เค้าเป็นวิศวกรประจำโรงงาน
เราเป็นเซลล์ประจำสำนักงานใหญ่
ดูแล้วไม่น่าจะมาเจอกันได้
แต่เพราะงานเรามีปัญหา ทำให้มีโอกาสได้คุยกัน ทั้งที่ไม่เคยมีความจำเป็นใดๆที่โรงงานต้องเป็นคนมาคุยกับเซลล์เอง ปกติจะจะเป็นวิศวกรที่สำนักงานใหญ่เป็นคนประสานงานกับทางโรงงาน
เรารู้จักกันมาก่อนในฐานะเพื่อนร่วมงานจากการคุยงานผ่านเมล เราเรียกเค้าว่าพี่ แล้วเค้าก็เรียกเรากลับว่าพี่เช่นกัน ทั้งที่จริงอายุเท่ากัน
ก่อนหน้านี้เราไม่เคยเจอกัน สวนกันตลอด
จนมีงานเข้าทำให้ต้องคุยกัน ตอนแรกก็คุยโดยยังมีพี่วิศวกรอีกคนประสานงานให้
หลังๆทักไลน์เรามาต่างหาก จริงๆเค้าหยอดเราต่อหน้าพี่อีกคนเลยในกรุ๊ปไลน์ ซึ่งมันตลกมาก เราก็สู้กลับเหมือนกัน หยอดมาหยอดกลับ เอาสิ
รูปโปรไฟล์เค้าชัดมากว่าเป็นรูปคู่แฟน เราก็คิดตั้งแต่ทีแรกละ “จะจีบเราไปเปลี่ยนรูปโปรไฟล์ก่อนไป” ซึ่งเค้าก็หัวเราะขำๆมา
เมื่อไหร่ไม่รู้ที่เราคุยกันทุกวัน ได้เบอร์ส่วนตัวไปตอนไหนจำไม่ได้ จำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ที่สายโทร.เข้ามาจากเค้าแล้วมันไม่ใช่เรื่องงาน
จำไม่ได้แล้วว่ากำแพงที่ตั้งใจก่อ ไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเหมือนเมื่อก่อนเริ่มหายไปตอนไหน
ครั้งแรกที่เจอหน้ากัน เค้ามาประชุมที่สำนักงานใหญ่ เราเข้ามาเคลียร์งานกับพี่วิศวกรอีกคนนึง เรารู้ว่าเค้าอยู่ที่นี่เพราะเค้าไลน์มาบอก นั่งทำงานกันจนถึงจุดนึง จนพี่ที่เราทำงานด้วยพูดขึ้นมาว่า
“เรียกมันมาดีกว่า เรื่องนี้ต้องถามโรงงาน มันประชุมอยู่อีกตึกพอดี ให้มันมาเคลียร์”
เราจำได้ว่ามือเราเย็นมาก วินาทีที้เค้าเดินเข้ามา
.
.
.
.
“อย่าตีกันนะ คุยกันดีๆ” เรานั่งคุยกันเหมือนคนไม่สนิท ประหม่า คงจะใช่ เงยหน้าสบตาเค้าไม่เกิน 3 วิ ต้องเป็นเราที่หลบตลอด
เพื่อนผู้หญิงคนอื่นๆของเราเดินเฉียดแวะมาหาเราตอนเราคุยงานบ่อยมากจนเรารู้สึกขำ ใช่ เค้าน่ารักมาก ดูดีมากจริงๆ
คุยงานเสร็จ เราเดินเลี่ยงไปนั่งตรงอื่น ปล่อยให้เค้าเคลียร์งานกับวิศวะคนอื่นๆไป แล้วไลน์ก็เด้งขึ้น
“ไปกินกาแฟกันไหม”
เราโดนโรงงานเรียกเข้าประชุมใหญ่ พร้อมหน้าทุกส่วนทุกแผนกที่เกี่ยวข้อง ถึงเค้ากับเราจะนั่งคนละมุมกัน ถึงฝ่ายผลิตจะตำหนิเราหนักแค่ไหนก็ตาม เรายังไหวเพราะคำพูดพวกนี้
“เธอจะไม่เป็นอะไร เธอมีเราอยู่ข้างๆ ไม่ต้องกลัว”
เวลาที่เราเครียด
“เป็นอะไร เล่าให้ฟังได้ไหม”
ช่วยระวังหน่อยได้ไหม คำพูดพวกนี้ นี่ใจคนนะ
แต่ก่อนจะมีเค้าเข้ามา เราโดนจับคู่จิ้นกับพี่วิศวกรอีกคน ตอนแรกก็ขำๆเพราะไม่ได้มีใครคิดอะไรจริงจัง แต่หลังมานี่มันเริ่มไม่ขำละเพราะล้อจนอีกฝ่ายคิดจริง และพอพี่เค้ารู้ว่ามีอีกคนทำท่าจะจีบเรา มันก็เริ่มจะยุ่งๆ
“เราว่าเราเริ่มรู้สึกกับเธอบางอย่าง คุยกับเธอแล้วสบายใจ”
เราเคยพูดกับเค้าไป เตือนทั้งตัวเอง และเตือนทั้งเค้า
