คนที่เข้าใจเรายังมีอยู่มั้ย?

มันอยู่คนเดียวจนชินไปแล้ว ถามว่าอยากมีแฟนมั้ยก็อยากมี แต่ไม่ได้อยากมีเพราะแค่เหงา ในชีวิตผู้ชายคนนึงก็อยากจะได้ดูแลใครสักคนเหมือนกันป่ะวะ ไม่ใช่เด็กแล้วจะได้มาคบใครเล่นๆ เบื่อก็เลิก ชีวิตคู่ไม่ได้จบที่การแต่งงานสักหน่อย มันคือทั้งชีวิตเราต่างหาก แต่ที่ไม่จีบใครก็ไม่ได้แปลว่าหล่อเลือกได้ เพราะเวลาที่เราคุยกับใครเราดูออกว่าเค้าคิดยังไง เราเป็นคนคั่นเวลาให้ใครมาหลายคนแล้ว หลอกให้เราทำโน่นนี่ให้ก็เยอะ แล้วสุดท้ายก็ทิ้งเราไว้คนเดียว. เราเสียความรู้สึกดีๆ ให้ใครไปจนมันแทบจะไม่เหลือแล้ว ทุกวันนี้เรายังคิดอยู่เลย ว่าตัวเรากลายเป็นคนไม่มีหัวใจไปแล้วรึเปล่า? เราเรียนไปทำงานไป มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ สบายๆ อย่างที่คิดนะ มีเงินเดือนก็จริง แต่ก็มีเรื่องต้องรับผิดชอบเยอะขึ้น เวลาก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีถ้าเข้าใจคนทำงาน สร้างฐานะ สร้างอนาคต ไม่ใช่เรื่องที่ทำได้ในเดือนสองเดือน มันต้องใช้เวลาและความอดทนจริงๆ แต่แค่อยากจะเจอคนที่เค้าเข้าใจว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ เข้าใจจริงๆ จากภายในไม่ใช่ตัดสินเราจากภายนอก แต่สมัยนี้เท่าที่เราเจอ ก็มีแต่คนที่มองเราแค่ภายนอกทั้งนั้น แต่สำหรับใครคนนั้นซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเค้าอยู่ที่ไหน "เรายังรออยู่ตรงนี้"
จริงๆ ก็แค่อยากจะระบาย แต่โพสเฟสมันก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร ไม่มีความคิดเห็น ไม่มีคนให้กำลังใจ ไม่มีคำแนะนำ เราถึงได้เลือกมาตั้งกระทู้