ผมก็เป็นคน คนหนึ่งที่ ธรรมดา ชีวิตก็แบบ อินดี้ กินข้าวคนเดียวประจำ ร้องเพลงคาราโอเกะคนเดียว ดูหนังคนเดียว เรียนคนเดียว ทำอะไรทุกอย่างเกือบครเดียว มาเรียนที่กรุงเทพคนเดียว ไม่มีเพื่อนมา แต่ตัวเองมา
เข้าเรื่องเลยแล้วกัน ผมคบกับพี่คนหนึ่ง ตอนแรกเขาทำดีกับผมทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆ ให้เกียรติผม เวลาไปไหนก็จะเอาผมไปด้วย ดูแลดีทุกอย่าง เป็นคนอบอุ่น อยู่ด้วยแล้วมีความสุข กล้าบอกใครหลายๆคนว่านี่แฟนผม ไม่เคยพูดจาหยาบคาย มีแต่คำว่าตัว เค้า ไม่เคยด่าผมเลย แม้กระทั่งผมทำน้ำมันก๊าดหกใส่ที่นอน ผ้าปู ผ้าห่ม หมอน เขาก็ไม่เคยด่าผมเลย
เวลาเปลี่ยน เขาเริ่มเปลี่ยน ให้เพื่อนมาอยู่ด้วย ทั้งที่มีผมอยู่ เขาเริ่มโมโหร้ายใส่ผม ไม่พอใจทำลายข้าวของ เขวี่ยงโทรศัพท์ใส่ผม ทำร้ายจิตใจผมทุกอย่าง สนใจแต่เล่นเกมให้ความสัมพันธ์กับเพื่อนมาก เพื่อนมาหาได้ตลอดเวลา ไม่แคร์ผมเลย แค่ผมหลุดปากใช้สัพนามเพื่อนเขาว่า" มัน" เขาให้ผมตบปากตัวเองจนปากผมแตก เลือดเต็มปาก พอผมหยุด ถามผมว่าตบทำไมใครบอกให้ตบ ดูเขาพูดดิ แต่ไม่เป็นไรผมรักเขา
แต่นับวันเขาเริ่มทำตัวแบบว่า ไปคุยกับรุ่นน้อง ผมถามว่าใคร เขาบอกว่าน้องคุยกันมานานแล้วทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่มี แต่ไม่เป็นไรในความคิดผมน้องก็น้อง เขาคุยใครต่อใครเยอะขึ้นเรื่อยๆๆทุกวัน ผมบอกเขาว่าไม่คุยไม่ได้หรอ เขาบอกไม่ได้ คนอัธยาศัยดี ต้องคุยกับทุกคนดิ ไม่เลิกคุยไม่เป็นไร ผมไม่ว่า ผมรักเขานิ
มีอยู่วันหนึ่งเพื่อนผมคนหนึ่ง เขาก็แอดเฟสมาหาแฟนผม เขาก็คุยกันทุกวัน ทั้งในเฟสและโทรมาทั้งที่ผมอยู่นะตรงนั้นไม่สนใจอะไรผมเลย ผมบอกให้เลิกคุยแต่เขาก็ไม่เลิก พอหลังจากนี้นไม่นานเขาบอกเลิกคุยแล้ว ผมก็ไม่อะไร แอบดีใจนิดๆๆ แต่คงแค่ฝันไปมั่ง เพราะผมเห็นข้อความเฟสเด้งขึ้นมา แต่ไม่เป็นไร ผมรักผมทนได้
ไม่นานที่ผ่านมา เกิดการปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่สำหรับผม เรื่องมันเกิดขึ้นที่ว่า วันนั้นผมปิดเทอมกำลังจะกลับบ้านต่างจังหวัด ผมก็บอกเขาว่า ตัวไปส่งเค้าขึ้นรถกลับบ้านหน่อย เขาก็บอกไม่ว่าง ในความคิดผม ไม่ว่างก็ไม่ว่างไม่เป็นไรเพราะผมก็ไปขึ้นรถกลับบ้านทุกครั้งนิ แต่วันนั้นแฟนผมเขาไปนัดเจอแฟนเก่า ทิ้งข้อความไว้ในเฟส"อยากเจอก็ได้เจอ คิดถึงจัง ขอบคุณนะทุกอย่างสำหรับวันนี้" ผมมีรหัสเฟสเขา แต่ผมไม่เคยเข้าไป พอเข้าไปดูปุ้ปผมช็อคเลย ผมถามเขาว่านี้คืออะไร เขาตอบว่าอัธยาศัยดีไง ผมก็ไม่อะไร จากรักที่มีอยู่ร้อยมันเหลือน้อยมาก แต่ผมก็ยังคบกับเขาอยู่
สำหรับผมนี่หรอ รักครั้งแรกของผม ที่คบกันเกือบสองปี เขาทำอะไรไม่ดี ผมก็ยังเข้าข้างเขา วันเกิดผมก็จำไม่ได้ ปล่อยให้ผมอยู่คนเดียว ตอนนี้ผมเฉยกับเขาแล้วละ แต่ก็ยังคบกันนะ แต่คงรอเลิกกันละมั้งครับ ใจผมจริงๆๆรอคนบางคนมาเติมเต็มในส่วนที่หาย มันจะมีไหมอีกคนหนึ่ง