“อีกหน่อยเรามีแฟนแล้ว เธอจะคุยเล่นกับเราแบบนี้ไม่ได้อีกแล้วนะ”
“วันนั้นคนที่เสียใจคงเป็นเรา” - - เค้าพูด
ทุกครั้งที่คุยกัน เราแหย่กันหนักมากตลอด จนเค้าพูดขึ้นมาว่า
“อันนี้ไม่เล่นนะ มีครั้งไหนที่พูดจริงบ้างไหม”
“เราห่วงเธอจริงๆ เราไม่ได้พูดเล่น”
“ห้ามตัวเองไม่ให้ชอบเธอต้องทำยังไง”
คำพูดพวกนี้มันมีอิทธิพลต่อหัวใจ เธอรู้บ้างหรือเปล่า
ขอบคุณที่บางครั้งก็เลือกให้เรารับรู้อีกมุมของเธอ มุมที่เมาไม่เป็นท่า มุมที่ไม่ได้มีแต่งานเป็นยังไง
เราตัดสินใจที่จะไม่เลือกพี่อีกคนเข้ามาในชีวิต เพราะเราไม่ได้ดีพอสำหรับเค้าเลย คนอย่างเราอยู่คนเดียวไปนี่แหละ เหมาะสมแล้ว
เค้าถามเราว่า
“ถ้าวันนึงเราไม่ได้คุยกันอีกจะเป็นยังไง”
“เรากำลังทำร้ายเธออยู่หรือเปล่า?”
ใช่สิ เธอทำ เธอไม่รู้หรอ
แต่เราก็เลือกทางนี้เอง เราเผื่อใจไว้ตั้งแต่ทีแรกแล้ว ทันทีที่เรารู้ตัวว่าหวั่นไหวมากแค่ไหน
ให้เราเสียใจแค่คนเดียวเถอะนะ อย่าห่วงเราเลย
ไม่ได้หวังอะไร ไม่ได้คิดแทนเค้า ถึงอย่างไรก็ต้องจากกันฉันรู้ดี
ชอบเพลงนี้ กลัวใจ – Instinct
https://www.youtube.com/watch?v=DsAvhNHrJwc 
ไม่รู้ว่าควรใกล้เธอเท่าไหร่ เพราะความรักไม่ผิด ผิดที่ตัวเราเอง
เราเป็นเซลล์ประจำสำนักงานใหญ่
ดูแล้วไม่น่าจะมาเจอกันได้
แต่เพราะงานเรามีปัญหา ทำให้มีโอกาสได้คุยกัน ทั้งที่ไม่เคยมีความจำเป็นใดๆที่โรงงานต้องเป็นคนมาคุยกับเซลล์เอง ปกติจะจะเป็นวิศวกรที่สำนักงานใหญ่เป็นคนประสานงานกับทางโรงงาน
เรารู้จักกันมาก่อนในฐานะเพื่อนร่วมงานจากการคุยงานผ่านเมล เราเรียกเค้าว่าพี่ แล้วเค้าก็เรียกเรากลับว่าพี่เช่นกัน ทั้งที่จริงอายุเท่ากัน
ก่อนหน้านี้เราไม่เคยเจอกัน สวนกันตลอด
จนมีงานเข้าทำให้ต้องคุยกัน ตอนแรกก็คุยโดยยังมีพี่วิศวกรอีกคนประสานงานให้
หลังๆทักไลน์เรามาต่างหาก จริงๆเค้าหยอดเราต่อหน้าพี่อีกคนเลยในกรุ๊ปไลน์ ซึ่งมันตลกมาก เราก็สู้กลับเหมือนกัน หยอดมาหยอดกลับ เอาสิ
รูปโปรไฟล์เค้าชัดมากว่าเป็นรูปคู่แฟน เราก็คิดตั้งแต่ทีแรกละ “จะจีบเราไปเปลี่ยนรูปโปรไฟล์ก่อนไป” ซึ่งเค้าก็หัวเราะขำๆมา
เมื่อไหร่ไม่รู้ที่เราคุยกันทุกวัน ได้เบอร์ส่วนตัวไปตอนไหนจำไม่ได้ จำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ที่สายโทร.เข้ามาจากเค้าแล้วมันไม่ใช่เรื่องงาน
จำไม่ได้แล้วว่ากำแพงที่ตั้งใจก่อ ไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเหมือนเมื่อก่อนเริ่มหายไปตอนไหน
ครั้งแรกที่เจอหน้ากัน เค้ามาประชุมที่สำนักงานใหญ่ เราเข้ามาเคลียร์งานกับพี่วิศวกรอีกคนนึง เรารู้ว่าเค้าอยู่ที่นี่เพราะเค้าไลน์มาบอก นั่งทำงานกันจนถึงจุดนึง จนพี่ที่เราทำงานด้วยพูดขึ้นมาว่า
“เรียกมันมาดีกว่า เรื่องนี้ต้องถามโรงงาน มันประชุมอยู่อีกตึกพอดี ให้มันมาเคลียร์”
เราจำได้ว่ามือเราเย็นมาก วินาทีที้เค้าเดินเข้ามา
.
