สวัสดีครับ ผมมีปัญหาคาใจอยู่นานที่อยากจะระบาย หาทางออกกับตัวของผมเอง
ผมเลยเลือกที่จะมาในนี้ครับ ถ้าผิดพลาดอย่างไรก็ขออภัยด้วยครับ
เรื่องมีอยู่ว่า... แรกๆตัวผม เป็นผู้ชายที่ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องความรักสักเท่าไหร่เลย ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย วันๆอยู่แต่กับเพื่อน
ไปไหนไปกันตลอดครับ .. จนมีวันนึงผมได้พบกับคนๆนึงเขาเป็นรุ่นน้องเฟรซชี่ที่เข้ามาใหม่ๆ
น้องเขาเป็นคนที่น่ารักมากครับ นิสัยดี คุยตลก บ้านค่อนข้างมีฐานะ ต่างจากผมที่บ้านแค่พอมีพอกินไปวันๆ ผมได้มีโอกาสได้คุยกับเขา เราได้สนิทกัน
และผมดันไปจับได้น้องเขาเป็นน้องรหัสอีก (โอ้โห อะไรจะโชคดีปานนั้น) .. ความสัมพันธ์เราพัฒนามาเรื่อยๆครับ
จนถึงวันนึงผมรู้ว่าน้องเขาก็แอบมีใจ ส่วนตัวผมก็มีใจให้เขาลึกๆอยู่เหมือนกัน เราจึงได้ตกลง
คบกัน
ชีวิตตอนเป็นแฟนกันนี่ แบบมีแต่ความสุขมากๆครับ ไปไหนไปด้วยกัน ตัวนี่แทบจะติดกันเลย
ไม่ว่าจะทำอะไรจะกินอะไรก็ต้องคอยบอกกัน คอยแชร์กันตลอด ผมเป็นผู้ชาย ผมก็คอยไปส่งเขากลับบ้านให้ถึงมือพ่อแม่เขาตลอด
ชีวิตความรักค่อนข้างดีมากๆเลยครับ เป็นความทรงจำที่งดงามจริงๆ ผมปักใจที่จะอยู่กับเขาไปนานๆ อยู่ด้วยกันยาวๆ
จนเราคบกันได้ 3 ปีกว่าครับ ก็ตามประสาคนมีแฟนทั่วไปอะครับ มีทะเลาะกัน มีงอนกันเป็นเรื่องปกติ
อันไหนผมผิดผมจะแก้ไขตัวเอง จะขอโทษเขาเสมอครับ ผมยอมเขาเพราะผมรัก
เขาก็บอกว่าจะปรับปรุงทุกอย่างที่ผมเคยบอกเขาว่ามันไม่ดี เขาจะยินดีแก้ไขไห้ แต่แล้ว...ก็เหมือนเดิมครับ
ผมก็ต้องหายงอนเอง ไปง้อเอง ทั้งๆที่บางเรื่องผมก็ไม่ได้ผิดอะไรเลยจริงๆๆ แบบว่า ผมกินข้าวก่อน ไรเงี้ย ก็งอน - -'
ผมก็ไม่เข้าใจ ว่าสิ่งที่ผมทำมันผิดหรือยังไงนะครับ จน
ผมต้องตัดสินใจเดินออกมากจากเธอ
เพราะว่าผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าผมผิดอะไร อาจจะด้วยอารมณ์ของเธอและความเซ็งของผม จึงทำให้ทะเลาะกันรุนแรง จนแยกทาง
พอเลิกกันไปสักพัก เขาก็มีคนเข้ามาหาเรื่อยๆ ...ผมก็มีคนเข้ามาหาเหมือนกันครับ ต่างคนต่างมีแฟนใหม่ไป
ผมก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกับเธอเลยครับ ไม่ได้คุยกันเลย แต่มีเจอกันบางทีครับ ส่วนตัวน้องเขาก็มีๆเลิกๆ
ผมยอมรับครับว่าผมหาคนที่ตรงใจแบบเธอไม่ได้เลย คนแล้วคนเล่า ผมก็ไม่เคยลบภาพเธอออกไปได้เลยครับ ..
ผมเห็นหน้าเธอทีไร ผมก็นึกถึงความผิดพลาดของตัวเองเสมอ
จนเมื่อไม่นานมานี้ผมได้คุยกับเธอ เธอคุยกับผมดีเหมือนเดิมครับ ไม่ได้เหมือนคนโกรธอะไร หรือยังฝังใจอะไรอยู่
ผมก็ได้คุยกับเธอในฐานะที่พี่คนนึงเล่าเรื่องประสบการณ์ต่างๆคุยกันเฮฮาสนุกสนาน ผมรู้สึกเหมือนกำลังจีบใครใหม่ๆ
ผมยังรู้สึกดีเหมือนเดิมอยู่ ...
ตอนนี้เธอก็ยังมีแฟนของเธออยู่ครับ คบกันมาสักพัก ส่วนตัวผมไม่กล้าที่จะเริ่มต้นใหม่กับใคร ผมกลัวผมไปทำเขาเสียใจเหมือนที่ผ่านๆมา
ผมควรทำอย่างไรครับ T________T
*ผิดพลาดไปผมขออภัยด้วยครับ
อยากจะตัดใจจากเขา แต่ทำไม..ทำไม่ได้สักที...
