1 8 7 วั น เ ร า "พอ" แ ล้ ว ค่ ะ

สวัสดี
เราจะบอกว่า เราพอแล้วนะแก
กับการเข้าหาแกทุกวัน
กับการสนใจ เห็นแกเป็นคนสำคัญ
เราพอแล้ว กับการที่เราพยายามในเรื่องที่เราไม่เคยทำ แต่เราก็พยายามทำจนสำเร็จ
เราพอแล้วกับการใจเย็น ความคิดแก ที่เราไม่เคยตามทัน
เราพอ พอแล้วทุกอย่าง
คำว่าพอของเรามันผุดขึ้นมาเพราะ เธอ มีคนที่เธอชอบ คนแล้วคนเล่า และเรา ไม่ได้ยืนจุดนั้นอีกแล้ว
เราเคยรอคอย ความหวังที่แกจะสนใจเรา จนเราท้อ เพื่อนปลอบใจเราทำแบบเดิมซ้ำอีก (กลับไปคุยเหมือนเดิมอีก)
แกไม่เคยเลยที่จะใจร้ายกับเรา เพราะแกใจดีถึงขนาดนี้ เราถึงได้ชอบแกมาก
เรารู้ว่าแกรู้ว่าเราชอบแก แต่แกไม่รู้ว่าเราชอบขนาดไหน แกคงไม่ได้เห็นความมันสำคัญเท่าไหร่
เราไม่ซีเรียส ปล่อยให้มันเป็นไป เราเผื่อใจเมื่อเห็นแกอยากมีความรักครั้งใหม่ (นี่เรายังไม่ได้เป็นแม้แต่ตัวเลือกด้วยซ้ำ)
เราบอกให้สู้ ให้พยายามเข้า กับความรักครั้งใหม่ เพื่อที่เราจะได้เห็นคนที่เรารักเขามีความสุขสะที

เขียนๆไปเหมือนนิยาย พิมมายังเบื่อคนอ่านเบื่อไหม นี่เรื่องจริงน่ะ

จริงๆแล้ว

ฉันนี่ตัวหวีนเลย ตัวเหวี่ยงที่สุด ฉันแรง ชอบทาปากแดงเล็บแดง
ตอนนี้หรออ ??
ถูกสั่งสอนใหม่โดนคนคนนี้ ที่สั่งสอนลงไปถึงความคิดที่ส่งผลไปถึงการกระทำ สุดท้ายฉันรักเขา
ฉันไมได้นอยนะแกที่ฉันแพ้คนอื่นๆ คนอื่นๆฉันไม่เคยสนใจเลยให้ตายเถอะ
เพราะฉันเปลี่ยนใจแกไม่ได้ต่างหาก
ฉันถึงยอมแพ้
ต่อให้คุยนาน กว่านี้ ฉันดีฉันสวยฉันเซอร์ เธอก็ไม่ชอบฉัน
ฉันตัดสินแล้วว่าพอเถอะ เราอยากบอกว่าพอแล้วแค่นั้น  
อย่าบอกให้เราสู้ค่ะ ความหวังเรามันดำดิ่งลงเหวไปแล้ว
อย่าพูดว่าเราขี้แพ้ โอ้ยให้ตายยย 7 เดือนน นี่ฉันขี้แพ้หรอถามจริง!
ฉันอยากลอง ฉันได้ลอง ฉันได้รักเขาข้างเดี่ยว ฉันเสียใจ เสียใจแบบลึกๆ ที่เสียคนดี คนที่ทำให้เราเป็นคนที่มีคุณค่ามากกว่าเดิม  
ไม่ได้หวังอะไรที่มาตั้งกระทู้ เราอยากให้เขาอ่านด้วยซ้ำ ส่งไปคงไม่อ่าน  
“อ่านเจออยากบอกว่า เราเข้ามาหาแกเอง เดี่ยวเราเดินออกไปเองนะ”