สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขอโทษด้วยนะคะ กระทู้นี้เราจะขอเล่าประสบการณ์ของเรากับเพื่อนสุดที่รักของเรา เราผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะมาก กว่าจะรู้จักกัน รักกันมากๆ ทะเลาะกันรุนแรง ระบายเรื่องเครียดๆให้กันฟัง และมีเรื่องค้างคากันจนถึงขั้นร้องไห้ เรารักเพื่อนคนนี้มากๆเลยนะ วันนี้ก็เลยจะขอนำเรื่องที่ทำให้เราร้องไห้หนักมากมาเล่าให้ฟังนะคะ
ก่อนอื่นนะ กลุ่มของพวกเรามีกัน 5 คน รวมกลุ่มกันตอนม.1 แต่พอม.2 - 3 ก็ต้องแยกห้องกัน โดยที่ 3 คน(รวมฉันด้วย)อยู่ห้องเดียวกัน และอีก 2 คนที่เหลือ(รวมเพื่อนสุดที่รักด้วย)ก็อยู่ห้องเดียวกัน ตัวเราเองเรารักเพื่อนทุกคนนะ แต่คนนี้เราว่ามีอะไรเราปรึกษาได้ทุกเรื่อง คุยเรื่องอะไรก็ได้อ่ะ ไม่ต้องกลัวว่ามันจะรำคาญ มันเป็นคนเอลิร์ท เฮฮาปาร์ตี้ เต้นคือเต้น รั่วคือรั่ว ถ้าจริงจังคือจริงจังจนน่ากลัว ยิ่งตอนโกรธนะ ไม่กล้าเข้าไปคุยด้วยเลยอ่ะ
แต่เราก็ต้องแยกห้องกันตอน ม.2-3 นี่แล่ะ ก็เลยกลายเป็นว่ามันก็จะสนิทกับอีกคนมากๆ คือด้วยความที่มีกัน 2 คนไง สนิทกันมากๆ ตอนแรกๆเราก็นอยด์ๆนะ แบบมีอะไรๆก็คุยกับคนนั้น แล้วเราล่ะ? ไรงี้ แต่หลังๆเริ่มปล่อย
ไปเหอะ 5555555 แต่เอาตามจริงแล้วอ่ะถามว่าปล่อยได้มั้ย? ไม่เลย เราไม่ได้จะเห็นแก่ตัว แต่ก็เป็นฟีลแบบ แล้วเราล่ะ? มันก็เลยทำให้ความรู้สึกแบบนี้มันจะมีมาเรื่อยๆอ่ะ เช่น
- มีอะไรก็จะคุยกันสองคน มีความลับกันสองคน
- ในแชทท็คุยกันสองคน กับคนอื่นก็ไม่คุย (นี่แอบส่องมา555)
- จะไปไหนก็ไปกันสองคน
- ตอนจะกลับบ้านก็บ้ายบายกับแค่คนนั้นอ่ะ
- ให้เขียนเพื่อนสนิท เราก็เขียนชื่อมันนะ แต่มันก็เขียนชื่ออีกคน (อันนี้แอบเฟลเบาๆ)
- หลังๆมาเวลานั่งรวมกัน 5 คนงี้ มันจะไม่ค่อยพูดกับเราด้วยอ่ะ
- ในแชทมันคุยกับทุกคนนะ ยกเว้นเรา (อีนี่แอบส่องอีกแล้วจ้า)
- เวลาเดินไปกัน 5 คน มันสองคนก็จะเดินคู่กัน
เนี่ยมันเป็นแบบนี้มาเรื่อยอ่ะ จนตอนนี้เราอยู่ม.4 อ่ะคิดดู 2 ปีที่นอยด์อยู่คนเดียวไม่เคยบอกใคร ไม่เคยมีใครรู้ เราก็พยายามปรับตัวให้แบบมันค่อยๆกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ก็ไม่ ก็ยังเป็นแบบเนี้ย
จนวันนึงเราก็คิดกับตัวเองว่า เห้ยสำหรับเราอ่ะ มันเป็นที่ 1 เสมอ แต่สำหรับมัน ที่1มันไม่ใช่เราอ่ะ แล้วที่เราทำให้มันทุกอย่าง มันเคยรับรู้ป้ะวะว่าเรารัก เราแคร์ เราเป็นห่วง หรือจริงๆแล้วมันไม่เคยรู้เลยว่ายังมีเราอยู่ตรงนี้อีกคน
ก็เลยไประบายในทวิตนิดหน่อยเอง สักพักมันก็ทักมาเป็นอะไร? แต่ตอนนั้นคือเราไม่โอเคจริงๆอ่ะ เรารู้สึกอยากอยู่เฉยๆ อยากอยู่คนเดียว ก็เลยตอบมันแบบห้วนๆอ่ะ ทีนี้มันก็โทรมาเลย!!! เป็นอะไรที่ลงทุนมาก 55555 ก็บทสนทนาก็ประมานนี้
เพื่อน : เป็นอะไร?
