ทำไมไม่รักหนูบ้าง

ครอบครัวหนูแม่มีลูก5คนตัวหนูเป็นคนที่สามหนูอยากจะมาเล่าให้ฟังหนูทรมารมากๆทั้งๆๆที่หนูก็ทำเพื่อทุกคนตาไม่สบายนอนโรงพยาบหนูก็ไปดูแลลูกพี่น่องต้องไปฝากท้องหนูก็ไปพี่สาวทะเลาะกับแฟนไม่มีคนพาไปซื้อของไปขายหนูก็ไปพี่สาวลูกค้าเยอะหนูก็ไปช่วยน้องทะเลาะกับเพื่อนหนูก็ไปยายจะไปหาหมอหนูไปพาพ่อไปทำธุระหนูก็ไปพาแม่ไปตลาดหนูก็ไป(หนูไปทุกทีที่ครอบครัวหนูเดือนร้อนไม่ว่าจะไกล้ใกล้ลำบากแค่ไหนหนูก็จะไป)แต่ทำไมไม่มีใครเห็นค่าในตัวหนูเลยหนูไม่สบายหนูก็ไปหาหมอคนเดียวกินยาเช็ดตัวตัวเองออกไปซื้อโจ๊กมากินเองจนหนูหายเองที่บ้านก็ยังไม่มีใครรู้ว่าหนูไม่สบายหนูเจอเรื่องร้ายๆๆที่ไหนมาหนูก็ต้องเก็บไว้คนเดียวหนูไม่รู้จะเล่าให้ใครฟังบ้างครั้งหนูร้องไห้คนเดียวจนเช้าเล่าไปก็ไม่เห็นภาพพี่น้าป้าคงไม่เข้าใจความสึกหรอกตรงมายืมจุดนี้มันทรมารมากนี้แค่นิดเดียวนะแล้วหนูต้องเจอเรื่องลาวเหมือนนี่ทุกวันอะหนูไม่รู้จะเล่าอย่างไงดีอะแต่ครอบครัวหนูคือแสดงออกชัดมากว่าหนูคือส่วนเกินทั้งที่หนูดูแลพวกเขาด้วยใจยิ่งแม่นี่ชัดมากว่ารักหนูน้อยสุดถามว่าแม่รักมั้งรักแต่รักน้อยสุดตอนเช้าหนูหาอะไรให้แม่กินช่วยหัดของไปขายให้ไปส่งของให้พี่สาวทำทุกอย่างที่ทำได้จิงๆๆแม่ไม่สนใจว่าหนูจะร้อนจะเหนื่อยมั้งเขารู้อย่างเดียวคือของลูกสาวเขาทุกคนต้องเสร็จส่วนหนูจะเป็นอย่างไงเขาก็ไม่สนใจหรอกบ้างครั้งเขาทำเป็นเหมือนรักหนูแต่หนูรู้มันไม่ได้จิงใจเหมือนที่เขาทำกับพวกพี่น้องหนูหรอกแต่บ้างครั้งหนูก็ทำเป็นไม่สนใจเพราะยิ่งรู้ตัวเองยิ่งเจ็บ............ บาย(เขียนไปร้องไห้ไป)