คือแบบ ในห้อง ผมมีเพื่อนสนิทอยู่แค่ 5 คน ผมเป็นคนไม่ค่อยพูด
เรียกง่ายๆเลยว่าไม่จำเป็นก็ไม่พูดเลย ผมเป็นคนเพื่อนน้อย คนเค้าชอบหาว่าผมหยิ่ง
แล้วมีคนนึงบอกผมมาว่า เก่งมากเหรอ หยิ่งอ่ะ มวยกะกรูป่าว แล้วผมก็สกิดใจ ว่าหยิ่งเนี่ยต้องเก่งด้วยเหรอ
บางทีผมเดินอยู่ดีๆ ก็มีคนมาต่อยผม ผมก็สู้ไม่ได้ แล้วผมก็รู้สึกอายขึ้นมาไม่รู้เป็นไร
"เข้าประเด็นเลยนะครับ ผมอยากต่อยเก่งครับ คำถามนี้อาจเก่าไปนิดนะครับ
                              ผมเห็นในเน็ตเยอะแต่มันอาจจะเป็นความคิดที่เก่าแล้วก็เลยอยากจะมาถามความคิดของคนเด๋ยวนี้  คือผมจะเอาไว้ป้องกันตัวครับ
                              ผมโดนท้าต่อยมากเลย ไม่สนใจก็ไม่ได้ด้วย มันโมโหจัด แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้เลย กลัวเสียลุค HaHa"

คือผมไม่ใช่คนเรียนเก่งอะไรนะครับ เอาความรู้สู้เค้าไม่ได้แน่ๆครับ เพราะผมฟังไม่ค่อยรู้เรื่องในเวลาเรียน
คือแบบ ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง

     ผมเคยเรียน สารสาสน์พัฒนา มันเป็นโรงเรียนคุณหนูใช่ปะละครับ
ตอนอยู่โรงเรียนนั้นก็มีความสุขนะ เจอแต่เพื่อนดีๆ  ไม่มีคนคอยรังแก
แต่มันมีอยู่วันนึงครับผม ไปสดุดตาโรงเรียนวัด โรงเรียนนึง มันมีจุดที่ผมสนใจอยู่
ผมก็เลยขอผู้ปกครองผม แล้วเค้าก็บอกว่าคิดดีแล้วเหรอ ตอนนั้นเราอยากเข้าสุดๆ
ไหงได้นึกว่าจะดี

พอได้เข้าไปอยู่สัก เดือน ก็รู้เลยครับอยากย้ายกลับมากๆเลยครับ มีแต่พวกนิสัยแย่ๆ
อาทิเช่น ไถเงิน  ทำร้ายร่างกาย  ดูถูก  ขู่ทำร้าย และอื่นๆ

แต่พอผมเรียนจบที่นั้นต่อ ม.ต้น ชีวิตก็ยังหาดีไม่ได้เหมือนเดิม เจอเหมือนเดิม แถมรุนแรงกว่าเดิมอีกครับ
จนผมขึ้น ม.ปลาย ชีวิตก็พอโล่งขึ้นละครับ ไถ่เงินไม่โดนละครับ เอ่อ ประถม - มัธยมต้น ผมยังพูดอยู่นะครับ
พอมาขึ้น ม.ปลาย ผมก็ไม่รู้สึกไม่อยากพูดขึ้นมาเลยครับ

                                          แค่นี้ละครับ ช่วยแนะนำผมที ผมสับสนกะจิตใจมาก ขอบคุณมากครับ ที่อ่านจนมาถึงนี้ ^_^
เอ่อ เด็ก ป.5 ผมยังต่อยแพ้เลยครับ 55+
                                  
                                                                               The End