เราชอบถ่ายรูป และ เราชอบไปเที่ยว
เราพากล้องไปเก็บความทรงจำในสถานที่ต่าง ๆ มากมาย
เราเคยถูกถามว่า รูปที่ถ่ายมา ไม่เห็นมีภาพเราสักใบ แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าเราไปสถานที่นั้นจริง ๆ
หลายครั้ง เราเองก็อยากมีรูปใบหน้าของตัวเองปรากฎอยู่ในนั้นบ้างเหมือนกัน
แต่เราดันไม่ชอบรูปตัวเองเวลาที่ถ่ายด้วยตัวเองสักเท่าไหร่
นั่นอาจเป็นเหตุผลที่ทำให้ในคลังรูปภาพของเรา แทบไม่มีรูปเราอยู่ในนั้นเลย
วันนี้ เราลองค้นดูรูปเก่า ๆ ก็พบว่า
เราถ่าย "ภาพรองเท้าของเรา" ไว้หลายใบเหมือนกัน
มันอาจคือ สิ่งที่แทนตัวเรา ในสถานที่ที่เราเคยได้ไป
ถึงแม้จะมีเพียงไม่กี่ใบ แต่เราอยากรวบรวมภาพเหล่านั้นไว้ที่ไหนสักแห่ง
สุดท้าย จึงเป็นที่นี่...
ใบแรก ๆ ที่เราถ่ายรูปรองเท้าตัวเอง
ป่าสน บนภูกระดึง จ.เลย
ระหว่างทางบนภูกระดึง เราเดินไกล จนเท้าระบม เราถอดรองเท้าออกเพื่อพักเท้า
จึงเกิดเป็นภาพใบนี้
วันต่อมา
เราเดินพลาดไปตกบ่อน้ำ ทำให้เปียกชุ่มไปทั้งถุงเท้าและรองเท้า
ครั้งนั้น เป็นทริปดูรถไฟ
โดยต้องเป็นรถไฟที่วิ่งผ่านบนทางรถไฟสายมรณะ ถ้ำกระแซ จ.กาญจนบุรี เท่านั้น
เราอยู่บนเรือนแพ ฝั่งตรงข้ามกับทางรถไฟ โดยมีแม่น้ำแควกั้นกลาง
เป็นทริปที่สบายใจที่สุดทริปนึง
หินร้อนมาก!
แต่ต้องอดทน เพราะเราดันอยากจะถ่ายรองเท้าของเราเก็บไว้
เกาะหินงาม จ.สตูล
----------------------------------------------------------------------------
ภาพรองเท้าของเรา ยังไม่หมดเพียงเท่านี้ แต่มันพิเศษมากขึ้น
เมื่อทุกการเดินทาง มีรองเท้าคู่ข้าง ๆ มาเดินไปด้วยกัน
----------------------------------------------------------------------------
จาก ภาพรองเท้าของเรา คนเดียว
ก็กลายเป็น ภาพรองเท้าของเราสองคน
เขื่อนเชียวหลาน จ.สุราษฎร์ธานี
สถานที่ ๆ ฉันอยากไปมาก ดีใจที่เราได้ไปด้วยกัน
อ่าวคุ้งวิมาน จ.จันทบุรี
ร้อนระอุ
ณ บ่อดินเก่า จ.เชียงใหม่
ถอดรองเท้า แล้วเอาเท้าจุ่มน้ำเย็น ๆ เพียงเท่านี้กลับทำให้สบายใจ
น้ำตกคลองลาน จ.กำแพงเพชร
บนเรือเฟอร์รี่ ระหว่างไปเกาะช้าง จ.ตราด
รองเท้าของเธอกับฉัน
เท้าของเธอกับฉัน
เมื่อไปถึงเกาะ เราก็ไม่ลืมที่จะถ่ายภาพรองเท้าของเรา
หาดทรายขาว เกาะช้าง จ.ตราด
-----------------------------------------------------------
เราอาจจะยังมี ภาพรองเท้าของเรา ไม่กี่ภาพ
แต่ฉันจะตั้งหน้าตั้งตารอ ภาพรองเท้าของเรา ในทริปต่อ ๆ ไป