เรา : ไม่ได้เป็นไร (แต่เสียงคือไม่โอเคสุดๆ555)
เพื่อน : เอาดีๆดิ
เรา : ก็นอยด์ๆอ่ะ ปล่อยมันไป เดี๋ยวก็หาย
เพื่อน : เล่ามา!!! ดีๆ
เรา : ก็สำหรับเราอ่ะ คนๆนี้คือที่สุดสำหรับเราแล้วอ่ะ จะทำอะไร ก็จะนึกถึงคนๆนั้นก่อนเสมออ่ะ แต่คนๆนี้ไม่ใช่ ที่สุดของคนๆนี้ไม่ใช่เราอ่ะ ซึ่งมันก็ไม่ผิด หรอกเว่ย เพราะทุกๆคนมันคิดไม่เหมือนกันอ่ะ มันไม่ผิดหรอกเว่ย (นี่คือน้ำตาไหลเรียบร้อย)
เพื่อน : ใครวะ (มันก็ตกใจนะที่เราเครียดขนาดร้องไห้อ่ะ)
เรา : เรื่องมันไร้สาระ ติ๊งต๊องมากเลยนะ
เพื่อน : แต่แกร้องไห้นะ บอกมาใคร?
เรา : ไม่รู้...
เพื่อน : บอกมาถ้ายังรักกันอยู่ ถ้ายังสามารถคุยกันได้ทุกเรื่อง
เรา : โอ้ยยยยย .....
เพื่อน : กูใช่มั้ย?
เรา : ไม่รู้ แล้วถ้าเป็นแก แกจะทำไงอ่ะ?
เพื่อน : ถ้าเป็นเรา เราจะดีใจมากเลยเว่ยถ้าแกบอกเราตรงๆ เราจะได้ปรับปรุงตัว เราจะได้บอกให้ไง ว่าที่ทำแบบนั้น แบบนี้อ่ะ มันเพราะอะไร แต่ถ้าแกไม่บอกเราตรงๆ แล้วเก็บเอาไว้อ่ะ แล้วถ้าเรามารู้ว่าเป็นเรา เราโกรธจริงๆนะ
เรา : ….. (ตอนนั้นสับสนมาก ว่าจะบอกดีมั้ยว่าเป็นมัน คือไม่อยากบอก คือเราว่าเราคิดมากไปเอง แล้วมันเป็นเรื่องที่ไร้สาระอ่ะ แต่ถ้าบอกมันก็จะได้จบๆไป เห้ออ)
เพื่อน : ว่าไง สรุปใคร?
เรา : คือเราก็อยากบอกเว่ย เรื่องจะได้จบๆไป (อีนี่น้ำตาไหลตลอดเวลาที่คุยกัน)
เพื่อน : งี้ก็กูอ่ะดิ พูดงี้
เรา : ไม่รู้...
เพื่อน : เอาดีๆ อยากรู้ว่าใคร กูใช่มั้ย ใช่หรือไม่ ไม่เอาไม่รู้...