อยากมีแฟนใหม่แต่เลิกกับแฟนไม่ได้
เข้าเรื่องเลยแล้วกัน ผมคบกับพี่คนหนึ่ง ตอนแรกเขาทำดีกับผมทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆ ให้เกียรติผม เวลาไปไหนก็จะเอาผมไปด้วย ดูแลดีทุกอย่าง เป็นคนอบอุ่น อยู่ด้วยแล้วมีความสุข กล้าบอกใครหลายๆคนว่านี่แฟนผม ไม่เคยพูดจาหยาบคาย มีแต่คำว่าตัว เค้า ไม่เคยด่าผมเลย แม้กระทั่งผมทำน้ำมันก๊าดหกใส่ที่นอน ผ้าปู ผ้าห่ม หมอน เขาก็ไม่เคยด่าผมเลย
เวลาเปลี่ยน เขาเริ่มเปลี่ยน ให้เพื่อนมาอยู่ด้วย ทั้งที่มีผมอยู่ เขาเริ่มโมโหร้ายใส่ผม ไม่พอใจทำลายข้าวของ เขวี่ยงโทรศัพท์ใส่ผม ทำร้ายจิตใจผมทุกอย่าง สนใจแต่เล่นเกมให้ความสัมพันธ์กับเพื่อนมาก เพื่อนมาหาได้ตลอดเวลา ไม่แคร์ผมเลย แค่ผมหลุดปากใช้สัพนามเพื่อนเขาว่า" มัน" เขาให้ผมตบปากตัวเองจนปากผมแตก เลือดเต็มปาก พอผมหยุด ถามผมว่าตบทำไมใครบอกให้ตบ ดูเขาพูดดิ แต่ไม่เป็นไรผมรักเขา
แต่นับวันเขาเริ่มทำตัวแบบว่า ไปคุยกับรุ่นน้อง ผมถามว่าใคร เขาบอกว่าน้องคุยกันมานานแล้วทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่มี แต่ไม่เป็นไรในความคิดผมน้องก็น้อง เขาคุยใครต่อใครเยอะขึ้นเรื่อยๆๆทุกวัน ผมบอกเขาว่าไม่คุยไม่ได้หรอ เขาบอกไม่ได้ คนอัธยาศัยดี ต้องคุยกับทุกคนดิ ไม่เลิกคุยไม่เป็นไร ผมไม่ว่า ผมรักเขานิ
มีอยู่วันหนึ่งเพื่อนผมคนหนึ่ง เขาก็แอดเฟสมาหาแฟนผม เขาก็คุยกันทุกวัน ทั้งในเฟสและโทรมาทั้งที่ผมอยู่นะตรงนั้นไม่สนใจอะไรผมเลย ผมบอกให้เลิกคุยแต่เขาก็ไม่เลิก พอหลังจากนี้นไม่นานเขาบอกเลิกคุยแล้ว ผมก็ไม่อะไร แอบดีใจนิดๆๆ แต่คงแค่ฝันไปมั่ง เพราะผมเห็นข้อความเฟสเด้งขึ้นมา แต่ไม่เป็นไร ผมรักผมทนได้
ไม่นานที่ผ่านมา เกิดการปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่สำหรับผม เรื่องมันเกิดขึ้นที่ว่า วันนั้นผมปิดเทอมกำลังจะกลับบ้านต่างจังหวัด ผมก็บอกเขาว่า ตัวไปส่งเค้าขึ้นรถกลับบ้านหน่อย เขาก็บอกไม่ว่าง ในความคิดผม ไม่ว่างก็ไม่ว่างไม่เป็นไรเพราะผมก็ไปขึ้นรถกลับบ้านทุกครั้งนิ แต่วันนั้นแฟนผมเขาไปนัดเจอแฟนเก่า ทิ้งข้อความไว้ในเฟส"อยากเจอก็ได้เจอ คิดถึงจัง ขอบคุณนะทุกอย่างสำหรับวันนี้" ผมมีรหัสเฟสเขา แต่ผมไม่เคยเข้าไป พอเข้าไปดูปุ้ปผมช็อคเลย ผมถามเขาว่านี้คืออะไร เขาตอบว่าอัธยาศัยดีไง ผมก็ไม่อะไร จากรักที่มีอยู่ร้อยมันเหลือน้อยมาก แต่ผมก็ยังคบกับเขาอยู่
สำหรับผมนี่หรอ รักครั้งแรกของผม ที่คบกันเกือบสองปี เขาทำอะไรไม่ดี ผมก็ยังเข้าข้างเขา วันเกิดผมก็จำไม่ได้ ปล่อยให้ผมอยู่คนเดียว ตอนนี้ผมเฉยกับเขาแล้วละ แต่ก็ยังคบกันนะ แต่คงรอเลิกกันละมั้งครับ ใจผมจริงๆๆรอคนบางคนมาเติมเต็มในส่วนที่หาย มันจะมีไหมอีกคนหนึ่ง