกันบ่อยๆ บ้านของเราก็อยู่ไม่ไกลกันนัก  เวลาไปกินข้าวข้างนอก เราก็เจอกัน บางครั้งเราก็นั่งกินด้วยกัน ตอนเย็นๆ ผมก็ไปหาเขาบ้าง เรากอดกัน หอมแก้มกัน ตอนนั้นรู้สึกเขิลมากๆเลยหล่ะครับ 😊 ตอนนั้นรู้สึกมีความสุขมากเลยครับ ก็อย่างว่า มันเป็นรักในวัยเด็ก อะไรๆก็ดูสดใสมีความสุขไปหมด จนกระทั่ง ผมได้ย้ายบ้านไป เพราะมีเหตุจำเป็นทางครอบครัวบางอย่าง มันจึงทำให้เราห่างกัน เราพยายามประคับประครองให้ดีที่สุด แต่ก็ทำได้แค่นั้น เราคบกันมาได้เกือบ2ปี สุดท้ายเราก็เลิกกัน ซึ่งผมเป็นฝ่ายที่ตัดสัมพันธ์เธอก่อนเอง และหลังจากนั้น เราต่างคนต่างเดินกันคนละทาง ต่างคนต่างไปมีคนใหม่ ซึ่งในขณะนั้น เราก็เปลี่ยนสถานะจากแฟน มาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เวลาเราสองคนมีเรื่องไม่สบายใจอะไรมา เราก็มาปรับทุกข์ให้กันฟังตลอด ซึ่งต่างฝ่ายต่างเป็นผู้รับฟัง และเป็นที่ปรึกษาที่ดี เราสองคนต่างผ่านอะไรมามากมาย จนกระทั่งถึงจุดๆหนึ่ง จุดที่เราทั้งสองคน ต่างก็ไม่มีแฟน จุดๆหนึ่ง จุดที่เราสองคน ต่างผ่านร้อน ผ่านหนาวมา แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่า จะมีใครๆ สามารถเติมเต็มในสิ่งที่ขาดหายของตัวเอง เท่ากับเพื่อนคนนี้ได้ มันจึงทำให้ผม รู้สึกว่า เราควรที่จะกลับมาคบกันอีกทีดูไหม ซึ่งถ้าถามหัวใจผมเอง ก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่า ผมไม่เคยที่จะลืมเธอเลย ตัวผมเองก็คิดว่า เธอคงคิดแบบเดียวกันกับผม  และในตอนนี้ ผมอยากจะกลับไปคบกับเธออีกสักครั้ง.. ซึ่งถ้าเป็นเพื่อนๆ เพื่อนๆจะทำยังไงดีครับ และเพื่อนๆมีความเห็นอย่างไรบ้างครับ ☺