เขาคิดอะไร ของเขา

มีปัญหามากมาย ที่ผมเคยถามเพื่อนๆในพันทิป แต่หลายๆครั้ง ก็ได้คำตอบบ้าง ไม่ได้คำตอบบ้าง แต่รอบนี้ก็ยังอยากกลับมาถามอีกครั้ง
ปัญหา นิยายน้ำเน่าเหมือนเดิมคับ ช่วยฟังกันหน่อย  เรื่องของเรื่องคือ ผมเป็นผู้ชาย ที่ชอบผู้ชาย เพื่อนๆผมทุกคนก็รู้ดี แต่เขาก็ไม่ได้รังเกียจอะไร ยังเห็นผมเป็นเพื่อน คนนึงเหมือนเดิม เข้าเรื่องเลยดีกว่า คือ ทางโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งในภาคใต้ ทำการร่วมแข่งขันวงโยทวาทิต จึงต้องมีการซ้อม ด้วยเหตุเด็กวงโยเหลือน้อย จึงต้องขอความช่วยเหลือจากบุคคลที่มีความสามารถ มาช่วย ผมจึงได้เข้าไปช่วยด้วยความที่เราพอมีความสามารถด้านนี้  แล้วที่นี้ ทุกคนๆ จะต้องนอนที่ โรงเรียนเพื่อ การซ้อมที่สดวก ง่ายดาย ชายแยกนอนชาย หญิงแยกนอน หญิง ผมเองเค้ามาในวงก็ไม่มีเพื่อนเลยซักคน บอกก่อนเลยว่า เด็กๆคนวงทุกคน รู้ว่าผมเป็นเกย์ แต่ก็ไม่มีใครังเกียดผมเลย ในคืนแรกผมก็นอนคนเดียวปกติคับ เพราะเป็นผู้ชายที่เงียบๆ ไม่สนใจ เลยไม่ค่อยมีใครเข้ามาคุยด้วยเท่าไหร่ คืนสองผมก็นอนเดียวอีก แต่ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ ที่เพื่อนๆเค้านอนกันเป็นกลุ่มๆแต่ ผมแยกตัวออกมานอนคนเดียว พอดีคืนที่สาม ผมคิดว่าต้องหาเพื่อนนอนซักคน พอดี มีเด็กลูกครึ่งคนนึงอายุ 13 ปี ตัวขาว น่ารักด้วย แต่ตัวสูงกว่าผม อีกผมอายุ 17 ปี ยังสู้ความสูงของเค้าไม่ได้เลย เอาจริงๆไม่ใช่ว่าเด็กนั้นมันสูงมากมายอะไรหรอก ผมเป็นคนเตี้ย ตอนนี้เด็กๆในวงที่เป็นรุ่นน้องสูงกว่าผมหลายคนละ เข้าเรื่องต่อ ไอเด็กลูกครึ่งนั้นมันเดินผ่านหน้าผม  ทำท่าทีว่าเหมือนไม่มีที่นอน ผมเลยถามน้องเค้าว่า นอนกับพี่ป่ะน้อง (น้องเองก็รู้ว่าผมเป็นเกย์) น้องเค้าก็ตอบว่า ได้คับพี่ผมไม่มีที่นอนไม่ผ้าห่มพอดี (เด็กนี้เป็นผู้ชาย เพราะมันมีแฟนเป็นผู้หญิง)  ผมเลยต่อว่าไปนิดนึงว่า เนี่ยมานอนโรงเรียนทั้งที ไม่คิดเตรียมอะไรมาเลยน่ะเมิง  แล้วมันก็ยิ้มแล้วบอกว่า นอนๆเหอะพี่ เรานอนด้วยกัน ในผ้าห่มผืนเดียว คืนแรกที่นอนด้วยกันก็ไม่เกิดอะไรขึ้น แต่มาคืนต่อมา ถึงเวลานอนเด็กคนนั้นก็เค้ามานอนปกติ แต่คืนที่สอง ตอนมันหลับมือของมันรุ่มร้าม มาโดน ปิ้กกาจู่น้อยของผม ผมเลยปัดมือมันออกไป แต่ยังไม่พอ มันก็มากอดผมอีก คืนนั้นผมคิดแค่ว่า สงสัยเวลามันนอนที่บ้าน