มันเริ่มมาจาก...
ต้นเดือนมีนาคม 2558 เราได้มีโอกาสไปญี่ปุ่นครั้งแรกพร้อมกับญาติๆวัยรุ่นและกล้องตัวแรกในชีวิต กว่าจะเก็บออมเงินจำนวนหนึ่งทั้งกล้องและเที่ยวญี่ปุ่นได้เลือดตา+โดนแม่ด่าแทบกระเด็น แต่ก็พาตัวเองมาถึงที่นี้จนได้มันคือฝันที่สะสมมานานหลายปี จึงมีความตั้งใจว่าเราต้องถ่ายรูปสถานที่ท่องเที่ยวที่ญี่ปุ่นให้เยอะที่สุด ฮ่าๆ แต่แล้ว ฝันก็สลายภายในพริบตา เมื่อมีสาวๆญี่ปุ่นเดินผ่านมา เผลอกดชัตเตอร์แล้วถ่ายไป ไม่อยากจะขัดใจตัวเอง... เอิ้กๆ (ให้อ่านเหมือนร้องเพลงขัดใจ) เป็นกระทู้ที่มีความสุขจริงๆค้าบ
- ขอเลือกสาวๆแก๊งเพาเวอร์ ฟินเวอร์เป็นแก๊งแรกนะครับ เป็นแก๊งเด็กอายุระดับม.ต้น ผมได้ไปเจอพวกเธอที่ดิสนีย์ซีโตเกียว ด้วยความเห็นสีสันอันสดใสของชุดพวกเธอและการถ่ายรูปที่น่ารัก ผมชั่งใจอยู่ไม่นาน เดินเข้าไปพูดว่า อิกคิวสะมี เทคอะโฟโต้หน่อยครับ ฮ่าๆ เราก็ได้รูปท่าปล่อยพลังกันมา พร้อมกับสังเกตุเห็นได้ว่าทุกคนที่ประเทศนี้จะแต่งตัวมาเที่ยวกันแบบเต็มและเป็นตรีมมาก ทำให้แค่เดินเข้ามาในดิสนีย์ซี เราสามารถเห็นเหล่าฮีโร่ ตัวร้าย ยอดมนุษย์เต็มไปหมดซึ่งจะต่างกับประเทศอื่นๆอยู่บ้าง เพราะผมเป็นคนที่ชอบตะลุยสวนสนุกมาก ขอฟันธงให้ญี่ปุ่นแจ่มสุดในการพบเห็นชุดตัวการ์ตูนอย่างเป็นปกติ/เจอะแก๊งเนี่ย Fin เลยบอกตรง รักจุงเบย...
- นี้เป็นสาวญี่ปุ่นที่เราแอบเห็นความเซงๆของเธออยู่บนรถไฟฟ้า เรามองดูเธอบ่อยๆระหว่างทาง ผู้หญิงบ้าอะไรขนาดทำหน้าเซง ยังทำแก้มป่องชวนหลงไหลขนาดนี้ เฮ้อออ อยากไปง้อชะมัด เสียดายที่เราไม่ได้มีโอกาสเห็นรอยยิ้มของเธอ แต่ขอนับว่าเป็นโชคดีไม่งั้นเราคงตกหลุมรักเธอจนแย่/อีกไกลแค่ไหน จนกว่าฉันจะใกล้เธอบอกที...
- เราพบเธอในร้านอาหารมื้อแรกเมื่อถึงญี่ปุ่นในเมืองอุเอะโนะ เราเข้าไปในร้านอาหารที่เป็นเหมือนร้านอาหารทะเลนั่งกับพื้นสามารถหย่อนขาลงไปได้ในช่องว่างตรงกลางโต๊ะ อาจนึกภาพตามไม่ค่อยออก เพราะว่าเมืองไทยน่าจะมีร้านอาหารที่นั่งแบบนี้น้อยมาก เอาแบบที่ใกล้เคียงและพอนึกออก อารมณ์ที่นั่งประมาณก๋วยเตี๋ยวห้อยขาที่จังหวัดพิษณุโลก เธอเป็นพนักงานเสริฟที่มีรอยยิ้มพิฆาตบาดใจมาก โดยเฉพาะจังหวะนั่งคุกเข่าข้างๆและรินเบียร์เบาๆพร้อมฟองนุ่มๆ ไม่มีพิกัดร้านให้นะครับ กลัวตามไปเจอ ฮ่าๆ/แค่เธอพูดจา และหันมายิ้มให้ ฉันก็คิดไปไกลถึงเธอ เก็บไปฝัน...
