ช่วงนี้เท่าที่เข้าวัดในเขตภาคเหนือจะเห็นการบูรณะทั้งโบสถ์ และอาคารของวัดมากมาย และที่ใกล้ที่ทำงานผมก็เห็นได้ชัดที่อุโบสถพระเจ้าเก้าตื้อของวัดเก้าตื้อ หรือวัดสวนดอก ก็แปลงโฉมใหม่จากเดิมซึ่งก็แล้วแต่มุมมองว่าสวยกว่า หรืออีกมุมก็จะมองในเชิงเอกลักษณ์ล้านนาเปลี่ยนแปลงไป ตามข่าวที่เป็นกระแสล่าสุด โดยมีฝ่ายถูกร้องเรียนคือกรมศิลปากร (
http://manager.co.th/Local/ViewNews.aspx?NewsID=9580000082219)
ในวัดนี้ที่ผมเข้าไปกราบบ่อย ๆ คือ พระเจ้าเก้าตื้อ เป็นพระพุทธรูปหล่อองค์ใหญ่ สร้างด้วยโลหะหนัก 9 โกฏิตำลึง ("ตื้อ" เป็นคำในภาษาไทยเหนือ แปลว่า หนักพันชั่ง) ซึ่งพระญาเมืองแก้ว กษัตริย์องค์ที่ 13 แห่ง ราชวงศ์เม็งราย โปรดเกล้าฯ ให้สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2047 ซึ่งต่อมาภายหลังได้รับการบูรณะปฏิสังขรณ์ในสมัย ครูบาเจ้าศรีวิชัย นักบุญแห่งล้านนา ในปี พ.ศ. 2475 กรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานแห่งชาติ ในราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 52 ตอนที่ 75 ลงวันที่ 8 มีนาคม 2478
ก็เป็นเพียงเสียงสะท้อนหนึ่งในท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงทางสถาปัตยกรรมที่เข้ามาครอบงำวัดวาอาราม เป็นยุคใหม่ที่ทางกรมศิลปากรอาจจะมีงบประมาณในการบูรณะสูง แต่ผมคิดว่าต้นแบบของการคงไว้เช่นที่วัดต้นเกว๋น เชียงใหม่ก็ยังคงเสน่ห์ความเป็นล้านนา ที่หน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้อนุรักษ์และไม่ได้เอารูปแบบการตกแต่งวัดใหม่ไปครอบใหม่ ช่วงนี้ผมก็เลยต้องเก็บภาพวัดเก่า ๆ ทางภาคเหนือไว้ก่อนที่จะเปลี่ยนโฉมไปในอนาคตครับ
ที่มา :
http://www.oknation.net/blog/akom/2015/07/21/entry-1
กระแสแรง..อนาคตสถาปัตยกรรมวัดล้านนาที่กำลังจะเปลี่ยนยุค
ช่วงนี้เท่าที่เข้าวัดในเขตภาคเหนือจะเห็นการบูรณะทั้งโบสถ์ และอาคารของวัดมากมาย และที่ใกล้ที่ทำงานผมก็เห็นได้ชัดที่อุโบสถพระเจ้าเก้าตื้อของวัดเก้าตื้อ หรือวัดสวนดอก ก็แปลงโฉมใหม่จากเดิมซึ่งก็แล้วแต่มุมมองว่าสวยกว่า หรืออีกมุมก็จะมองในเชิงเอกลักษณ์ล้านนาเปลี่ยนแปลงไป ตามข่าวที่เป็นกระแสล่าสุด โดยมีฝ่ายถูกร้องเรียนคือกรมศิลปากร (http://manager.co.th/Local/ViewNews.aspx?NewsID=9580000082219)
ในวัดนี้ที่ผมเข้าไปกราบบ่อย ๆ คือ พระเจ้าเก้าตื้อ เป็นพระพุทธรูปหล่อองค์ใหญ่ สร้างด้วยโลหะหนัก 9 โกฏิตำลึง ("ตื้อ" เป็นคำในภาษาไทยเหนือ แปลว่า หนักพันชั่ง) ซึ่งพระญาเมืองแก้ว กษัตริย์องค์ที่ 13 แห่ง ราชวงศ์เม็งราย โปรดเกล้าฯ ให้สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2047 ซึ่งต่อมาภายหลังได้รับการบูรณะปฏิสังขรณ์ในสมัย ครูบาเจ้าศรีวิชัย นักบุญแห่งล้านนา ในปี พ.ศ. 2475 กรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานแห่งชาติ ในราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 52 ตอนที่ 75 ลงวันที่ 8 มีนาคม 2478
ก็เป็นเพียงเสียงสะท้อนหนึ่งในท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงทางสถาปัตยกรรมที่เข้ามาครอบงำวัดวาอาราม เป็นยุคใหม่ที่ทางกรมศิลปากรอาจจะมีงบประมาณในการบูรณะสูง แต่ผมคิดว่าต้นแบบของการคงไว้เช่นที่วัดต้นเกว๋น เชียงใหม่ก็ยังคงเสน่ห์ความเป็นล้านนา ที่หน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้อนุรักษ์และไม่ได้เอารูปแบบการตกแต่งวัดใหม่ไปครอบใหม่ ช่วงนี้ผมก็เลยต้องเก็บภาพวัดเก่า ๆ ทางภาคเหนือไว้ก่อนที่จะเปลี่ยนโฉมไปในอนาคตครับ
ที่มา : http://www.oknation.net/blog/akom/2015/07/21/entry-1