เรื่องมันเกิดขึ้นตั้งแต่กลางวันแล้วค่ะ คือ...ไม่ชอบคนที่ชอบมาแซว ล้อเลียนหรืออะไรทำนองเนี้ย
แล้ววันนี้เราเองก็เหม่อคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่ มีผู้ชายคนนึงกำลังจะขนของออกไปแล้วบังเอิญยืนขวางเค้า
เราไม่ได้ยินเสียงเค้าขอทางเลยค่ะ แล้วเค้ามาจอดอยู่ตรงนั้นเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ จนเราได้ยินเสียงเบามาก
"ขอไปหน่อย" เราก็เหมือนจะรู้สึกนะคะว่ามีคนมาพูด แต่ไม่คิดว่าเค้าคุยกับเรา แล้วเสียงก็ดังขึ้นอีกนิด... "ขอไปหน่อย"
เราก็หันไปปรากฏว่าพี่แกมีสัมภาระที่จะขนไป จากนั้นเราก็รีบถอยอย่างไวเลยค่ะ ตำหนิตัวเองในใจนี่เราเหม่ออะไรมากมาย
แล้วไม่ได้ยินเสียงที่เค้าขอทางด้วย เท่านั้นแหละ เพื่อนร่วมงานคนนึงหัวเราะเยาะเราแบบดังมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
คือดังลั่นร้านเลยค่ะ "อะฮ๊าาาาาาา ฮ๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
อายมากๆ ทีแรกว่าจะยิ้มกลบเกลื่อนแต่ใจตอนนั้นมันจี๊ดมาก โกรธด้วย เลยแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ชอบไปเลย
หน้าจิกทันที จากนั้นเสียงหัวเราะหาย ไม่มีใครพูดอะไรซักคน คงจะเห็นแหละว่าเราทำหน้าแบบไหน
เพื่อนร่วมงานคนนี้ชอบเอาปมด้อยเรามาแซวค่ะ คือเราเป็นคนที่หูไม่ค่อยจะดี
เวลาที่ใครพูดอะไรถ้ารัว เร็ว และน้ำเสียงไม่ชัดเจนจริง หรือคุยในสถานการณ์รอบตัวที่เสียงดัง เราจะได้ยินไม่ชัด
แล้วเธอคนเนี้ยก็จะแกล้งเราคือพูดเรื่องอะไรไม่รู้สักอย่างนึง แล้วหันมาถามเราด้วยเสียงดังฟังชัดว่า "เห้ยย!! ได้ยินป่ะ?"
เราก็ยิ้ม จากนั้นมันก็หัวเราะคิกๆๆๆ แล้วพูดกับเพื่อนคนอื่นว่า "เห็นมะ มันไม่ได้ยิน" แล้วก็ขำกันเหมือนกับโคตรตลก
ยอมรับนะคะว่าเป็นคนจริงจังและเซนซิทิฟมาก และเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้ใครเป็นดั่งใจเราทุกคน
ตัวเองก็ไม่ได้อยากเป็นคนหูไม่ค่อยดีแบบนี้ อยากเป็นคนสติดี ไม่เหม่อลอยง่าย
เชื่อมั้ยว่าแม้แต่ตอนนี้เรายังโกรธ พิมพ์กระทู้นี้เหมือนกับจะกระทืบแป้นพิมพ์เลยล่ะ
ไม่ได้อยากเป็นคนป้ำเป๋อแบบนี้นะคะ แต่เรารู้สึกแย่อะ ที่มีคนมาหัวเราะเยาะในสิ่งที่เป็นปมด้อยของเรา
เรายังไม่เคยดูถูกเค้าเลยว่าเค้าด้อยกว่าเราตรงไหน แต่วันนี้เราเสียใจที่เพื่อนคนนี้ทำกับเราแบบนี้
จบจากเหตุการณ์ที่เล่าให้ฟังเค้ายังไม่หยุดขำเรื่องของเรานะคะ
พอเค้าเห็นเรานั่งคนเดียว ก็มีพี่อีกคนมาตบมือดังๆ ข้างๆ เรา แล้วบอก เหม่ออะไรคนเดียว
