สวัสดีครับ ต้องขอบอกไว้ก่อนนะครับว่านี้เป็นกระทู้แรกที่เขียนปกติจากเป็นคนอ่านมากกว่า ซึ่งผมไม่เข้าใจเลยอยากจะขอความคิดเห็นจากหลายๆคนว่าสิ่งที่ผมจะเล่าเรื่องนี้ผมผิดตรงไหนอะไรยัง
เมื่อเราเริ่มโตแน่นอนเราทุกคนต้องมีการเข้าสังคมได้พบปะกับผู้คนมากมายมีทั้งดีและไม่ดีปะป่นกันไป ซึ่งแน่นอนเป็นช่วงที่ผมเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองต้องขออบอกไว้ก่อนนะครับ ผมเป็นเด็กเรียนแต่ไม่ถึงกับเก่งที่ไม่ค่อยทันอะไรกับเขาเท่าไรเป็นพวกเหลี่ยมจัดแต่ซื่อมากในหลายๆเรื่อง เรื่องความรักก็เช่นกันผมไม่ได้เป็นคนดีอะไรมากก็มีคนคุยตลอดเป็นคนเบื่อง่ายพูดง่ายๆ (
เจ้าชู้นั้นเอง ) เข้าเรื่องกันดีกว่าเมื่อผมได้พบปะพูดคุยก็ต้องมีก็สนิทนี้ละคือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ ถ้าเราได้คุยกับเพศเดียวกันก็จะไม่มีความรู้สึกอะไรมาก และถ้าหากเป็นเพศตรงข้ามละไม่ต้องสืบเลยย่อมเกิดความผูกพันและตกหลุดรักเป็นเรื่องธรรมดา นั้นละครับผมจึงหัดเข้าสังคมพยายามทำความรู้จักคนมากขึ้น มากขึ้น และก็มากขึ้น ผมได้เริ่มมีเพื่อนมากขึ้นแต่ไม่ถึงกับสนิทมากนั้น พออยู่ๆกันไปช่วยเหลือกันไป ถามว่าเป็นพวกแบบไหนนะหรอก ก็พวกเด็กหลังห้องละครับ แต่ใครจะไปรู้ละครับ ว่ามันเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตผม เมื่อผมได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งถ้าเป็นคนมองผ่านๆก็เหมือนกับคนอื่นทั่วไป แต่คนนี้ไม่ซึ่งผมได้รู้สึกบ้างอย่างในตัวเขา ซึ่งในช่วงในอินเทอร์เน็ตเริ่มเข้ามีบทบาทมากขึ้น นั้นละครับผมจึงใช้ทางนี้เพื่อจะสื่อสารกับเธอ ก็คงไม่พ้นเว็บไซค์ยอดนิยมในสมัยนั้นจนถึงปัจจุบันก็คือ
Facbbook นั้นเอง ซึ่งใช้เวลามากพอตัวเหมือนกันครับกว่าจะหาเขาเจอ จากนั้นไม่ได้เราเริ่มคุยกันยิ่งคุยกันก็ยิ่งสนิทกันสรรพนามในก็พูดคุยกันเริ่มหวานนั้นละครับคือจุดเปลี่ยนของชีวิต
แต่ทว่าผมดันเป็นคนขี้อายมากเจอกันไม่กล้าทักไม่กล้าเข้าไปคุย ผมเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองพยายามทุกอย่างและผมคิดว่า "
ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นคนที่ใช่ที่สุด " ผมจึงตัดสินใจเลิกกับแฟนไปเพื่อจะได้อยู่กับเขาได้เต็มที จากนั้นไม่นานผมจึงได้พบกับความผิดหวังที่ทำร้ายหัวใจและจิตใจผมมากที่สุด ซึ่งเขาได้ไปคบกับผู้ชายคนหนึ่ง ขอบอกไว้เลยผมช็อคมากและจากนั้นไม่นานเขาก็เริ่มคุยกับผมน้อยลง และเริ่มห่างผมไปเริ่มๆนานๆทีเขาถึงจะมาตอบจาก จะทำยังไงได้ละครับก็ได้แต่ค่อยดูอยู่ห่างๆได้แค่ปลอบใจเขาเป็นที่ระบายให้เขาจากนั้นไม่นานเขาก็เลิกกัน จากนั้นไม่น่าพอเลิกกันเขาก็เริ่มตีตัวออกห่างและก็หายไป
