"มันมาได้ยังไง" ความจริงที่มันไม่น่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง

เมื่อหลายเดือนก่อนเราไปบริจาคเลือด พอหลังจากนั้นไม่นานมีจดหมายส่งมาถึงบ้าน ให้เราไปตรวจซ้ำ แต่เราไม่ได้ไป เพราะยุ่ง ๆ กะงาน เลิกงานก็ดึก ทำงาน 6 วัน/สัปดาห์ วันหยุดวันเดียว แถมวันหยุดก็ไม่ตรงกะที่จะให้ไปตรวจอีก เพราะวันที่ให้ตรวจมีแต่อังคารกับพฤหัส ไม่มีโอกาสได้ไปตรวจซ้ำ นานวันเข้าก็ลืมไม่ได้ไป เวลาล่วงเลยมาจนเดือนนี้ก็จะเป็นวันเกิด ได้โอกาสเหมาะเจาะพอดีที่สะดวก ตั้งใจจะไปบริจาคเลือดอีกครั้ง เดินเข้าไปด้วยใจที่มุ่งมั่นเต็มที่ กรอกเอกสารยื่นที่ฝ่ายทะเบียนเสร็จ ทางเจ้าหน้าที่ก็ให้ไปพบแพทย์และได้แจ้งว่า ในระบบของเรามีข้อมูลที่ต้องมาตรวจเลือดซ้ำ ให้มาในเวลาดังกล่าวด้วย ตอนนี้ยังบริจาคไม่ได้ วันนั้นกลับบ้านไปด้วยความรู้สึกแครงใจ ว่าต้องมีอะไรรึป่าว รู้สึกไม่ค่อยดี อีกใจนึงก็หวั่น อีกใจนึงก็กลัว แต่ก็ตั้งใจไว้แล้ว ยังก็จะต้องมาตรวจให้ได้ รู้ ๆ กันไปเลย เช้าวันอังคารก็รีบมาตรวจก่อนเข้างาน เข้าไปพบฝ่ายลงทะเบียน ยื่นบัตร เจ้าหน้าที่ก็เชิญให้เราไปตรวจเลือดซ้ำที่ห้องหมายเลข 9 สุดทาง เราก็นั่งรอหน้าห้อง เพราะด้านในมีคนตรวจอยู่ก่อน ตอนนั้นเริ่มเกร็ง ๆ นิดนึง พอเสร็จคุณหมอก็เชิญเราเข้าไปด้านใน บนโต๊ะมีแฟ้มเอกสารวางตรงหน้า พร้อมกับให้เราหยิบเอกสารขึ้นมาเซ็น 1 แผ่น จังหวะที่กำลังกรอกเอกสาร อ่านไป ๆ ก็เหลือบเห็นข้อความด้านล่าง เนื้อความเอกสารฉบับนี้ คล้าย ๆ ระบุว่าเราเป็นโรคดังกล่าว โดยที่ข้อมูลข้างต้น จะไม่มีการเปิดเผยข้อมูล นอกเสียจากการวินิจฉัย และการตรวจรักษา ซึ่งโรคดังกล่าว ได้ระบุไว้ เช่น ไวรัสตับอักเสบเอ ไวรัสตับอักเสบบี ไวรัสตับอักเสบซี ซิฟิลิส ฯลฯ พอเรากรอกเสร็จก็ยื่นเอกสารให้คุณหมอแบบงง ๆ พร้อมกับบัตรของศูนย์ คุณหมอก็เช็คข้อมูลและได้บอกกับเราว่า>>>เราเป็นโรคซิฟิลิส<<< ณ ตอนนั้น อึ้ง ทึ่ง ช๊อค!!!  ที่ไม่เข้าใจสุด ๆ คือ มันมาได้ยังไง เราป่วยเป็นโรคนี้ได้ยังไง คุณหมอก็พูดพยามให้เรารู้สึกดี ว่าไม่เป็นไร ถ้ารักษาต่อเนื่องหายได้ แต่จะบริจาคเลือดอีกต่อไป คำถามตอนนั้น "หมอคะ โรคนี้มันมาได้ยังไงอะคะ"  คุณหมอบอก ติดต่อได้จากการมีเพศสัมพันธ์ จากสารคัดหลั่ง เลือด ซึ่งก็อาจจะใช้ของร่วมกับผู้ป่วย ใช้ของมีคมร่วมกัน เช่น กรรไกรตัดเล็บ สัก หรือเข็มฉีดยาอันเดียวกัน และจากแม่สู่ลูก เราพูดไรไม่ออก ได้แต่อึ้ง คุณหมอแจ้งว่า หลังจากตรวจเลือดวันนี้ ภายใน 2 สัปดาห์ จะมีจดหมายส่งไปที่บ้าน ให้ไปพบแพทย์ที่ศูนย์รักษาบางรักเป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ วันที่ไปตรวจพาแฟนไปด้วยนะ "คือหมอคะ หนูไม่มีแฟน" หมอก็ทำหน้าแบบเข้าใจ จับมือเราปลอบและให้กำลังใจ เราเข้าใจว่า โรคนี้เป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ แต่ที่ไม่เข้าใจ คือ เราติดโรคนี้ได้ยังไง อย่าว่าแต่การมีเพศสัมพันธ์เลย แฟนก็ไม่เคยมี พูดกันตรง ๆ นะ ถ้าเราเป็นคน เอาไม่เลือก จะไม่แปลกใจเท่านี้เลย แต่นี้......เราไม่ได้ทำ เราไม่ได้เป็นผู้หญิงหยำฉ่า เราไม่เคยมีเพศสัมพันธ์กะใคร แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไงอะ........ชีวิต=_=!!!  ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด อารมณ์ตอนนั้น เฟวมาก เสียการทรงตัวเลย หลังจากตรวจเสร็จก็ต้องไปทำงานต่อ นั่งรอรถป้ายรถเมล์ แบบหมดอะไรตายอยาก มันเป็นความรู้สึกที่มันไม่น่าจะเกิดขึ้นกับตัวเองเลยด้วยซ้ำ ได้แต่พยายามทำใจให้กลับสู่สภาวะปกติ เพื่อจะไปทำงานได้ต่อ พอขึ้นรถก็ได้แต่เหม่อนอกหน้าต่าง น้ำตาไหลอาบแก้มเลย มันเกิดอะไรขึ้นกะเราวะเนี้ย พรุ่งนี้ก็จะอายุครบ 26 ปี ตั้งใจจะมาทำบุญวันเกิดด้วยการมาบริจาคเลือดและบริจาคร่างกาย กับกลายเป็นว่าบริจาคไม่ได้ซะแล้วเพราะเลือดบวก
กลับมาถึงที่ทำงาน ทำตัวไม่ถูกเลย วันนั้นหน้าซีดโทรมเพื่อนทักจนเห็นได้ชัด ตอนพักก็เฝ้าแต่หาข้อมูล เกี่ยวกับโรคนี้ ซิฟิลิสเป็นโรคที่ไม่แสดงอาการในเบื้องต้น จะแสดงอาการก็ต่อเมื่อถึงระยะอันตราย รักษาไม่หาย มันน่ากลัวมาก ผู้ชายจะเห็นได้จากอวัยวะเพศ เป็นเริม เป็นแผล แต่สำหรับผู้หญิงจะหลบใน
อยู่ในอุ้งเชิงกราน มดลูก ซึ่งโรคจะใช้เวลาฟักตัวเป็นปี ๆ โดยที่เราไม่รู้ จะไม่แสดงอาการใด ๆ เลย จะเห็นอาการก็ต่อเมื่อ เชื่อได้ลุกลามทำลายระบบภายใน ณ ตอนนั้นมีแต่ทรุดกับทรุด ถ้ายังไม่ชัดเจน ใครเคยดูละคร เรื่องทองเนื้อเก้า จะรู้จุดจบของลำยอง ตายเพราะโรคซิฟิลิส น่ากลัวมากก พิมพ์ไปมือสั่นไป พูดไปใครก็คงไม่เชื่อ จะไปบอกใครก็ไม่ได้ เลยมาขอระบายความรู้สึกในพันทิบ



