รวยหรือจน ก็เจ๊งเหมือนกัน

วันนี้วันอาทิตย์ ผมไปเดินเล่นที่สวนจตุจักร ถือโอกาสทักทายปราศรัยกับพ่อค้าแม่ขาย พบว่าทุกคนบ่นเหมือนกันว่า ลูกค้าน้อย นักท่องเที่ยวก็ไม่มี มีแต่ทัวร์จีนลงมาเดินเล่น
ผมหยุดพักที่ร้านกาแฟข้างถนนซื้อโอเลี้ยงกินดับร้อน และถามเจ้าของร้านว่าค้าขายเป็นอย่างไรบ้าง? พอจำได้ว่าเป็นชูวิทย์ ก็ตอบว่า "โอ๊ย จะตายแล้ว ทุกวันนี้แค่ประคองตัวไปวันๆ อย่างวันนี้ยังขายได้ไม่กี่ร้อย ไม่รู้จะหาเงินพอค่าข้าวสารกรอกหม้อเลี้ยงลูกเลี้ยงหลานหรือเปล่า"
ไม่ใช่เฉพาะพ่อค้าแม่ค้าริมถนนตลาดนัดเท่านั้น ศูนย์การค้ายักษ์ใหญ่อย่าง "เอ็มควอเทียร์" ที่เพิ่งเปิดตัวย่านสุขุมวิทใจกลางกรุงเทพฯเมื่อไม่กี่เดือนมานี้ ก็มีสภาพไม่แตกต่างกัน มีแค่คนเดินตากแอร์ถ่ายรูป แต่ไม่มีคนซื้อ
หรือแม้แต่ห้างบิ๊กซี โลตัส ผู้คนก็ไปจับจ่ายใช้สอยเฉพาะของจำเป็นในชีวิตประจำวัน อะไรโปรโมชั่นก็ซื้อ ถ้าไม่โปรโมชั่นก็เอาไว้ก่อน
ผมไม่รู้ว่าเมื่อปีกว่าที่ผ่านมาเราทะเลาะกันแทบเป็นแทบตาย จะเลือกตั้งก่อนปฏิรูป หรือ จะปฏิรูปก่อนเลือกตั้ง อย่างไหนดีกว่ากัน แต่ตอนนี้ชาวบ้านตอบออกมาเหมือนกันหมดว่า "ใครจะเลือกอะไรก็ช่าง ปากท้องสำคัญที่สุด"
วันนี้ประชาชนเริ่มหวนคิดแล้วว่า เราต่อสู้เพื่ออะไรกันแน่? เพราะผลกระทบสำคัญที่สุดดันเป็นเรื่องใกล้ตัวที่สุดคือ "พรุ่งนี้จะเอาอะไรกิน?”
รวยหรือจนมันก็เจ๊งได้เหมือนกัน

https://www.facebook.com/ChuvitOnline/photos/a.193325407380863.52551.193319037381500/941849782528418/?type=1

มีเพื่อนเปิดร้านขายของอยู่ในจตุจักรเหมือนกัน ไปหาที่ไรก็บ่นแบบนี้เลย

ยังไง ๆ ก็เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนนะ