ผมควรผมจิตแพทย์ไหม ?

คือเรื่องของเรื่อง เมื่อก่อนผมเป็นคนที่ร่าเริง เข้าสังคมง่าย ขี้อายนิดๆ มักเริ่มพูดกับใครไม่ค่อยเก่ง
ตอนเด็กยายเป็นคนเลี้ยงดูครับ พ่อแม่เลิกกันตั้งแต่ผมอยู่ประมาณป.3 จากนั้นแม่มีคนใหม่และไปทำงานที่ กทม. จนกลับมาดูแลผมตอนประมาณ ม.ต้น
ผมเริ่มรู้สึกตัวเองเริ่มเย็นชา ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยเข้าสังสมตอนม.ปลาย ครับ รู้สึกไม่อยากพูดกับใครสักคน อยากอยู่คนเดียว เป็นคนที่ไม่ได้ปิดกันความคิดนะ มุมมองก่ะมองหลายมุม แต่บางมุมเป็นมุมที่ผมเจอคนเดียวเลย พยายามเลี่ยง เข้าใจถึงคำว่าสังคม ก็ตอนปัจจุปันนี้แหละครับ ผมอาจเป็นคนเห็นแก่ตัวเกินไปรึป่าวก็ไม่รู้ แต่ผมคิดว่าเรื่องนี้ไม่เข้าใครออกใครหรอกครับ แต่ประเด็นคือผมไม่ค่อยช่วยงานพ่อแม่ เมื่อก่อนเป็นเด็กเอาแต่ใจ และติดนิสัยมาจนปัจจุบัน เพื่อนที่ รร. ไม่มีที่สนิทแบบจริงจังเลยครับ ไม่รู้ว่าผมแย่ขนาดนั้นรึป่าว หรือเพราะผมไม่ค่อยช่วยเหลือคนอื่น ผมอดคิดไม่ได้ว่าตัวเองอยู่ในสภาวะไหน

*** คือผมอยากกลับมาเป็นคนรักครอบครัว ช่วยเหลือครอบครัว ***

ตอนนี้กระทั้งแม่ยังไม่อยากคุยด้วย ผมเป็นเด็กมีปัญหารึป่าว ?
คือช่วยหน่อยครับ ควรทำอย่างไรดี....