อยู่ด้วยกันในทุกวันแบบไม่เห็นอนาคต กับ ห่างกันเพื่อไปสร้างตัวเพื่ออยู่ด้วยกันในอนาคต มีความเห็นอย่างไรกันบ้างครับ

ก่อนหน้านี้เรากับแฟนคบกันมาได้ประมาณ 1 ปี ช่วงแรกที่คบกัน เราติดทหาร ระหว่างนั้นเธอก็ทำหน้าที่รอเราอย่างดีตลอดมา ทุกครั้งที่มีวันลาพัก เราจะมาหากันเป็นเรื่องปกติ ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็รับรู้และยินดี ระหว่างนั้นเราไม่เคยมีปัญหากันเลย

จนกระทั่งเราปลดประจำการออกมาทำงานได้ไม่นาน บริษัทเสนอให้เราไปทำงานที่บริษัทแม่ในต่างประเทศ ตอนนั้นเราคิดหนักมาก เพราะเพิ่งได้ใช้ชีวิตร่วมกับแฟนแค่ไม่กี่เดือน เราจึงปรึกษาทั้งที่บ้านตัวเองและบ้านของแฟน ซึ่งต่างก็เข้าใจดี ระยะเวลาไปเพียง 1 ปี บ้านเราปล่อยให้ตัดสินใจเอง ส่วนทางบ้านแฟนก็เห็นว่าไปไม่นาน อาจได้เก็บเงินเยอะ ๆ

แต่ในส่วนของแฟน เธอก็ดูไม่อยากให้ไปแต่เธอก็พูดว่า “จะห้ามไปทำไม ในเมื่อมันคืออนาคตของเธอ ชีวิตของเธอ” สุดท้าย เราตัดสินใจมาทำงานต่างประเทศ

ระหว่างอยู่ต่างประเทศ เราโทรคุยกันทุกคืน ทุกเวลาที่ว่างตรงกัน แต่พอผ่านไปครึ่งปี เราเริ่มรู้สึกว่าเธอไม่เหมือนเดิม จนวันหนึ่งเราจับได้ว่าเธอแอบนอกใจ ตอนนั้นเราช็อกมาก เหตุผลที่เธอให้มาหนึ่งในนั้นก็คือ เธอรู้สึกโดดเดี่ยวในวันที่เราควรอยู่เคียงข้าง แต่เราไม่อยู่  สุดท้ายเราก็เลิกกันในวันนั้น

ปล. ปกติเราเป็นคนไม่ค่อยคุยกับใคร ไม่มีเพื่อนสนิทเลยจริง ๆ ตลอดมาเรามีแค่เธอคนเดียว ตอนนี้รู้สึกเคว้งมาก ไม่รู้จะทำยังไงต่อกับเป้าหมายในชีวิตที่ตั้งไว้
ไม่รู้ว่าตัดสินใจถูกหรือผิดแต่ที่รู้ๆคือเราตัดสินใจทำไปแล้ว