[....หัวใจสลาย...]

๐ หากหัวใจเปราะบางเหมือนอย่างแก้ว
คงแหลกแล้วด้วยพิษความคิดถึง
ทุกเพลาค่ำเช้าเฝ้าคะนึง
ด้วยรักตรึงตรารัดเข้ามัดใจ ฯ

๐ เมื่อห่างเจ้าราวร้าวในอกแยก
ปานจะแตกป่นสิ้นได้ยินไหม
โทมนัสแทบบ้าโศกาลัย
นิทราไห้กอดหมอนนอนเดียวดาย ฯ

๐ อันศักดิ์เจ้าสูงส่งดั่งหงส์ฟ้า
พี่แค่กาต่ำชาติมิอาจหมาย
จึงต้องหักข่มหวังพังทลาย
เพียงเจ้าชายตาเห็นก็เป็นบุญ ฯ

๐ หากหัวใจเปราะบางเหมือนอย่างแก้ว
คงแหลกแล้วด้วยใจไร้รักหนุน
ขอลอบมองรอยยิ้มนิ่มละมุน
เพื่อเจือจุนใจนี้...ที่พังภินท์ ๚๛