เรารู้จักกับผู้ชายคนหนึ่ง เขาเป็นนักกีฬาบาส ตอนแรกเราไม่ได้อยากรู้จักเท่าไหร่หรอก แต่เพื่อนสนิทเราชอบเพื่อนของเขาที่เป็นนักกีฬาบาสด้วยกัน
เพื่อนเราไม่กล้าที่จะเข้าไปทำความรู้จัก เราก็เลยช่วยเพื่อนด้วยกันแอดเฟสไปคุยกับผู้ชายคนนั้น เราจะใช้อักษรย่อผู้ชายที่เราคุยด้วยว่า "พ"
ส่วนคนที่เพื่อนเราชอบใช้ว่า "ต" สมัยนั้นกำลังฮิตบีบีก็เลยแลกพินแล้วคุยกัน เรากับ พ คุยกันทุกวัน โดยที่บทสนาที่คุยกันเราจะถามถึงนาย ต ซึ่งเราไม่รู้เลยว่าสองคนนี้ไม่ค่อยถูกกันสักเท่าไหร่ แต่เขาสองคนอยู่ทีมเดียวกัน เรากับ พ คุยกันหลังเขาซ้อมเสร็จทุกคืน จนเรารู้สึกดีกับนาย พ มารู้ทีหลังว่าเขามีแฟนแล้ว เราก็เลยห่างออกมา
พอขึ้นปีสองเราก็มีแฟน นาย พ ก็มีแฟนใหม่ เมื่อมกราปี 255X นาย พ ฝากข้อความมาหาเราว่า อยากเจอ ตอนนี้มาแข่งที่ขอนแก่น แล้วก็ฝากเบอร์โทรให้เราติดต่อกลับ เกือบปีที่เรากับนาย พ ไม่ได้คุยหรือติดต่อกันเลย เราก็เลยโทรกลับไป ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเราคิดอะไรอยู่ที่อยากไปเจอเขา แต่เรารู้ตัวอยู่นะว่าเรามีแฟนแล้ว เราก็เลยตัดสินใจไปหานาย พ เป็นครั้งแรกที่เจอกันเรารู้สึกสั่นไปหมด ใจเต้นเร็วกว่าปกติ เขาคุยแล้วก็ระบายเรื่องแฟนที่เขากำลังคบอยู่ให้ฟังทุกอย่าง ทั้งๆที่เราสองคนไม่เคยเจอกัน ไม่ได้คุยกันเป็นปี จากนั้นเราก็เดินทางกลับและคืนนั้นเขาก็โทรหาเราแล้วถามเราว่า
"ถ้าเขาขอให้เราเลิกกับแฟน แล้วมาคบกับเขาได้ไหม" ตอนนั้นเรารู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้น พอได้สติเราก็เลยตอบกลับไปว่า "ไม่ได้หรอก เรารักแฟนเรา เราไม่อยากทำให้เขาเสียใจ" นาย พ ก็เลยบอกเราคืนว่า "ดีแล้ว ที่ไม่บอกว่าคบกับเรา เรากลัวว่าวันหนึ่งเธอจะทำกับเราเหมือนที่ทำกับแฟนเธอ" จากนั้นเรากับนาย พ ก็คุยกันปกติเหมือนคนรู้จักกัน
จนกระทั่งเราขึ้นปีสาม เราได้ไปดูงานที่กรุงเทพกับทางมหาลัย เราจึงนัดเจอกับนาย พ เอ่ออ ..ลืมบอกไปเราเลิกกับแฟนแล้ว ตอนนั้นเราโสด พอถึงที่พักอาจารย์ก็ให้พักตามอัธยาศัย นาย พ ซ้อมบาสเสร็จก็มาหาเรา ซึ่งที่ซ้อมกับที่พักอยู่กันคนละที่เลย นาย พ ก็พาเราไปหารัยกิน จากนั้นเราก็ไปดูหนังกันแล้วก็กลับมาที่พัก ซึ่งครั้งนี้เราสองคนก็ไม่เจอกันเกือบปี เจอกันครั้งนี้ทำให้เรารู้สึกอะไรตรงกันหลายอย่าง