ภาพรองเท้าของเรา
เราชอบถ่ายรูป และ เราชอบไปเที่ยว
เราพากล้องไปเก็บความทรงจำในสถานที่ต่าง ๆ มากมาย
เราเคยถูกถามว่า รูปที่ถ่ายมา ไม่เห็นมีภาพเราสักใบ แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าเราไปสถานที่นั้นจริง ๆ
หลายครั้ง เราเองก็อยากมีรูปใบหน้าของตัวเองปรากฎอยู่ในนั้นบ้างเหมือนกัน
แต่เราดันไม่ชอบรูปตัวเองเวลาที่ถ่ายด้วยตัวเองสักเท่าไหร่
นั่นอาจเป็นเหตุผลที่ทำให้ในคลังรูปภาพของเรา แทบไม่มีรูปเราอยู่ในนั้นเลย
วันนี้ เราลองค้นดูรูปเก่า ๆ ก็พบว่า
เราถ่าย "ภาพรองเท้าของเรา" ไว้หลายใบเหมือนกัน
มันอาจคือ สิ่งที่แทนตัวเรา ในสถานที่ที่เราเคยได้ไป
ถึงแม้จะมีเพียงไม่กี่ใบ แต่เราอยากรวบรวมภาพเหล่านั้นไว้ที่ไหนสักแห่ง
สุดท้าย จึงเป็นที่นี่...
ใบแรก ๆ ที่เราถ่ายรูปรองเท้าตัวเอง
ป่าสน บนภูกระดึง จ.เลย
ระหว่างทางบนภูกระดึง เราเดินไกล จนเท้าระบม เราถอดรองเท้าออกเพื่อพักเท้า
จึงเกิดเป็นภาพใบนี้
วันต่อมา
เราเดินพลาดไปตกบ่อน้ำ ทำให้เปียกชุ่มไปทั้งถุงเท้าและรองเท้า
ครั้งนั้น เป็นทริปดูรถไฟ
โดยต้องเป็นรถไฟที่วิ่งผ่านบนทางรถไฟสายมรณะ ถ้ำกระแซ จ.กาญจนบุรี เท่านั้น
เราอยู่บนเรือนแพ ฝั่งตรงข้ามกับทางรถไฟ โดยมีแม่น้ำแควกั้นกลาง
เป็นทริปที่สบายใจที่สุดทริปนึง
หินร้อนมาก!
แต่ต้องอดทน เพราะเราดันอยากจะถ่ายรองเท้าของเราเก็บไว้
เกาะหินงาม จ.สตูล
----------------------------------------------------------------------------
ภาพรองเท้าของเรา ยังไม่หมดเพียงเท่านี้ แต่มันพิเศษมากขึ้น
เมื่อทุกการเดินทาง มีรองเท้าคู่ข้าง ๆ มาเดินไปด้วยกัน
----------------------------------------------------------------------------
จาก ภาพรองเท้าของเรา คนเดียว
ก็กลายเป็น ภาพรองเท้าของเราสองคน
เขื่อนเชียวหลาน จ.สุราษฎร์ธานี
สถานที่ ๆ ฉันอยากไปมาก ดีใจที่เราได้ไปด้วยกัน
อ่าวคุ้งวิมาน จ.จันทบุรี
ร้อนระอุ
ณ บ่อดินเก่า จ.เชียงใหม่
ถอดรองเท้า แล้วเอาเท้าจุ่มน้ำเย็น ๆ เพียงเท่านี้กลับทำให้สบายใจ
น้ำตกคลองลาน จ.กำแพงเพชร
บนเรือเฟอร์รี่ ระหว่างไปเกาะช้าง จ.ตราด
รองเท้าของเธอกับฉัน
เท้าของเธอกับฉัน
เมื่อไปถึงเกาะ เราก็ไม่ลืมที่จะถ่ายภาพรองเท้าของเรา
หาดทรายขาว เกาะช้าง จ.ตราด
-----------------------------------------------------------
เราอาจจะยังมี ภาพรองเท้าของเรา ไม่กี่ภาพ
แต่ฉันจะตั้งหน้าตั้งตารอ ภาพรองเท้าของเรา ในทริปต่อ ๆ ไป