เรื่องมีอยู่ว่าเราได้คุยกับพี่คนหนึ่งในเฟชสักพักเรื่อยๆ จนเราเองก็หวั่นไหวชอบเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เราเคยถามเขาน่ะว่ามีแฟนไหมเขาบอกว่าเลิกกันแล้ว พอเราได้เจอหน้ากันเขาก็ดีพาเที่ยวตลอดจนกระทั้งเขาเล่าว่าพึ่งเลิกกับแฟนได้อาทิตเดียว ขอโทษที่บอกไม่หมด เราก็บอกไม่เป็นไร ยังไงก็เลิกไปแล้ว เขาพาไปไหว้พระขณะที่ไหว้เราสักเกตได้ว่าเขาเหมือนจะร้องให้ เขาเอากระดาษทองไปติดที่หัวใจของพระเราสังเกตเห็น เขาก็พาเที่ยวทั้งวัน จนกระทั้งวันหนึ่งเราถามเขาว่าเมื่อไร่จะลืม เขาตอบว่าพยายามอยู่เพราะคนนั้นก็ผูกพันคนนี้ก็รัก วันที่เราถามเขาเป็นวันที่แฟนเก่าส่งข้อความมาขอเขาคืนดี เขาบอกว่าเขาอยากกลับไปคุยกับแฟนเก่าเผื่ออะไรจะดีขึ้น เขาร้องให้แล้วบอกเลือกไม่ได้ เลือกใครไม่ได้
เราก็ยิ้มบอกอย่าคิดมากกลับไปหาเขาเถอะ จนต่อมาหลายวันเราสองคนก็มีสิ่งหลายอย่างที่ทำรวมกันเป็นสิ่งที่ประทับใจ จนสุดท้ายเขาบอกเขารักเรามาก เป็นเเฟนกับเขาน่ะ แล้วแฟนเก่าล่ะ เขาบอกว่ายังไม่ ตอบตกลงว่าจะกลับไป แต่เขาก็คุยไลถามว่ากินข้าวหรือยัง โทรบ้างแปบเดียวแต่ก็คุยกับแฟนเขาทุกวันแต่วันล่ะนาทีสองนาที เขาบอกขอเวลา แต่เขาบอกว่า ขอไปหาแฟนเก่าบ้างสงสารแฟนเก่า แค่ไปกินข้าว เขายังตัดใจไม่ได้ไวขนาดนั้น สิ่งที่เราเจ็บปวดที่สุดคือ เขาคุยกันทุกวัน เหมือนปกติถึงแม้จะไม่เท่าเรา แต่มันก็เจ็บมากเลย เขาทำกับเราดีมากไปไหนก็ไปยอมเราทุกอย่าง เขาไม่บ่นไรเลย เขาบอกเพราะเขารักเรา ถึงยอมแต่คนเก่าก็ต้องใช้เวลา แล้วเมื่อไหร่คำถามเกิดขึ้นในใจเรา เรายิ้มสู้ ทำเข้มแข็งแต่ในใจปวดร้าวมาก จะลืมได้ไง คุยกันทุกวัน ลืมไปมีคำพูดหนึ่งตอนที่เขาขอพบเราเเรกๆมีคำพูดหนึ่งเขาบกว่าให้เราเปิดใจกับใครไว้บ้าง เผื่อเขา
กลับไปหาคนเก่าเขาไม่อยากรั่ง แต่หลังๆมาไม่มีคำพูดนี้แล้วหละ เขาบอกขอเวลา อีกสองเดือน ถ้าลืมไม่ได้เราคงต้องปล่อยแต่เขาบอกว่าเราคือแฟนแต่คนนั้นแฟนเก่าเพราะเลิกกันไปแล้ว แต่แค่ยังเหลือความห่วงใยและความผูกพันเลยลืมยากต้องใช้เวลาบ้าง เราจะทำยังไงดีเราจะเดินออกมาเลยดีไหม หรือให้โอกาศเขา