ขอโทษน้องแว่นที่ยิ้มให้บนรถไฟฟ้าบีทีเอส.

วันนี้เอง (26 07 2015) ครับประมาณราวๆสิบโมง ผมรีบเดินทางไปสยามด้วยรฟฟ.บีทีเอส. ผมขึ้นรฟฟ.ที่สถานีอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ผู้คนเยอะมากเลย จนผมต้องเบียดเข้ามาชิดริมประตูของรฟฟ.อีกฝ่ายที่ปิดอยู่ แล้วได้สะดุดตาเข้ากับรอยยิ้มหนึ่งของเด็กชายวันมัธยมต้นคนหนึ่ง น้องเขาใส่ชุดสีออกขาวๆ สวมแว่น คงน่าจะไปเรียนพิเศษ (เอานี้เดา) น้องเขายิ้มให้อย่างเป็นมิตรมากจนผมตกใจ เพราะไม่เคยมีคนยิ้มให้แบบนี้มาก่อน สงสัยน้องเขาคงมนุษยสัมพันธ์ดีไอ้เราก็มึนเลยงงว่าจะยิ้มกลับไหม แต่สุดท้ายก็เลือกหลบหน้าน้อง พอหันไปอีกทีเห็นน้องก้มหน้าก้มตาหันหน้าออกไปทางประตูราวกับมองวิวข้างนอกแทน ผมว่าผมโชคดีน่ะที่ได้เห็นรอยยิ้มที่สดใสแบบนั้น ผมเป็นคนตจว.ที่เข้ากทม.มาเพื่อเที่ยวบ้าง ทำงานบ้างเป็นครั้งคราว เห็นแต่วัฒนธรรมก้มหน้า หลบหน้ากัน นั้นที่จะมีคนยิ้มทักทายแบบนี้ ผมเจอนี้ถึวกับอึ้งและเป็นการเสียมารยาทมากเหมือนกัน คิดว่าน้องเขาคงไม่ได้มาเห็นกระทู้นี้ แต่ขอระบายความรู้สึกผิดนี้แทนละกันว่า เพราะรอยยิ้มแห่งไมตรีนี้ทำให้คนตจว.อย่างผมรู้สึกว่ากทม.นีเน่าอยู่ขึ้นมาบ้าง ในที่สุดรฟฟ.ก็มาถึงสถานีสยาม น้องแว่นก็ยังคงยืนหลบอยู่ท่าเดิมที่ริมประตู ในใจก็รู้สึกอยากกล่าวขอโทษที่ทำเสียมารยาทกับน้องชาย แต่ด้วยความน่าไม่ด้านพอที่จะทำจึงเดินออกจากรฟฟ.ไป น้อยนักที่จะเจอรอยยิ้มแห่งไมตรีนี้จากคนอื่นที่เราไม่รู้จัก
สุดท้ายนี้คงกล่าวได้เพียงว่า ขอโทษที่พี่เสียมารยาทกับน้อง และขอบคุณสำหรับรอยยิ้มแห่งไมตรีในยามเช้า