เรา : เออแกแล่ะ
เพื่อน : แล้วกูไปทำไรให้คิดมาก กูเห็นใครดีกว่าวะเนี่ย ไหนเล่ามาสิ๊
เรา : บลาๆๆๆๆ (เล่าแค่บางเรื่องอ่ะ เพราะส่วนใหญ่มันไร้สาระ 555)
เพื่อน : แค่นี้หรอ แค่นี้ไม่น่าคิดมากนะ5555 (แล้วก็เคลียเรื่องบลาๆๆๆ ให้เราเข้าใจ)
เรา : ก็บอกแล้วว่ามันไม่มีอะไรรรร
เพื่อน : ขอโทดที่ทำให้คิดมาก ที่ทำให้ร้องไห้
เรา : เราสิที่ต้องขอโทด ที่คิดมากอ่ะ
เพื่อน : เออแล้วก็อย่าเป็นแบบนี้อีกนะ เป็นอีกงอนจริงๆด้วย
เรา : เอออออ ไม่เป็นแล้ว สัญญาเลย
อันนี้ย่อมา จริงๆแล้วเราคุยกันเป็นชม. 5555 เราก็อยากจะขอบคุณเธอนะ ขอบคุณมากที่ไม่โกรธ ที่เราคิดมาก คิดอะไรก็ไม่รู้ ขอบคุณอ่ะ แค่ตอนทักมาว่าเป็นอะไรนั่นก็ดีใจแล้วนะ ที่ยังสนใจที่เราทวิตไรงี้ ที่คอยตื๊อจะฟังเรื่องจริงๆ คือรู้ว่าไม่อยาให้เครียด อยากให้ระบาย ขอบคุณอ่ะ ที่เห็นเราร้องไห้ แล้วยังอดทนฟัง ทั้งๆที่เราคิดว่ามันไม่น่าจะฟังรู้เรื่อง ขอบคุณที่ช่วยเคลียเรื่องหลายๆอย่างให้เราเข้าใจ ไม่ให้เราเข้าใจผิด แล้วก็ที่บอกว่าแก
อ่ะ ไม่จริงหรอกนะ แกเป็นคนน่ารัก ใส่ใจคนรอบข้าง เฮฮา ไปไหนไปกัน เต็มที่กับทุกๆอย่าง และก็นะ แกเป็นคนดี แล้วก็ขอโทดนะที่คิดมากไปจริงๆ ขอโทดที่ไม่ได้บอกแต่แรกอ่ะ ก็ถ้าแกได้เข้ามาอ่านก็จะบอกว่าเรารักแกมากนะ แคร์มากๆด้วย
เราว่ากระทู้นี้คงไร้สาระมาก แต่เราจะบอกอะไรให้เลยนะ “ไม่มีคำว่าติ๊งต๊องสำหรับเพื่อน” เพื่อนเราอีกคนเคยพูดไว้ ต่อให้มันติ๊งต๊องแค่ไหน แต่นี่ก็คือเพื่อนคุยกันได้ทุกเรื่องอยู่แล้ว เพื่อนอ่ะต่อให้การกระทำจะเปลี่ยนไป แต่หัวใจยังเหมือนเดิม เพื่อนอ่ะยังไงก็เป็นเพื่อน เราขอแนะนำว่าถ้ามีอะไรให้คุยกันเลย อย่าปล่อยให้ค้างคามาถึง 2 ปีแบบเรา วันนั้นเป็นวันที่เราร้องไห้หนักมาก ดีนะ ที่คุยกันผ่านโทรศัพท์ ถ้าคุยกันตัวๆนี่แย่แน่ๆเลย 555555 มีอะไรคุยกันอย่าเก็บไว้ ไม่งั้นพอมันทับๆกันมา มันจะระเบิด แล้วอารมณ์มันจะดำดิ่งลงเหวจริงๆ เพื่อนกันอ่ะ พร้อมคุยทุกเรื่องอยู่แล้ว
เพื่อนสุดที่รักของฉัน
ก่อนอื่นนะ กลุ่มของพวกเรามีกัน 5 คน รวมกลุ่มกันตอนม.1 แต่พอม.2 - 3 ก็ต้องแยกห้องกัน โดยที่ 3 คน(รวมฉันด้วย)อยู่ห้องเดียวกัน และอีก 2 คนที่เหลือ(รวมเพื่อนสุดที่รักด้วย)ก็อยู่ห้องเดียวกัน ตัวเราเองเรารักเพื่อนทุกคนนะ แต่คนนี้เราว่ามีอะไรเราปรึกษาได้ทุกเรื่อง คุยเรื่องอะไรก็ได้อ่ะ ไม่ต้องกลัวว่ามันจะรำคาญ มันเป็นคนเอลิร์ท เฮฮาปาร์ตี้ เต้นคือเต้น รั่วคือรั่ว ถ้าจริงจังคือจริงจังจนน่ากลัว ยิ่งตอนโกรธนะ ไม่กล้าเข้าไปคุยด้วยเลยอ่ะ
