ความหวังเล็กๆ น้อยๆ ที่อาจจะได้เจอ....
ค่ำๆ วันนี้ (ศุกร์ 25) ผมได้ขึ้นบีทีเอสสถานีทองหล่อ เพื่อจะไปเปลี่ยนสถานีที่สยาม
ทันใดที่ประตูบีทีเอสเปิดปุ๊ป ด้วยความเหนื่อยจากงานมาทั้งวัน ผมก็ได้ว๊าปไปยืนตรงรอยต่อโบกี้ทันทีเพื่อจะยืนพิงพนัง
และด้วยไม่ว่าจะเป็นโชคชะตาหรือพรมลิขิต หรือกรรมอะไรไม่รู้ มีผู้ชายร่างท่วมๆ คนนึงมายืนข้างผมคือกลิ่นคุณเทอนั้นนน .. หอมจนแสบจมูกก หอมจนหันหน้าหนี กลิ่นก็ยังโชยมา คนอะไรกลิ่นแรงปานนั้น ผมเลยทนไม่ไหว แทบลมทั้งยืน
เลยเปลี่ยนตำแหน่งยืนไหม่เป็นฝั่งประตูด้านขวาที่จะไปสยาม ตรงผนังพิงสีขาวใส (นึกออกช่ะ 55) และพอมาถึงสถานีอโศกมั้ง จำไม่ได้ มัวแต่ก้มจิ้มโทรศัพท์
ก็ได้มีผู้ชายคนหนึ่ง ตัวเล็กๆ ขาวๆ สูงประมาณ168ได้ ใส่เสื้อโปโลสีขาวฟ้าของบริษัทๆหนึ่ง ตรงแขนเสื้อเขียนว่า.."ทุกย่างก้าวเราพร้อมดูแล" (กรุงเทพประกันชีวิตช่ะ) น่าจะใช่นะ ณ จุดนั้นมองไม่ชัด สะพายกระเป๋าเป้สีดำ เขามายืนเกาะประตูทางออกหน้าผม ตอนนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไร ก้มอย่างเดียว ผ่านไปสักแป๊ปผมก็รู้สึกว่ามีคนมองเลยเงยหน้าขึ้นมา บร๊ะ..มันใช่อะ คนอะไรน่ารักขนาดนั้น หลังจากนั้นเขาก็เอาโทรศัพท์ไอโฟน5 สีขาวขึ้นมาเล่นไลน์ อ่านพันทิป แล้วก็เอาหูฟังมาดูยูทูปช่องGMM ที่ดีเจพุฒแสดง (คือก็ไม่ได้ตั้งใจแอบดูจอมือถือน๊าา แต่ผมตัวสูงกว่าเลยอยู่ในตำแหน่งตรงหน้าสายตาพอดี) ณ ตอนนั้นผมก็ทำอะไรไม่ถูกจะชวนคุยก็ไม่กล้าได้แค่ก้มหน้าเล่นมือถือต่อไป แต่ก็ยังชำเลืองมองเรื่อยๆนะ5555 แล้วสักแป๊ปนึง เขาก็ได้นำเท้ามาโดดเท้าผม คงไม่ได้ตั้งใจหรอก แต่มันทำให้ผมเกิดความสนใจเขามากขึ้น ด้วยบีทีเอสก็จะถึงสยามแล้ว เราก็ไม่รู้ว่าเขาจะลงสถานีอะไร ภาวนาว่าขอให้ลงสยามเหมือนกัน แต่กลับไม่ พอถึงสยามเขายังอยู่ในขบวน ผมก็ได้แค่แอบมองเหลียวหลังประตูบีทีเอสปิดแล้วก็มุ่งหน้าสู่หมอชิตแบบหัวใจที่หายวับบ บ
ก็แค่เผื่อโชคชะตาฟ้าลิขิต จะทำให้เขาคนนั้นมาอ่านกระทู้นี้ เพื่อรู้จักและเป็นเพื่อนกัน