- ก่อนหน้าทางเข้าวัดอาซากุสะ วัดชื่อดังอีกหนึ่งแลนด์มาร์คของเจแปน จะมีหนุ่มหน้าหล่อหุ่นเท่ๆพร้อมกับรถสองล้อคู่ใจหนึ่งคัน เอาไว้แบกนั่งท่องเที่ยวขึ้นรถชมเมือง ประมาณรถม้าลำปางแต่เป็นคนแต๋ๆนะเจ้า สังเกตได้จากในรูปนี้ผู้ชายชุดดำใส่หมวกยืนอมยิ้มอยู่ข้างหลัง แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นสำหรับนักท่องเที่ยวจากชายไทยอย่างเรา ประเด็นคือหญิงสาวผมยาวประบ่า หน้าใสไร้เมคอัพ ยืนทำหน้าเศร้าประหนึ่งพึ่งอกหักมา กว่าจะละสายตาจากเธอคนนี้ได้เกือบโดนนักท่องเที่ยวที่ยืนอยู่บริเวณนั้นตบหัวเอา เพราะที่ยืนอยู่จัดว่าเป็นโซนถ่ายรูปด้านหน้าวัดอย่างชัดเจน ในใบหน้าที่เรียบเฉยๆไม่ว่าเธอจะเจอเรื่องใดมา ผมพยายามส่งสายตาและอยากบอกเธอถึงความในใจว่า สู้ๆนะ/แต่บอกตอนนี้ไม่รู้จะเร็วไปหรือไม่ ก็ยังไม่รู้ว่าเธอคิดเช่นไร...
- ทางเดินเข้าวัดอาซากุสะที่มีผู้คนมากมายในวันต้นเดือน ผมเดินตามหญิงวัยใสผมหน้าม้าที่โดนผู้หญิงวัยกลางคนอุ้มอยู่ เธอใส่ชุดสีแดงลายจุดสีขาวเราเดินตามกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เลยได้มีโอกาสสบตา ยิ้มให้ แลบลิ้นและทำหน้า งงๆ ใส่กันอยู่ตลอด จนหญิงวัยกลางคนเริ่มระแวง แต่ยังดีที่เธอยิ้มให้ด้วยเป็นในนัยๆว่า เธอเป็นบุคคลปลอดภัยแน่นอน ผมยิ้มเป็นนัยๆตอบว่า ชัวววดิ/มีวิธีอย่างไรให้ใครซักคนเข้ามารักฉันที ใครรู้ดีวิธีขั้นตอนแบบไหน...
- เธอทั้งสองคงเป็นหญิงสาวชาวญี่ปุ่นจากต่างเมืองสังเกตจากที่อีกคนแบกเป้และมีของผลุงผลัง เราสังเกตเธอทั้งสองเพราะต้องการลอกเลียนแบบวิธีการขอพรจากการตักน้ำที่อยู่ตรงหน้า เราถ่ายรูปเสร็จตักน้ำขึ้นมาบ้างและขอพรว่า ขอให้ได้กลับไปญี่ปุ่นอีก จริงๆเราจำพรที่ขออยู่ญี่ปุ่นได้หมดเพราะขออยู่อย่างเดียว ฮ่าๆ มันคงเป็นความรัก ที่ทำให้ตัวฉัน ยังยืนอยู่ตรงนี้...
- ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่สาวญี่ปุ่นแต่อย่างใด เชียงใหม่แต๋ๆเลยเจ้า เป็นแฟนพี่ชายผู้ร่วมทริปของเราเอง /ข้าเจ้า เป๋นสาวเชียงใหม่ แหมบ่เต้าใดก่จะเป๋นสาวแล้ว...
- เพื่อยืนยันว่าวัดอาซากุสะเป็นสถานที่สำคัญและนิยมอย่างแท้จริงต่อผู้มาเยือนญี่ปุ่น เราจะเห็นคนจากหลายเชื่อชาติมาที่แห่งนี้ วัฒนธรรมต่างๆของญี่ปุ่น ชวนน่าหลงไหลไม่แพ้ชาติใดๆ ไทยของเราเองก็เช่นกัน/I don't wanna be needing your love I just wanna be deep in your love...