พอหายมันเป็นไปแน่นอนเมื่อคนที่คุณรักหายไป คุณต้องตามหาเขาและถามทุกข์สุขกันเป็นธรรมดา ตั้งแต่ผมเลิกกับแฟนไม่ผมก็ยังไม่ได้คบกับใครเลยสักคนผมหวังว่าสักวัน "
เขาคงจะสนใจ " นั้นละครับพอผมเจออีกครั้งแน่นอนครับรอบนี้เจ็บเหมือนเดิม เขาก็ได้คบกับคนใหม่ซึ่งคนนี้เขารักมากอย่างไม่ต้องอธิบาย ผมก็เหมือนเดิมครับ (
หมาหัวเน่า ) ความรักที่ผมเริ่มคิดว่าใช่มันเริ่มจะไม่เหลือความรู้สึกเหมือนมีดแทงเข้าที่ใจหลายๆครั้ง ผมเริ่มไม่รู้สึกอะไรกับผู้หญิงซึ่งแทบจะไม่มองคนอื่นเลย (
เหมือนเกย์แต่ไม่ใช่ ) จากนั้นผมก็เริ่มที่จะไม่รับรู้อะไรเป็นเวลาเกือบ 2 ปี แน่นอนครับมีคบแล้วมีเลิก เขาได้เลิกกับแฟนอีกซึ่งรอบนี้เป็นรอบที่ผมเจ็บมากที่สุด แน่นอนซึ่งผมได้รับข่าวมาว่าเขารู้สึกไม่
enjoy กับชีวิตเท่าไร ผมจึงเซอร์ไพรส์ให้กับเธอและให้ของขวัญกับเธอไป แต่ก่อนหน้านั้นมีคนบอกผมว่า
อย่าเลยจะทำอะไรไปก็เท่านั้นเขายังไม่สามารถลืมคนเก่าได้เลย จากวันนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรผมก็แอบนึกในใจเขาก็ไม่ได้เราเขาคนเอาของขวัญไปทิ้งไม่ก็ให้คนอื่น ที่ผมคิดจากนั้นก็ผ่านมาน่าจะประมาท 6 เดือนผมพยายามทุกอย่างแต่เหมือนว่าเขาไม่สนใจ ผมเลือกตัดสินใจเปลี่ยนตัวเองอีกครั้งหนึ่ง
นั้นละครับเป็นจุดที่ผมโคตรจุกซึ่งมันก็เกิดขึ้นไมนานผมเริ่มคุยกับผู้หญิงหลายคนพร้อมกัน พูดจาตีสนิททำตัวสนิทติดเรทเริ่มแตะเนื้อต้องตัวผู้หญิงไม่ถึงกับรวนลามพูดกันง่ายๆ (
ม่อ ) แต่ทว่าสิ่งที่ผมทำเขาเห็นทุกอย่างที่ผมทำ ซึ่งก่อนหน้านี้ผมโดนไซโคเขาไม่รักหรอกบ้าง เลิกความพยายามเถอะบ้าง เขาไม่สนใจบ้าง หาคนใหม่บ้าง ผมจึงเริ่มตัดใจพยายามไม่สนใจและคิดว่ายังไงเรื่องรักก็คงต้องจบมันไม่น่าไปต่อได้และ ณ จุดๆนี้ ใครจะไปคิดละครับว่าเขาเริ่มสนใจในตัวผม ซึ่งผมพึ่งกลับจากการทำงานมาแล้วทักผมว่า "
รู้ไหมทำอย่างนี้อะมันดูไม่ดีมันหน้าม่อ รู้ปะ !!! " จากนั้นไม่นานผมได้โพสสเตตัสหนึ่งว่า "
เรื่องม่ออะจริงเรื่องหยิ่งอะข่าวลือ . #เลวแล้วรักปะ #ตรงๆกันไป " แล้วจากนั้นไม่นานผมก็ถูกจู่โจมอย่างนั้นซึ่งผมก็ไม่รู้อะไรเลยซึ่งมีเพื่อนมาบอก ผมถึงได้รู้เรื่องราวต่างๆ แน่นอนในสายตาคนอื่นมองว่าผมดูแย่แน่นอน ผมก็รู้สึกแย่เหมือนกันในการกระทำครั้งนี้
ถ้าเขาได้อ่านก็อยากจะบอกเขาว่า "
เรื่องรักอะจริงไม่เคยโกหก " บ้างที่ผมก็ไม่รู้หรอกนะเราเป็นอะไรกัน ทำไมถึงรักคนอื่นไม่ได้ ทำไมต้องแคร์มากด้วยก็ไม่เข้าใจ ทำไมผมถึงร้องไห้ทั้งที่สถานะนั้นก็ไม่ได้มีอะไร
หลายคนที่ได้อ่าน อาจจะงงกับการเรียงคำพูด ต้องขอโทษด้วยซึ่งผมเป็นคนเรียงคำพูดไม่ค่อยถูก ผมยังมีเรื่องราวอีกมากมายในชีวิตที่อยากจะเล่าเนื่องจากไม่ค่อยมีคนรับฟังผมได้ ผมจึงขอพื้นที่เล็กๆนี้ให้ผมได้เขียนความรู้สึกที่อึดอัดไว้ในใจ ถ้าหากรบกวนต้องขอประธานอภัยด้วย
ความรักไม่ผิดแต่ผิดที่เวลารัก .
