จะทำอย่างไรกับความรู้สึกนี้

คือ ผมมีแฟนคนนึง อายุน้อยกว่าผม3ปี เป็นแฟนคนแรกของผม เธอมีนิสัยเหมือนเด็กน่ารักคนนึง เป็นคนดี เรียบร้อย เรียนเก่ง น่าตาน่ารัก ซึ่งที่กล่าวมาไม่มีในตัวผมเลย ผมเป็นละขั่วกะเธอ ตอนคบกันแรกๆมันเหมือนมาเติมเต็มให้กัน สิ่งที่ต่างคนต่างไม่มี ผมเป็นคนกวนๆพูดมาก พูดตรงคิดไรก็พูดงั้น ข่อนข้างจะใช้ชีวิตเป็น(หมายถึงแบบไปไหนมาไหนเองทำไรเองได้ไม่ต้องมีคนบอก ตัดสินใจแก้ปันหาเองได้ เอาง่ายๆคือผมมีความคิดเป็นผู้ใหญ่มากกว่าอายุผม) แต่เธอเป็นคนพูดน้อย ไม่ค่อยพูดสิ่งที่คิด ทำไรไม่ค่อยเป็น แรกๆมันก็ดูน่ารักดีผมก็คอยสอนให้อันนี้ทำงี้อันนั้นทำอย่างนั้น แต่หลังๆในกลายเป็นว่ามันต่างกันเกินไป เธอเริ่มรำคารเวลาผมบอก ผมเริ่มรำคารเวลาต้องบอก หลายๆอย่าง จนคิดว่าหรือเราเข้ากันไม่ได้จริงๆ จะเลิกดีมั้ย แต่ใจนึงก็ไม่อยากเลิก ผมเคยคิดว่าอยากจะรักใครสักคนไปตลอดชีวิต และคิดว่าคนๆนั้นเป็นเธอ ผมก็ไม่อยากทำให้เธอเสียใจด้วย อยากจะยื้อให้ถึงที่สุดแต่กลัวเมื่อถึงที่สุดละมันจะเจ็บมากไปกว่านี้ อยากทำตามที่เคยบอกเธอไว้ว่าจะรักเธอคนเดียว จะรักไปตลอด แต่ในเมื่อการใช้ชีวิตมันต่างกันขนาดนี้ ผมควรทำอย่างไร ฝืนต่อ หรือ เลิกลา
ปล.เราพยามปรับเข้าหากันแล้วแต่มันก็เหมือนเดิม