ณ ตอนนี้เราทำใจได้แล้ว ในเมื่อมันเกิดขึ้นก็ต้องอยู่ที่จะยอมรับมันให้ได้ จะไม่โทษตัวเอง จะไม่บั่นทอนกำลังใจตัวเองให้ชีวิตมันแย่ลงไปกว่าเดิมเด็ดขาด
เป็นคนที่ชอบให้กำลังใจเพื่อนมาโดยตลอด เวลาเพื่อนทุกข์ก็จะคอยปลอบเพื่อน แต่พอถึงทีตัวเอง ตอนนี้ พูดเลยว่าจุก แน่นในอก บอกปัญหาใครไม่ได้ ได้แต่ให้กำลังใจตัวเองให้สู้ต่อไป รักษาสุขภาพและดูแลตัวเองให้แข็งแรง ดำเนินชีวิตต่อไป ปัญหาทุกอย่างต้องมีทางแก้ จะไม่ใช้ชีวิตแบบคนสิ้นหวัง รอวันตายแน่นอน.....
ตอนนี้เรารอจดหมายที่หมอบอกให้รออีก 2 อาทิตย์ ถ้าเราได้ และไปตรวจ คืบหน้ายังไง จะมาเพิ่มเติมอีกทีนะคะ


สุดท้ายนี้ เราขอขอบคุณที่เข้ามารับฟังข้อมูลและติดตามเรื่องราวคะ