.
.
.
“อย่าตีกันนะ คุยกันดีๆ” เรานั่งคุยกันเหมือนคนไม่สนิท ประหม่า คงจะใช่ เงยหน้าสบตาเค้าไม่เกิน 3 วิ ต้องเป็นเราที่หลบตลอด
เพื่อนผู้หญิงคนอื่นๆของเราเดินเฉียดแวะมาหาเราตอนเราคุยงานบ่อยมากจนเรารู้สึกขำ ใช่ เค้าน่ารักมาก ดูดีมากจริงๆ
คุยงานเสร็จ เราเดินเลี่ยงไปนั่งตรงอื่น ปล่อยให้เค้าเคลียร์งานกับวิศวะคนอื่นๆไป แล้วไลน์ก็เด้งขึ้น
“ไปกินกาแฟกันไหม”
เราโดนโรงงานเรียกเข้าประชุมใหญ่ พร้อมหน้าทุกส่วนทุกแผนกที่เกี่ยวข้อง ถึงเค้ากับเราจะนั่งคนละมุมกัน ถึงฝ่ายผลิตจะตำหนิเราหนักแค่ไหนก็ตาม เรายังไหวเพราะคำพูดพวกนี้
“เธอจะไม่เป็นอะไร เธอมีเราอยู่ข้างๆ ไม่ต้องกลัว”
เวลาที่เราเครียด
“เป็นอะไร เล่าให้ฟังได้ไหม”
ช่วยระวังหน่อยได้ไหม คำพูดพวกนี้ นี่ใจคนนะ
แต่ก่อนจะมีเค้าเข้ามา เราโดนจับคู่จิ้นกับพี่วิศวกรอีกคน ตอนแรกก็ขำๆเพราะไม่ได้มีใครคิดอะไรจริงจัง แต่หลังมานี่มันเริ่มไม่ขำละเพราะล้อจนอีกฝ่ายคิดจริง และพอพี่เค้ารู้ว่ามีอีกคนทำท่าจะจีบเรา มันก็เริ่มจะยุ่งๆ
“เราว่าเราเริ่มรู้สึกกับเธอบางอย่าง คุยกับเธอแล้วสบายใจ”
เราเคยพูดกับเค้าไป เตือนทั้งตัวเอง และเตือนทั้งเค้า
“อีกหน่อยเรามีแฟนแล้ว เธอจะคุยเล่นกับเราแบบนี้ไม่ได้อีกแล้วนะ”
“วันนั้นคนที่เสียใจคงเป็นเรา” - - เค้าพูด
ทุกครั้งที่คุยกัน เราแหย่กันหนักมากตลอด จนเค้าพูดขึ้นมาว่า
“อันนี้ไม่เล่นนะ มีครั้งไหนที่พูดจริงบ้างไหม”
“เราห่วงเธอจริงๆ เราไม่ได้พูดเล่น”
“ห้ามตัวเองไม่ให้ชอบเธอต้องทำยังไง”
คำพูดพวกนี้มันมีอิทธิพลต่อหัวใจ เธอรู้บ้างหรือเปล่า
ขอบคุณที่บางครั้งก็เลือกให้เรารับรู้อีกมุมของเธอ มุมที่เมาไม่เป็นท่า มุมที่ไม่ได้มีแต่งานเป็นยังไง
เราตัดสินใจที่จะไม่เลือกพี่อีกคนเข้ามาในชีวิต เพราะเราไม่ได้ดีพอสำหรับเค้าเลย คนอย่างเราอยู่คนเดียวไปนี่แหละ เหมาะสมแล้ว
เค้าถามเราว่า
“ถ้าวันนึงเราไม่ได้คุยกันอีกจะเป็นยังไง”
“เรากำลังทำร้ายเธออยู่หรือเปล่า?”
ใช่สิ เธอทำ เธอไม่รู้หรอ
แต่เราก็เลือกทางนี้เอง เราเผื่อใจไว้ตั้งแต่ทีแรกแล้ว ทันทีที่เรารู้ตัวว่าหวั่นไหวมากแค่ไหน
ให้เราเสียใจแค่คนเดียวเถอะนะ อย่าห่วงเราเลย
ไม่ได้หวังอะไร ไม่ได้คิดแทนเค้า ถึงอย่างไรก็ต้องจากกันฉันรู้ดี
ชอบเพลงนี้ กลัวใจ – Instinct
https://www.youtube.com/watch?v=DsAvhNHrJwc