ผู้ชายบนบีทีเอสคนนั้น...จะทำยังไงถึงจะได้รู้จักครับ
ค่ำๆ วันนี้ (ศุกร์ 25) ผมได้ขึ้นบีทีเอสสถานีทองหล่อ เพื่อจะไปเปลี่ยนสถานีที่สยาม
ทันใดที่ประตูบีทีเอสเปิดปุ๊ป ด้วยความเหนื่อยจากงานมาทั้งวัน ผมก็ได้ว๊าปไปยืนตรงรอยต่อโบกี้ทันทีเพื่อจะยืนพิงพนัง
และด้วยไม่ว่าจะเป็นโชคชะตาหรือพรมลิขิต หรือกรรมอะไรไม่รู้ มีผู้ชายร่างท่วมๆ คนนึงมายืนข้างผมคือกลิ่นคุณเทอนั้นนน .. หอมจนแสบจมูกก หอมจนหันหน้าหนี กลิ่นก็ยังโชยมา คนอะไรกลิ่นแรงปานนั้น ผมเลยทนไม่ไหว แทบลมทั้งยืน
เลยเปลี่ยนตำแหน่งยืนไหม่เป็นฝั่งประตูด้านขวาที่จะไปสยาม ตรงผนังพิงสีขาวใส (นึกออกช่ะ 55) และพอมาถึงสถานีอโศกมั้ง จำไม่ได้ มัวแต่ก้มจิ้มโทรศัพท์
ก็ได้มีผู้ชายคนหนึ่ง ตัวเล็กๆ ขาวๆ สูงประมาณ168ได้ ใส่เสื้อโปโลสีขาวฟ้าของบริษัทๆหนึ่ง ตรงแขนเสื้อเขียนว่า.."ทุกย่างก้าวเราพร้อมดูแล" (กรุงเทพประกันชีวิตช่ะ) น่าจะใช่นะ ณ จุดนั้นมองไม่ชัด สะพายกระเป๋าเป้สีดำ เขามายืนเกาะประตูทางออกหน้าผม ตอนนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไร ก้มอย่างเดียว ผ่านไปสักแป๊ปผมก็รู้สึกว่ามีคนมองเลยเงยหน้าขึ้นมา บร๊ะ..มันใช่อะ คนอะไรน่ารักขนาดนั้น หลังจากนั้นเขาก็เอาโทรศัพท์ไอโฟน5 สีขาวขึ้นมาเล่นไลน์ อ่านพันทิป แล้วก็เอาหูฟังมาดูยูทูปช่องGMM ที่ดีเจพุฒแสดง (คือก็ไม่ได้ตั้งใจแอบดูจอมือถือน๊าา แต่ผมตัวสูงกว่าเลยอยู่ในตำแหน่งตรงหน้าสายตาพอดี) ณ ตอนนั้นผมก็ทำอะไรไม่ถูกจะชวนคุยก็ไม่กล้าได้แค่ก้มหน้าเล่นมือถือต่อไป แต่ก็ยังชำเลืองมองเรื่อยๆนะ5555 แล้วสักแป๊ปนึง เขาก็ได้นำเท้ามาโดดเท้าผม คงไม่ได้ตั้งใจหรอก แต่มันทำให้ผมเกิดความสนใจเขามากขึ้น ด้วยบีทีเอสก็จะถึงสยามแล้ว เราก็ไม่รู้ว่าเขาจะลงสถานีอะไร ภาวนาว่าขอให้ลงสยามเหมือนกัน แต่กลับไม่ พอถึงสยามเขายังอยู่ในขบวน ผมก็ได้แค่แอบมองเหลียวหลังประตูบีทีเอสปิดแล้วก็มุ่งหน้าสู่หมอชิตแบบหัวใจที่หายวับบ บ
ก็แค่เผื่อโชคชะตาฟ้าลิขิต จะทำให้เขาคนนั้นมาอ่านกระทู้นี้ เพื่อรู้จักและเป็นเพื่อนกัน