- สาวชาวญี่ปุ่นเหมือนจะพกร่มกันเป็นปกติ ไม่ว่าฝนจะตกหรือในวันที่แดดจะออก เราสังเกตเม็ดฝนที่ญี่ปุ่นจะเป็นเม็ดเล็กๆ ซ่าๆ อารมณ์ลอยๆเบาๆ อย่าทะลึ่งจินตนาการว่า เราโดดเดี่ยวในประเทศนี้เด็ดขาด มีความรู้สึกว่ามันจะเหงามากกว่าอยู่เมืองไทยล้านเท่า ไม่ว่าเทคโนโลยีจะไปไกลแค่ไหน ก็ไม่สามารถพาจิตใจเราให้ไกลตามไปด้วย เราไม่สามารถจะควบคุม ไม่ให้คิดถึงคนบางคน ในวันที่ฝนตกได้ แต่เราว่าเทคโนโลยีน่าจะทำได้ แค่กดปิด
/อยากจะลืมใครสักคน เมื่อหยาดฝนพร่างพรมพลิ้วมา สายน้ำที่ร่วงหล่น ปนเคล้าหยาดน้ำตา... (กลับไปคิดถึงครา แรกที่เราพบกัน)
- หนึ่งในไฮไลท์ของชายไทยอย่างเราคือการบุกออนเซ็นสักครั้งในชีวิต สองสาวในสองรูปข้างล่างนี้ ผมพบเธอทั้งสองในออนเซ็น
อยากจะขอเล่าถึงบรรยากาศในออนเซ็นสักนิด ออนเซ็นที่ผมไปอยู่ที่เมืองโอไดบะ เป็นออนเซ็นที่ใหญ่มาก ข้างในแบ่งเป็นหลายโซน ตอนแรกเราต้องเปลี่ยนชุดเป็นยูกาตะ แยกชายหญิงนะครับ แต่พอเดินเข้าไปแล้วจะเป็นห้องโถ่งใหญ่ๆ ซึ่งข้างในจะมีโรงอาหาร ที่นั่งทานอาหาร ร้านปาจิงโก๊ะต่างๆ มีโชว์ต่างๆร้านเกมส์เยอะแยะไปหมดเรียกได้ว่าอยู่ได้แทบทั้งวันและที่นี้ก็เปิดเกือบ 24 ชั่วโมง สาระสำคัญของออนเซ็นในตอนแรกคือการแก้ผ้าลงแช่น้ำ ฮ่าๆ ประเด็นสำคัญกว่าคือคนที่มีรอยสักห้ามลงไปแช่ จบเลยวัยรุ่นอย่างเราลายเต็มเลยอดลงแช่ ได้เฉียดแค่จังหวะเข้าห้องแก้ผ้า แต่ก็พอทราบมาว่าบางสถานที่ถ้าเป็นบ่อแช่ต่างจังหวัดสามารถลงแช่ได้ปกติ แต่เอาเถอะ คนมีปมอย่างเราได้แช่บ่อเท้าก็ยังดี ซึ่งแค่บ่อแช่เท้าก็มีหลายแบบ มีแบบนวดใหญ่ นวดเล็ก แบบร้อนมาก ร้อนพอดี หลายแบบเชียวจะใส่ใจรายละเอียดกันไปไหน/เลยมีแค่คำถามโง่ๆ ปิดบังเรื่องที่ซ่อนในใจ ไม่ได้ลึก ไม่ได้ซึ้ง ไม่ได้สมความคิดถึงที่เก็บไว้...
- ทำไมไม่รู้ เห็นผู้หญิงอ่านหนังสือที่ไหน ตกหลุมรักทุกที/โปรดลงโทษฉัน วันนี้ฉันทำเธอร้องไห้ คงรู้สึกผิดหวัง กับสิ่งที่ตัวฉันได้ทำไป...
- ในญี่ปุ่นไม่รู้ว่าเพราะผมสังเกตเป็นพิเศษหรือเปล่า แต่เห็นผู้หญิงเดินทางคนเดียวเยอะมาก อาจจะเป็นเพราะระบบขนส่งที่ปลอดภัยสะดวกสบายหรือชีวิตคนเรายังคงต้องใช้การเดินทาง ในการหาคำตอบให้กับสิ่งใดๆในชีวิตอยู่ ยากเนอะชีวิต! การจับมือใครสักคน ถ้าเป็นคนที่ใช่คงทำให้การเดินทางเบาขึ้น แล้วถ้าเป็นคนที่ไม่ใช่หล่ะ? โจทย์คงยากหน่อย เรื่องแปลกคือ ในชีวิตทำไมเราถึงบอกตัวเองว่าคนไหน ใช่หรือไม่ใช่ได้ ใช้อะไรตัดสิน เงิน ความชอบ ความรู้สึกหรือระยะเวลา มีใครให้คำตอบเราได้บ้าง/เดินทางค้นหาตัวตน ใครหนึ่งคนที่ก็รอฉันอยู่ จากในผู้คนร้อยพัน ที่ออกเดินทางเหมือนฉัน...