แต่เราก็ต้องแยกห้องกันตอน ม.2-3 นี่แล่ะ ก็เลยกลายเป็นว่ามันก็จะสนิทกับอีกคนมากๆ คือด้วยความที่มีกัน 2 คนไง สนิทกันมากๆ ตอนแรกๆเราก็นอยด์ๆนะ แบบมีอะไรๆก็คุยกับคนนั้น แล้วเราล่ะ? ไรงี้ แต่หลังๆเริ่มปล่อย
- มีอะไรก็จะคุยกันสองคน มีความลับกันสองคน
- ในแชทท็คุยกันสองคน กับคนอื่นก็ไม่คุย (นี่แอบส่องมา555)
- จะไปไหนก็ไปกันสองคน
- ตอนจะกลับบ้านก็บ้ายบายกับแค่คนนั้นอ่ะ
- ให้เขียนเพื่อนสนิท เราก็เขียนชื่อมันนะ แต่มันก็เขียนชื่ออีกคน (อันนี้แอบเฟลเบาๆ)
- หลังๆมาเวลานั่งรวมกัน 5 คนงี้ มันจะไม่ค่อยพูดกับเราด้วยอ่ะ
- ในแชทมันคุยกับทุกคนนะ ยกเว้นเรา (อีนี่แอบส่องอีกแล้วจ้า)
- เวลาเดินไปกัน 5 คน มันสองคนก็จะเดินคู่กัน
เนี่ยมันเป็นแบบนี้มาเรื่อยอ่ะ จนตอนนี้เราอยู่ม.4 อ่ะคิดดู 2 ปีที่นอยด์อยู่คนเดียวไม่เคยบอกใคร ไม่เคยมีใครรู้ เราก็พยายามปรับตัวให้แบบมันค่อยๆกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ก็ไม่ ก็ยังเป็นแบบเนี้ย
จนวันนึงเราก็คิดกับตัวเองว่า เห้ยสำหรับเราอ่ะ มันเป็นที่ 1 เสมอ แต่สำหรับมัน ที่1มันไม่ใช่เราอ่ะ แล้วที่เราทำให้มันทุกอย่าง มันเคยรับรู้ป้ะวะว่าเรารัก เราแคร์ เราเป็นห่วง หรือจริงๆแล้วมันไม่เคยรู้เลยว่ายังมีเราอยู่ตรงนี้อีกคน
ก็เลยไประบายในทวิตนิดหน่อยเอง สักพักมันก็ทักมาเป็นอะไร? แต่ตอนนั้นคือเราไม่โอเคจริงๆอ่ะ เรารู้สึกอยากอยู่เฉยๆ อยากอยู่คนเดียว ก็เลยตอบมันแบบห้วนๆอ่ะ ทีนี้มันก็โทรมาเลย!!! เป็นอะไรที่ลงทุนมาก 55555 ก็บทสนทนาก็ประมานนี้
เพื่อน : เป็นอะไร?
เรา : ไม่ได้เป็นไร (แต่เสียงคือไม่โอเคสุดๆ555)
เพื่อน : เอาดีๆดิ
เรา : ก็นอยด์ๆอ่ะ ปล่อยมันไป เดี๋ยวก็หาย
เพื่อน : เล่ามา!!! ดีๆ
เรา : ก็สำหรับเราอ่ะ คนๆนี้คือที่สุดสำหรับเราแล้วอ่ะ จะทำอะไร ก็จะนึกถึงคนๆนั้นก่อนเสมออ่ะ แต่คนๆนี้ไม่ใช่ ที่สุดของคนๆนี้ไม่ใช่เราอ่ะ ซึ่งมันก็ไม่ผิด หรอกเว่ย เพราะทุกๆคนมันคิดไม่เหมือนกันอ่ะ มันไม่ผิดหรอกเว่ย (นี่คือน้ำตาไหลเรียบร้อย)
เพื่อน : ใครวะ (มันก็ตกใจนะที่เราเครียดขนาดร้องไห้อ่ะ)
เรา : เรื่องมันไร้สาระ ติ๊งต๊องมากเลยนะ
เพื่อน : แต่แกร้องไห้นะ บอกมาใคร?
เรา : ไม่รู้...
เพื่อน : บอกมาถ้ายังรักกันอยู่ ถ้ายังสามารถคุยกันได้ทุกเรื่อง
เรา : โอ้ยยยยย .....
เพื่อน : กูใช่มั้ย?
เรา : ไม่รู้ แล้วถ้าเป็นแก แกจะทำไงอ่ะ?