จนเขาขอเราเป็นแฟน ก่อนที่เราจะเดินทางไประยองต่อเขาก็มาส่งเรา แล้วก็เอาเสื้อมาให้ เหมือนเป็นตัวแทนสำหรับเขา เพราะเราสองคนอยู่คนละจังหวัด คนละภาค หลังจากนั้นเราสองคนก็กลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง เขาเป็นทั้งนักศึกษาและนักกีฬา ทำให้เวลาคุยกันไม่ค่อยจะตรงกัน แทบจะไม่ได้คุยกันเลย
จนมาถึงปีสาม เทอม 2 เราก็ได้เดินทางมาแข่งกีฬากับทางคณะ ที่มธ. ศูนย์รังสิต เราก็เลยให้เขามาหา เขาขับรถมา ซึ่งระยะทางก็ไม่ใกล้เลย จากนั้นเขาก็ขับรถกลับไปซ้อมบาสต่อ พอถึงเวลาพักตามอัธยาศัย เราก็เลยไปหาเขา ไปดูเขาแข่ง เพราะมีเวลาไม่มากที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน เราคบกันได้ประมาณ
3-4 เดือน ก็ต้องยุติความสัมพันธ์ โดยที่สาเหตุอะไรเราก็ไม่เข้าใจ แต่เรารู้ตัวเองว่าเราเป็นคนเอาแต่ใจ จู้จี้ขี้บ่น ส่วนเขาเป็นนักกีฬาไม่แปลกที่จะมีสาวๆ มาชอบ แล้วเขาก็เป็นนักสังคม (เที่ยว) แต่เขามีนิสัยที่เป็นผู้ใหญ่และรักครอบครัว เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ต่างคนต่างห่างหายไปจากกัน เพื่อนของเราที่แอบชอบเพื่อนนาย พ ก็มาเล่าเรื่องนาย พ ให้เราฟังอยู่บ่อยๆ แรกๆเรายอมรับว่าเราลืมเขาไม่ได้เลย ยิ่งพอเรารู้ว่าเขามีแฟนใหม่ เรายิ่งอยากลืมให้เร็วที่สุด จนกระทั่งมีวันหนึ่งเราทักหาเขา แฟนนาย พ เห็นเข้าจึงทักแชทมาด่า มาว่าเราสารพัด ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้คิดจะแย่งหรือกลับไป เพราะเราเห็นว่าเขาสองคนรักกันดี เพราะเหตุนี้ทำให้แฟนนาย พ ลบเฟช ลบไลน์ บล็อคไอจีเรากับนาย พ ทำให้เราไม่สามารถรู้ถึงความเป็นไปของเขาอีกเลย แต่เพื่อนเราก็แวะเวียนมาเล่าให้ฟังอยู่เรื่อยๆ ส่วนเราตอนนั้นก็มีคนเข้ามาคุย แต่เราก็ไม่ได้คบกับใครอีกจนจบปีสี่ และเมื่อต้นเดือนกรกฎา เราต้องเดินทางไปสอบที่มธ. ศูนย์รังสิต เพื่อนเราก็ทักไปหานาย พ แล้วบอกว่ามากรุงเทพ นาย พ ก็ชวนออกมาเที่ยว แต่ก็ไม่ได้ออกไปเพราะวันรุ่งขึ้นต้องไปสอบ เพื่อนเราก็เลยถามว่าเป็นอะไรทำไมไม่คุย ไม่ตอบเราเลย นาย พ ก็บอกว่าไม่เห็นข้อความ จากนั้นเพื่อนเราก็ขอเบอร์นาย พ ให้ เราอยู่กรุงเทพได้เกือบ 10 วัน และวันสุดท้ายที่เราอยู่ เราจึงตัดสินใจโทรหานาย พ
เรา : ฮัลโหล อยู่ไหน ?
นาย พ : อยู่สนามดินแดง แล้วอยู่ไหน ?