แล้วถ้าเขาไม่ลืมล่ะ นับวันเรายิ่งรักเขา เขาดีทุกอย่างผิดแค่สิ่งเดียวคือ ลืมแฟนเก่ายังไม่ได้ เหตุผลเขาคือพึ่งเลิกกัน แต่จะลืมได้ไงในเมื่อยังถามไถ่ คุยกันอยู่ ถึงแม้จะคุยแปบเดียว ไลด์บ้าง เขาบอกต้องค่อยๆห่าง มันจริงเหรอค่อยๆห่างคือการคุยนิดๆหน่อยๆ ทำไมไม่เลิกคุยไปเลย ต้องทำอย่างไรดี อยากระบาย เผื่อจะสบายใจขึ้นบ้าง ต้องทำอย่างไรตอบที
จะยอมแพ้แล้วเดินจากไป หรือรอวันที่เขาลืม
เราก็ยิ้มบอกอย่าคิดมากกลับไปหาเขาเถอะ จนต่อมาหลายวันเราสองคนก็มีสิ่งหลายอย่างที่ทำรวมกันเป็นสิ่งที่ประทับใจ จนสุดท้ายเขาบอกเขารักเรามาก เป็นเเฟนกับเขาน่ะ แล้วแฟนเก่าล่ะ เขาบอกว่ายังไม่ ตอบตกลงว่าจะกลับไป แต่เขาก็คุยไลถามว่ากินข้าวหรือยัง โทรบ้างแปบเดียวแต่ก็คุยกับแฟนเขาทุกวันแต่วันล่ะนาทีสองนาที เขาบอกขอเวลา แต่เขาบอกว่า ขอไปหาแฟนเก่าบ้างสงสารแฟนเก่า แค่ไปกินข้าว เขายังตัดใจไม่ได้ไวขนาดนั้น สิ่งที่เราเจ็บปวดที่สุดคือ เขาคุยกันทุกวัน เหมือนปกติถึงแม้จะไม่เท่าเรา แต่มันก็เจ็บมากเลย เขาทำกับเราดีมากไปไหนก็ไปยอมเราทุกอย่าง เขาไม่บ่นไรเลย เขาบอกเพราะเขารักเรา ถึงยอมแต่คนเก่าก็ต้องใช้เวลา แล้วเมื่อไหร่คำถามเกิดขึ้นในใจเรา เรายิ้มสู้ ทำเข้มแข็งแต่ในใจปวดร้าวมาก จะลืมได้ไง คุยกันทุกวัน ลืมไปมีคำพูดหนึ่งตอนที่เขาขอพบเราเเรกๆมีคำพูดหนึ่งเขาบกว่าให้เราเปิดใจกับใครไว้บ้าง เผื่อเขา
กลับไปหาคนเก่าเขาไม่อยากรั่ง แต่หลังๆมาไม่มีคำพูดนี้แล้วหละ เขาบอกขอเวลา อีกสองเดือน ถ้าลืมไม่ได้เราคงต้องปล่อยแต่เขาบอกว่าเราคือแฟนแต่คนนั้นแฟนเก่าเพราะเลิกกันไปแล้ว แต่แค่ยังเหลือความห่วงใยและความผูกพันเลยลืมยากต้องใช้เวลาบ้าง เราจะทำยังไงดีเราจะเดินออกมาเลยดีไหม หรือให้โอกาศเขา แล้วถ้าเขาไม่ลืมล่ะ นับวันเรายิ่งรักเขา เขาดีทุกอย่างผิดแค่สิ่งเดียวคือ ลืมแฟนเก่ายังไม่ได้ เหตุผลเขาคือพึ่งเลิกกัน แต่จะลืมได้ไงในเมื่อยังถามไถ่ คุยกันอยู่ ถึงแม้จะคุยแปบเดียว ไลด์บ้าง เขาบอกต้องค่อยๆห่าง มันจริงเหรอค่อยๆห่างคือการคุยนิดๆหน่อยๆ ทำไมไม่เลิกคุยไปเลย ต้องทำอย่างไรดี อยากระบาย เผื่อจะสบายใจขึ้นบ้าง ต้องทำอย่างไรตอบที