- ตกหลุมรักเจ้าหญิงครั้งสุดท้ายเมื่อไร? เจ้าหญิงที่ชื่อราพันเซลคือคำตอบของผม แต่ถ้าคนแรกของหัวใจจริงๆคือ มินนี่เม้าส์ มองกี่ครั้งก็ยังเขิน จนในวัย 27ปี มันเหมือนฝันผมได้เจอหญิงสาวที่เคยตกหลุมรัก/หวานละมุนละไม อยู่ในทุกตอน หวานทุกความรู้สึก ไม่มีวันจางหายไป...
- พี่เป็ดครับ แดดร้อนจัง/ก้าบ ก้าบ ก้าบ เป็ดอาบน้ำในคลอง...
- มีบางสถานที่สอนให้เรารู้ว่าถ้าเราอยากจะเป็นตัวตนของเราจริงๆ ให้เริ่มจากตัวเราจริงๆที่นี้ ฮาราจูกุ อยากแต่งตัวเป็นไดโนเสาร์ เราจะได้ไม่เหงาเวลาเธอไม่สนใจ/เธอเข้าใจใช่ไหม ที่ฉันไม่บอก เธอเข้าใจใช่ไหม ว่าฉันนั้นคิดถึงเธอ มากมายเท่าไหร่ ฉันพูดไม่ได้...
- ในโลกกลมๆใบนี้ ชอบมีคนบอกว่า เราไม่เหมาะที่จะทำแบบนั้น ไม่เหมาะที่จะเป็นแบบนี้ มิตรภาพเป็นสิ่งที่เราเลือกได้ ไม่มีใครเกียจความเป็นตัวตนของเราหรอก ยกเว้นเราจะดูถูกตัวเอง ประเทศไทยมีผู้คนน่ารักเยอะมาก จนต่างชาติยังแอบชอบ/แม้ว่าเธอนั้นไม่รู้จักฉันสักหน่อย แต่ฉันก็แอบชอบเธอไม่ใช่น้อยหัวใจฉันยังเฝ้ารอ และเฝ้าคอย...
- การเป็นนักเรียนก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่จำกัดเราว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ การกระทำ ความรับผิดชอบ การรู้จักกาลเทศะต่างหาก ที่จะวัดความเป็นผู้ใหญ่ของเราเด็กนักเรียนที่นี้ แม้แต่ระดับอนุบาลเราก็จะเห็นเด็กๆไปโรงเรียนเอง ยืนอ่านหนังสือบนรถไฟตอนเช้า มันเป็นภาพที่เรารู้สึกว่าโต ทั้งที่เป็นสิ่งที่เด็กๆทำ/กว่าจะรัก เท่าวันนี้ กว่าจะมีคนมาเข้าใจ ต้องใช้เวลา...
- เรายังตกหลุมรักชีวิตในวัยอนุบาลอยู่บ่อยครั้ง มีเลขประจำตัวเป็นลูกโป่ง ตอนเช้าเล่นของเล่น ตอนบ่ายปูที่นอนนอน ตอนเย็นกินนมถุงแล้วกลับบ้านตื่นเต้นในทุกเรื่องที่เจอ ปลอดภัยทุกครั้งที่มีพ่อกับแม่อยู่ข้างๆ มีของเล่นเป็นความสุขของความฝัน เงินสิบบาทคือรวยมาก ฮ่าๆ
/โอ้เธอทำให้ฉันรู้จัก ความรักที่ไม่มีเงื่อนไขใด ได้มามีเธอนั้นเป็นคนให้ หัวใจอยากให้เธอรู้...
- เราตกหลุมรักชีวิตเราอีกครั้งเมื่อไปญี่ปุ่น หวังว่าทุกคนคงมีความสุข ระหว่างที่ชมสาวๆญี่ปุ่นไม่มากก็น้อยนะครับ
มีโอกาสเราคงได้ออกเดินทางไปในที่ ที่เราตกหลุมรักอีกครั้ง...
