ความรักของพ่อ

สวัสดีค่ะ นี่เป็นการเขียนกระทู้ครั้งแรกของหนู เป็นคำถามที่ฝังใจมายาวนาน หนูเป็นเด็กกำพร้าค่ะ พ่อทิ้งหนูไปตั้งแต่หนูยังไม่เกิด พ่อสร้างหนี้สินไว้มากมายเป็นล้าน และเกิดเหตุให้แม่เสียชีวิต หนูขอไม่ระบุเหตุการณ์นะค่ะ และได้เงินชดเชยเป็นจำนวนมากและจะเก็บไว้เป็นค่าเทอมหนู ต่อมา ทางญาติเลยนำเงินนั้นไปใช้หนี้ให้พ่อจนหมด นี่เป็นเพียงคำบอกเล่าจากผู้ใหญ่หลายๆคน  จนหนูโตมา มีเหตุให้หนูได้กลับมาเจอพ่อโดยบังเอิญ แรกๆโทรคุยกันค่ะ หนูดีใจมากเอารูปพ่อมากอดทุกวัน หนูไม่ได้สัมผัสกับคำว่าครอบครัวคำว่าความอบอุ่น แต่หลังๆพ่อหายไป ไม่ติดต่อ พ่อมีครอบครัวใหม่ หนูจะโทรไปมากก็ไม่ได้ ได้แต่นั่งรอดูโทรศัพท์ก็ไม่มีวี่แววติดต่อกลับมา พ่อบอกจะขายของเสร็จจะโทรมาหาแต่นี่ก้อสองเดือนแล้วค่ะ ครั้งหนึ่งหนูไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมหนูบอกพ่อว่าหนูขอยืมพ่อห้าร้อยบาทแล้วหนูจะทำงานคืนให้ พ่อรับปาก และหายไปเลยหนูไม่เคยคิดจะโกรธจะว่าพ่อเหมือนที่ใครๆพูดหรอกนะค่ะ ไม่มีพ่อคงไม่มีหนู หนูรักพ่อมาก ที่หนูเขียนกระทู้เพื่ออยากทราบความคิดเห็นจากพี่ๆเพื่อนๆในพันทิพและคนที่เป็นพ่อเป็นแม่ว่า คำโบราณที่เขากล่าวว่า พ่อแม่ลูกไม่มีวันตัดสายสัมพันธ์กันได้ และ ความรักจากพ่อและแม่เป็นความรักที่บริสุทธิ์ ยังใช้ได้อยู่จริงใช่มั้ยค่ะ หนูไม่ขอคำซ้ำเติมใดๆนะค่ะ ขอแค่กำลังใจนะค่ะ และหนูขอฝากให้คนที่มีครอบครัวมีพ่อแม่ อย่าดื้อกับคนที่เขาเป็นห่วงคุณจริงๆเลย สักวันถ้าไม่มีพวกเค้าอยู่ตรงนั้น นั่นจะเป็นสิ่งที่คุณโหยหามากที่สุดในชีวิต ปล.หนูรักพ่อแม่มาก ขอบคุณที่เข้ามาตอบนะค่ะ หนูกำลังขึ้นมอห้าแล้วค่ะ