ผมว่าค่ายzนี้ควรปลดบก.ได้แล้วมั้งครับ มีเหมือนไม่มี ภาค2 สาวน้อยวรรณกรรมกับนักแปลผู้เมากาว [สาวน้อยวรรณกรรมเล่ม6]

กระทู้สนทนา

กระทู้นี้มี spoil ใครที่ยังไม่ได้อ่านก็ปิดๆไปนะครับ
การรีวิวนี้เอามาจากมิตรสหายท่านนึงที่ไม่อยากเปิดเผยนามนะครับ

เข้าเรื่องเลยละกัน อาทิตย์ที่แล้ว Zenshu ออก LN เล่มต่อ มาครับ เล่มนั้นคือ สาวน้อยวรรณกรรม เล่ม 6 หรือที่เหล่าสมาชิกของ"เว็บๆนึง"เรียกกันว่า "อีสาวกินกระดาษ" สำหรับเล่ม 6 นี้ ใช้ชื่อว่า "สาวน้อยวรรณกรรมกับเทพธิดาแห่งวารี"
เหล่าสมาชิก"เว็บๆนึง" ที่ซื้อมาอ่าน ต่างก็หัวเสียกับคุณภาพของ LN เล่มนี้เป็นอันมาก ถึงกลับกล่าวว่าเป็นจุดต่ำสุดของ LN เรื่องนี้เลยทีเดียว
ย้อนความไปก่อนว่า แต่เดิม LN เรื่องนี้ 3 เล่มแรก แปลโดยนักแปลที่ใช้ชื่อนามปากกาว่า Tetsu การแปลของเขาจัดว่าดีเยี่ยม ไม่มีอะไรให้ต้องติ โดยเฉพาะเล่ม 2 ที่ทำเอาคนอ่านกินข้าวไม่ลงไปหลายมื้อ ต่อมาเล่ม 4-5 แปลโดยนักแปลที่ใช้ชื่อว่า ช่อลดา การแปลตกลงบ้าง อ่านแล้วมีสะดุดบ้างไม่เนียนเหมือนคนแรก แต่ก็พอกล้อมแกล้ม แม้ว่าจะเจอคำว่าลาดไหล่แข็งเกร็งอยู่เป็นระยะๆ โดยที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร

อันแรก หน้าเต่ง เต่งอะไร? เต่งตึง?

เงยแหงน?

ในสาวน้อยวรรณกรรม ตัวคนบรรยายเรื่องคือโคโนฮะ ซึ่งจะใช้สรรพนามแทนตัวว่า "ผม" "เขา" นี่มาจากไหน?

หวั่นเศร้า?

กรอบสีแดงข้างบน คือคำบรรยายตัวผู้ชายที่มากิบอกว่าถูกจับคู่ให้มาเป็นสามีของตน อ่านแล้วก็เชื้อสายดีนี่ มากรอบข้างล่างบอกไม่ดีซะงั้น

ตอนแรกบอกปานรูปสะเก็ด แต่หลังจากนี้กลายเป็นเกล็ดแทน เอาไงสักทาง

ในใจก็เริ่มคลุ้ง?

เยิ้มผ่าว?

มากิเล่าถึงตอนที่พาริวโตที่ถูกโฮตารุแทง(ในเล่ม 2 ) มารักษา แต่ริวโตะพยายามขัดขืน และพยายามจะหนีออกไปจากโรงพยาบาล เพื่อไปช่วยโฮตารุ โดยการ"ไล่ให้คนออกไป" ไม่ใช่ "ปล่อยชั้นออกไป" รึ?

ลักษณาการ คำนี้มีในภาษาไทย แต่ใช้คำแปลกดีนะ

จะเฉียดกรายหรือย่างกรายก็ไม่ว่านะ แต่กรายเฉยๆนี่............. แถม"แประ"นี่ปกติใช้กับเรือไม่ก็คนเมา อย่าง เมาแประ ถ้าล้มแผละนี่ยังเคยเจอ แต่ไม่เคยเจอ ล้มแประ

ผมตีเส้นแบ่งไว้ 2 ส่วน ส่วนบนเป็นตอนโทโกะเล่าถึงตอนถูกมากิพามาที่คฤหาสน์ ยังไม่ทันจบดี มีบทส่วนโคโนฮะต่อมาซะเฉยๆ เหมือนมันขาดคำเชื่อม หรือเนื้อหาไปอีก 2-3 ประโยคเลย