มันก็นอนกอดหมอนข้างรุ่มร้ามแบบนี้มั้ง ผมเลยไม่ใส่ใจอะไร คนหลับย่อมไม่มีสติ ในการกระทำ ผมคิดแบบนี้จริงๆน่ะ เมื่อพอตื่นเช้า ครูควบคุมวงก็บอกว่า ให้รีบๆอาบน้ำ แล้วกลับมานอน เดี๋ยวครูจะปลุกเอง ผมก็งงว่า ครูคิดอะไรของครู จู่ๆ ก็ให้เวลานอนตอนเช้าเพิ่มมาอีก แต่ก็ดีได้นอนเยอะขึ้น สบายมากขึ้นด้วย เมื่ออาบน้ำเส็ดผมก็เดินเล่นหน้าห้องดนตรีเพราะคิดว่า นอนไม่หลับแน่ๆ ในเวลาเช้าแบบนี้ แล้วจู่ๆ ไอเด้กลูกครึ่งนั้น ก็เปิดประตูห้องดนตรีออกมาแล้วบอกผมว่า พี่เข้ามานอนเด้ ผมเลยถามไปว่า อะไรเมิงเนี่ย ไม่มีกูเมิงนอนไม่ได้หรอ มันก็บอกว่า เออน๊า มานอนเหอะพี่เร็วๆ ผมเลยเดินเข้าไปในที่นอนในห้องดนตรีกับไอเด็กนั้นต่อ แต่ด้วยเวลานอน ที่เปลี่ยนไปทำให้ เด็กๆในวงไม่ง่วงนอนไม่หลับ กัน แต่ที่รู้ๆเปิดแอร์เย็นมากๆ ทำให้ผมกับไอเด้กนั้น ต้องห่มผ้าห่มด้วยกัน แล้วที่นี้มันเด็กนี้ก็มีท่าทีแปลกๆ มันนอนเอาผ้าห่มคลุมโปง แล้วมันก็เอามือมากอดผมไว้ ผมเลยเอามือเปิดผ้าห่มออกถามว่า เฮ้ยทำไรของเนี่ย มันก็มองหน้าผมแล้วก็ยิ้มๆให้ แล้วมันก็เอาผ้าห่มมาคลุมโปงอีกครั้ง แล้วก็นอนกอดผมไว้ ผมไม่เข้าใจว่ามันทำแบบนั้นทำไม แต่ที่ผมรู้คือ เรื่องเมื่อคืนกอดที่ผมคิดว่า มันละเมอมากอดผม มันคงไม่ใช่อาการละเมอแล้วมันคงกอดจริงๆ ด้วยที่มันยังมีสติอยู่ แต่ผมก็ยังยั้ง สติไว้เสมอว่า ไอเด้กนี้มันเป็นผู้ชาย เราคิดเกินเลยไปไม่ได้ และก่อนนอนๆ ทุกๆครั้ง มันจะรอผมนอนก่อนทุกครั้ง ถ้าผมช้ามันก็จะเรียกผมให้ไปนอน แล้วเวลาที่ผมนอนนอกผ้าห่ม มันก็จะเรียกให้ผมเอาตัวเข้ามาในผ้าห่ม แล้วมันก็กอดผมต่อ บางครั้งก็เอาหน้าเข้ามาใกล้ๆผม ในเวลานอน ไม่ใช้อาการละเมอน่ะคับ คือมันรู้สึกตัวอยู่ และมันชอบวิจารการแต่งตัวของผมว่ากางเกงนั้นไม่ดี เสื้อตัวนั้นไม่ผ่านไปเปลี่ยนเหอะพี่ ผมเองก็เปลี่ยนตามที่มันบอก  แต่แปลกที่เวลาที่เรานอนด้วยกัน เราเหมือนคนที่สนิทสนมกันมากๆกัน แต่พอเมื่อเวลาซ้อม เรากลับเหมือนคนที่ไม่รู้จักกันผมทักมันก็ไม่ยอมตอบ ซึ้งผมเองก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไม (บอกก่อนเลยว่า ผมไม่ได้คิดอะไรเลยในสิ่งที่มันกระทำกับผม ในระยะเวลาตลอดการนอนค่าย) เมื่อก่อนคืนวันแข่ง เอาจรงๆผมเริ่มมีความรู้สึกดีๆกับไอ่เด้กคนนี้สะแล้ว แต่ก็ไม่แสดงอาการอะไร และเมื่อถึงวันแข่ง เราก็ทำกันอย่างเต็มที่ สรุปผล คือ ทีมเราได้ที่ 2 ระดับภาคคับ ดีใจกันยกใหญ่ ไม่คิดว่าจะทำได้ขนาดนี้ด้วยระบะเวลาซ้อมที่น้อยนิด เพราะเราเอาเวลาซ้อมมานอน ตามที่บอกเรานอนในเวลาเช้าด้วย  เมื่อกลับมาที่โรงเรียน เราก็ต้องนอนกันที่ โรงเรียนต่ออีกคืน เพราะมันดึกมากแล้วเด็กๆในวงต่างดีใจกัน นั้งโม้ นั้งคุยกันซักพัก  แล้วเราก็อาบน้ำนอน ตามเดิมไอเด็กลูกครึ่งนี้ผมก็รอผมนอนตามเดิม เมื่อผมเดินเข้าไปนอนเส็ด ผมก็บอกกับมันว่า พี่อยากให้เวลาของคืนนี้ให้นานที่สุดจัง มันมองหน้าผแล้วยิ้ม แล้วมันก็บอกกับผม ว่า งั้น.... คืนนี้ผจะกอดพี่ทั้งคืนเลย แล้วมันก็กอดผม แล้วเราก็นอนด้วยความภูมิใจกับสิ่งที่ตนทำได้ และความารู้สึกดีๆที่ผมมีให้มัน
                   และเมื่อถึงวันกลับเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันเลย เพราะผมหาไอเด็กลูกครึ่งนั้นไม่เจอ เมื่อผมกลับมาบ้านผมก็คิดถึงมันมากๆ อยากกลับไปนอนกับมันเหมือนเดิม และเสียดานวันเวลาที่ ในช่วงคืนแรกๆที่ผมนอนกับมัน ผมกลับไม่คิดอะไร แต่กลับมาเริ่มรู้สึกใน สองคืนสุดท้าย ผมเสียดายเวลาที่ผ่านมามากที่ไม่คิดรู้สึกว่าชอบมันตั้งคืนแรกๆ มาถึงทุกวันนี้ผมเองยัง ไม่เข้าใจว่า สิ่งที่มันทำกับผม  คำพูดที่มันพูดกับผม คืออะไร  แต่ที่รู้ๆวันนี้ผม ชอบน้องมันเค้าให้แล้ว แต่ผมไม่ได้ บอกใครเลยแม่กระทั้งเพื่อนในห้องเรียนของผม แต่ที่รู้ๆผมรักไอน้องคนนี้เข้าให้แล้ว แต่พอเวลาที่เราเจอกันที่ โรงอาหารของโรงเรียน หรือที่ไหนๆก็ตาม แม้แต่หน้าผมมันยังไม่มอง เหมือนเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ผมเองก็ย้อนนึกว่าผมไปทำอะไรให้มันเสียหายรึป่าว แต่ผมก็ไม่เคยเอาเรื่องที่มันกระทำกับผมไปเล่าให้ใครฟัง หรือเด็กนี้ขาดความอบอุ่น ในครอบครัวคือเหมือนครอบครัวไม่สนใจในตัวมัน ทำให้ส่งผลต่อการกระทำของมันที่ทำต่อผมรึป่าว มันเองก็เป็นผู้ชายแท้ๆ ไม่น่าจะทำอะไรแบบนี้ พอบอกได้บ้างครับ ว่า สิ่งที่มันทำคืออะไร ผมไม่กล้าไปรึกษาคนที่รู้จักเลย เพราะผมเองก็อาย ที่ไปเข้าค่ายวงโยมา แต่กลับไปแอบชอบเด็กในวงซะงั้น มันดูเหมือนผมไม่ได้ตั้งใจเข้าไปช่วยวงโย ถ้าไปเล่าให้ใครๆฟังเค้าอาจมองว่าผมไม่ดี และอีกฝ่ายก็จะเสียหายด้วย เพราะมันมีแฟนอยู่แล้ว ใครรู้ช่วยตอบผมที ผมสับสนไปหมดแล้ว ที่รู้ๆตอนนี้ผมรักมันเข้าแล้ว เด็กลูกครึ่ง ในวงโยทวาทิตT^T