เมื่อเราเริ่มโตแน่นอนเราทุกคนต้องมีการเข้าสังคมได้พบปะกับผู้คนมากมายมีทั้งดีและไม่ดีปะป่นกันไป ซึ่งแน่นอนเป็นช่วงที่ผมเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองต้องขออบอกไว้ก่อนนะครับ ผมเป็นเด็กเรียนแต่ไม่ถึงกับเก่งที่ไม่ค่อยทันอะไรกับเขาเท่าไรเป็นพวกเหลี่ยมจัดแต่ซื่อมากในหลายๆเรื่อง เรื่องความรักก็เช่นกันผมไม่ได้เป็นคนดีอะไรมากก็มีคนคุยตลอดเป็นคนเบื่อง่ายพูดง่ายๆ ( เจ้าชู้นั้นเอง ) เข้าเรื่องกันดีกว่าเมื่อผมได้พบปะพูดคุยก็ต้องมีก็สนิทนี้ละคือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ ถ้าเราได้คุยกับเพศเดียวกันก็จะไม่มีความรู้สึกอะไรมาก และถ้าหากเป็นเพศตรงข้ามละไม่ต้องสืบเลยย่อมเกิดความผูกพันและตกหลุดรักเป็นเรื่องธรรมดา นั้นละครับผมจึงหัดเข้าสังคมพยายามทำความรู้จักคนมากขึ้น มากขึ้น และก็มากขึ้น ผมได้เริ่มมีเพื่อนมากขึ้นแต่ไม่ถึงกับสนิทมากนั้น พออยู่ๆกันไปช่วยเหลือกันไป ถามว่าเป็นพวกแบบไหนนะหรอก ก็พวกเด็กหลังห้องละครับ แต่ใครจะไปรู้ละครับ ว่ามันเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตผม เมื่อผมได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งถ้าเป็นคนมองผ่านๆก็เหมือนกับคนอื่นทั่วไป แต่คนนี้ไม่ซึ่งผมได้รู้สึกบ้างอย่างในตัวเขา ซึ่งในช่วงในอินเทอร์เน็ตเริ่มเข้ามีบทบาทมากขึ้น นั้นละครับผมจึงใช้ทางนี้เพื่อจะสื่อสารกับเธอ ก็คงไม่พ้นเว็บไซค์ยอดนิยมในสมัยนั้นจนถึงปัจจุบันก็คือ Facbbook นั้นเอง ซึ่งใช้เวลามากพอตัวเหมือนกันครับกว่าจะหาเขาเจอ จากนั้นไม่ได้เราเริ่มคุยกันยิ่งคุยกันก็ยิ่งสนิทกันสรรพนามในก็พูดคุยกันเริ่มหวานนั้นละครับคือจุดเปลี่ยนของชีวิต
แต่ทว่าผมดันเป็นคนขี้อายมากเจอกันไม่กล้าทักไม่กล้าเข้าไปคุย ผมเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองพยายามทุกอย่างและผมคิดว่า " ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นคนที่ใช่ที่สุด " ผมจึงตัดสินใจเลิกกับแฟนไปเพื่อจะได้อยู่กับเขาได้เต็มที จากนั้นไม่นานผมจึงได้พบกับความผิดหวังที่ทำร้ายหัวใจและจิตใจผมมากที่สุด ซึ่งเขาได้ไปคบกับผู้ชายคนหนึ่ง ขอบอกไว้เลยผมช็อคมากและจากนั้นไม่นานเขาก็เริ่มคุยกับผมน้อยลง และเริ่มห่างผมไปเริ่มๆนานๆทีเขาถึงจะมาตอบจาก จะทำยังไงได้ละครับก็ได้แต่ค่อยดูอยู่ห่างๆได้แค่ปลอบใจเขาเป็นที่ระบายให้เขาจากนั้นไม่นานเขาก็เลิกกัน จากนั้นไม่น่าพอเลิกกันเขาก็เริ่มตีตัวออกห่างและก็หายไป