IG blacklighthero27
รีวิวไปญี่ปุ่นครั้งแรก ตกหลุมรัก... ฉบับสาวๆในญี่ปุ่น เอิ้กๆ
ต้นเดือนมีนาคม 2558 เราได้มีโอกาสไปญี่ปุ่นครั้งแรกพร้อมกับญาติๆวัยรุ่นและกล้องตัวแรกในชีวิต กว่าจะเก็บออมเงินจำนวนหนึ่งทั้งกล้องและเที่ยวญี่ปุ่นได้เลือดตา+โดนแม่ด่าแทบกระเด็น แต่ก็พาตัวเองมาถึงที่นี้จนได้มันคือฝันที่สะสมมานานหลายปี จึงมีความตั้งใจว่าเราต้องถ่ายรูปสถานที่ท่องเที่ยวที่ญี่ปุ่นให้เยอะที่สุด ฮ่าๆ แต่แล้ว ฝันก็สลายภายในพริบตา เมื่อมีสาวๆญี่ปุ่นเดินผ่านมา เผลอกดชัตเตอร์แล้วถ่ายไป ไม่อยากจะขัดใจตัวเอง... เอิ้กๆ (ให้อ่านเหมือนร้องเพลงขัดใจ) เป็นกระทู้ที่มีความสุขจริงๆค้าบ
- ขอเลือกสาวๆแก๊งเพาเวอร์ ฟินเวอร์เป็นแก๊งแรกนะครับ เป็นแก๊งเด็กอายุระดับม.ต้น ผมได้ไปเจอพวกเธอที่ดิสนีย์ซีโตเกียว ด้วยความเห็นสีสันอันสดใสของชุดพวกเธอและการถ่ายรูปที่น่ารัก ผมชั่งใจอยู่ไม่นาน เดินเข้าไปพูดว่า อิกคิวสะมี เทคอะโฟโต้หน่อยครับ ฮ่าๆ เราก็ได้รูปท่าปล่อยพลังกันมา พร้อมกับสังเกตุเห็นได้ว่าทุกคนที่ประเทศนี้จะแต่งตัวมาเที่ยวกันแบบเต็มและเป็นตรีมมาก ทำให้แค่เดินเข้ามาในดิสนีย์ซี เราสามารถเห็นเหล่าฮีโร่ ตัวร้าย ยอดมนุษย์เต็มไปหมดซึ่งจะต่างกับประเทศอื่นๆอยู่บ้าง เพราะผมเป็นคนที่ชอบตะลุยสวนสนุกมาก ขอฟันธงให้ญี่ปุ่นแจ่มสุดในการพบเห็นชุดตัวการ์ตูนอย่างเป็นปกติ/เจอะแก๊งเนี่ย Fin เลยบอกตรง รักจุงเบย...
- นี้เป็นสาวญี่ปุ่นที่เราแอบเห็นความเซงๆของเธออยู่บนรถไฟฟ้า เรามองดูเธอบ่อยๆระหว่างทาง ผู้หญิงบ้าอะไรขนาดทำหน้าเซง ยังทำแก้มป่องชวนหลงไหลขนาดนี้ เฮ้อออ อยากไปง้อชะมัด เสียดายที่เราไม่ได้มีโอกาสเห็นรอยยิ้มของเธอ แต่ขอนับว่าเป็นโชคดีไม่งั้นเราคงตกหลุมรักเธอจนแย่/อีกไกลแค่ไหน จนกว่าฉันจะใกล้เธอบอกที...
- เราพบเธอในร้านอาหารมื้อแรกเมื่อถึงญี่ปุ่นในเมืองอุเอะโนะ เราเข้าไปในร้านอาหารที่เป็นเหมือนร้านอาหารทะเลนั่งกับพื้นสามารถหย่อนขาลงไปได้ในช่องว่างตรงกลางโต๊ะ อาจนึกภาพตามไม่ค่อยออก เพราะว่าเมืองไทยน่าจะมีร้านอาหารที่นั่งแบบนี้น้อยมาก เอาแบบที่ใกล้เคียงและพอนึกออก อารมณ์ที่นั่งประมาณก๋วยเตี๋ยวห้อยขาที่จังหวัดพิษณุโลก เธอเป็นพนักงานเสริฟที่มีรอยยิ้มพิฆาตบาดใจมาก โดยเฉพาะจังหวะนั่งคุกเข่าข้างๆและรินเบียร์เบาๆพร้อมฟองนุ่มๆ ไม่มีพิกัดร้านให้นะครับ กลัวตามไปเจอ ฮ่าๆ/แค่เธอพูดจา และหันมายิ้มให้ ฉันก็คิดไปไกลถึงเธอ เก็บไปฝัน...