เรา : เจเจ . อยากเจอ อยู่กรุงเทพวันนี้วันสุดท้าย
นาย พ : ทำไมไม่บอกว่าอยู่หลายวัน จะได้ไปหา ตอนแรกเขาบอกว่าเห็นเพื่อนเราบอกว่ากลับตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว
*ตอนนั้นความรู้สึกเรา
โคตรดีใจที่เขายังนึกถึงเรา ถึงแม้ว่าเขาจะพูดแบบห้วน ห้วน
หลังจากนั้นเขาก็มารับเรา ความรู้สึกที่เราเจอเขาอีกครั้งในรอบปี โดยที่เราไม่ได้คุยไม่ได้ติดต่อกันเลย และง่ายๆเลยนะเราก็ลืมเขาแล้ว ทำให้ความรู้สึกดีดีที่เคยมีกลับมา แล้วเขาก็ทำอะไรหลายๆอย่างเหมือนว่าเราสองคนยังเป็นเหมือนเดิม เราก็พยายามไม่คิดเข้าข้างตัวเอง พยายามไม่หวั่นไหวกับการกระทำของเขา ทำให้เขารู้ว่าเราไม่ใช่คนเดิมนะ เราโตขึ้นกว่าแต่ก่อน แต่มันก็เหมือนฝืนความรู้สึกตัวเอง
จนทำให้เรารู้ว่าเรายังรู้สึกกับเขาเหมือนเดิมทุกอย่าง และยิ่งแน่ใจขึ้นมากเมื่ออยู่กับเขาทำให้เราลืมทุกๆคนที่เราเคยคุย เคยคบมา แม้ว่าเราจะไม่ได้คุยกันทุกวัน เจอหน้าทุกวัน หรือไม่ได้ติดต่อกันเลย และทำให้เราได้รู้ว่าแม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เป็นเดือน เป็นปี เราก็ลืมเขาไม่ได้เลย
เรายังรักเขาอยู่ แต่เราไม่อยากกลับไปในสถานะแบบนั้น กลัวที่จะคบกันได้ไม่นาน และเราก็ไม่รู้สถานะแบบนี้มันเรียกว่าอะไร
สำหรับเรา เราไม่กลับไปแย่งในขณะที่เขามีแฟนแน่นอน มันโคตรอึดอัดเลย
เราเลยอยากจะถามเพื่อนๆว่าเราควรทำยังไงกับความรู้สึกแบบนี้ เราควรจะบอกเขาไปหรือเก็บมันไว้แบบนี้ตลอดไป ?
แต่ตอนนี้เขายังไม่เลิกกับแฟนคนปัจจุบันนะคะ
ความรู้สึกที่อยากบอกเขา แต่เรากับเขาไม่ใช่แฟนกันแล้ว . .
เพื่อนเราไม่กล้าที่จะเข้าไปทำความรู้จัก เราก็เลยช่วยเพื่อนด้วยกันแอดเฟสไปคุยกับผู้ชายคนนั้น เราจะใช้อักษรย่อผู้ชายที่เราคุยด้วยว่า "พ"
ส่วนคนที่เพื่อนเราชอบใช้ว่า "ต" สมัยนั้นกำลังฮิตบีบีก็เลยแลกพินแล้วคุยกัน เรากับ พ คุยกันทุกวัน โดยที่บทสนาที่คุยกันเราจะถามถึงนาย ต ซึ่งเราไม่รู้เลยว่าสองคนนี้ไม่ค่อยถูกกันสักเท่าไหร่ แต่เขาสองคนอยู่ทีมเดียวกัน เรากับ พ คุยกันหลังเขาซ้อมเสร็จทุกคืน จนเรารู้สึกดีกับนาย พ มารู้ทีหลังว่าเขามีแฟนแล้ว เราก็เลยห่างออกมา