เท่านั้นแหละเสียงหัวเราะคิกคักนี่มาเลย ทั้งที่ตอนนั้นเราก็นั่งดูคนสัญจรไปมานอกร้านเท่านั้นเอง
แล้วเพื่อนคนนั้นก็หัวเราะคิกคัก เค้าคงเอาเรื่องของเราไปพูดคุยกันสนุกปาก
ทั้งป้าแม่บ้านที่อยู่ในเหตุการณ์ ตอนที่เราเดินออกไปเข้าห้องน้ำเค้าก็ขำ คือขำแบบชัดเลย
ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ
1. ไม่อยากโกรธใครในวันนี้ (แต่ทำไม่ได้ เรื่องผ่านไปหลายชั่วโมงตอนนี้ก็ยังโกรธ)
2. ไม่อยากป้ำๆ เป๋อๆ
3. ไม่อยากหูหนวก หูตึง
4. และไม่อยากจะร้องไห้กับเรื่องในวันนี้ค่ะ
ขอบคุณที่รับฟังเรื่องของเรานะคะ เครียดจริงๆ ค่ะ ขอคำแนะนำสำหรับคนอ่อนไหวอย่างเราด้วยนะคะ
ปล. เรื่องสติยังฝึกอยู่นะคะ โดยเฉพาะโดนตำหนิเรื่องงานพอทำได้แล้วค่ะ แล้วตอนนั้นไม่โกรธด้วยใจไม่แกว่งเท่าไหร่ แต่ก็ยังมีอารมณ์นิดหน่อย(ก็ถือว่าพัฒนาอีกนิด) แต่จริงๆ เหตุการณ์วันนี้บางทีไม่รู้ว่านั้นเพราะความเหม่อลอยจริง หรือเพราะเราไม่ได้ยินที่เค้าขอทางกันแน่
วันนี้โดนหัวเราะเยาะเย้ย เพราะหูที่ไม่ค่อยได้ยินและความเหม่อลึกของตัวเอง
แล้ววันนี้เราเองก็เหม่อคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่ มีผู้ชายคนนึงกำลังจะขนของออกไปแล้วบังเอิญยืนขวางเค้า
เราไม่ได้ยินเสียงเค้าขอทางเลยค่ะ แล้วเค้ามาจอดอยู่ตรงนั้นเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ จนเราได้ยินเสียงเบามาก
"ขอไปหน่อย" เราก็เหมือนจะรู้สึกนะคะว่ามีคนมาพูด แต่ไม่คิดว่าเค้าคุยกับเรา แล้วเสียงก็ดังขึ้นอีกนิด... "ขอไปหน่อย"
เราก็หันไปปรากฏว่าพี่แกมีสัมภาระที่จะขนไป จากนั้นเราก็รีบถอยอย่างไวเลยค่ะ ตำหนิตัวเองในใจนี่เราเหม่ออะไรมากมาย
แล้วไม่ได้ยินเสียงที่เค้าขอทางด้วย เท่านั้นแหละ เพื่อนร่วมงานคนนึงหัวเราะเยาะเราแบบดังมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
คือดังลั่นร้านเลยค่ะ "อะฮ๊าาาาาาา ฮ๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
อายมากๆ ทีแรกว่าจะยิ้มกลบเกลื่อนแต่ใจตอนนั้นมันจี๊ดมาก โกรธด้วย เลยแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ชอบไปเลย
หน้าจิกทันที จากนั้นเสียงหัวเราะหาย ไม่มีใครพูดอะไรซักคน คงจะเห็นแหละว่าเราทำหน้าแบบไหน
เพื่อนร่วมงานคนนี้ชอบเอาปมด้อยเรามาแซวค่ะ คือเราเป็นคนที่หูไม่ค่อยจะดี
เวลาที่ใครพูดอะไรถ้ารัว เร็ว และน้ำเสียงไม่ชัดเจนจริง หรือคุยในสถานการณ์รอบตัวที่เสียงดัง เราจะได้ยินไม่ชัด
แล้วเธอคนเนี้ยก็จะแกล้งเราคือพูดเรื่องอะไรไม่รู้สักอย่างนึง แล้วหันมาถามเราด้วยเสียงดังฟังชัดว่า "เห้ยย!! ได้ยินป่ะ?"