- ก่อนหน้าทางเข้าวัดอาซากุสะ วัดชื่อดังอีกหนึ่งแลนด์มาร์คของเจแปน จะมีหนุ่มหน้าหล่อหุ่นเท่ๆพร้อมกับรถสองล้อคู่ใจหนึ่งคัน เอาไว้แบกนั่งท่องเที่ยวขึ้นรถชมเมือง ประมาณรถม้าลำปางแต่เป็นคนแต๋ๆนะเจ้า สังเกตได้จากในรูปนี้ผู้ชายชุดดำใส่หมวกยืนอมยิ้มอยู่ข้างหลัง แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นสำหรับนักท่องเที่ยวจากชายไทยอย่างเรา ประเด็นคือหญิงสาวผมยาวประบ่า หน้าใสไร้เมคอัพ ยืนทำหน้าเศร้าประหนึ่งพึ่งอกหักมา กว่าจะละสายตาจากเธอคนนี้ได้เกือบโดนนักท่องเที่ยวที่ยืนอยู่บริเวณนั้นตบหัวเอา เพราะที่ยืนอยู่จัดว่าเป็นโซนถ่ายรูปด้านหน้าวัดอย่างชัดเจน ในใบหน้าที่เรียบเฉยๆไม่ว่าเธอจะเจอเรื่องใดมา ผมพยายามส่งสายตาและอยากบอกเธอถึงความในใจว่า สู้ๆนะ/แต่บอกตอนนี้ไม่รู้จะเร็วไปหรือไม่ ก็ยังไม่รู้ว่าเธอคิดเช่นไร...
- ทางเดินเข้าวัดอาซากุสะที่มีผู้คนมากมายในวันต้นเดือน ผมเดินตามหญิงวัยใสผมหน้าม้าที่โดนผู้หญิงวัยกลางคนอุ้มอยู่ เธอใส่ชุดสีแดงลายจุดสีขาวเราเดินตามกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เลยได้มีโอกาสสบตา ยิ้มให้ แลบลิ้นและทำหน้า งงๆ ใส่กันอยู่ตลอด จนหญิงวัยกลางคนเริ่มระแวง แต่ยังดีที่เธอยิ้มให้ด้วยเป็นในนัยๆว่า เธอเป็นบุคคลปลอดภัยแน่นอน ผมยิ้มเป็นนัยๆตอบว่า ชัวววดิ/มีวิธีอย่างไรให้ใครซักคนเข้ามารักฉันที ใครรู้ดีวิธีขั้นตอนแบบไหน...
- เธอทั้งสองคงเป็นหญิงสาวชาวญี่ปุ่นจากต่างเมืองสังเกตจากที่อีกคนแบกเป้และมีของผลุงผลัง เราสังเกตเธอทั้งสองเพราะต้องการลอกเลียนแบบวิธีการขอพรจากการตักน้ำที่อยู่ตรงหน้า เราถ่ายรูปเสร็จตักน้ำขึ้นมาบ้างและขอพรว่า ขอให้ได้กลับไปญี่ปุ่นอีก จริงๆเราจำพรที่ขออยู่ญี่ปุ่นได้หมดเพราะขออยู่อย่างเดียว ฮ่าๆ มันคงเป็นความรัก ที่ทำให้ตัวฉัน ยังยืนอยู่ตรงนี้...
- ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่สาวญี่ปุ่นแต่อย่างใด เชียงใหม่แต๋ๆเลยเจ้า เป็นแฟนพี่ชายผู้ร่วมทริปของเราเอง /ข้าเจ้า เป๋นสาวเชียงใหม่ แหมบ่เต้าใดก่จะเป๋นสาวแล้ว...
- เพื่อยืนยันว่าวัดอาซากุสะเป็นสถานที่สำคัญและนิยมอย่างแท้จริงต่อผู้มาเยือนญี่ปุ่น เราจะเห็นคนจากหลายเชื่อชาติมาที่แห่งนี้ วัฒนธรรมต่างๆของญี่ปุ่น ชวนน่าหลงไหลไม่แพ้ชาติใดๆ ไทยของเราเองก็เช่นกัน/I don't wanna be needing your love I just wanna be deep in your love...
