เพอดีเรายืมรหัสเพื่อนมาตั้งกระทู้น่ะค่ะ
เข้าเรื่องเลยหละกัน เรามีเพื่อนสนิทคนหนึ่งเป็นผู้ชาย เรารู้จักกันมาตั้งแต่ม.1ตอนนี้เราก็อยู่ม.6กันแล้ว เราค่อนข้างสนิทกันมาก มีเรื่องอะไร หรือมีปัญหาอะไรก็จะปรึกษากัน คอยช่วยเหลือกันมาตลอด เราเป็นเพื่อนสนิทที่ดีต่อกันมาก จนบางทีมีคนมาถามว่าเป็นแฟนกันหรอ เพราะความสนิทของเรา ทำให้ตัวเราเองเริ่มคิดมากกว่าเพื่อน เรารู้สึกผิดน่ะที่เราเผลอคิดไปแบบนั้นแต่เราก็คิดไปแล้ว แต่เราทั้งสองคนก็มีแฟนแล้วทั้งคู่ ที่เราเผลอคิดแบบนั้นไป เพราะมันทำดีกับเรามาก ทำตัวสนิทกับเรามากขึ้น กว่าเดิมไปรับ ไปส่งเราที่บ้าน พาเราไปกินข้าว ชวนเราไปดูหนัง ชวนเราไปนู้นไปนี้ด้วยตลอด ชอบมานั่งติดกับเรา ดูมันแคร์เรามากกว่าเดิม ขนาดเราเลิกเรียนช้ามันยังรอไปส่งเพราะเรากับมันอยู่คนหละห้องคนหละแผนด้วย แต่มันยังรอเรา เป็นชั่วโมงมันยังรอ ทั้งที่ปกติมันไม่เคยรอ ขนาดกับแฟนมัน มันยังไม่ทำแบบนี้เลย  มีวันหนึ่งมันมานั่งข้างเราแล้วก็พูดนู้นพูดนี้กับกลุ่มเพื่อนอยู่ดีๆมันก็มาโอบไหล่เรา แล้วยิ้มให้เรา เราก็เริ่มหวั่นไหวดิ ....เราไม่รู้หรอกน่ะ มันคิดกับเราแค่เพื่อน หรืออย่างอื่นกันแน่  แต่เราก็อยากคิดกับมันแค่เพื่อน แต่เราเผลอคิดมากกว่าเพื่อนไปแล้วดิ  เราจะทำไงดี
ที่เรารู้สึกผิด เพราะ แฟนมันเป็นรุ่นพี่ ที่เรารู้จักดีเลยหละ แล้วเราก็มีแฟนกันแล้วทั้งคู่ อีกอย่างหนึ่งคือเราเป็นเพื่อนกัน รู้สึกผิดต่อแฟนเราด้วย