ไม่เห็นจะจำได้เลย

ไม่เห็นจะจำได้เลย....ว่าตื่นมาต้องส่งข้อความไปทักทายกันทุกเช้า
ไม่เห็นจะจำได้เลย....ว่ามีคนคอยถามเสมอว่ากินอะไรรึยัง
ไม่เห็นจะจำได้เลย....ว่ามีคนคอยบ่น คอยห่วงเวลาไม่สบาย
ไม่เห็นจะจำได้เลย....ว่ามีผู้ชายคนหนึ่งคอยส่งเพลงดีๆให้ในวันที่ไม่สบายใจ เศร้าใจ
ไม่เห็นจะจำได้เลย....ว่าเคยกัดปากตัวเองเพื่อกลั้นยิ้มบนรถเมล์เพราะคุยกับเขา
ไม่เห็นจะจำได้เลย....ว่าเคยมีคนมาแชร์เรื่องราวต่างๆในชีวิตที่เจอมาของกันและกัน
ไม่เห็นจะจำได้เลย....ว่าเคยมีแพลนจะไปนั่นไปนี่ตลอดเวลา (ถึงจะเคยไปแค่แพลนเดียวก็เถอะ)
ไม่เห็นจะจำได้เลย....ว่าความรู้สึกดีเวลาที่ได้แท็กเรื่องราวต่างๆที่รู้กันสองคนบนเฟสบุ๊คได้เลย
ไม่เห็นจะจำได้เลย....ว่ามือที่เคยจับกันมันอุ่นแค่ไหน
ไม่เห็นจะจำได้เลย....ว่าเคยโทรปลุกใคร เหมือนเป็นนาฬิกาปลุกส่วนตัวของเขา
ไม่เห็นจะจำได้เลย....ว่ามีผู้ชายคนหนึ่งบอกชอบบอกคิดถึง บอกว่ารู้สึกดี

เห็นไหมเราจำไม่ได้เลยจริงๆ

ไม่ว่าใครก็ตาม ถ้ายังไม่พร้อมที่จะให้ใครก้าวเข้ามาในชีวิต หรือยังไม่พร้อมที่จะมีใคร
ขอร้องว่าอย่าให้ความหวังใคร หรือรั้งใครไว้
ในเมื่อวันหนึ่งกล้าที่จะบอกว่ารัก หรือชอบใครซักคน ตอนจะจากก็ควรจะกล้า ที่จะบอกความจริง

กระทู้แรกก็มาระบายเลยเนอะ ขอบคุณพื้นที่เล็กๆที่นี่ค่ะ