ผมเลยเลือกที่จะมาในนี้ครับ ถ้าผิดพลาดอย่างไรก็ขออภัยด้วยครับ
เรื่องมีอยู่ว่า... แรกๆตัวผม เป็นผู้ชายที่ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องความรักสักเท่าไหร่เลย ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย วันๆอยู่แต่กับเพื่อน
ไปไหนไปกันตลอดครับ .. จนมีวันนึงผมได้พบกับคนๆนึงเขาเป็นรุ่นน้องเฟรซชี่ที่เข้ามาใหม่ๆ
น้องเขาเป็นคนที่น่ารักมากครับ นิสัยดี คุยตลก บ้านค่อนข้างมีฐานะ ต่างจากผมที่บ้านแค่พอมีพอกินไปวันๆ ผมได้มีโอกาสได้คุยกับเขา เราได้สนิทกัน
และผมดันไปจับได้น้องเขาเป็นน้องรหัสอีก (โอ้โห อะไรจะโชคดีปานนั้น) .. ความสัมพันธ์เราพัฒนามาเรื่อยๆครับ
จนถึงวันนึงผมรู้ว่าน้องเขาก็แอบมีใจ ส่วนตัวผมก็มีใจให้เขาลึกๆอยู่เหมือนกัน เราจึงได้ตกลง คบกัน
ชีวิตตอนเป็นแฟนกันนี่ แบบมีแต่ความสุขมากๆครับ ไปไหนไปด้วยกัน ตัวนี่แทบจะติดกันเลย
ไม่ว่าจะทำอะไรจะกินอะไรก็ต้องคอยบอกกัน คอยแชร์กันตลอด ผมเป็นผู้ชาย ผมก็คอยไปส่งเขากลับบ้านให้ถึงมือพ่อแม่เขาตลอด
ชีวิตความรักค่อนข้างดีมากๆเลยครับ เป็นความทรงจำที่งดงามจริงๆ ผมปักใจที่จะอยู่กับเขาไปนานๆ อยู่ด้วยกันยาวๆ
จนเราคบกันได้ 3 ปีกว่าครับ ก็ตามประสาคนมีแฟนทั่วไปอะครับ มีทะเลาะกัน มีงอนกันเป็นเรื่องปกติ
อันไหนผมผิดผมจะแก้ไขตัวเอง จะขอโทษเขาเสมอครับ ผมยอมเขาเพราะผมรัก
เขาก็บอกว่าจะปรับปรุงทุกอย่างที่ผมเคยบอกเขาว่ามันไม่ดี เขาจะยินดีแก้ไขไห้ แต่แล้ว...ก็เหมือนเดิมครับ
ผมก็ต้องหายงอนเอง ไปง้อเอง ทั้งๆที่บางเรื่องผมก็ไม่ได้ผิดอะไรเลยจริงๆๆ แบบว่า ผมกินข้าวก่อน ไรเงี้ย ก็งอน - -'
ผมก็ไม่เข้าใจ ว่าสิ่งที่ผมทำมันผิดหรือยังไงนะครับ จนผมต้องตัดสินใจเดินออกมากจากเธอ
เพราะว่าผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าผมผิดอะไร อาจจะด้วยอารมณ์ของเธอและความเซ็งของผม จึงทำให้ทะเลาะกันรุนแรง จนแยกทาง
พอเลิกกันไปสักพัก เขาก็มีคนเข้ามาหาเรื่อยๆ ...ผมก็มีคนเข้ามาหาเหมือนกันครับ ต่างคนต่างมีแฟนใหม่ไป
ผมก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกับเธอเลยครับ ไม่ได้คุยกันเลย แต่มีเจอกันบางทีครับ ส่วนตัวน้องเขาก็มีๆเลิกๆ
ผมยอมรับครับว่าผมหาคนที่ตรงใจแบบเธอไม่ได้เลย คนแล้วคนเล่า ผมก็ไม่เคยลบภาพเธอออกไปได้เลยครับ ..
ผมเห็นหน้าเธอทีไร ผมก็นึกถึงความผิดพลาดของตัวเองเสมอ
จนเมื่อไม่นานมานี้ผมได้คุยกับเธอ เธอคุยกับผมดีเหมือนเดิมครับ ไม่ได้เหมือนคนโกรธอะไร หรือยังฝังใจอะไรอยู่
ผมก็ได้คุยกับเธอในฐานะที่พี่คนนึงเล่าเรื่องประสบการณ์ต่างๆคุยกันเฮฮาสนุกสนาน ผมรู้สึกเหมือนกำลังจีบใครใหม่ๆ
ผมยังรู้สึกดีเหมือนเดิมอยู่ ...
ตอนนี้เธอก็ยังมีแฟนของเธออยู่ครับ คบกันมาสักพัก ส่วนตัวผมไม่กล้าที่จะเริ่มต้นใหม่กับใคร ผมกลัวผมไปทำเขาเสียใจเหมือนที่ผ่านๆมา
ผมควรทำอย่างไรครับ T________T
*ผิดพลาดไปผมขออภัยด้วยครับ