เชื่อฉัน...(ได้โปรด)

๐ เชื่อเถอะฟ้าย่อมเป็นสีฟ้า
ครั้นเมื่อพายุฝนได้พ้นผ่าน
ที่เคยครึ้มหม่นอนธการ
อันตรธาน...ห้วงหาวกลับวาววาม ฯ

๐ ชะละอองฝุ่นเศร้าเถ้าความโศก
ล้างคาวขื่นวิโยค,เย้ย-หยัน-หยาม
เถอะ...ด้วยใจของเจ้าที่เงางาม
อย่าให้ความหม่นช้ำ...เข้างำใจ ฯ

๐ ลองนิ่งเงียบโสตฟังยังสรรพสิ่ง
ห้วงความทุกข์มีความจริงพิสุทธิ์ใส
ลองเสาะค้นแสงสว่างที่ข้างใน
จะพบไซร้...สัจจะ ณ จักรวาล ฯ

วัคคุวัท  26-7-58