เราก็ยิ้ม จากนั้นมันก็หัวเราะคิกๆๆๆ แล้วพูดกับเพื่อนคนอื่นว่า "เห็นมะ มันไม่ได้ยิน" แล้วก็ขำกันเหมือนกับโคตรตลก
ยอมรับนะคะว่าเป็นคนจริงจังและเซนซิทิฟมาก และเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้ใครเป็นดั่งใจเราทุกคน
ตัวเองก็ไม่ได้อยากเป็นคนหูไม่ค่อยดีแบบนี้ อยากเป็นคนสติดี ไม่เหม่อลอยง่าย
เชื่อมั้ยว่าแม้แต่ตอนนี้เรายังโกรธ พิมพ์กระทู้นี้เหมือนกับจะกระทืบแป้นพิมพ์เลยล่ะ
ไม่ได้อยากเป็นคนป้ำเป๋อแบบนี้นะคะ แต่เรารู้สึกแย่อะ ที่มีคนมาหัวเราะเยาะในสิ่งที่เป็นปมด้อยของเรา
เรายังไม่เคยดูถูกเค้าเลยว่าเค้าด้อยกว่าเราตรงไหน แต่วันนี้เราเสียใจที่เพื่อนคนนี้ทำกับเราแบบนี้
จบจากเหตุการณ์ที่เล่าให้ฟังเค้ายังไม่หยุดขำเรื่องของเรานะคะ
พอเค้าเห็นเรานั่งคนเดียว ก็มีพี่อีกคนมาตบมือดังๆ ข้างๆ เรา แล้วบอก เหม่ออะไรคนเดียว
เท่านั้นแหละเสียงหัวเราะคิกคักนี่มาเลย ทั้งที่ตอนนั้นเราก็นั่งดูคนสัญจรไปมานอกร้านเท่านั้นเอง
แล้วเพื่อนคนนั้นก็หัวเราะคิกคัก เค้าคงเอาเรื่องของเราไปพูดคุยกันสนุกปาก
ทั้งป้าแม่บ้านที่อยู่ในเหตุการณ์ ตอนที่เราเดินออกไปเข้าห้องน้ำเค้าก็ขำ คือขำแบบชัดเลย
ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ
1. ไม่อยากโกรธใครในวันนี้ (แต่ทำไม่ได้ เรื่องผ่านไปหลายชั่วโมงตอนนี้ก็ยังโกรธ)
2. ไม่อยากป้ำๆ เป๋อๆ
3. ไม่อยากหูหนวก หูตึง
4. และไม่อยากจะร้องไห้กับเรื่องในวันนี้ค่ะ
ขอบคุณที่รับฟังเรื่องของเรานะคะ เครียดจริงๆ ค่ะ ขอคำแนะนำสำหรับคนอ่อนไหวอย่างเราด้วยนะคะ
ปล. เรื่องสติยังฝึกอยู่นะคะ โดยเฉพาะโดนตำหนิเรื่องงานพอทำได้แล้วค่ะ แล้วตอนนั้นไม่โกรธด้วยใจไม่แกว่งเท่าไหร่ แต่ก็ยังมีอารมณ์นิดหน่อย(ก็ถือว่าพัฒนาอีกนิด) แต่จริงๆ เหตุการณ์วันนี้บางทีไม่รู้ว่านั้นเพราะความเหม่อลอยจริง หรือเพราะเราไม่ได้ยินที่เค้าขอทางกันแน่