พอหายมันเป็นไปแน่นอนเมื่อคนที่คุณรักหายไป คุณต้องตามหาเขาและถามทุกข์สุขกันเป็นธรรมดา ตั้งแต่ผมเลิกกับแฟนไม่ผมก็ยังไม่ได้คบกับใครเลยสักคนผมหวังว่าสักวัน " เขาคงจะสนใจ " นั้นละครับพอผมเจออีกครั้งแน่นอนครับรอบนี้เจ็บเหมือนเดิม เขาก็ได้คบกับคนใหม่ซึ่งคนนี้เขารักมากอย่างไม่ต้องอธิบาย ผมก็เหมือนเดิมครับ ( หมาหัวเน่า ) ความรักที่ผมเริ่มคิดว่าใช่มันเริ่มจะไม่เหลือความรู้สึกเหมือนมีดแทงเข้าที่ใจหลายๆครั้ง ผมเริ่มไม่รู้สึกอะไรกับผู้หญิงซึ่งแทบจะไม่มองคนอื่นเลย ( เหมือนเกย์แต่ไม่ใช่ ) จากนั้นผมก็เริ่มที่จะไม่รับรู้อะไรเป็นเวลาเกือบ 2 ปี แน่นอนครับมีคบแล้วมีเลิก เขาได้เลิกกับแฟนอีกซึ่งรอบนี้เป็นรอบที่ผมเจ็บมากที่สุด แน่นอนซึ่งผมได้รับข่าวมาว่าเขารู้สึกไม่ enjoy กับชีวิตเท่าไร ผมจึงเซอร์ไพรส์ให้กับเธอและให้ของขวัญกับเธอไป แต่ก่อนหน้านั้นมีคนบอกผมว่า อย่าเลยจะทำอะไรไปก็เท่านั้นเขายังไม่สามารถลืมคนเก่าได้เลย จากวันนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรผมก็แอบนึกในใจเขาก็ไม่ได้เราเขาคนเอาของขวัญไปทิ้งไม่ก็ให้คนอื่น ที่ผมคิดจากนั้นก็ผ่านมาน่าจะประมาท 6 เดือนผมพยายามทุกอย่างแต่เหมือนว่าเขาไม่สนใจ ผมเลือกตัดสินใจเปลี่ยนตัวเองอีกครั้งหนึ่ง
นั้นละครับเป็นจุดที่ผมโคตรจุกซึ่งมันก็เกิดขึ้นไมนานผมเริ่มคุยกับผู้หญิงหลายคนพร้อมกัน พูดจาตีสนิททำตัวสนิทติดเรทเริ่มแตะเนื้อต้องตัวผู้หญิงไม่ถึงกับรวนลามพูดกันง่ายๆ ( ม่อ ) แต่ทว่าสิ่งที่ผมทำเขาเห็นทุกอย่างที่ผมทำ ซึ่งก่อนหน้านี้ผมโดนไซโคเขาไม่รักหรอกบ้าง เลิกความพยายามเถอะบ้าง เขาไม่สนใจบ้าง หาคนใหม่บ้าง ผมจึงเริ่มตัดใจพยายามไม่สนใจและคิดว่ายังไงเรื่องรักก็คงต้องจบมันไม่น่าไปต่อได้และ ณ จุดๆนี้ ใครจะไปคิดละครับว่าเขาเริ่มสนใจในตัวผม ซึ่งผมพึ่งกลับจากการทำงานมาแล้วทักผมว่า " รู้ไหมทำอย่างนี้อะมันดูไม่ดีมันหน้าม่อ รู้ปะ !!! " จากนั้นไม่นานผมได้โพสสเตตัสหนึ่งว่า " เรื่องม่ออะจริงเรื่องหยิ่งอะข่าวลือ . #เลวแล้วรักปะ #ตรงๆกันไป " แล้วจากนั้นไม่นานผมก็ถูกจู่โจมอย่างนั้นซึ่งผมก็ไม่รู้อะไรเลยซึ่งมีเพื่อนมาบอก ผมถึงได้รู้เรื่องราวต่างๆ แน่นอนในสายตาคนอื่นมองว่าผมดูแย่แน่นอน ผมก็รู้สึกแย่เหมือนกันในการกระทำครั้งนี้
ถ้าเขาได้อ่านก็อยากจะบอกเขาว่า " เรื่องรักอะจริงไม่เคยโกหก " บ้างที่ผมก็ไม่รู้หรอกนะเราเป็นอะไรกัน ทำไมถึงรักคนอื่นไม่ได้ ทำไมต้องแคร์มากด้วยก็ไม่เข้าใจ ทำไมผมถึงร้องไห้ทั้งที่สถานะนั้นก็ไม่ได้มีอะไร
หลายคนที่ได้อ่าน อาจจะงงกับการเรียงคำพูด ต้องขอโทษด้วยซึ่งผมเป็นคนเรียงคำพูดไม่ค่อยถูก ผมยังมีเรื่องราวอีกมากมายในชีวิตที่อยากจะเล่าเนื่องจากไม่ค่อยมีคนรับฟังผมได้ ผมจึงขอพื้นที่เล็กๆนี้ให้ผมได้เขียนความรู้สึกที่อึดอัดไว้ในใจ ถ้าหากรบกวนต้องขอประธานอภัยด้วย