ชีวิตของชายรักชาย มีจริงหรือป่าว เมื่อเราสองคนต้องเจอกับการใช้ชีวิตจริงๆ

สวัสดีเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ชาวพันทิปทุก ๆ คนนะครับ วันนี้มีเรื่องอยากจะเล่า (เชิงระบาย) ให้ฟังครับ ตอนนี้ผมอายุ 23 ย่างเข้า 24 ปี เป็นกลุ่มรักร่วมเพศครับ ส่วนตัวเพิ่งเรียนจบจากมหาวิทยาลัยของรัฐบาลแห่งหนึ่งของจังหวัดภาคกลาง เมื่อตอนผมอายุ 17 ปี ประมาณปี 2550 ผมได้เจอกับแฟน (ตอนนั้นเค้าอายุ 23 ปี) ก็คุยกันตามประสาเด็ก ๆ ครับ ไม่ได้คิดอะไรมากมาย เราสองคนเจอกันทาง Hi5 ซึ่งเราสองคนคุยกัน มันเป็นเรื่องที่ดีครับ เค้าคอยโทรหาผมตลอด ซึ่งไม่เคยมีใครทำให้เรารู้สึกดีมาก ๆ ขนาดนี้ ทุกครั้งที่เราคุยกัน ก่อนจะวางสายไม่ใครสักคนก็ต้องบอกรักกัน ซึ่งเป็นเรื่องที่เคยชินจนถึงทุกวันนี้ครับ ในระยะเวลาเกือบจะ 7 ปี
               เมื่อเวลาผ่านไปประมาณ 5 เดือน ที่คุยกัน เราสองคนตกลงที่จะเจอกัน โดยผมเองเป็นฝ่ายที่จะไปหาเค้า ซึ่งจังหวัดที่เราอยู่กัน นั่งรถประจำทางประมาณ 1.30-2.00 ชั่วโมงก็ถึงครับ วันแรกที่เจอกันเพื่อนแนะนำให้ซื้อของติดไม้ติดมือไปฝากที่บ้านเค้าด้วย ซึ่งผมก็ทำตาม นับเป็นคำแนะนำที่ดีครับ ครั้งแรกที่เราเจอกัน ผมเจอผู้ชายคนนี้ เป็นผู้ชายที่คุ้นเคยครับ เพียงแต่อาจจะยังไม่ชินเพราะเราไม่ได้เคยเจอกันมาก่อน นอกจากจะได้ยินเสียงผ่านโทรศัพท์มือถือเท่านั้น ผมก็ซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์เพื่อไปที่บ้านเค้าครับ ก่อนจะถึงบ้านเค้าเราสองคนแวะกินข้าวมันไก่ ซึ่งจำไม่ได้หรอกว่ามันอร่อยหรือป่าว เพียงแต่ว่า ร้านนี้เป็นร้านแรกที่เราสองคนได้กินข้าวด้วยกัน(พิมพ์ไปก็ร้องไห้ไป ทุกวินาทียังจำได้เสมอครับ) หลังจากนั้นเราก็ไปบ้านเค้าปกติ สายตาของผู้ชายคนนี้มีแต่ความใสซื่อ จริงใจ รสนิยมก็ธรรมดา ไม่ได้ติดหรู ซึ่งตรงนี้ผมไม่ได้ซีเรียสครับ พอถึงตอนเย็นได้เวลาผมกลับ เราก็ไปกินก๋วยเตี๋ยวกัน เค้ามาส่งผมขึ้นรถประจำทางเพื่อกลับหอแล้วไปเรียนต่อในวันรุ่งขึ้น เค้าบอกผมว่า เค้าไม่ได้คาดหวังว่าเจอแล้วผมผมจะคุยต่อกับเค้าไหม ซึ่งแน่นอนครับ ผมก็คุยกับเค้า ระยะเวลาที่ผ่านมา 5 เดือนและได้เจอกันครั้งแรก เป็นสิ่งที่ผมรอคอยครับ และมีความสุขมาก
               หลังจากนั้นอีก 1 สัปดาห์ผมก็ไปนอนบ้านเค้า ซึ่งแน่นอนผมก็เหมือนเดิม หลังจากเรียนเสร็จก็รีบนั่งรถประจำทางมาทั้งชุดนักเรียนครับ มาถึงเค้าก็เลิกงานพอดี มารับแล้วก็ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน อย่างมีความสุข เค้าทำให้ผมเข้าใจชีวิตความรักมากขึ้น ทำให้รู้ว่าเราต้องปรับตัวอะไรหลาย ๆ อย่าง ช่วงปิดเทอมที่ผมมาอยู่ต่างจังหวัด มาอยู่บ้านญาติ ผมมักจะมีของฝากส่งไปรษณีย์ไปให้เค้าเสมอ เราสองคนรักกัน แม้บางครั้งเค้าจะมีหลุดเรียกชื่อคนอื่นที่ไม่ใช่ชื่อเราบ้าง เค้าขอโทษและยอมรับ ซึ่งผมก็โอเคครับ รับได้มันไม่ใช่ปัญหาเรื่องใหญ่อะไรเลย จนช่วงเทศกาลสงกรานต์ผมก็ได้กลับมาแล้วไปเที่ยวบ้านเค้าอีกรอบครับ โดยที่บ้านผมรับรู้มาตลอดว่าเราคบกัน ซึ่งไม่มีใครขัดข้องอะไรครับ

*ถ้าพิมพ์ตกหล่น หรือใช้ภาษาไม่ถูกต้อง ขออภัยด้วยนะครับ
**เดี๋ยวมาต่อนะครับ