- สาวชาวญี่ปุ่นเหมือนจะพกร่มกันเป็นปกติ ไม่ว่าฝนจะตกหรือในวันที่แดดจะออก เราสังเกตเม็ดฝนที่ญี่ปุ่นจะเป็นเม็ดเล็กๆ ซ่าๆ อารมณ์ลอยๆเบาๆ อย่าทะลึ่งจินตนาการว่า เราโดดเดี่ยวในประเทศนี้เด็ดขาด มีความรู้สึกว่ามันจะเหงามากกว่าอยู่เมืองไทยล้านเท่า ไม่ว่าเทคโนโลยีจะไปไกลแค่ไหน ก็ไม่สามารถพาจิตใจเราให้ไกลตามไปด้วย เราไม่สามารถจะควบคุม ไม่ให้คิดถึงคนบางคน ในวันที่ฝนตกได้ แต่เราว่าเทคโนโลยีน่าจะทำได้ แค่กดปิด
/อยากจะลืมใครสักคน เมื่อหยาดฝนพร่างพรมพลิ้วมา สายน้ำที่ร่วงหล่น ปนเคล้าหยาดน้ำตา... (กลับไปคิดถึงครา แรกที่เราพบกัน)
- หนึ่งในไฮไลท์ของชายไทยอย่างเราคือการบุกออนเซ็นสักครั้งในชีวิต สองสาวในสองรูปข้างล่างนี้ ผมพบเธอทั้งสองในออนเซ็น
อยากจะขอเล่าถึงบรรยากาศในออนเซ็นสักนิด ออนเซ็นที่ผมไปอยู่ที่เมืองโอไดบะ เป็นออนเซ็นที่ใหญ่มาก ข้างในแบ่งเป็นหลายโซน ตอนแรกเราต้องเปลี่ยนชุดเป็นยูกาตะ แยกชายหญิงนะครับ แต่พอเดินเข้าไปแล้วจะเป็นห้องโถ่งใหญ่ๆ ซึ่งข้างในจะมีโรงอาหาร ที่นั่งทานอาหาร ร้านปาจิงโก๊ะต่างๆ มีโชว์ต่างๆร้านเกมส์เยอะแยะไปหมดเรียกได้ว่าอยู่ได้แทบทั้งวันและที่นี้ก็เปิดเกือบ 24 ชั่วโมง สาระสำคัญของออนเซ็นในตอนแรกคือการแก้ผ้าลงแช่น้ำ ฮ่าๆ ประเด็นสำคัญกว่าคือคนที่มีรอยสักห้ามลงไปแช่ จบเลยวัยรุ่นอย่างเราลายเต็มเลยอดลงแช่ ได้เฉียดแค่จังหวะเข้าห้องแก้ผ้า แต่ก็พอทราบมาว่าบางสถานที่ถ้าเป็นบ่อแช่ต่างจังหวัดสามารถลงแช่ได้ปกติ แต่เอาเถอะ คนมีปมอย่างเราได้แช่บ่อเท้าก็ยังดี ซึ่งแค่บ่อแช่เท้าก็มีหลายแบบ มีแบบนวดใหญ่ นวดเล็ก แบบร้อนมาก ร้อนพอดี หลายแบบเชียวจะใส่ใจรายละเอียดกันไปไหน/เลยมีแค่คำถามโง่ๆ ปิดบังเรื่องที่ซ่อนในใจ ไม่ได้ลึก ไม่ได้ซึ้ง ไม่ได้สมความคิดถึงที่เก็บไว้...
- ทำไมไม่รู้ เห็นผู้หญิงอ่านหนังสือที่ไหน ตกหลุมรักทุกที/โปรดลงโทษฉัน วันนี้ฉันทำเธอร้องไห้ คงรู้สึกผิดหวัง กับสิ่งที่ตัวฉันได้ทำไป...
- ในญี่ปุ่นไม่รู้ว่าเพราะผมสังเกตเป็นพิเศษหรือเปล่า แต่เห็นผู้หญิงเดินทางคนเดียวเยอะมาก อาจจะเป็นเพราะระบบขนส่งที่ปลอดภัยสะดวกสบายหรือชีวิตคนเรายังคงต้องใช้การเดินทาง ในการหาคำตอบให้กับสิ่งใดๆในชีวิตอยู่ ยากเนอะชีวิต! การจับมือใครสักคน ถ้าเป็นคนที่ใช่คงทำให้การเดินทางเบาขึ้น แล้วถ้าเป็นคนที่ไม่ใช่หล่ะ? โจทย์คงยากหน่อย เรื่องแปลกคือ ในชีวิตทำไมเราถึงบอกตัวเองว่าคนไหน ใช่หรือไม่ใช่ได้ ใช้อะไรตัดสิน เงิน ความชอบ ความรู้สึกหรือระยะเวลา มีใครให้คำตอบเราได้บ้าง/เดินทางค้นหาตัวตน ใครหนึ่งคนที่ก็รอฉันอยู่ จากในผู้คนร้อยพัน ที่ออกเดินทางเหมือนฉัน...