เพื่อน : ถ้าเป็นเรา เราจะดีใจมากเลยเว่ยถ้าแกบอกเราตรงๆ เราจะได้ปรับปรุงตัว เราจะได้บอกให้ไง ว่าที่ทำแบบนั้น แบบนี้อ่ะ มันเพราะอะไร แต่ถ้าแกไม่บอกเราตรงๆ แล้วเก็บเอาไว้อ่ะ แล้วถ้าเรามารู้ว่าเป็นเรา เราโกรธจริงๆนะ
เรา : ….. (ตอนนั้นสับสนมาก ว่าจะบอกดีมั้ยว่าเป็นมัน คือไม่อยากบอก คือเราว่าเราคิดมากไปเอง แล้วมันเป็นเรื่องที่ไร้สาระอ่ะ แต่ถ้าบอกมันก็จะได้จบๆไป เห้ออ)
เพื่อน : ว่าไง สรุปใคร?
เรา : คือเราก็อยากบอกเว่ย เรื่องจะได้จบๆไป (อีนี่น้ำตาไหลตลอดเวลาที่คุยกัน)
เพื่อน : งี้ก็กูอ่ะดิ พูดงี้
เรา : ไม่รู้...
เพื่อน : เอาดีๆ อยากรู้ว่าใคร กูใช่มั้ย ใช่หรือไม่ ไม่เอาไม่รู้...
เรา : เออแกแล่ะ
เพื่อน : แล้วกูไปทำไรให้คิดมาก กูเห็นใครดีกว่าวะเนี่ย ไหนเล่ามาสิ๊
เรา : บลาๆๆๆๆ (เล่าแค่บางเรื่องอ่ะ เพราะส่วนใหญ่มันไร้สาระ 555)
เพื่อน : แค่นี้หรอ แค่นี้ไม่น่าคิดมากนะ5555 (แล้วก็เคลียเรื่องบลาๆๆๆ ให้เราเข้าใจ)
เรา : ก็บอกแล้วว่ามันไม่มีอะไรรรร
เพื่อน : ขอโทดที่ทำให้คิดมาก ที่ทำให้ร้องไห้
เรา : เราสิที่ต้องขอโทด ที่คิดมากอ่ะ
เพื่อน : เออแล้วก็อย่าเป็นแบบนี้อีกนะ เป็นอีกงอนจริงๆด้วย
เรา : เอออออ ไม่เป็นแล้ว สัญญาเลย
อันนี้ย่อมา จริงๆแล้วเราคุยกันเป็นชม. 5555 เราก็อยากจะขอบคุณเธอนะ ขอบคุณมากที่ไม่โกรธ ที่เราคิดมาก คิดอะไรก็ไม่รู้ ขอบคุณอ่ะ แค่ตอนทักมาว่าเป็นอะไรนั่นก็ดีใจแล้วนะ ที่ยังสนใจที่เราทวิตไรงี้ ที่คอยตื๊อจะฟังเรื่องจริงๆ คือรู้ว่าไม่อยาให้เครียด อยากให้ระบาย ขอบคุณอ่ะ ที่เห็นเราร้องไห้ แล้วยังอดทนฟัง ทั้งๆที่เราคิดว่ามันไม่น่าจะฟังรู้เรื่อง ขอบคุณที่ช่วยเคลียเรื่องหลายๆอย่างให้เราเข้าใจ ไม่ให้เราเข้าใจผิด แล้วก็ที่บอกว่าแก
เราว่ากระทู้นี้คงไร้สาระมาก แต่เราจะบอกอะไรให้เลยนะ “ไม่มีคำว่าติ๊งต๊องสำหรับเพื่อน” เพื่อนเราอีกคนเคยพูดไว้ ต่อให้มันติ๊งต๊องแค่ไหน แต่นี่ก็คือเพื่อนคุยกันได้ทุกเรื่องอยู่แล้ว เพื่อนอ่ะต่อให้การกระทำจะเปลี่ยนไป แต่หัวใจยังเหมือนเดิม เพื่อนอ่ะยังไงก็เป็นเพื่อน เราขอแนะนำว่าถ้ามีอะไรให้คุยกันเลย อย่าปล่อยให้ค้างคามาถึง 2 ปีแบบเรา วันนั้นเป็นวันที่เราร้องไห้หนักมาก ดีนะ ที่คุยกันผ่านโทรศัพท์ ถ้าคุยกันตัวๆนี่แย่แน่ๆเลย 555555 มีอะไรคุยกันอย่าเก็บไว้ ไม่งั้นพอมันทับๆกันมา มันจะระเบิด แล้วอารมณ์มันจะดำดิ่งลงเหวจริงๆ เพื่อนกันอ่ะ พร้อมคุยทุกเรื่องอยู่แล้ว