พอขึ้นปีสองเราก็มีแฟน นาย พ ก็มีแฟนใหม่ เมื่อมกราปี 255X นาย พ ฝากข้อความมาหาเราว่า อยากเจอ ตอนนี้มาแข่งที่ขอนแก่น แล้วก็ฝากเบอร์โทรให้เราติดต่อกลับ เกือบปีที่เรากับนาย พ ไม่ได้คุยหรือติดต่อกันเลย เราก็เลยโทรกลับไป ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเราคิดอะไรอยู่ที่อยากไปเจอเขา แต่เรารู้ตัวอยู่นะว่าเรามีแฟนแล้ว เราก็เลยตัดสินใจไปหานาย พ เป็นครั้งแรกที่เจอกันเรารู้สึกสั่นไปหมด ใจเต้นเร็วกว่าปกติ เขาคุยแล้วก็ระบายเรื่องแฟนที่เขากำลังคบอยู่ให้ฟังทุกอย่าง ทั้งๆที่เราสองคนไม่เคยเจอกัน ไม่ได้คุยกันเป็นปี จากนั้นเราก็เดินทางกลับและคืนนั้นเขาก็โทรหาเราแล้วถามเราว่า
"ถ้าเขาขอให้เราเลิกกับแฟน แล้วมาคบกับเขาได้ไหม" ตอนนั้นเรารู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้น พอได้สติเราก็เลยตอบกลับไปว่า "ไม่ได้หรอก เรารักแฟนเรา เราไม่อยากทำให้เขาเสียใจ" นาย พ ก็เลยบอกเราคืนว่า "ดีแล้ว ที่ไม่บอกว่าคบกับเรา เรากลัวว่าวันหนึ่งเธอจะทำกับเราเหมือนที่ทำกับแฟนเธอ" จากนั้นเรากับนาย พ ก็คุยกันปกติเหมือนคนรู้จักกัน
จนกระทั่งเราขึ้นปีสาม เราได้ไปดูงานที่กรุงเทพกับทางมหาลัย เราจึงนัดเจอกับนาย พ เอ่ออ ..ลืมบอกไปเราเลิกกับแฟนแล้ว ตอนนั้นเราโสด พอถึงที่พักอาจารย์ก็ให้พักตามอัธยาศัย นาย พ ซ้อมบาสเสร็จก็มาหาเรา ซึ่งที่ซ้อมกับที่พักอยู่กันคนละที่เลย นาย พ ก็พาเราไปหารัยกิน จากนั้นเราก็ไปดูหนังกันแล้วก็กลับมาที่พัก ซึ่งครั้งนี้เราสองคนก็ไม่เจอกันเกือบปี เจอกันครั้งนี้ทำให้เรารู้สึกอะไรตรงกันหลายอย่าง จนเขาขอเราเป็นแฟน ก่อนที่เราจะเดินทางไประยองต่อเขาก็มาส่งเรา แล้วก็เอาเสื้อมาให้ เหมือนเป็นตัวแทนสำหรับเขา เพราะเราสองคนอยู่คนละจังหวัด คนละภาค หลังจากนั้นเราสองคนก็กลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง เขาเป็นทั้งนักศึกษาและนักกีฬา ทำให้เวลาคุยกันไม่ค่อยจะตรงกัน แทบจะไม่ได้คุยกันเลย
จนมาถึงปีสาม เทอม 2 เราก็ได้เดินทางมาแข่งกีฬากับทางคณะ ที่มธ. ศูนย์รังสิต เราก็เลยให้เขามาหา เขาขับรถมา ซึ่งระยะทางก็ไม่ใกล้เลย จากนั้นเขาก็ขับรถกลับไปซ้อมบาสต่อ พอถึงเวลาพักตามอัธยาศัย เราก็เลยไปหาเขา ไปดูเขาแข่ง เพราะมีเวลาไม่มากที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน เราคบกันได้ประมาณ
3-4 เดือน ก็ต้องยุติความสัมพันธ์ โดยที่สาเหตุอะไรเราก็ไม่เข้าใจ แต่เรารู้ตัวเองว่าเราเป็นคนเอาแต่ใจ จู้จี้ขี้บ่น ส่วนเขาเป็นนักกีฬาไม่แปลกที่จะมีสาวๆ มาชอบ แล้วเขาก็เป็นนักสังคม (เที่ยว) แต่เขามีนิสัยที่เป็นผู้ใหญ่และรักครอบครัว เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ต่างคนต่างห่างหายไปจากกัน เพื่อนของเราที่แอบชอบเพื่อนนาย พ ก็มาเล่าเรื่องนาย พ ให้เราฟังอยู่บ่อยๆ แรกๆเรายอมรับว่าเราลืมเขาไม่ได้เลย ยิ่งพอเรารู้ว่าเขามีแฟนใหม่ เรายิ่งอยากลืมให้เร็วที่สุด จนกระทั่งมีวันหนึ่งเราทักหาเขา แฟนนาย พ เห็นเข้าจึงทักแชทมาด่า มาว่าเราสารพัด ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้คิดจะแย่งหรือกลับไป เพราะเราเห็นว่าเขาสองคนรักกันดี เพราะเหตุนี้ทำให้แฟนนาย พ ลบเฟช ลบไลน์ บล็อคไอจีเรากับนาย พ ทำให้เราไม่สามารถรู้ถึงความเป็นไปของเขาอีกเลย แต่เพื่อนเราก็แวะเวียนมาเล่าให้ฟังอยู่เรื่อยๆ ส่วนเราตอนนั้นก็มีคนเข้ามาคุย แต่เราก็ไม่ได้คบกับใครอีกจนจบปีสี่ และเมื่อต้นเดือนกรกฎา เราต้องเดินทางไปสอบที่มธ. ศูนย์รังสิต เพื่อนเราก็ทักไปหานาย พ แล้วบอกว่ามากรุงเทพ นาย พ ก็ชวนออกมาเที่ยว แต่ก็ไม่ได้ออกไปเพราะวันรุ่งขึ้นต้องไปสอบ เพื่อนเราก็เลยถามว่าเป็นอะไรทำไมไม่คุย ไม่ตอบเราเลย นาย พ ก็บอกว่าไม่เห็นข้อความ จากนั้นเพื่อนเราก็ขอเบอร์นาย พ ให้ เราอยู่กรุงเทพได้เกือบ 10 วัน และวันสุดท้ายที่เราอยู่ เราจึงตัดสินใจโทรหานาย พ
เรา : ฮัลโหล อยู่ไหน ?
นาย พ : อยู่สนามดินแดง แล้วอยู่ไหน ?
เรา : เจเจ . อยากเจอ อยู่กรุงเทพวันนี้วันสุดท้าย
นาย พ : ทำไมไม่บอกว่าอยู่หลายวัน จะได้ไปหา ตอนแรกเขาบอกว่าเห็นเพื่อนเราบอกว่ากลับตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว
*ตอนนั้นความรู้สึกเรา
หลังจากนั้นเขาก็มารับเรา ความรู้สึกที่เราเจอเขาอีกครั้งในรอบปี โดยที่เราไม่ได้คุยไม่ได้ติดต่อกันเลย และง่ายๆเลยนะเราก็ลืมเขาแล้ว ทำให้ความรู้สึกดีดีที่เคยมีกลับมา แล้วเขาก็ทำอะไรหลายๆอย่างเหมือนว่าเราสองคนยังเป็นเหมือนเดิม เราก็พยายามไม่คิดเข้าข้างตัวเอง พยายามไม่หวั่นไหวกับการกระทำของเขา ทำให้เขารู้ว่าเราไม่ใช่คนเดิมนะ เราโตขึ้นกว่าแต่ก่อน แต่มันก็เหมือนฝืนความรู้สึกตัวเอง
จนทำให้เรารู้ว่าเรายังรู้สึกกับเขาเหมือนเดิมทุกอย่าง และยิ่งแน่ใจขึ้นมากเมื่ออยู่กับเขาทำให้เราลืมทุกๆคนที่เราเคยคุย เคยคบมา แม้ว่าเราจะไม่ได้คุยกันทุกวัน เจอหน้าทุกวัน หรือไม่ได้ติดต่อกันเลย และทำให้เราได้รู้ว่าแม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เป็นเดือน เป็นปี เราก็ลืมเขาไม่ได้เลย
เรายังรักเขาอยู่ แต่เราไม่อยากกลับไปในสถานะแบบนั้น กลัวที่จะคบกันได้ไม่นาน และเราก็ไม่รู้สถานะแบบนี้มันเรียกว่าอะไร
สำหรับเรา เราไม่กลับไปแย่งในขณะที่เขามีแฟนแน่นอน มันโคตรอึดอัดเลย
เราเลยอยากจะถามเพื่อนๆว่าเราควรทำยังไงกับความรู้สึกแบบนี้ เราควรจะบอกเขาไปหรือเก็บมันไว้แบบนี้ตลอดไป ?
แต่ตอนนี้เขายังไม่เลิกกับแฟนคนปัจจุบันนะคะ