- ตกหลุมรักเจ้าหญิงครั้งสุดท้ายเมื่อไร? เจ้าหญิงที่ชื่อราพันเซลคือคำตอบของผม แต่ถ้าคนแรกของหัวใจจริงๆคือ มินนี่เม้าส์ มองกี่ครั้งก็ยังเขิน จนในวัย 27ปี มันเหมือนฝันผมได้เจอหญิงสาวที่เคยตกหลุมรัก/หวานละมุนละไม อยู่ในทุกตอน หวานทุกความรู้สึก ไม่มีวันจางหายไป...
- พี่เป็ดครับ แดดร้อนจัง/ก้าบ ก้าบ ก้าบ เป็ดอาบน้ำในคลอง...
- มีบางสถานที่สอนให้เรารู้ว่าถ้าเราอยากจะเป็นตัวตนของเราจริงๆ ให้เริ่มจากตัวเราจริงๆที่นี้ ฮาราจูกุ อยากแต่งตัวเป็นไดโนเสาร์ เราจะได้ไม่เหงาเวลาเธอไม่สนใจ/เธอเข้าใจใช่ไหม ที่ฉันไม่บอก เธอเข้าใจใช่ไหม ว่าฉันนั้นคิดถึงเธอ มากมายเท่าไหร่ ฉันพูดไม่ได้...
- ในโลกกลมๆใบนี้ ชอบมีคนบอกว่า เราไม่เหมาะที่จะทำแบบนั้น ไม่เหมาะที่จะเป็นแบบนี้ มิตรภาพเป็นสิ่งที่เราเลือกได้ ไม่มีใครเกียจความเป็นตัวตนของเราหรอก ยกเว้นเราจะดูถูกตัวเอง ประเทศไทยมีผู้คนน่ารักเยอะมาก จนต่างชาติยังแอบชอบ/แม้ว่าเธอนั้นไม่รู้จักฉันสักหน่อย แต่ฉันก็แอบชอบเธอไม่ใช่น้อยหัวใจฉันยังเฝ้ารอ และเฝ้าคอย...
- การเป็นนักเรียนก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่จำกัดเราว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ การกระทำ ความรับผิดชอบ การรู้จักกาลเทศะต่างหาก ที่จะวัดความเป็นผู้ใหญ่ของเราเด็กนักเรียนที่นี้ แม้แต่ระดับอนุบาลเราก็จะเห็นเด็กๆไปโรงเรียนเอง ยืนอ่านหนังสือบนรถไฟตอนเช้า มันเป็นภาพที่เรารู้สึกว่าโต ทั้งที่เป็นสิ่งที่เด็กๆทำ/กว่าจะรัก เท่าวันนี้ กว่าจะมีคนมาเข้าใจ ต้องใช้เวลา...
- เรายังตกหลุมรักชีวิตในวัยอนุบาลอยู่บ่อยครั้ง มีเลขประจำตัวเป็นลูกโป่ง ตอนเช้าเล่นของเล่น ตอนบ่ายปูที่นอนนอน ตอนเย็นกินนมถุงแล้วกลับบ้านตื่นเต้นในทุกเรื่องที่เจอ ปลอดภัยทุกครั้งที่มีพ่อกับแม่อยู่ข้างๆ มีของเล่นเป็นความสุขของความฝัน เงินสิบบาทคือรวยมาก ฮ่าๆ
/โอ้เธอทำให้ฉันรู้จัก ความรักที่ไม่มีเงื่อนไขใด ได้มามีเธอนั้นเป็นคนให้ หัวใจอยากให้เธอรู้...
- เราตกหลุมรักชีวิตเราอีกครั้งเมื่อไปญี่ปุ่น หวังว่าทุกคนคงมีความสุข ระหว่างที่ชมสาวๆญี่ปุ่นไม่มากก็น้อยนะครับ
มีโอกาสเราคงได้ออกเดินทางไปในที่ ที่เราตกหลุมรักอีกครั้ง...
IG blacklighthero27